باید و نباید‌های کار با وایتکس
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۵۹۲۱۴۹
مایع سفید کننده خانگی محصولی خورنده است، اما اگر به روشی درست از آن استفاده شود معمولا خطرناک نیست. مایع سفید کننده یا وایتکس یکی از محصولات شوینده و پاک کننده خانگی رایج است که افراد بسیاری با هدف پاکسازی و ضدعفونی کردن از آن استفاده می‌کنند. این محصول می‌تواند بیشتر انواع ویروس ها، باکتری ها، قارچ ها، کپک‌ها و جلبک‌ها را از بین ببرد.
بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در صورت تماس با مایع سفید کننده چه کاری انجام دهیم
مایع سفید کننده خانگی معمولا حاوی ۳ تا ۸ درصد سدیم هیپوکلریت است. این ماده معمولا برای خود پوست سمی نیست، اما می‌تواند موجب تحریک آن، چشم‌ها و دیگر بخش‌های بدن شود. در صورت ترکیب با مواد شیمیایی خانگی دیگر مانند جرم گیر‌های توالت یا در صورت استنشاق، مایع سفید کننده می‌تواند ضرر بیشتری را موجب شود.
آثار مایع سفید کننده بر پوست و دیگر بخش‌های بدن
مایع سفید کننده خانگی محصولی خورنده است، اما اگر به روشی درست از آن استفاده شود معمولا خطرناک نیست.
آثار قرار گرفتن در معرض مایع سفید کننده با توجه به بخشی از بدن که تحت تاثیر قرار گرفته است، غلظت مایع سفید کننده، مدت زمان تماس، و مقدار آن متفاوت خواهد بود.
قرار گرفتن در معرض مایع سفید کننده می‌تواند بخش‌های مختلف بدن را به روش‌های زیر تحت تاثیر قرار دهد:
چشم ها: تماس با مایع سفید کننده می‌تواند موجب قرمزی و احساس خارش و تحریک در چشم‌ها شود. چشم تحت تاثیر قرار گرفته ممکن است دچار پارگی شده و فرد ممکن است تاری دید را تجربه کند.
دهان و گلو: دهان و گلو ممکن است دچار تحریک شوند، اما مایع سفید کننده معمولا در مقادیر کم موجب آسیب جدی نمی‌شود.
پوست: پوست ممکن است تحریک شده و قرمز به نظر برسد.
معده و دستگاه گوارش: آسیب دیدن معده یا دستگاه گوارش غیر معمول است، زیرا آن‌ها نسبت به این مواد بسیار مقاوم هستند.
ریه ها: استنشاق بخارات ناشی از مایع سفید کننده می‌تواند ریه‌ها را تحریک کند. به عنوان مثال، فرد ممکن است برونکواسپاسم را تجربه کند. برونکواسپاسم موجب احساس سفتی و تنگی در سینه میشود و تنفس را دشوار می‌سازد.
در صورت ترکیب با مواد شیمیایی خانگی دیگر، قرار گرفتن در معرض مایع سفید کننده می‌تواند خطرناک یا حتی مرگبار باشد. برخی نمونه‌های مایع سفید کننده به واسطه غلظت بیشتر خود می‌توانند حتی خطرناک‌تر باشند.
به عنوان مثال، زمانی که با آمونیاک ترکیب میشود، مایع سفید کننده یک گاز سمی به نام کلرامین تولید می‌کند. افراد می‌توانند این گاز را استنشاق کرده یا از طریق پوست آن را جذب کنند. سطوح بالای تماس با گاز کلرامین می‌تواند مرگبار باشد.
قرار گرفتن در معرض کلرامین می‌تواند موجب علائم بسیاری از جمله موارد زیر شود:
سرفه
حالت تهوع
تنگی نفس
آبریزش چشم
سینه درد
تحریک گلو، بینی و چشم
خس خس سینه
سینه پهلو
جمع شدن مایع در ریه‌ها
توصیه‌های سلامت برای کار با وایتکس!
در صورت قرار گرفتن در معرض مایع سفید کننده چه کاری انجام دهیم؟
در بیشتر موارد، مایع سفید کننده رقیق شده با آب می‌تواند از تحریک پوست پیشگیری کند. با این وجود، اگر مایع سفید کننده وارد چشم‌ها یا ریه‌ها شود، فرد باید کمک پزشکی فوری دریافت کند.
کمک‌های اولیه برای قرار گرفتن در معرض مایع سفید کننده با توجه به قسمتی از بدن که تحت تاثیر قرار گرفته است شامل موارد زیر میشود:
چشم ها: چشم‌ها را به خوبی با آب تصفیه شده بشویید. سپس، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
پوست: قسمت تحت تاثیر قرار گرفته پوست را با آب و صابون ملایم بشویید.
دهان و گلو: اگر فردی مقدار زیاد یا نامعلومی از مایع سفید کننده را بلعیده است باید به بیمارستان منتقل شود. همچنین، وی باید مقدار زیادی آب بنوشد. نوشیدن شیر ممکن است میزان تحریک را کاهش دهد. با این وجود، افراد هرگز نباید وادار به استفراغ شوند، زیرا این کار می‌تواند موجب آسیب بیشتر شود.
ریه ها: هر فردی که گاز‌های ناشی از مایع سفید کننده را استنشاق کرده و با دشواری در تنفس مواجه است باید به پزشک مراجعه کند، به ویژه اگر به آسم نیز مبتلا باشد.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
هر فردی که مایع سفید کننده با چشم‌های وی در تماس بوده است باید بلافاصله چشم‌های خود را با آب تصفیه شده شسته و پس از آن در پی دریافت کمک پزشکی باشد.
افراد مبتلا به آسم که گاز‌های ناشی از مایع سفید کننده را استنشاق کرده اند باید بلافاصله در پی دریافت کمک پزشکی باشند، به ویژه اگر دشواری در تنفس را تجربه می‌کنند.
تماس مایع سفید کننده با پوست زمانی که مدت تماس کوتاه باشد معمولا خطرناک نیست. اما اگر تحریک پوست طی چند روز از بین نرفته یا تشدید شود باید به پزشک مراجعه کرد.
زمانی که مایع سفید کننده با مواد شیمیایی خانگی دیگر، به ویژه آن‌هایی که حاوی آمونیاک یا اسید هستند، ترکیب میشود، قرار گرفتن در معرض این ترکیب می‌تواند بسیار مضر باشد. به عنوان مثال، اگر فردی در معرض گاز کلرامین قرار گرفته است باید در پی دریافت کمک پزشکی فوری باشد.
نکته‌های برای استفاده بی خطر از مایع سفید کننده
به گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، مطالعه برچسب محصول و دنبال کردن دستورالعمل‌های ارائه شده روی هر محصول شوینده و پاک کننده خانگی برای پرهیز از مشکلات احتمالی اهمیت دارد.
از جمله مهم‌ترین نکاتی که هنگام استفاده از مایع سفید کننده باید به خاطر داشته باشید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
هرگز مایع سفید کننده را با آمونیاک یا پاک کننده‌های دیگر ترکیب نکنید.
همواره از دستکش‌های لاستیکی برای محافظت از پوست دست‌ها استفاده کنید.
برای محافظت از چشم‌ها از عینک‌های محافظ استفاده کنید.
گاز‌ها و بخارات ناشی از محصول را تنفس نکنید.
در‌ها و پنجره‌ها را برای تهویه بهتر هوا باز بگذارید.
مایع سفید کننده و مواد شیمیایی خانگی دیگر را دور از دسترس کودکان نگهداری کنید.
جایگزین‌هایی برای مایع سفید کننده
سازمان حافظت از محیط زیست Beyond Toxics نسبت به اثر زیست محیطی استفاده از مایع سفید کننده هشدار داده است. به گفته این مرکز، فرایند تولید مایع سفید کننده یک ماده شیمیایی بسیار سمی به نام دیوکسین تولید می‌کند.
در مقادیر زیاد، دیوکسین ممکن است:
به مشکلات تولیدمثلی و رشد منجر شود.
به سیستم ایمنی بدن آسیب برساند.
در فعالیت هورمون‌ها اختلال ایجاد کند.
خطر سرطان را افزایش دهد.
ورود مایع سفید کننده به فاضلاب نیز ممکن است به ترکیب آن با آمونیاک یا محصولات اسیدی منجر شده و موجب تولید گاز خطرناک کلرامین شود.
از جمله جایگزین‌هایی که می‌توان برای مایع سفید کننده مد نظر قرار داد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
هیدروژن پراکسید (آب اکسیژنه)
آبلیمو
واشینگ سودا یا بوراکس
سرکه
منبع: عصر ایران
منبع: پارسینه
کلیدواژه: موادشوینده وایتکس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۵۹۲۱۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۱۰ دقیقه‌ای دوش بگیرید؛ مضرات حمام طولانی چیست؟
اگر از خشکی پوست رنج می‌برید و به دنبال راهی برای جلوگیری از التهاب و تحریک پوست هستید، مدت زمان استحمام خود را به حداقل برسانید.
دوش‌های کوتاه ممکن است آنطور که باید و شاید در نگاه شما قدرت تمیزکنندگی نداشته باشند، اما در مقابل این نکته را هم در نظر داشته باشید که دوش‌های طولانی‌تر می‌توانند پوست شما را کم‌آب کنند. افزون بر تعیین مدت زمان مناسب برای حمام، باید دمای آب را نیز در نظر بگیرید.
دوش گرفتن چقدر باید طول بکشد؟بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های امریکا (CDC)، میانگین زمان دوش گرفتن ۸ دقیقه است و اگر بیش از ۱۵ دقیقه زیر دوش می‌مانید، باید به فکر تغییر روتین حمام خود باشید.
پوست نیز مانند اندام‌های داخلی بدن به آب نیاز دارد و به گفته متخصصان پوست، حداکثر زمان توصیه‌شده برای دوش گرفتن حدود ۵ تا ۱۰ دقیقه است؛ در واقع این زمان برای پاکسازی و آبرسانی پوست کافی است.
طبق استانداردهای پزشکی و علمی، اگر پوست خشکی دارید یا به اگزما دچار هستید، دوش‌های کوتاه‌تر با آب ولرم به شما توصیه میشود. علاوه بر این، اجتناب از دوش آب گرم در فصول سرد بسیار مهم است، زیرا گرما می‌تواند به سطح پوست آسیب برساند و می‌تواند منجر به التهاب و افزایش علائم اگزما شود.
معایب دوش‌های طولانیهدف از دوش گرفتن، آبرسانی و تمیز کردن پوست است، اما بد نیست بدانید دوش آب گرم برای مدت طولانی، چربی‌های طبیعی پوست را از بین می‌برد، منافذ پوست را باز می‌کند و اجازه می‌دهد رطوبت از آن خارج شود؛ که مجموعه‌ی این عوامل در درازمدت سبب خشکی شدید پوست می‌شوند.
برای حفظ رطوبت، معمولاً استفاده از مرطوب‌کننده و لوسیون بدن بعد از دوش گرفتن توصیه میشود زیرا باعث میشود رطوبت در پوست بماند و از آن خارج نشود.
معایب دوش‌های کوتاهدوشهای کوتاه نیز به نوبه خود مشکلاتی را ایجاد می‌کنند؛ به طور کلی می‌توان گفت که یکی از مهم‌ترین ایراداتی که به دوش‌های کوتاه‌مدت وارد است، این است که شاید به طور کامل پوست را تمیز نکنند. اگر پوست به درستی تمیز نشود، ممکن است باعث عفونت‌های پوستی شود.
با استناد به شواهد و داده‌های موجود، همه ما یک‌سری باکتری‌ها و ارگانیسم‌های طبیعی داریم که روی پوست زندگی می‌کنند و ما از این مورد با عنوان «فلور طبیعی» پوست یاد می‌کنیم.
فلور طبیعی از پوست ما در برابر آسیب‌ها و صدمات محافظت می‌کند. اگر این تعادل در اثر استحمام زیاد و طولانی به سمت رشد بیش از حد فلور طبیعی متمایل شود، ممکن است خطر عفونت پوست افزایش یابد و اگر کوتاه و کم حمام کنیم، این فلور به سمت ناسالم بودن میل می‌کند و بوی بدی را روی بدن به جا می‌گذارد.
نحوه صحیح دوش گرفتنروند استحمام به اندازه دفعات و مدت‌زمان آن اهمیت دارد. راه‌های زیادی برای حمام کردن وجود دارد، اما ساده‌ترین و ملایم‌ترین راه استفاده از دست‌هایتان است. مراحل یک دوش اصولی عبارتند از:
بدن را با آب گرم (نه داغ) خیس کنید. از صابون یا شامپوی بدن استفاده کنید و با کفِ دستان خود بدنتان را بشویید. پس از آن به سراغ شست‌وشوی موها بروید.
سعی کنید به‌گونه‌ای زمان‌بندی کنید که این کارها را در طول مدت ۱۰ دقیقه الی یک ربع انجام دهید. در آخر و پس از خروج از حمام، با حوله بدنتان را کامل خشک کنید و بعد از خشک شدن از کرم‌های مرطوب‌کننده استفاده کنید؛ با این کار از بروز خشکی و احساس کشیدگی در پوست جلوگیری می‌کنید.
کانال عصر ایران در تلگرام
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد