به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

حضرت ام البنین (س) فرزندانش را برای دفاع از حریم امامت و ولایت تربیت کرد

تاریخ انتشار: ۱۹ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۸۲۶۹۲۵

حجت الاسلام والمسلمین معین شرافتی سخنران و کارشناس امور دینی در گفت و گو با حوزه قرآن و عترت  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره الگوی رفتاری حضرت ام البنین (س) اظهار کرد:  دین مبین اسلام از همان روز نخست با نگاه ابزاری به زن مبارزه کرده و با صدای بلند معیار برتری را تنها تقوا و پرهیزگاری معرفی کرده است؛ نه جنسیت یا نژاد و قومیت خاص.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

همانطور که می‌بینیم آسیه همسر فرعون یا حضرت مریم(س) هر دو به جهت مقام ایمانی خویش در قرآن کریم به عنوان الگویی جهانی معرفی شده اند.

وی در ادامه بیان کرد: در احادیث حضرت زهرا سلام الله علیها اسوه و الگو معرفی شده اند، الگویی بی نظیر که حیات طیبه را به ارمغان می‌آورد. یکی دیگر از این بانوان ماندگار و درس آموز تاریخ، حضرت ام البنین سلام الله علیها هستند؛ بانویی که بر قله‌هایی از فضیلت ایستاده و همه را به سوی سعادت و چشمه حقیقت راهنمایی می‌کند.

این کارشناس علوم حدیث گفت: فاطمه(حضرت ام البنین(س))، دختر حزام، فرزند خالد بن ربیعه بن کلاب از دامن مادری پاک سرشت به نام شمامه از خانواده سهل بن عامر بن مالک بن جعفر بن کلاب است. خانواده و خاندانی که در دلاوری و شجاعت زبانزد بوده و با چند واسطه نسب به جد اعلای پیامبر یعنی عبد مناف می‌رسد بدون توجه به دشمنی قدرت حاکمه آن روز به علی بن ابی طالب(ع) جواب مثبت داد و وارد خانه امام شد. خانه‌ای که چندی قبل با هجوم‌های متعدد دشمنان، همسری فداکار را از دست داده و چهار طفل داغدیده از آن خانواده به جا مانده بود. پذیرش چنین ازدواجی به تنهایی نشان روشنی از معرفت بالای این بانو نسبت به خاندان اهل بیت علیهم السلام بود؛ معرفت و بصیرتی که نتیجه آن تشخیص و همراهی با حق است.

وی با اشاره به مقام معرفتی حضرت ام البنین (س) بیان کرد: بر مقام معرفتی حضرت ام البنین (س) روز به روز افزوده شد تا جایی که هنگام برگشت کاروان کربلا به سوى مدینه، ایشان به بشیر گفتند: «اى بشیر! از ابا عبد اللّه الحسین‏ (ع) برایم بگو.» بشیر، خبر شهادت چهار فرزندش را به او داد. ولى او گفت: «قَطَّعْتَ نِیاطَ قَلْبِى، اَخْبِرْنِى عَنْ اَبِى عَبْدِ اللَّه‏ علیه‏السلام اَوْلادِى وَمَنْ تَحْتَ الْخَضْراءِ کُلُّهُمْ فَداءً لِاَبِى عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَین‏ علیهاالسلام...؛ [اى بشیر! با این خبر ناگوار]بندهاى دلم را پاره کردى. از حسین برایم خبر بده. فرزندانم و هر آنچه در زیر آسمان کبود است، فداى ابا عبد اللّه الحسین ‏(ع) باد.» این سخنان ام البنین‏ (س) مقام امام شناسی و میزان ولایتمداری در زندگی این مادر نمونه را نشان می دهد. او که از مادری خویش و فرزندان و تربیت آن‌ها هدفی جز دفاع از حریم امامت و ولایت نخواسته و ندارد.

این کارشناس امور دینی بیان کرد: در زندگی حضرت ام البنین (س) محبت موج می‌زند. محبتی که با خود به خانه حضرت علی(ع) آورد و آن خانه را گرما بخشید. محبتی که نه تنها شامل تمام فرزندان همسرش شد بلکه بینوایان و مستمندان و ایتام مدینه نیز از آن بهره مند می‌شدند. محبتی که نشان از قلب رئوف و الهی ایشان داشت و همیشه این دل مهربان در راه رضایت خداوند صرف شد. نه آنکه علاقه‌ها و نفع شخصی اولویت زندگی اش شود و راه کمال به سوی معبودش را قطع کند.

وی ادامه داد: این بانوی گرانقدر وقتی خبر شهادت چهار فرزند برومند خود یعنی حضرت ابوالفضل ۳۴ ساله، عبداللّه ۲۴ ساله، عثمان ۲۱ ساله و جعفر ۱۹ ساله را شنید مقام صبر را برگزید و بی آنکه لب به گله و شکایت از قضا و قدر الهی داشته باشد پا در مقام رضا گذاشت و سعادت خود و فرزندانش را فنا شدن در دین الهی و حمایت از اسلام ناب دید. این بانوی نمونه در مقام مادرانه خویش توانست این چهار پسر را به گونه‌ای تربیت کند تا برای برپایی حکومت الهی و اسلامی و نهی از منکر، شمشیر به دست بگیرند و بر دشمن بتازند و صد البته از امام زمان خویش دفاع کرده و تا آخرین نفس و تا آخرین قطره خون مدافع امام خود و حافظ جان او باشند.

حجت الاسلام والمسلمین شرافتی در پایان گفت: عرفا که به دنبال بیان مقام صبر در ظرف کلمات هستند و از آن با عنوان خودداری و حبس نفس از شکایت به خدا یا سر باز زدن از اوامر الهی یاد می‌کنند، باید بیایند و نمود آشکار مقام صبر و صابران را در حضرت ام البنین(س) ببینند.

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: ائمه اطهار حضرت ام البنین حضرت ام البنین س مقام صبر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۸۲۶۹۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمانِ نیک به خدا نزدیک ترند/ جایگاه معلم و تعلیم و تربیت از منظر امام رضا(ع)

دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد شهید مطهری، به عنوان روز معلم نامیده شده است. شاید بتوان گفت در بین همه ادیان آسمانی و مکتب‌های موجود در دنیا، بیشترین سفارش و توصیه به علم‌آموزی و تکریم و تجلیل از حق معلم و استاد، در دین مبین اسلام بوده است.

بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها» خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلمان بشریت هستند. مقام معلم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً».

40 چهارشنبه را میهمان کلمات گهربار و حیات‌بخش حضرت علی بن موسی‌الرضا(ع) هستیم و همراه خوانندگان، شرح یک حدیث رضوی را در گفت‌وگو با اساتید حوزه و دانشگاه بررسی خواهیم کرد. شرح حدیث این هفته را در محضر استاد حوزه و دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمد باقر ربانی هستیم تا از جام معرفت کلمات رضوی، جان تشنه خویش را سیراب کنیم.

با عرض تبریک روز معّم خدمت شما استاد گرامی، صفحات رواق را منور به روایتی از حضرت رضا(ع) درباره علم آموزی و اهمیت کار معلّمی بفرمایید.

این روز بزرگ که به مناسبت شهادت استاد بزرگ حوزه و دانشگاه حضرت آیت الله شهید مطهری نامگذاری شده است، گرامی می‌دارم و مخصوصاً برای روح پاک آن دانشمند نمونه و دلسوز  پر تلاش، از درگاه خداوند طلب رحمت و رضوان دارم و به همه اساتید کشور عزیزمان ایران، این روز بزرگ را تبریک و تهنیت عرض می کنم. همان‌طور که می‌دانید اسلام، تأکید بسیاری بر ارزش ذاتی علم و تعلیم و تعلم آن دارد تا جایی که بسیاری از آیات قرآن و روایات پیامبر و اهل بیت(ع) در این باره وارد شده است. بنابر آیه شریفه «و علّم آدم الأسماء کلّها»، خداوند متعال نخستین معلم است و پیامبران الهی که وظیفه تعلیم آیات الهی را بر عهده دارند، همه معلّمان بشریت هستند. مقام معلّم آن قدر با ارزش است که پیامبر گرامی اسلام(ص) خود را معلّم نامیده است: «إنّما بعثت معلّماً»

از امام رضا(ع) که خود ملقّب به عالم آل محمد(ص) است و معلم همه بشریت نیز روایاتی در این باب نقل شده که یکی از مهمترین آنها روایتی است که به نقل از پدران خود و آنها هم به نقل از پیامبر گرامی اسلام(ص) نقل فرموده‌اند که آن حضرت فرمود: «طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ، فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ مِنْ مَظَانِّهِ، وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ، فَإِنَّ تَعْلِیمَهُ لِلَّهِ حَسَنَةٌ، وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ، وَ اَلْمُذَاکَرَةَ فِیهِ تَسْبِیحٌ، وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ، وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ، وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللَّهِ، لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ، وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ، وَ الْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ، وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ، وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ، وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ، وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ، وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ، یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً وَ یَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً». در این روایت زیبا، امام رضا(ع) از قول پیامبر(ص) به ارزش ذاتی علم و لزوم تعلیم و تعلم و دلایل اهمیت علم نزد شارع مقدس اشاره می‌فرمایند. در این روایت، و به جهت مناسبتی که می‌خواهیم در این باره بحث کنیم، به شرح فقره‌ای از این روایت که درباره معلّم و ثواب تعلیم و دلایل این ثواب آمده است اشاره مختصری خواهم داشت.

امام رضا(ع) چه توصیه‌ای درباره شخصیت معلم و اینکه استاد و مربی چه خصوصیاتی باید داشته باشد دارند؟

امام رضا(ع) در جمله «فَاطْلُبُوا الْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ» اشاره نموده‌اند به اینکه در هر جا که مسلمان احتمال دهد علم وجود دارد، باید برای دریافت آن اقدام کند. در جمله بعدی امام اشاره به این موضوع دارند که «وَ اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ» یعنی علم را از اهل آن بگیرید» گر چه با توجه به فقره اول که گذشت، طلب علومی که معارف دینی نیستند حتی اگر نزد مشرک باشند، ضروری و واجب بوده و گمشده عاقل یا مؤمن تلقی شده اند اما علوم مربوط به دین و معارف دینی را باید از افرادی که شایستگی آن را دارند دریافت کرد و با توجه به سخن امیرالمؤمنین علی(ع) که تبعیت از اهل بیت(ع) و عدم پیشی گرفتن از ایشان را توصیه و عقب ماندن از آنها را نهی نمودند، اهل بیت(ع) کارشناسان واقعی علوم دینی بوده و مسلمانان تنها مجاز هستند علوم دین را از ایشان دریافت کنند. چنان که فرموده‌اند: «بر آنها پیشی مگیرید که گمراه می شوید و از آنان پس نمانید که تباه می‌شوید»

امیرالمؤمنین(ع) در جای دیگر فرموده‌اند: «ای کمیل! علم و معارف و اعتقادت را جز از ما نگیر تا از ما باشی». حدیث مزبور، دریافت علم از کسانی که علوم اهل بیت(ع) را نشر می‌دهند رد نمی‌کند، زیرا گرفتن علم از فقها و نشردهندگان علوم اهل بیت(ع) به نوعی گرفتن علوم از اهل بیت(ع) است.

پس معلوم شد که در علم‌آموزی غیر معارف دینی، باید انسان حتی اگر فقط در دست کفار و مشرکان این علم وجود دارد از آنها اخذ کند ولی در علوم دینی، کسب معارف فقط باید از طریق اهل بیت(ع) باشد. پس طلب علمی که واجب شده است بر همه مسلمانان؛ طریقی دارد که رکن اصلی این طریق معلم و استاد است. در ادامه این روایت، برخی امتیازها و نقاط مثبت تعلیم و تعلم بیان شده است.

از این امتیازها مخصوصاً در ثواب شغل معلمی برای خوانندگان رواق بگویید تا جامعه ما، ارزش معلّم را بیشتر بداند و از ایشان تکریم کند؟

حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در ادامه اشاره به این مطلب دارند که یاد دادن و آموزش علم به دیگران اگر برای خدا باشد، حسنه و نیکی است «تَعلیمه لِلهِ حَسَنَة؛ یادگیری علم برای خداوند حسنه است». در فقره بعدی حضرت می‌فرمایند که مذاکره علم، تسبیح خداست: «الْمُذَاکَرَةِ فِیهِ تَسْبِیحٌ.» یعنی سر کلاس نشستن و درس معلم و استاد را گوش دادن، همتراز تسبیح خداوند متعال است. در روایات داریم که یک ساعت در طلب علم بودن بهتر از احیای یک شب و یک روز در طلب علم بودن بهتر از سی ماه روزه است. سپس حضرت به یک امتیاز دیگر معلّمان اشاره دارند و می فرمایند، آموزش علم به دیگران، صدقه است: «تَعْلِیمُهُ مِنْ لَا یَعْلَمُهُ صَدَقَهَ» از دیدگاه امام رضا(ع) آموزش علم به افرادی که نمی‌دانند، نوعی صدقه است چرا که صدقه، به کمک مالی محدود نمی‌شود، بلکه شامل هر کار خوبی می‌شود، چنان که در روایت دیگری فرموده‌اند: «کل معروف صدقة».

امتیاز مهم دیگری که حضرت به آن اشاره می‌فرمایند، این است که معلم اگر علم خود را به اهل آن یاد بدهد و آنها را تربیت کند، موجب قرب و نزدیکی او به خداوند می‌شود و می‌توان گفت معلمانِ نیک، به خدا نزدیکترند. جمله «بَذلُهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اللهِ» دلالت بر این مطلب دارد.

بنا بر آنچه گفته شد، مقام معلم بسیار بالا و والا است و همان طور که مرحوم امام خمینی(ره) فرمودند: «معلمی شغل انبیاست». یعنی اگر بخواهیم کسی و شغلی را همتراز شغل انبیاء معرفی کنیم، شغل شریف «معلمی» است.

با توجه به این حدیث شریف، خطاب به جامعه و مسئولان و نیز معلمان عزیز چیست؟

گرچه فرصت و مجال بسیار کوتاه بود تا این حدیث زیبا و پر معنا را شرح دهیم، لیکن خلاصه و پیام آن را می‌توان برای معلمان عزیز این دانست که قدر این شغل مهم را بدانند و آن را با هیچ بهای مادی تعویض ننمایند و اخلاص و تقرب الهی را هدف خود در این شغل مهم قرار دهند. پیام دوم خطاب به مسئولان و جامعه است، همان گونه که احترام و تجلیل از انبیای الهی لازم است، باید جانشینان آنان در تعلیم و ارشاد دیگران به معرفت و بینش را تکریم و تعظیم کنند و به گونه‌ای شود که شغل معلمی در جامعه از احترام و ارزشی فوق‌العاده برخوردار شود.

منبع: روزنامه قدس مریم احمدی شیروان