رونق بازار کهنه‌دوزی در گیرودار گرانی‌ها
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۹۰۵۶۶
ساعت24-نمی‌دانم شما جزو کدام دسته‌اید؛ آنهایی که هنوز لباس نو می‌خرند یا آنهایی که در غوغای گرانی‌ها ترجیح می‌دهند از لباس‌های قدیمی‌شان خوب نگهداری کنند و سبک زندگی‌شان را تغییر دهند و کمتر مصرف‌گرا باشند؟ شاید هم از این که نمی‌توانید مثل سابق لباس نو بخرید و بپوشید حسابی عصبانی هستید اما باید بدانید دنیای تعمیر لباس و کهنه‌دوزی هم دنیای خودش را دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«کسب‌وکارشان عوض شده، قبلاً خیاط بوده‌اند اما این روزها کهنه‌دوز شده‌اند. با این که کسب‌وکارشان رونق گرفته اما از این موضوع خوشحال نیستند. می‌گویند رونق کارشان نتیجه فقیر شدن مردم است؛ کهنه‌دوزی به جای نودوزی.
مغازه‌های تعمیرات لباس پاساژ شیشه در شهرری انباشته از لباس‌هایی است که در نوبت تعمیرند. این روزها پاساژ عملاً تغییر ماهیت داده و با توجه به کاهش نودوزی تبدیل به بورس تعمیرات لباس شده است.
آنهایی که تجربه زندگی در یک کشور اروپایی دارند، می‌دانند از این جور مغازه‌ها آنجا کمتر پیدا می‌شود و مثلاً اگر زیپ کاپشنتان یا شلوارتان پاره شود، چاره‌ای ندارید جز این که از خیرش بگذرید و لباس نو بخرید، چون هزینه تعمیر لباس در آن شرایط قطعاً بیشتر از خرید لباس نو است. این همان چیزی است که به طعنه از آن به‌عنوان دام سرمایه‌داری یاد می‌شود؛ تشویق برای خرید و مصرف بیشتر و بیشتر. خوب یا بد ما لباس‌مان را به این راحتی‌ها دور نمی‌اندازیم و حتماً برای شما هم پیش آمده که برای تعمیر مانتو، پیراهن یا کاپشنتان دنبال یک صاحب فن بگردید اما به قول تعمیراتی‌های پاساژ شیشه شهرری، تعمیر لباس در شرایط بد اقتصادی این روزها شکل تازه‌ای به کارشان داده. خیلی از آنها تا قبل از این روزها سفارش‌های خیاطی داشتند و در کنارش هم کهنه‌دوزی می‌کردند اما حالا یکسره به بورس بزرگ کهنه‌دوزی تبدیل شده‌اند. آقاحبیب و برادرش با هم مغازه‌شان را اداره می‌کنند. سراسر مغازه پر است از لباس‌هایی که برای تعمیر آورده‌اند. آقاحبیب یکی - دو تا شلوار را از میان بقیه جدا می‌کند و نشان می‌دهد: «اینها را نگاه کن! آن قدر داغون و پاره‌اند، نمی‌دانم چطور تعمیرشان کنم. اما چاره چیست؟ مردم همه گرفتارند و این روزها که وضع همه بدتر شده از این جور لباس‌ها بیشتر برایمان می‌آورند.» برادر آقاحبیب که مردی است با محاسن سفید، زودی اضافه می‌کند: «این روزها همه مردم لباس برای تعمیرات می‌آورند. دیروز یک نفر شلوار آورد، گفت رفتم شلوار نو بخرم دیدم ۱۸۰ هزار تومان شده. همه جای شلوارش پاره پوره بود، دوختیم برد. گرانی بیداد می‌کند مخصوصاً فشار روی قشر ضعیف زیاد شده. یک وقتی می‌گویی پول نداری اما این روزها چشمه خشک شده، فایده ندارد دیگر؟»
آقاحبیب ادامه می‌دهد: «فکر می‌کنی حالا که کسب و کارمان رونق گرفته، خوشحالیم؟ نه خانم. من خودم تولید‌کننده بافت بودم.» دستگاه‌های بافندگی ته مغازه‌اش را نشانم می‌دهد و می‌گوید: «ورشکست که شدیم گفتیم تعمیرات راه بیندازیم. دست کم این جوری نقدی مزدمان را می‌گیریم. روزی ۸۰- ۷۰ هزار تومان دستمان را می‌گیرد.»
برادر آقارسول که حالا سرش توی کار دوخت و دوز و تعمیر یک کاپشن است، ناگهان سرش را بالا می‌آورد و می‌گوید: «خانم بدان که تعمیرکاری شغل خوبی نیست. در شأن ما نیست اما از سر ناچاری این کار را می‌کنیم. ما بلوز هم تولید می‌کردیم، قبلاً مردم سال به سال کاپشن عوض می‌کردند الان نمی‌توانند.» اینها را که می‌گوید با دست به انبوه کاپشن‌هایی که برای تعمیر آورده‌اند اشاره می‌کند. کارشان یک جورهایی فصلی است و الان حسابی تعمیر کاپشن روی بورس.
آقارسول صاحب مغازه‌ای که روی شیشه‌اش نوشته کارگاه مهربانی می‌گوید: «این پاساژ شده تعمیراتی یا کهنه‌دوزی، نودوزی واقعاً کم شده. اینجا ۳۶ مغازه دارد که حدود ۲۰ تایش تعمیراتی شده.»
آقارسول شما همه جور لباسی را برای رفو و تعمیر قبول می‌کنید؟
چاره‌ای نداریم. کارمان تعمیرات است. یک جوری باید بتوانیم دخل و خرج‌مان را دربیاوریم. بعضی‌ها هم از این شلوار پاره‌ها می‌آورند، برای تعمیر، می‌گویند زیرش تکه بده. آخر برای چی می‌خرید؟ مگر هر چیزی مد شد آدم باید بخرد؟ شلوار تنگ هم مد شده، می‌پوشند و مدام پاره می‌کنند. اما راستش را بخواهی بیشتر کسانی که لباس می‌آورند برای تعمیر فقیرند، بنده‌خداها توان خرید لباس نو ندارند. اگر کسی کار خیاطی بیاورد قبول می‌کنم ولی این روزها کسی سفارش لباس نو نمی‌دهد.»
چهل سال است خیاطی می‌کند و از این عمر طولانی کاری بیست سالش را در همین پاساژ گذرانده: «بیست سال توی تولیدی‌ها کار کردم. بیست سال هم اینجا. به این امید از تولیدی زدم بیرون که مغازه خیاطی خودم را باز کنم. چه آرزوها که نداشتم. تازه داشتم چرخ‌ها را ردیف می‌کردم که یکی آمد گفت: شلوارم را بدوز! یکی دیگر آمد گفت: زیپم خراب شده، چه می‌دانم کاپشنم را درست کن تا این که چشم باز کردم و دیدم شده‌ام تعمیرکار. از پادویی شروع کردم تا اینجا که می‌بینی. آلوده تعمیرات شدم خلاصه.»
چرا آلوده؟ کارتان را دوست ندارید؟
نه والا. ما که توی تولیدی کار کرده بودیم پول نقد کمتر می‌دیدیم. می‌گفتند آخر سال تسویه می‌کنیم. تازه آن موقع هم چک شش ماهه می‌دادند ما برای همین فرار کردیم. آمدیم کار مستقل راه بیندازیم که این جوری شد.»
آقارسول کلی خاطره برای تعریف کردن دارد اما یادش نمی‌رود اوضاع روز را هم تحلیل کند: «در کشور ما فاصله طبقاتی خیلی زیاده. یک عده‌ای مدام نو می‌خرند و یک عده هم این جوری.» با اندوه به انبوه لباس‌های مندرسی که دور و برش ریخته اشاره می‌کند: «امروز همین پیش پای شما یک جوانی آمد کاپشنش پاره شده بود. درددل کرد. گفت: چند ماهه بیکارم. می‌شود یک جوان کاپشن پاره تنش کند؟ برایش دوختم. دو هزار تومان داد، خجالت کشید. گفت می‌دانم ارزش کارت بیشتر از این است اما بیشتر ندارم. روزانه پنج - شش نفر همین جوری می‌آیند. این آدم‌ها را می‌فهمم. محتاجند. باید دست هم را در این جور مواقع بگیریم. اصلاً چند تا مشتری دارم کارهایشان را همین طوری انجام می‌دهم. می‌دانم طرف زن بی‌سرپرست است، لباس نو نمیتواند برای بچه‌هایش بخرد، ندارد، چه کند؟»
دو پسر جوانی که تعمیراتی دارند مغازه‌شان بهم ریخته و پر از لباس است. یکی‌شان با طنز و شوخی حرف می‌زند: «هر که کارش افت کرده کار و بار ما چند برابر شده. اجرت‌مان البته خیلی پایین است. برای هر تعمیر بیشتر از پنج تومان نمی‌گیریم. آب حوض هم خالی می‌کنیم. باور کن هر جور تعمیری می‌پذیریم.»
پسر چند شلوار تکه پاره را نشانم می‌دهد و می‌گوید: «آخه تو بگو من اینها را چه جوری وصله پینه کنم؟ حداقل نکرده‌اند اول بشورند بعد بیاورند تعمیر.»
همکارش با ناراحتی می‌گوید: «نکن! مردم را مسخره نکن! بنده‌خداها ندارند. خانم نمی‌دانی چقدر بعضی‌هایشان با شرمندگی لباس را می‌آورند اما ما نه نمی‌گوییم. مردم واقعاً وسع‌شان نمی‌رسد وگرنه کار اصلی ما کت و شلوار بود. کت و شلوار اجرتش ۴۰۰هزار تومان است. دیگر هیچکس سفارش نمی‌دهد. تازه نزدیک عید هم هست اما بازارش نیست که نیست.»
زنی وارد می‌شود و سر اجرت یک شلوار با تعمیرکار چک و چانه می‌زند. پسر کهنه‌دوز که لحن طنزی هم دارد می‌گوید برود و یک متر کش بخرد: «چون اجرت‌ها پایین است مواد اولیه را می‌گوییم خود مشتری بخرد. این روزها کسی به این راحتی‌ها پول نمی‌دهد. باید حواس جمع باشی. مشتری لاکچری بیاید خودم برایش جنس هم می‌گذارم. این جور موقع‌ها اول به سر و وضع آدم ها نگاه می‌کنم. الان این خانم پول اجرت نمی‌داد این هم دنیای کار ماست. باید ریزه‌کاری‌هایش را بدانی وگرنه کلاهت را باد می‌برد.»
همکارش ادامه می‌دهد: «هیچ وقت مغازه ما این جور پر از جنس نبوده. ما هم که پول زیاد نمی‌گیریم می‌صرفد هم برای ما هم مشتری. لباس‌های ایرانی هم خیلی گران شده، باورت نمی‌شود از جردن هم مشتری داریم. از هر جای تهران و شهرری که فکر کنی لباس می‌آورند.»
نمی‌دانم شما جزو کدام دسته‌اید؛ آنهایی که هنوز لباس نو می‌خرند یا آنهایی که در غوغای گرانی‌ها ترجیح می‌دهند از لباس‌های قدیمی‌شان خوب نگهداری کنند و سبک زندگی‌شان را تغییر دهند و کمتر مصرف‌گرا باشند؟ شاید هم از این که نمی‌توانید مثل سابق لباس نو بخرید و بپوشید حسابی عصبانی هستید اما باید بدانید دنیای تعمیر لباس و کهنه‌دوزی هم دنیای خودش را دارد.»
منبع: روزنامه ایرانمنبع: ساعت24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۹۰۵۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
امام جمعه خرم آباد : مانتوی بدون دکمه و پیراهن کوتاه در بازار دیده می‌شود
به گزارش صدای ایران از ایسنا،سید احمدرضا شاهرخی در خطبه‌های نماز جمعه امروز خرم‌آباد گفت: مشاهده می‌کنیم بخش‌هایی از زنان و دختران در کشورهای غربی از انحطاط و نابودی پایه‌های خانواده خسته شده و به حجاب و عفاف روی آورده‌اند و در چنین وضعیتی باید هوشیار بود که دستگاه‌های متولی فرهنگی باید هوشیارانه تصمیم بگیرند و اقدام کنند و از هر گونه اقدامی که ابتذال فرهنگی را به همراه دارد، جلوگیری نمایند.
نماینده ولی فقیه در لرستان تصریح کرد: در آن طرف مرز‌ها بوی خوش حجاب و عفاف را می‌بینیم که از درون کشور ما صادر شده است، در اجرای اصل ۱۲۳ قانون اساسی قانون ساماندهی مُد و لباس به تصویب رسیده که در راستای تقویت فرهنگ ایرانی و اسلامی و پرهیز از الگو‌های بیگانه، وظایفی بر عهده کمیته‌ها قرار داده شده است.
حجت‌الاسلام شاهرخی بیان کرد: این قانون بر برخی از وزارتخانه مانند وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، صنعت، معدن و تجارت، آموزش و پرورش، علوم، صدا و سیما وظایفی را تعریف کرده و نمایندگانی از صنوفی که لباس تولید می‌کنند در این کمیته هستند ولی بازهم امروز لباس‌های غیر مرتبط با فرهنگ ایرانی و اسلامی در بازار مشاهده می‌کنیم.
وی یادآورشد: مانتو‌های بدون دکمه و پیراهن‌های کوتاه در بازار دیده می‌شود به طوری که پیدا کردن لباس‌هایی که با فرهنگ ما مرتبط باشد، سخت است و لازم است تدابیری اتخاذ شود که از توزیع لباس‌های غیرمرتبط با فرهنگ ایرانی اسلامی جلوگیری شود.
وی با بیان اینکه آینده امیدبخش است، گفت: امروز می‌بینیم که پرچم نظام جمهوری اسلامی ایران و تصویر رهبر معظم انقلاب اسلامی را بر دیوار کنگره آمریکا نصب کردند، فراز و نشیب دیده می‌شود ولی آینده در کشور ما روشن است.
امام جمعه خرم‌آباد گفت: در این استان کارگاه‌های متوسط و کوچک وجود دارد که محصولات صنعتی، دامی و باغی دارند و تولید و اشتغال در این مکان‌ها زنده و پویا است، برخی صنایع تعطیل شده داریم که دنبال می‌شود ولی کارگاه‌هایی وجود دارند که تولید دارو و محصولات شوینده دارند و محصولات متنوع دیگری را تولید می‌کنندبنابراین به آینده امید داریم.
حجت‌الاسلام شاهرخی با اشاره به اجرای طرح «سودای بندگی» افزود: در طول سال‌ها مسئولان آموزش و پرورش در نماز جمعه شرکت کردند و دانش‌آموزان را با آداب حضور در این نماز سیاسی، عبادی و فرهنگی آشنا کردند.
وی با اشاره به دور دوم انتخابات در خرم‌آباد و چگنی گفت: اردیبهشت این انتخابات برگزار خواهد شد که اهمیت مشارکت به قوت خود باقیست و شرکت در انتخابات یک حق و تکلیف است، لذا مسئولان برگزار کننده انتخابات هم دقت لازم را در برگزاری انتخابات که یک انتخابات سالم برگزار شود، داشته باشند.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟