به نقل از «خبرگزاری برنا»

سینما بدهکار تئاتر به «بازیگری» ادای دین می‌کند!

تاریخ انتشار: ۲۸ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۲۴۹۷۲

مجتبی احمدی؛ دبیر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا

شاید نسل جدید در خاطرش نباشد اما یکی، دو نسل قبلی ها خوب می‌دانند که سینما درب گشادی برای ورود تئاتری‌ها نداشت و در واقع سینما هرجا به یک بازیگر خاص با توانمندی‌های ویژه برای نقش های عجیب و غریب نیاز داشت، به سراغ تئاتری می‌رفت که اتفاقا در آن سال‌ها توانایی امرار معاش خانواده‌اش را هم نداشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شاید خیلی‌ها با مقدمه بالا به این نکته برسند که روزی داریوش مهرجویی با جمع کردن بازیگران تئاتر چند نسل قبل، فیلم سینمایی «گاو» را ساخت و آن فیلم سرآمدی شد بر ورود اهالی تئاتر به بازیگری سینما و در واقع موقعیتی شد تا سینما بازیگرانی را با درجه‌بندی حرفه‌ای‌تر در خود ببیند اما این ماجرا ادامه نداشت. ستاره‌های سینما از جنس دیگر بودند، زیبایی شناسی در فاکتورهای فیزیک و رنگ چشم و استایل صورت و ... اولویت اصلی انتخاب یک بازیگر بود که می‌توانست با گذشت زمان ستاره سازی را برای این مدیوم خاص راه بیاندازد، اتفاقی که در چندسال اخیر ماجرایش کلا تغییر کرد.

اگر امروز شاهد این هستیم که بازیگری در سینما دارای جایگاه ویژه‌ای است و رنگ چشم‌ها در ستاره شدن بازیگران نقش چندانی ندارد، به این موضوع برمی‌گردد که جایگاه بازیگر در یک اثر نمایشی برای مخاطب باهوش امروز سینما تعریف جدیدی پیدا کرده است و ستاره ها برای درخشیدن روی پرده نقره ای و حتی در قاب جادویی تلویزیون باید چنته‌ای قابل عرض داشته باشند و دیگر نمی‌شود با قد و قواره جذاب بیش از دقایقی تماشاگر را گرفتار کرد.

سینما با تغییر سلیقه مخاطب فهمید که بایستی بازیگری را از معدنش استخراج کند تا بتواند سلیقه اوج گرفته امروز مخاطبانش را ارضاء کند.

سینما در چند سال اخیر به شدت مدیون صحنه‌های تئاتری است که بازیگر از صحنه خاک خورده آن پروفسور بیرون می‌آید و با توانمندی‌اش در اجرای نقش‌های خاص، سینما را در مقابل خود به احترام وا می‌دارد. دیگر قد و قواره و زیبایی‌های ظاهری ملاک اصلی محسوب نمی‌شوند و بازیگر در سینما تعریف جدیدی به خود گرفته است. اگر نام صاحبان سیمرغ در جشنواره‌های اخیر را جستجو کنید متوجه خواهید شد که امروز سینما در بالا بردن عیار بازیگری‌اش مستقیما مدیون خانواده تئاتر است.

در جشنواره فیلم فجر امسال نیز بسیاری از بازیگران تئاتر، درجه و گریت بازیگری فیلم‌های مختلف را ارتقا دادند و حتی در قواره‌های ستاره‌ها درخشیده‌اند.

محمد کارت برای فیلم «شنای پروانه» به تلفیقی از بازیگران سینما و تئاتر رسیده و حتی برای نقش‌های کوتاه، ستارگان تئاتر را جلوی دوربینش فرستاده است.

بهروز پناهنده یکی از نقش‌های اصلی فیلم «شنای پروانه» که سال‌ها در عرصه تئاتر و حتی تصویر با نقش‌های متفاوت درخشیده است، ایمان صفا که در دنیای تئاتر و تلویزون با چند نقش متفاوت دیده شده و البته امیر آقایی و جواد عزتی که خاستگاه بازیگری‌شان به دنیای تئاتر برمی‌گردد در کنار دیگر بازیگران این فیلم سینمایی مانند ناهید مسلمی، مه‌لقا باقری و... نشان می‌دهند که تعاریف ستاره در سینما در حال دگردیسی است.

هوتن شکیبا صاحب سیمرغ جشنواره فیلم فجر در فیلم «عامه‌پسند» کاراکتری متفاوت با آنچه در سینما و تلویزیون از او دیدیم به تصویر می‌کشد. در فیلم «تومان» میرسعید مولویان و مجتبی پیرزاده، علیرضا ثانی‌فر در فیلم «قصیده گاو سفید»، مهران احمدی، هانیه توسلی و محسن کیایی و الهه حسینی در فیلم «بی‌صدا حلزون»، امیر جدیدی در فیلم «روز صفر»، حسن معجونی در فیلم «آبادان یازده 60» و... که در مطلب پایانی جشنواره به آنها اشاره خواهیم کرد، نشان می‌دهد که امروزه تهیه کنندگان و کارگردانان سینما علاقه‌مند هستند تا برای انتخاب بازیگر به سراغ خانواده تئاتر بروند و این یعنی سینما می‌داند دیگر مثل گذشته نمی‌شود، نقش‌های کوتاه اما مهم را به افراد متفرقه سپرد و بدون اهمیت از کنار بازیگری عبور کرد.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: تئاتر جشنواره فیلم فجر هانیه توسلی جشنواره تومان سینما بازیگری هوتن شکیبا محسن کیایی محمد کارت روز صفر قصیده گاو سفید ستاره ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۲۴۹۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ادای احترام رئیسی به محمدعلی جناح «قائد اعظم»

رئیس جمهور در ادامه برنامه‌های دومین روز سفر خود به پاکستان، به شهر کراچی به عنوان مرکز ایالت سند سفر کرد و در بدو ورود با حضور در آرامگاه محمدعلی جناح، به مقام «قائد اعظم» و رهبر استقلال این کشور ادای احترام کرد.

به گزارش مشرق، سید ابراهیم رئیسی بعد از ظهر امروز - سه‌شنبه - در ادامه برنامه‌های دومین روز سفر به پاکستان، پس از سفر به ایالت پنجاب و شهر لاهور، به کراچی مرکز ایالت سند نیز سفر کرد و در بدو ورود با حضور در آرامگاه محمدعلی جناح «قائد اعظم» و پدر استقلال این کشور، با تقدیم تاج گل و قرائت فاتحه به مقام وی ادای احترام کرد.

محمدعلی جناح ملقب به قائد اعظم در ۲۵ دسامبر سال ۱۸۷۶ در یکی از محله‌های کراچی به دنیا آمد. پدرش بازرگان و خواهرش «فاطمه» یکی از مبارزان دوران استقلال پاکستان و هندوستان بود. وی در سال ۱۸۹۵ از دانشگاه انگلیس فارغ التحصیل شد و بعد از دریافت مدرک دکترای قانون، فعالیت سیاسی خود را آغاز کرد.

جناح در سال ۱۸۹۶ به کنگره هند پیوست و در سال ۱۹۱۳ به عضویت «حزب آل اندیا مسلم لیگ» که توسط مسلمانان هند تشکیل شده بود درآمد. وی در سال ۱۹۱۶ بعد از برگزاری اجلاس ویژه حزب مسلم لیگ در شهر «لکهنو» به عنوان رهبر این حزب انتخاب شد.

محمدعلی جناح نقش مهمی در نزدیکی کنگره هند با حزب مسلم لیگ برای بیرون کردن انگلیس از هندوستان داشت. در سال ۱۹۲۹ جناح در گزارشی به عنوان «گزارش نهرو» بر ۱۴ نکته اساسی درباره حقوق مسلمانان تأکید کرد که بعدها مقدمه‌ای برای تشکیل یک کشور مسلمان شد.

جناح تمام عمر خود را صرف حمایت از حقوق مسلمانان شبه‌قاره کرد و چون مسلط به قانون بود تلاش‌های وی به ثمر نشست و سرانجام توانست کشور پاکستان را تشکیل دهد.

با ورود محمدعلی جناح به حزب کنگره ملی هند که برای کمک به انگلیسی‌ها تأسیس شده بود، فعالیت‌های این حزب که مقرر بود متناسب با منافع انگلیسی‌ها باشد، مخالف اهداف آنان عمل کرد. مسلمانان هم برای حفظ منافع خود حزبی به نام مسلم لیگ را تأسیس کردند. این دو حزب راه استقلال را هموار نمودند و فعالیت‌های جناح به استقلال پاکستان منجر شد. جناح از تعصب‌های فرقه‌ای دوری می‌کرد و به همین خاطر یکی از بهترین نمایندگان اتحاد مسلمانان با هندوها به شمار می‌رفت.

در مارس ۱۹۲۷ جناح توانست طرح‌های مسلمانان دهلی را تدوین کند اما در طرح مربوط به قانون اساسی حق رأی دادن از مسلمانان گرفته شد و کارهای جناح بی‌نتیجه ماند. در سال ۱۹۲۹ محمدعلی جناح طرح معروفی را در ۱۴ ماده تنظیم کرد و به کنگره داد. گنگره ملی هند به طرح ۱۴ ماده‌ای جناح چندان توجه نکرد. او پس از این ناکامی‌ها به لندن رفت و از دور فعالیت‌های اجتماعی سیاسی شبه قاره را دنبال می‌کرد.

در ۱۹۴۰ محمد علی جناح بیمار شد و در سال ۱۹۴۷ درست یک سال بعد از تشکیل کشور مستقل مسلمان به عنوان پاکستان در سپتامبر سال ۱۹۴۸ دار فانی را وداع گفت، اما فداکاری‌های او برای تشکیل یک کشور مستقل مسلمان همیشه در یاد و خاطره مسلمانان شبه‌قاره باقی خواهد ماند.