به نقل از «ایسنا»

اکران 19 فیلم جشنواره فجر در اردبیل

تاریخ انتشار: ۱۵ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۷۸۵۸۸۸

ایسنا/اردبیل مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اردبیل اکران 19 فیلم سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر در دو سینمای اردبیل خبر داد.

سیدناصر اسحاقی ۱۵ بهمن  در نشست خبری با خبرنگاران قبل از اکران فیلم‌های منتخب سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر در اردبیل اظهار کرد: 14 فیلم در بخش سودای سیمرغ و پروانه در مدت هفت روز در دو سینمای انقلاب و قدس اردبیل اکران می‌شود و در کنار آن 5 فیلم بخش کودک و نوجوان برای دانش آموزان به نمایش درمی‌آید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی خاطرنشان کرد: از ساعت 16 اکران فیلم‌های سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر در سینما قدس و به دنبال آن در سینما انقلاب آغاز خواهد شد که فیلم‌های مناسب و خوش ساخت برای اردبیل انتخاب شده که امیدواریم با استقبال شهروندان روبرو شود.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اردبیل افزود: قیمت بلیط هر فیلم اکران شده 12 هزار تومان خواهد بود و خبرنگاران روزانه می‌توانند با حضور در سینما قدس و انقلاب در جریان اکران فیلم‌ها و تهیه اخبار و گزارشات مربوطه قرار گیرند.
اسحاقی گفت: برای پنجمین سال متوالی است که ما در سینماهای اردبیل جشنواره فیلم فجر را به همراه فیلم‌های منتخب اکران می‌کنیم و امیدواریم در گام بعدی در گام بعدی در کنار دو سینمای قدس و انقلاب اردبیل در شهرستان‌ها نیز بتوانیم اکران این فیلم‌ها را شاهد باشیم.
وی بیان کرد: اکران فیلم‌های سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر به مدت 8 روز اجرا می‌شود که در دو سئانس فیلم‌های منتخب به نمایش درمی‌آید.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اردبیل افزود: امیدواریم روزی را در این استان شاهد باشیم که اکران این فیلم‌ها همراه با حضور منتقدان و فعالان عرصه سینما و همچنین سازمان‌های مردم نهاد و دستگاه‌های متولی به صورت رقابتی انجام شده و علاقمندان بتوانند از فضای شکل گرفته بهترین استفاده را بکنند.
اسحاقی بیان کرد: قطعا در سال‌های آینده در جشنواره فجر ما سهمی را از این رویداد بزرگ و تهیه یک تندیس ویژه با عناوینی چون خطایی، شاه اسماعیل و یا سبلان خواهیم داشت تا به فیلم‌های منتخب این نشان سینمایی در جشنواره فیلم فجر اهدا شود.
وی در مورد سایر برنامه‌های فرهنگ و ارشاد در ایام دهه فجر اظهار کرد: در جشنواره تئاتر دو گروه از این استان و در جشنواره موسیقی نیز هنرمندان اردبیل حضور دارند و برنامه‌های جشن انقلاب با رنگ و بوی معنوی و همراه با گرامیداشت یاد و خاطره سردار شهید سلیمانی در حال برگزاری است.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اردبیل در مورد حضور کاروان فرهنگ و هنر امید در شهرستان‌ها گفت: برخلاف سال‌های گذشته به خاطر برخی از محدودیت‌ها ما این کاروان را امسال به شهرستان‌ها اعزام نکردیم اما در حد امکان سعی داریم در مناطق مختلف ویژه برنامه‌های گرامیداشت ایام پیروزی انقلاب اسلامی را شاهد باشیم.
اسحاقی تصریح کرد: اگر روزگاری سینمادوستان ما حسرت مشاهده یک فیلم جشنواره فجر را آن هم در تهران داشتند، امروز شاهد اکران این فیلم‌ها در شهر اردبیل هستیم و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای اکران هر فیلم میلیون‌ها هزینه کرده تا زمینه جلب رضایت مردم در استان‌های مختلف فراهم آید.
وی ادامه داد: اتحادیه تهیه کنندگان و تولیدکنندگان فیلم به ازای تولید هر فیلم مبالغ هنگفتی را از وزارت ارشاد دریافت می‌کنند و ما تلاش می‌کنیم تا علاقمندان سینما بتوانند از فیلم‌های اکران شده استفاده کنند.
مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اردبیل گفت: در حوزه کودک و نوجوان نیز پنج فیلم در این یک هفته به صورت رایگان برای دانش‌آموزان به نمایش درمی‌آید که امیدواریم خانواده‌ها با همراهی فرزندانشان در سینما شاهد به نمایش درآمدن این آثار باشند.
سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر از امروز و با اکران فیلم‌هایی چون آتابای نیکی کریمی، سه کام حبس سامان سالور، آن شب کوروش آهاری، قصیده گاو سفید بهنام سنایی‌ها، تومان مرتضی فرشباف، کشتارگاه عباس امینی، خوب، بد، جلف پیمان قاسم خانی، لباس شخصی امیرعباس ریبعی، دشمنان علی درخشنده، مغز استخوان حمیدرضا قربانی، روز بلوای بهروز شعیبی، من می‌ترسم بهنام بهزادی، دوزیست برزو نیک‌نژاد و پوست اثر بهمن ارک از امروز در دو سینمای قدس و انقلاب اردبیل در ساعات 16 و 18:30 در سینما قدس و 16:30 و 19 در سینما انقلاب اردبیل اکران می‌شود.
به گزارش ایسنا، همچنین 5 فیلم قطار آن شب حمیدرضا قطبی، بیست و سه نفر مهدی جعفری، تاتی و ستاره عبدالرضا مجلسی منطقه پرواز ممنوع امیر داسارگر و تورنادو ساخته سیدجواد هاشمی در بخش کودک و نوجوان در سینما قدس اردبیل از ساعت 16 صبح اکران خواهد شد.
انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری جشنواره فیلم فجر سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر اکران این فیلم ها نمایش درمی آید اکران فیلم فیلم های منتخب سینما قدس انقلاب اردبیل کودک و نوجوان اکران فیلم ها اردبیل اکران دو سینمای قدس و انقلاب جشنواره فجر شهرستان ها شاهد باشیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۷۸۵۸۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سینما بدون چهره کارگر ایرانی

این سوال مطرح است چرا از کارگرانی که در کوران انقلاب، اعتصاب‌های سراسری به راه انداختند، داستانی ساخته نشده است؟ چرا از شجاعت و احساس مسئولیت شهدای کارگر که در برابر بمباران‌های دشمن ایستادگی کردند و اجازه توقف اقتصاد کشور را ندادند، چیزی نمی‌بینیم؟ - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، روز جهانی کارگر، روز ارزش‌گذاری و احترام به تلاش گروه فعال، زحمتکش و ارجمندی از بدنه اجتماع است که در صف مقدم تلاش برای حفظ استقلال اقتصادی کشور قرار دارند. کارگران، در هر صنف و رشته‌ای چه کارگران صنعتی، چه خدماتی و... تنها برای خود و تأمین معاش‌شان فعالیت نمی‌کنند، بلکه تلاش آنها در نگاهی بزرگ‌تر و کلی‌تر، برای همه جامعه است، آنها هستند که نبض اصلی تولید کشور را در دست دارند و بدون تلاش پیگیر و همواره آنان، نمی‌توان به شعارهایی از جنس جهش تولید دست یافت.

خارج شدن تولید از رکود و ارتقای آن نیازمند اجرایی‌شدن مجموعه‌ای از بایسته‌هاست. بخشی از این بایسته‌ها، البته اقتصادی و مدیریتی است. مسئولان باید برای مهار تورم و افزایش ارزش پول ملی تمهیداتی بیندیشند و در خصوصی‌سازی و واگذاری مراکز اقتصادی و کارخانه‌ها به شکلی عمل کنند که حقوق کارگران، ضایع نشود. با همه اینها، همه چیز اقتصادی نیست. بخش مهمی‌ از این مسأله، فرهنگی هم هست. ممکن است بگویید حقوق عقب افتاده کارگر را چه به فرهنگ؟! مسأله اینجاست که اگر فرهنگ تولید و تولیدگرایی، در سرزمین ما به‌خوبی ریشه کند، تولید و فعالان این بخش ارزش واقعی خود را خواهند یافت و تصویر کلی جامعه به سمتی خواهد رفت که یک تلاشگر در یک کارخانه، یک کارگر دلسوز و حرفه‌ای و یک کارفرمای حق‌گزار را به چشم سربازانی در میدان پیشرفت ملی خواهند دید و این گونه است که دیگر به‌راحتی نمی‌شود حقوق کارگر را به عقب انداخت و حق‌شان را خورد. بخشی از این فرهنگ‌سازی را باید هنرمندان کشور به‌دست بگیرند.
 
احتیاط در گفتن از کارگران
واقعیت این است که ادبیات کارگری در کشور ما دارای پیشینه‌ای قابل بررسی است. آثار نویسندگانی چون احمد محمود، علی‌اشرف درویشیان و محمد‌علی گودینی در این زمینه ارزش‌های ادبی و هنری دارد اما این شاخه از ادبیات داستانی ما خیلی زود زیر سایه ادبیات داستانی زبان‌گرا و نیز داستان‌های آپارتمانی رنگ باخت. از سوی دیگر سینمای ایران از همان نخست، چنان دور از فضای واقعی اجتماع بود که در پیش از انقلاب، کلاه مخملی‌ها در آن، چهره پررنگ بودند و در بعد از انقلاب هم بعد از چندین سال دوباره سینمای ما به گنده لات‌های قمه‌کش رجوع کرده است. در چنین سینمایی همیشه کارگر، نادیده گرفته شده است؛ البته از این مسأله هم نباید گذشت که بخشی از نادیده گرفتن فضاهای کار و کارگری در سینما و ادبیات ایران، کژکارکرد ادبیات مارکسیستی است. ادبیات و هنر چپ که تحت تأثیر ادعاهای مارکسیسم، خود را ناجی کارگران و زمینه‌ساز ظهور انقلاب‌های کارگری محتوم در جهان می‌دانست، تا توانست از نام کارگر استفاده کرد. این‌که کارگران در جوامع کمونیستی همچنان همان موجودات استثمار شده پیشین بودند، بدون این‌که امیدی به آزادی بیان و رفاه اجتماعی داشته باشند. سینماگران و ادیبان ایرانی از بیم این‌که به مارکسیسم متهم شوند، در نزدیک‌شدن به مسأله کارگران با احتیاط بسیار عمل کردند. 
 
کارگر در سینمای ایران، بی‌چهره است
در سینمای بعد از انقلاب، با وجود این‌که کارگران خود از قشرهایی بودند که از نخست، همدل و همپای انقلاب بودند و در دوران سخت مبارزه با پیوستن به اعتصابات سراسری در فلج کردن نظام شاهنشاهی نقشی پیشرو داشتند، این کم‌اعتنایی به کارگران ادامه داشت. شاید با قدرت گرفتن چپ‌های اسلامی‌ در دوره‌هایی از حیات جمهوری اسلامی، انتظار این بود که ادبیات و فرهنگ کارگری جانی بگیرد اما در همین دوره‌ها هم تکنوکرات‌های راستگرا بخش مهمی‌ از قدرت را به‌دست گرفتند و فرهنگ و هنر در دوران استیلای آنان بیشتر به سمت فضایی رفت که آنان به‌دنبال آن بودند، فضایی که در آن تولید و کارگر و چیزهایی از این دست اولویتی نداشتند. نتیجه این غفلت طولانی در پرداختن به کارگران در سینمای ایران، این شده است که در سینمای ایران ما قهرمان یا چهره برجسته‌ای که کارگر باشد، نداریم. کارگران در سینمای ایران نه‌فقط مورد توجه نبوده‌اند، اصولا بی‌چهره‌اند. همین الان اگر بخواهید چهره‌های سینمایی برجسته در حوزه‌های مختلف را در ذهن مجسم کنید، نمونه‌هایی به ذهن‌تان می‌آید. مثلا چند کارمند شاخص، پزشک شاخص، نظامی‌ شاخص و... اما یک شخصیت سینمایی شاخص که کارگر باشد به ذهن نمی‌آید. کارگران در سینما همیشه حاشیه بوده‌اند و به همین دلیل برجسته نشده‌اند و تصویری از آنها در ذهن نمانده است. 
 
کارگری که هست، کارگری که دیده می‌شود
فهرستی از فیلم‌هایی را که شخصیت اصلی آنها کارگر بوده است، مرور کنیم: «جنگ جهانی سوم» هومن سیدی،«روسری آبی»، «زیر پوست شهر» و «قصه‌ها» رخشان بنی‌اعتماد، «اینجا بدون من» بهرام توکلی، «کارگر ساده نیازمندیم» و «زندگی جای دیگری است» منوچهر‌ هادی، «زندگی ادامه دارد» عباس کیارستمی، «بادکنک سفید» جعفر پناهی، «جمعه» حسن یکتاپناه، «زمانی برای مستی اسب‌ها» بهمن قبادی، «آبادانی‌ها» کیانوش عیاری، «دان» ابوالفضل جلیلی، «آتشکار» و «خواب تلخ» محسن امیریوسفی، «چندکیلو خرما برای مراسم تدفین» سامان سالور، «چند می‌گیری گریه کنی» شاهد احمدلو، «چهارشنبه‌سوری» و«جدایی نادر از سیمین» اصغر فرهادی، «باد در علفزار می‌پیچد» خسرو معصومی، «تنها دوبار زندگی می‌کنیم» بهنام بهزادی، «محیا» اکبر خواجویی، «هیچ»، «استراحت مطلق» و «بیست» رضا کاهانی، «کیفر» حسن فتحی، «دیگری» مهدی رحمانی، «لطفا مزاحم نشوید» محسن عبدالوهاب، «آقا یوسف» علی رفیعی، «آلزایمر» احمدرضا معتمدی، «شیفت شب» و «سوت پایان» نیکی کریمی، «گزارش یک جشن» ابراهیم حاتمی‌کیا، «مرگ کسب و کار من است»، «مردی که اسب شد»  و «همه چیز برای فروش» امیرحسین ثقفی، «جیب‌بر خیابان جنوبی» سیاوش اسعدی، «حوض نقاشی» مازیار میری، «چندمتر مکعب عشق» جمشید محمودی،  «ارسال یک آگهی تسلیت برای روزنامه» ابراهیم ابراهیمیان، «انتهای خیابان هشتم» علیرضا امینی، «پنج‌ستاره» مهشید افشارزاده، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «چهارشنبه 19 اردیبهشت» وحید جلیلوند، «ابد و یک روز» و «برادران لیلا» سعید روستایی، «سینما نیمکت» محمدرضا رحمانیان، «برادرم خسرو» احسان بیگری، «به یک کارگر ساده نیازمندیم» پدرام کرمی‌ و... .

معادل‌سازی کارگر و فقر
در اغلب این فیلم‌ها، کارگران موضوع فیلم شده‌اند تا وضعیت اقتصادی وخیم، شوربختی و بی‌پولی‌شان به‌تصویر درآید. در بیشتر فیلم‌های سینمای ایران، کارگری و فقر معادل هم قرار گرفته‌اند و در نتیجه این فقر است که آنها گاه دست به کارهایی می‌زنند که برای‌شان دردسرساز است. کارگر در بیشتر فیلم‌های ایرانی، به‌خاطر شرافتش در انجام دقیق و درست کارش با وجود کم بودن حقوق و مزایایش تصویر نشده است.  البته که وضعیت اقتصادی بسیاری از کارگران ما قابل قبول نیست اما اگر سینمای ایران چشمش را روی این قشر شریف بهتر می‌گشود، سوژه‌های تازه و جذابی در زندگی همین قشر می‌دید. 

چرا این کارگران را ندیدید؟
این سؤال مطرح است که چرا داستانی از کارگرانی که در کوران انقلاب، اعتصاب‌های سراسری را به راه انداختند، ساخته نشده است؟ چرا از شجاعت و احساس مسئولیت شهدای کارگر که در برابر بمباران‌های دشمن ایستادگی کردند اما اجازه توقف اقتصاد کشور را ندادند، چیزی نمی‌بینیم؟ (نیاز به توضیح نیست که فیلم‌هایی مانند پالایشگاه را دچار ضعف مفرطند، محسوب نکرده‌ایم)، کارگرانی که با هوشمندی و خلاقیت، دستگاه‌های از رده خارج را نوسازی کردند یا با اختراعات و ابتکارات خود، به افزایش بهره‌وری و رشد اقتصادی کشور کمک کردند، ارزش توجه نداشتند؟ سینمای ایران باید این غفلت تاریخی را جبران کند و دوباره در تعریف و توجه خود از جامعه کارگری تجدید‌نظر کند. 

مسیری که برگشت
سینمای انقلاب اسلامی در سال‌های نخست حرکت خود، چشم بینایی درباره قشرهای مختلف اجتماعی داشت و با شکار داستان‌هایی از دل جامعه،سعی می‌کردچتری فراگیربرای همه اقشاراجتماعی داشته باشد.این امر از یک سو به وسعت نگاه و اطلاعات فیلمسازان برمی‌گشت و از دیگر سو به شرایط اجتماعی که درآن سهیم بودن همه اقشار واصناف برای سرپا نگه داشتن کشور در گرماگرم نبردی سخت و جنگی تحمیلی مشخص بود.ساخت فیلم‌هایی همچون «شیلات» به کارگردانی رضا میرلوحی و نویسندگی محمد بلیش مازندارانی، محصول سال 1362 با بازی ماندگارزنده یاد داوودرشیدی درباره کارگران شیلات وهمچنین«ترن» به نویسندگی و کارگردانی امیر قویدل محصول سال1366بابازی فرامرز قریبیان وخسرو شکیبایی درباره کارگران خط آهن، نمونه‌هایی از این دست فیلم‌هاست. هردو فیلم که با وجود گذشت چهار دهه از ساخت‌شان هر دو دیدنی و سرپاست، به نقش مستقیم و مهم کارگران در انقلاب توجه دارند، فیلم‌هایی که همچنان هم به لحاظ قصه وکشش داستانی مخاطبان رابه دنبال خود می‌کشانند، هم داستان‌هایی کاملا ایرانی وبومی دارند وهم البته به نقش مهم وسازنده کارگران گمنامی می‌پردازند که درمسیرپیشبرد اهداف انقلاب مؤثر بوده‌اند. این مسیر درسال‌های دهه70، ادامه نیافت وسینمای ایران به مسیری دیگر افتاد وفیلم‌هایی چون ترن و شیلات، فقط در خاطره تصویری مردم ما قرار دارند. 

منبع: جام‌جم آنلاین

انتهای پیام/