به نقل از «تسنیم»

یادداشت| آمریکا در عراق دو گزینه بیشتر ندارد: خروج یا تکرار تجربه‌ سال‌های ۲۰۰۶-۲۰۱۱

تاریخ انتشار: ۵ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۶۵۶۲۲۸

با توجه به تحولات چند هفته اخیر در عراق که به تظاهرات ضدآمریکا ختم شد، مقامات آمریکایی دو راه در مقابل خود دارند؛ یا از عراق خارج شده و اجازه دهند مردم این کشور سرنوشت خود را به دست بگیرند یا در عراق بمانند و تجربه سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۱ تکرار شود. ۰۵ بهمن ۱۳۹۸ - ۱۷:۰۱ بین الملل آسیای غربی نظرات - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، روز جمعه تظاهرات ضدآمریکایی در منطقه جادریه بغداد و چند شهر دیگر عراق برگزار شد که در نتیجه آن به گفته جعفر البطاط فرمانده نیروهای پلیس فدرال بیش از یک میلیون نفر در بغداد و هزاران نفر در شهرهای دیگر به میدان آمده و با شعار آمریکا شیطان بزرگ و آمریکا از عراق برو بیرون خواستار اخراج نیروهای آمریکایی از کشورشان شدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تظاهرات کنندگان که بخشی از آنها کفن پوش بوده و بیشترشان نیز پرچم عراق را در دست داشتند، هواداران گروههای مقاومت و عشایر مرکز و جنوب عراق بودند که اولین تظاهرات گسترده در این سطح را برای اخراج نیروهای آمریکایی از سال 2003 به این سو رقم زده اند.

مقتدی صدر نیز در پایان این تظاهرات میلیونی در بیانیه ای اعلام کرد که، می‌کوشیم که از همه راه‌های مسالمت‌آمیز سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و مردمی استفاده کنیم تا به هدف اصلی خود که تعیین جدول زمانی برای خروج عملی و واقعی اشغالگران است برسیم.

بر این اساس، همه پایگاه‌های نظامی آمریکایی و دفاتر شرکت‌های امنیتی آمریکایی در عراق بسته شود، آسمان عراق به روی پروازهای جنگی و تجسسی اشغالگران بسته و همه توافق‌نامه‌های امنیتی با اشغالگران لغو شود، ترامپ در تصمیمات و اظهارات خود درباره عراق نگاهی از بالا به پایین نداشته باشد و اگر آنچه گفته شد تحقق نیافت، آمریکا دشمن عراق قلمداد می‌شود.

این بیانیه خواسته همه کسانی است که در تظاهرات میلیونی شرکت کردند و اکثر آنها در مبارزه با داعش و پیش از آن در مبارزه با اشغالگری آمریکا نقش و حضوری فعال داشته اند.

با توجه به اینکه طی دو هفته گذشته اتفاقات مهمی از جمله مصوبه پارلمان و تصمیم دولت برای اخراج نیروهای بیگانه به ویژه آمریکایی در عراق رخ داده، دو سوال مهم در این خصوص مطرح می‌شود:

اول اینکه آیا دولت و پارلمان عراق اراده لازم را برای اخراج نیروهای آمریکایی دارند؟

دوم اینکه اگر طرف آمریکایی حاضر به خروج نشده و با تهدید ملت و تطمیع بخشی از مقامات عراقی به دنبال ماندن در این کشور بود آیا توانایی لازم برای اخراج نیروهای آمریکایی از عراق نزد مردم این کشور وجود دارد یا خیر؟

در پاسخ به سوال اول باید گفت که پس از شهادت سرداران مقاومت ایران و عراق سپهبد شهید قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس، دولت عراق به رهبری عادل عبدالمهدی تصمیم گرفت با توجه به شرایط پیش آمده و احتمال افزایش درگیری‌ها در این کشور روند بیرون کردن نیروهای نظامی آمریکایی را کلید بزند. استدلال نخست وزیر دولت عراق نیز این بود که با توجه به از بین رفتن خطر داعش و با توجه به مفاد توافقنامه راهبری بین بغداد و واشنگتن دیگر نیازی به حضور نیروهای نظامی آمریکایی نیست و چه بسا ادامه این حضور باعث دخالت‌های بیش از اندازه در اداره امور عراق و در نتیجه نارضایتی عمومی و همچنین اخلال در مناسبات بغداد و تهران شود.

بر همین اساس بود که عبدالمهدی در نشست فوق العاده پارلمان حاضر شده و طی سخنانی لزوم تصویب این طرح را یادآور شد. پارلمان عراق نیز با توجه به وضعیت موجود این طرح را تصویب کرد.

در نتیجه، پاسخ به سوال اول را می توان اینگونه داد که بخش اعظم سیستم حکومتی عراق از جمله دولت و پارلمان و نیز بخشی از بدنه جریان‌های سیاسی به دنبال خروج نیروهای خارجی بیگانه به ویژه آمریکایی هستند.

در پاسخ به سوال دوم نیز با نگاهی به تاریخ 17 سال گذشته می‌توان جواب این سوال را یافت.

در سال 2003 و با اشغال عراق از سوی آمریکا شیعیان این کشور دست به تشکیل گروه‌های جهادی برای مقابله با این اشغالگری زدند که جیش المهدی یکی از نمونه‌های بارز آن بود که بعدها از دل آن گروه‌هایی نظیر عصائب اهل الحق، حرکت النجبا و فضیلت بیرون آمدند و فعالیت خود را در عراق و حتی سوریه علیه اشغالگری آمریکا و گروه تروریستی داعش ادامه دادند.

حاصل مقاومت مردمی علیه اشغالگری در عراق، از سال 2003 که این کشور اشغال شد تا 2011 که آخرین نظامی آمریکایی این کشور را ترک کرد بالغ بر 4500 نفر بوده است که بخشی از آنها در ابتدای جنگ از سوی طرفداران بعث کشته شدند و بخش اعظم آنها از سوی مقاومت شیعه از بین رفتند.

فرماندهان آمریکایی دوران اشغال عراق را به خوبی به یاد دارند که چگونه روزانه گزارش‌های کشته شدن سربازانشان به مرکز مخابره می‌شد و بخش اعظم نیروهایشان نیز از بیم مرگ خیابانی دچار مشکلات روانی شده بودند. بر همین اساس بپاخیزی مجدد مقاومت عراق در مقابل اشغالگری آمریکا می‌تواند بدترین خبر برای فرماندهان نظامی و مقامات سیاسی این کشور باشد.

در مجموع می‌توان گفت که در حال حاضر اراده ای جدی از سوی مرجعیت، بخشی از مقامات سیاسی و اکثریت مردم عراق برای اخراج نیروهای نظامی بیگانه به ویژه آمریکایی شکل گرفته که حالا با از بین رفتن داعش آن هم با جانفشانی نیروهای مقاومت مردمی بهانه ای برای حضور در عراق ندارند.

دخالت‌های نظامی و سیاسی و انجام عملیات های تروریستی علیه مقاومت مردمی که آخرین آن ترور فرماندهان مقاومت منطقه‌ای بود، محرکی اصلی برای پافشاری بر این خواسته است.

حال مقامات آمریکایی دو راه در مقابل خود دارند؛ یا از عراق خارج شده و اجازه دهند مردم این کشور سرنوشت خود را به دست بگیرند یا در این کشور بمانند و تجربه سالهای 2006 تا 2011 را دوباره تکرار کنند که حاصلی جز کشته شدن نظامیان آمریکایی و فشار افکار عمومی برای بازگرداندن فرزندانشان به خانه نخواهد داشت.

انتهای پیام/

R1396/P42329/S8,90,1128/CT7 واژه های کاربردی مرتبط اخبار "عراق"

منبع: تسنیم

کلیدواژه: اخبار عراق اخبار عراق

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۶۵۶۲۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

◄ اولین قطار ترانزیت افغانستان به ترکیه در دام سوء مدیریت/ تکرار تجربه تلخ راه آهن شلمچه بصره

تین نیوز

با وجود گذشت چند روز از ورود اولین قطار ترانزیتی افغانستان ترکیه به مرز ریلی کشور، همچنان این قطار متوقف است.

به گزارش تین نیوز،  بررسی وضعیت اولین قطار ترانزیت افغانستان به ترکیه با مستندات تصویری نشان می دهد  10 واگن در ایستگاه شمتیغ ایران و 15 واگن در ایستگاه روزنک (در عمق 60 کیلومتری خاک افغانستان) متوقف هستند.

دلیل توقف این واگن ها، دستور توقف راه آهن به لوکوموتیو کنسرسیوم توسعه ریلی از مورخ 1403/02/01 تا کنون است.

در پی دستور توقف راه آهن به لوکوموتیو، کنسرسیوم توسعه ریلی که وظیفه بهره برداری، تامین و انتقال مصالح و ادوات ریلی و حمل و نقل واگن های تجاری را در افغانستان برعهده داشته، عملیات رفع نواقص قطعه سوم و احداث قطعه چهارم خط آهن برون مرزی خواف هرات نیز متوقف گردیده است.

این سوء مدیریت مسبوق به سابقه بوده و در سال های گذشته نیز با حذف بخش خصوصی، موجب عدم بهره برداری از خط آهن شلمچه بصره و از بین رفتن فرصت نقش آفرینی کشور در ترانزیت ریلی منطقه شد.

مدیرعامل کنسرسیوم توسعه ریلی افغانستان درباره خبر توقف قطار عبوری افغانستان ترکیه که از خاک ایران قرار است عبور کند، گفت: اظهار نظر راه آهن جمهوری اسلامی ایران ناشی از بی اطلاعی بود در صورتی که اطلاع رسانی ها از ۹ فروردین انجام شده بود.

قابل ذکر است، به گزارش خبرگزاری دانشجو، مصطفی رضایی مدیرعامل کنسرسیوم توسعه ریلی افغانستان درباره خبر ورود اولین قطار ترانزیتی افغانستان ترکیه به ایران و تکذیبیه راه آهن جمهوری اسلامی ایران گفت: در مورد اولین قطار ترانزیتی که از مبدا افغانستان به مقصد ترکیه وارد مرزهای شرقی کشور شد، از تصاویر روز ورود قطار مشخص است و در مرز های شرقی کشور نشان می دهد که قطار چه موقعیتی دارد، وارد شده و در ایستگاه مرزی ایران متوقف شده است.

وی افزود: چیزی که مشخص است آنست که این قطار اول اردیبهشت ماه سال جاری از مرز شمتیق وارد کشور شد و در ایستگاه شمتیق متوقف شد و هنوز هم بعد از چند روز در این ایستگاه قرار دارد. اما این که چرا راه آهن کشور این خبر را تکذیب کرد، ما هم متعجب شدیم و این تکذیب یک دلیل بیشتر نمی تواند داشته باشد، آن هم عدم اطلاع مدیرانی بوده که اظهار نظر کردند و بدون بررسی و بدون اطلاع مطلبی را در این مورد بیان داشتند.

وی ادامه داد: این اظهار نظر تبعات منفی برای کشور دارد و آنچه که باعث شد رسانه های معاند هم بهره برداری خودشان را داشته باشند که قطعا تعاملات و ارتباطات حسنه بین دو کشور را هدف قرار داده اند.

رضایی گفت: مقداری قضیه عجیب شد، از آنجایی که در راه آهن افغانستان خروج این قطار با بدرقه و مراسم با شکوهی انجام شد و همه دیدند که قطار از مرز افغانستان خارج شده و وارد ایران شده است. از طرف دیگر وقتی که راه آهن تکذیب کرد، نگرانی ها در راه آهن افغانستان و تجار افغانستانی شکل گرفت که این قطار پرواز که نکرده و از مسیر دیگری هم که راه ندارد و این باعث شد که یک برداشت های منفی و حتی تمسخر آمیزی هم نسبت به این موضوع شکل بگیرد که قطار وارد ایران شده و غیب شد.

مدیرعامل کنسرسیوم توسعه ریلی افغانستان درباره دلیل این موضع گیری ضد و نقیض راه آهن کشور اظهار کرد: رسانه ها خبر زدند که قطار وارد شد و متوقف شد و بعد راه آهن ورود قطار را تکذیب کرد، و اتفاقات بعدی آن انجام شد. در یک جمله می توان گفت این اظهار نظر هم ناشی از عدم اطلاع بود، کنسرسیوم توسعه ریلی با هماهنگی وزارت راه و نمایندگی رئیس جمهور در امور افغانستان کار خودش را با سرمایه گذاری بزرگترین شرکت های ریلی کشور در افغانستان آغاز کرد، دو مسئولیت دارد.

وی افزود: در یک سال گذشته اصل مسئولیت کنسرسیوم در افغانستان رفع نواقص و توسعه خطوط ریلی و ایستگاه های راه آهن در افغانستان بود که از سال ۱۴۰۱ آغاز شد و ایستگاه های متروکه با اقدام مشترک کنسرسیوم و راه آهن افغانستان بازسازی شد و تجهیز و پرسنل در آنجا مستقر شد و این توسعه خطوط ریلی در دستور کار قرارگرفت و قطار های متعددی هم بابت تکمیل این خط ریلی به افغانستان انتقال دادیم.

وی ادامه داد:، اما مسئولیت دومی که از جانب وزارت راه و دستور مستقیم وزارت راه و شهرسازی بر عهده این کنسرسیوم است و شرکت های تابع اون کذاشته شد، این بود که بهره برداری و توسعه خطوط ریلی افغانستان را برای انتقال بار های تجاری به ایران به صورت ترانزیت، چه واردات و چه صادرات انجام دهد.

مصطفی رضایی مطرح کرد: برای این منظور با حضور مسئولین عالی رتبه کشور در مورخ ۱۶ دی ماه ۱۴۰۲ قرارداد بسیار جامعی بین کنسرسیوم توسعه ریلی و مسئولین هیئت حاکمه افغانستان شکل گرفت با تایید رئیس اداره راه آهن افغانستان و رئیس هیئت وزرا افغانستان این قرارداد شکل گرفت و بهره برداری از خط ریلی که در افغانستان احداث شده بود به این کنسرسیوم واگذار شد.

وی اضافه کرد: ما هم بر اساس وظیفه ای که برای ما مشخص شده بود باید هط را برای انتقال اموال تجاری و وسیله های تجاری از مسیر خطوط ریلی ایران شروع به کار می کردیم.

وی تصریح کرد: یعنی هیچ کشوری معتل ما نمی ماند. ما زمانی که می گوییم کریدور ریلی در رقابت با یک تعداد کریدور دیگر است یعنی هر کشوری دوست دارد مسیر انتقال را از کشور خودش عبور دهد تا درآمد کسب کند و توسعه منطقه ای داشته باشد.

وی ادامه داد: این کنسرسیوم در رقابت با کریدور لاجوردی که از مسیر ترکمنستان دریای خزر را رد می کند و می رود به سمت آذربایجان و ترکیه و اروپا وارد این حوزه شد؛ و رقبای جدی بین المللی در این حوزه داشتیم و مواد معدنی افغانستان خیلی وقت ها از این مسیر به اروپا منتقل می شد.

مدیرعامل کنسرسیوم توسعه ریلی افغانستان درباره یکی دیگر از رقبا در کریدور تجاری ریلی برای تجارت گفت: همچنین در رقابت با کریدور ریلی و جاده ای که افغانستان با پاکستان دارد و متصل می شود به بنادر و افغانستان غز این طریق به آب های آزاد راه پیدا کرده است.

وی افزود: ما زمانی وارد این عرصه شدیم که این دو کریدور فعال بود و بعد از رفع نواقص اولویت داری که توسط کنسرسیوم صورت گرفت حالا نوبت این بود که بهره برداری از این خط آغاز شود که به دستور مسئولین بالادستی وزارت راه و کشور، این اولین قطار تجاری و ترانزیت از افغانستان به سمت ترکیه می خواست برود و وارد کشور شد.

وی ادامه داد: علت این اظهار نظر ضد و نقیض در مجموعه راه آهن عدم اطلاع از این مسئولیت کنسرسیوم بود و انتظار داشتن که کنسرسیوم فقط مصالح خط و ادوات ریلی حمل کند.

رضایی مطرح کرد: ببینید زمانی که می گوییم کریدور و هزاران میلیارد تومان جمهوری اسلامی ایران در افغانستان هزینه کرده تا این کریدور به بهره برداری برسد، اینکه راه آهن این خط را منوط به حمل مصالح کند، خب این خارج از منافع ملی است و هیچ عقل سلیمی چنین برداشتی از این خط ریلی نخواهد داشت و این می شود یک مسیر محلی که فقط جابجایی مصالح خواهد داشت.

وی اضافه کرد: البته به دلیل محدودیت های راه آهن در نیرو و خدمات اگر این بهره برداری تجاری در ماه های آینده اتفاق می افتاد شاید بهتر بود. اما منافع جمهوری اسلامی به ما این اجازه را نمی داد و ما متعهد بودیم که زودتر وارد این بهره برداری تجاری شویم.

وی درباره نامه نگاری های رسمی در این خصوص گفت: ۲۲ روز قبل در تاریخ ۹ فروردین نامه نگاری خطاب به راه آهن و سایر دستگاه ها انجام شد که این عملیات با هماهنگی معاونین وزارت راه و شهرسازی و نماینده رئیس جمهور انجام شده بود.

وی افزود: حتی هماهنگی ها با مرزبانی و نیروی انتظامی هم انجام شد و استانداری خراسان رضوی نامه ای را خطاب به همه ارسال کرده بود که زین پس علاوه بر جابجایی ادوات ریلی از این خط، بار تجاری هم به مقصد ترکیه از طریق سیستم ریلی جابجا می شود.

وی ادامه داد: این اطلاع رسانی در تاریخ ۲۰ فروردین انجام شد و وزارت کشور نیز اجازه ورود را در این خصوص داده است.

رضایی مطرح کرد: قطار وارد مرز شمتیق شد و هماهنگی گمرکی آن انجام شد و هم گمرک و هم مرزبانی در این خصوص هماهنگ بودند. قطار در انتظار تشریفات ریلی بود و دو دستگاه دیگر هم پس از این قرار بود که به سمت ایران بیایند، اما با دستور توقفی که راه آهن داد، پروژه رفع نواقص نیز متوقف شد، زیرا واگن های ادوات در ایستگاه های شاهرود و خواف که منتظر لوکوموتیو بودن هم به مشکل خوردند.

وی در پایان گفت: از طرفی این یک عملیات استراتژیک برای جمهوری اسلامی ایران بود تا از سرعت ۳۰ و ۴۰ به سرعت ۱۴۰ کیلومتر برسد.

 

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید