طرح ترامپ هیچ کس را راضی نمی‌کند

اگرچه طرح به اصطلاح "صلح" دونالد ترامپ با استقبال راستگراهای اسرائیل مواجه شد اما فلسطینی‌ها از نادیده گرفته شدن خودشان در این طرح و بی‌توجهی به امیدشان به داشتن کشوری مستقل شکایت دارند.

به گزارش ایسنا، وبسایت دویچه وله در گزارشی درباره شکایت‌ فلسطینی‌ها از به اصطلاح طرح صلح موسوم به "معامله قرن" دونالد ترامپ می‌نویسد: "خیابان صلاح‌الدین در قدس شرقی در نزدیکی بخش قدیمی همچون تعطیلات آخر هفته شلوغ است چراکه طرح "معامله قرن" ارائه شده از سوی دونالد ترامپ در چند روز پیش در اینجا موضوع بحث، خشم و انزجار بسیاری از فلسطینی‌ها قرار گرفته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فراتر از همه این ایده که منطقه "ابودیس" در حومه قدس و در سایه حصار امنیتی گسترده اسرائیل به عنوان پایتخت فلسطینی‌ها در این طرح در نظر گرفته شد، موضوع استهزا واقع شده است.

فراس خلف در حالی که در کافه یک کتابفروشی کوچک نشسته و قهوه می‌نوشد، گفت: در این طرح چیز جدیدی وجود ندارد، وجود دارد!؟ ما همه اینها را قبلا شنیده‌ایم.

در دهه ۱۹۹۰ از تعیین این منطقه حومه‌ای به عنوان پایتخت فلسطینی‌ها صحبت شد و حتی ساخت ساختمان یک پارلمان در آن نیز کلید زده شد اما این ساختمان هرگز تکمیل نشد. این ایده که منطقه ابودیس را با شهر قدس یکی بدانند برای اکثر فلسطینی‌ها غیرقابل تحمل است.

در سه سال گذشته سیاست‌های خاورمیانه‌ای دولت ترامپ عمدتا در جهت حمایت از اسرائیل بوده‌اند و این طرح پیشنهادی اخیر نیز عمدتا بر مبنای مواضع اسرائیل قرار گرفته است، بنابراین از همان ابتدا توقع‌ زیادی نسبت به این طرح وجود ندارد.

زمانی که ترامپ در سال ۲۰۱۷ رسما شهر قدس را به عنوان پایتخت اسرائیل به رسمیت شناخت و سیاست قبلی آمریکا در چند دهه گذشته را تغییر داد رهبران فلسطینی‌ در رام‌الله روابط دیپلماتیک خود با واشنگتن را قطع کردند.

فلسطینی‌ها تاکید داشتند که پایتخت کشور مستقل آنها در آینده باید شهر قدس شرقی باشد. اگرچه آمریکا در این طرح یک کشور فلسطینی «خلع سلاح شده» را در نظر گرفته است اما تشکیل این کشور منوط به اجرای چند شرط شده که همگی آنها تحت کنترل اسرائیل هستند.

اسماعیل قدورة صاحب یک داروخانه از سال ۱۹۹۶ تاکنون در خیابان صلاح‌الدین گفت: اسرائیلی‌ها با این طرح تنها دارند به خودشان ضربه می‌زنند.

وی خاطر نشان کرد: در نهایت امور به سمت راه‌حل تک‌ کشوری به پیش می‌رود که در آن حقوق متفاوتی برای شهروندان متفاوتی در نظر گرفته خواهد شد.

او شاهد بوده که چندین به اصطلاح طرح صلح برای فلسطین آمده و رفته‌اند اما هیچ یک از آنها نه صلح به بار آورده و نه کشوری را برای فلسطینی‌ها در نظر گرفته‌اند.

قدوره که حدود ۸۰ سال سن دارد، گفت، بهترین کار این است که تشکیلات خودگردان فلسطین منحل شود و سازمان آزادی‌بخش فلسطین نیز به تبعید برود. ما خودمان می‌توانیم برای حقوق‌مان به شکلی غیرخشونت‌آمیز و از طریق نافرمانی مبارزه کنیم.

اسماعیل قدوره، داروساز فلسطینی گفت: ما در این سن و سال اینجا هستیم. او می‌گوید احتمالا هرگز صلح و کشوری مستقل را نخواهد دید و حتی بچه‌هایش احتمالا آن را نخواهند دید.

او گفت:‌ این قبول کردنش سخت است اما ما باید پشتکار داشته باشیم.

تشکیلات خودگردان فلسطین در سال ۱۹۹۴ و در نتیجه مذاکراتی مرتبط با معاهده اسلو ایجاد شد اما این داروساز فلسطینی و بسیاری از فلسطینی‌های دیگر معتقدند منحل شدن آن مناسب است به ویژه به این خاطر که اشغالگری نظامی اسرائیل تمامی خودمختاری‌های این سازمان را دزدیده است.

نادین علامی یک مشتری اهل قدس شرقی گفت: ما مجبور بوده‌ایم که با تمام انواع طرح‌ها زندگی کنیم. ما همه با آنها درگیر هستیم اما در نهایت این طرح‌ها هیچ نتیجه‌ای ندارند. او تجربه انتفاضه اول را داشته و در سال‌های پس از فرآیند صلح اسلو زندگی کرده است.

او می‌گوید، امروز مردم خسته و دلزده هستند چون امیدی به این‌که چیزی تغییر کند، ندارند.

علامی ادامه داد: آنها دیگر به هیچ چیز اعتقاد ندارند و تنها چیزی که ما از زندگی می‌خواهیم این است که بتوانیم به زندگی خود ادامه دهیم و مراقب خانواده‌های خود باشیم.

بیشترین استقبال از این طرح ترامپ از جانب راستگرایان سیاست اسرائیل به عمل آمد.

بوعاز بیسموت، سردبیر رسانه یسرائیل هیوم، روزنامه رایگان حزب راستگرای لیکود نوشت: زمان آن است که ما بر سرزمین تاریخی خودمان حاکمیت داشته باشیم.

بیسموت استدلال کرد که این طرح، صلح را با فلسطینی‌ها به وجود نخواهد آورد اما به اسرائیل اجازه می‌دهد به ساخت‌وسازهایش در یهودا و سامره – نامی که یهودیان محافظه‌کار برای کرانه باختری استفاده می‌کنند و همین‌طور در تل‌آویو ادامه دهد با این وجود راستگراهای اسرائیل با مواجه این حقیقت که در این طرح جایی برای ایجاد یک کشور فلسطینی در نظر گرفته شده تا حدی مایوس شدند. بسیاری از اسرائیلی‌های محافظه‌کار به شدت با این موضوع مخالف هستند.

دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا در اسرائیل محبوبیت زیادی دارد اما این‌که طرح او واقع‌بینانه است و صلح را ایجاد خواهد کرد قطعی نیست.

یک عابر پیاده در یکی از خیابان‌های قدس غربی اظهار کرد: حتی اگر ما این طرح را قبول کنیم فلسطینی‌ها هرگز آن را قبول نخواهند کرد این یک اتلاف وقت کامل است.

چند سیاستمدار شناخته شده فلسطینی اخیرا در نامه‌ای سرگشاده به روزنامه ایندیپندنت نسبت به تصویب یک به اصطلاح «طرح باتوستان» اشاره به یکی از عناصر آپارتاید آفریقای جنوبی که اراضی گروه‌های قومی مختلف را نادیده گرفت – هشدار داده و اخطار دادند که این طرح تنها باعث ایجاد یک نظام سیاسی بی‌ثبات شده و هرگز صلح ایجاد نخواهد کرد.

رسانه‌های اسرائیلی درباره زمان‌بندی اعلام این طرح از سوی دونالد ترامپ که در فاصله تنها یک ماه تا انتخابات پارلمانی دوم مارس در اسرائیل صورت گرفت بحث کردند.

روزنامه یدیعوت آحارونوت نوشت: این طرح مشارکت ناچیز نتانیاهو در کمپین انتخاباتی ترامپ و زمان‌بندی اعلام آن نیز یک کمک ناچیز ترامپ به نتانیاهو محسوب می‌شود."
 

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: طرح معامله قرن عنوان پایتخت دونالد ترامپ فلسطینی ها قدس شرقی شهر قدس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۷۵۲۴۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هدف اعتراضات دانشجویان در جهان تمرکز بر جنایات اسرائیل در غزه است

اعتراضات دانشجویان دانشگاه‌های برتر آمریکا و اثرگذاری این جنبش در بیداری افکار عمومی دنیا، می‌تواند سرنوشت فلسطین را تغییر دهد. اکنون سیاستمداران غربی و حتی رهبران جهان اسلام تحت فشار جامعه خود قرار دارند تا اسرائیل را مجبور به خروج از نوار غزه کنند تا این نسل کشی خاتمه یابد. 

واقعیت این است که آنچه در دانشگاه¬های آمریکا در حال وقوع است واکنش شدید افکار عمومی قشری از جامعه این کشور است که در رده نخبگان طبقه بندی می‌شود. این افراد آگاه‌ترین و باسوادترین گروه جمعیتی محسوب می‌شوند که در برترین دانشگاه‌های دنیا درس می‌خوانند؛ لذا واکنش آنها به آنچه در نوار غزه می‌گذرد را باید بسیار جدی و با تبعات بالا ارزیابی کرد.

حال باشگاه خبرنگاران جوان برای بررسی بیشتر جزئیات این جنبش‌ها پای گفتگوی احمد ابسعیس، یکی از دانشجویان حاضر در اعتراضات دانشگاه میشیگان نشسته که مشروح آن در ذیل از نظرتان می‌گذرد.

- اعتراضات دانشجویی در آمریکا به جنایات اسرائیل در غزه چگونه شکل گرفت؟

احمد ابسعیس: در ۲۲ آوریل، دانشجویان اردوگاهی را در دانشگاه میشیگان برپا کردند تا خواستار محکومیت کامل دانشگاه به علت دست داشتن در نسل کشی اسرائیل در غزه شوند؛ بنابراین آنها به ده‌ها دانشگاه دیگر در سراسر ایالات متحده پیوستند تا در همبستگی با مردم فلسطین که با نسل کشی ارتش اسرائیل روبرو هستند، قیام کنند. نیرو‌های اسرائیلی بیش از ۳۴۵۰۰ فلسطینی از جمله ۱۴۵۰۰ کودک را در غزه و نزدیک به ۴۹۰ از جمله ۱۲۴ کودک را در کرانه باختری اشغالی به شهادت رسانده اند. آنچه من در میشیگان به عنوان عضوی از اردوگاه دیده ام، الهام بخش است.

به این تظاهرات دانش‌آموزان با پیشینه‌های قومی و مذهبی مختلف از جمله فلسطینی‌ها و یهودیان، مردم عرب و آسیای جنوبی تبار و دیگران نیز پیوسته‌اند. بسیاری از اعضای جامعه در داخل و اطراف کمپ وقت می‌گذرانند و از این موج اعتراضات سراسری حمایت می‌کنند.

اردوگاه به محلی برای کمک و حمایت متقابل، بحث و آموزش سیاسی تبدیل شده است. دانش آموزان یاد می‌گیرند که با هم سازماندهی کنند و برنامه‌های چرخشی خدمات گشت زنی، پزشکی و غذایی را تنظیم کنند.

در هفته گذشته، دانشجویان در مورد موضوعاتی از جمله سرمایه‌گذاری مشکل‌ساز دانشگاه گرفته تا استعمار زیست‌محیطی، همبستگی با دیگر گروه‌های بومی مانند ارامنه و شعرخوانی فلسطینی‌ها، جلسات آموزشی برگزار کرده‌اند. فیلم‌هایی مانند "اسرائیلیسم و حال" برای آگاهی بخشیدن به طرح‌های سیاسی کنونی و واقعیت‌های ظلم اسرائیل اکران می‌شوند. مانند سایر دانشگاه‌ها، ما همچنین یک کتابخانه در مورد کتاب‌های فلسطین راه‌اندازی کردیم که در آن هر کسی می‌تواند کتاب‌هایی درباره تاریخ فلسطین یا اندیشه سیاسی به امانت بگیرد و درباره جنبش آزادی‌بخش کنونی بیشتر بیاموزد.

در دانشگاه ما پوستری روی درخت آویزان شده است که روی آن «منطقه آزاد شده» با پس‌زمینه چادرها نصب شده است. دانشجویان دانشگاه میشیگان خواستار کناره گیری دانشگاه خود از جنایات اسرائیل شده اند. تاکنون، اعتراضات دانشجویان طرفدار اسرائیل بسیار اندک بوده است و تنها بین ۳ تا ۱۰ شرکت کننده در تجمعات آنان حضور داشته اند. آنها پرچم‌های اسرائیل را با غرور در مقابل اعتصاب‌هایی که چهره شهیدان فلسطینی را نشان می‌دهد، در دست دارند.

سازمان دهندگان اردوگاه رابطان پلیس و ناظران قانونی خود را با این اعتقاد که "ما از یکدیگر محافظت می‌کنیم" ایجاد کرده اند. این امر از هرگونه درگیری که منجر به دخالت پلیس شود، جلوگیری کرده است. مدیریت دانشگاه میشیگان اجازه داده است تا زمانی که در روند فارغ التحصیلی در هفته آینده مشکلی ایجاد نشود، اردوگاه‌ها پابرجا باشند. واضح است که شهادت فلسطینی‌ها برای مقامات این دانشگاه نگران کننده تلقی نمی‌شود.

علیرغم ماهیت غیر خشونت آمیز اردوگاه‌های ما و اردو‌های مشابه در سراسر کشور، اتهامات یهودی ستیزی به ما وارد شده است، همانطور که در سایر اقدامات اعتراضی در دانشگاه‌های سراسر کشور وجود دارد. اما نامگذاری تظاهرات ضد نسل کشی به عنوان ضد یهود نه تنها پوچ نیست، بلکه خطرناک است.

-هدف دانشجویان آمریکایی از این اعتراضات چیست؟

احمد ابسعیس: برچسب یهودیت، یک دین را با صهیونیسم، یک ایدئولوژی سیاسی که در قرن نوزدهم ایجاد شد، ادغام می‌کند. این درهم آمیختگی خطرناک است، زیرا به غلط ادعا می‌کند که همه یهودیان از کاری که اسرائیل و شهرک نشینان انجام می‌دهند حمایت می‌کنند، این برچسب تنوع فکری افراد را انکار و به تئوری‌های توطئه «وفاداری دوگانه» اشاره می کند. همانطور که اردوگاه‌های ما نشان می‌دهد، این معادل سازی نادرست نمی‌تواند حقیقت را بپوشاند. در بسیاری از دانشگاه‌ها، گروه‌های یهودی در مرکز بسیج حامی فلسطین بوده‌اند.

ما نباید فراموش کنیم که نژادپرستی بزرگترین مشکل پیش روی جامعه یهودی در ایالات متحده و فراتر از آن بوده و هست. این یک واقعیت ساده است که مقامات و نهاد‌های آمریکایی همچنان از آن چشم پوشی می‌کنند.

ما واکنش‌های بیشتری را نسبت به دانشجویانی که به نسل‌کشی اعتراض می‌کنند، می‌بینیم تا واکنش به «تروریست‌هایی» که مردم بی‌گناه را در غزه می‌کشند، یا برتری‌طلبان سفیدپوستی که در خیابان‌های شارلوتسویل قدم می‌زنند و شعار‌های ضدیهودی سر می‌دهند. چرا؟ زیرا اگر دانش‌آموزان و دانشجویان ممتاز بخواهند خود را برای آینده فلسطینی در مدارس و دانشگاه هایی که برای سرپرستی نسل بعدی امپریالیست‌ها هستند، به خطر بیندازند، پس این بدان معناست که استعمارگری بر فلسطین در میان این قشر از جوانان آمریکایی و در ادامه در کل جامعه غربی در حال شکست است؛ و این باعث وحشت کسانی می‌شود که از استعمار و به ویژه استعمار فلسطین در سراسر جهان سود می‌برند. اگر دانش‌آموزان حاضرند برای فلسطین به این شدت بجنگند، پس به این راحتی متوقف نخواهند شد.

به همین دلیل است که از قدرت و زور وحشیانه در سراسر ایالات متحده برای سرکوب اعتراضات در سراسر دانشگاه استفاده شده است: از دانشگاه کلمبیا و دانشگاه نیویورک گرفته تا دانشگاه اموری، دانشگاه تگزاس در آستین و دانشگاه کالیفرنیای جنوبی.

اما تا به امروز که این گونه بوده است؛ با هر دستگیری، هر تعلیق، و هر تلاشی برای ساکت کردن ما، نهاد‌های رسمی و ادارات دانشگاه تنها حمایت خود را از آرمان فلسطین افزایش داده اند. آنچه در فلسطین اتفاق می‌افتد مسلماً مسئله حقوق بشر در زمان ما است و واکنش ایالات متحده به اعتراضات طرفدار فلسطین آن را به موضوع آزادی بیان در زمان ما تبدیل کرده است. هر دانشجو، هر معترض در دفاع از آزادی فلسطین، مبارزه با همدستی ایالات متحده در جنایات اسرائیل و مقاومت در برابر استعمار افتخار می‌کند.

با این حال، ما هیچ توهمی نداریم که آنچه را که در طول مبارزه در دانشگاه تحمل می‌کنیم، به هیچ وجه با اشغالگری اسرائیل مقایسه شود. همتایان ما در غزه نه تنها خانواده، دوستان، اساتید و دانشجویان خود را از دست داده اند، بلکه تمامی دانشگاه‌های خود را نیز از دست داده اند. تا زمانی که دانشگاه‌های آنها بازگشایی شوند، تا زمانی که آنها آزادی یادگیری دوباره پیدا کنند، ما دانشگاه‌های خود را سکوی صدای آنها خواهیم کرد تا جهان را در مورد وضعیت اسفناک این فلسطینی‌های مظلوم آگاه کنیم. خیمه‌های ما، مانند خود فلسطین، راه به جایی نمی‌برد و در برابر ناملایمات تا پیروزی استوار می‌ماند: ما فقط جدایی کامل از سیاست‌های ظالمانه اسرائیل، عدم حمایت مالی و در نهایت، آزادی فلسطین را می‌خواهیم.

کمپین بدنامی که ما را به یهودستیزی و خشونت پلیس متهم می‌کند ادامه خواهد داشت. اما همانطور که اینها تیتر اخبار می‌شوند، باید به خود و حامیان خود یادآوری کنیم: همه نگاه‌ها باید به غزه باشد.

نباید اجازه داد که پوشش مداوم جنبش دانشجویی توجه را از جنایات جنگی سیستماتیکی که در غزه اتفاق می‌افتد منحرف کند. تمرکز باید روی گور‌های دسته جمعی باشد که همچنان در سراسر نوار غزه کشف می‌شوند، از جمله در بیمارستان‌های الشفاء و ناصر. در مورد گرسنگی اجباری مردم فلسطین در حالی که اسرائیل همچنان تظاهر به افزایش کمک می‌کند، اما در واقعیت از آن به عنوان یک سلاح جنگی استفاده می‌کند. در مورد بمباران مداوم اسرائیل که روزانه کودکان، زنان و مردان را با سرعتی تکان دهنده می‌کشد. در مورد حمله قریب الوقوع به رفح و تلاش‌های اسرائیل برای سرپوش گذاشتن بر جنایاتی که قرار است مرتکب شود با تظاهر به طرح‌هایی برای «تخلیه» جمعیت غیرنظامی.

در میان این دوران تاریک، آنچه در سراسر دانشگاه‌های ایالات متحده اتفاق می‌افتد من را سرشار از الهام و امید می‌کند. این همان چیزی است که آینده فلسطینی می‌تواند به نظر برسد: یهودیانی که مراسم عید فصح را در کنار مسلمانان در حال نماز مغرب انجام می‌دهند. اعضای جامعه از همه عقاید با هم نان می‌خورند و معاشرت می‌کنند. مردم از هر پیشینه‌ای در آزادی جمعی شرکت می‌کنند. من رویای وطنی را می‌بینم که فلسطینی ها می‌توانند در سایه درختانی که پدربزرگ و مادربزرگ ها کاشته اند بنشینند و آزادی را ببینند و احساس کنند؛ و این رویا هر روز به تحقق نزدیکتر می‌شود.

احمد ابسعیس یک دانشجوی آمریکایی و حقوقدان نسل اول فلسطینی است که کتاب State of Siege را می‌نویسد و هم اکنون در اردوگاه دانشگاه میشیگان در اعتراض به جنایات رژیم صهیونیستی در نوار غزه و حمایت از فلسطینیان حضور دارد.

باشگاه خبرنگاران جوان بین‌الملل اروپا و آمریکا