به نقل از «ایرنا»

پاتوق‌های مادر و نوزاد در سرای محلات پایتخت راه‌اندازی می‌شود

تاریخ انتشار: ۲۹ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۴۰۱۶۷

زهرا بهروزآذر عصر دوشنبه در نشست تخصصی «زنان و سلامت» که با موضوع «مادری، بارداری و جامعه» سخن می‌گفت، اظهارداشت: اگر به دنبال حل مساله جمعیتی و مشکل فرزندآوری هستیم باید شناخت دقیقی از تجربه مادری امروز داشته باشیم.

وی گفت: ما در حال حاضر با مادرانی مواجه هستیم که در سه مرحله قبل، حین و بعد از بارداری ترس جدی از فرزندآوری را تجربه می‌کنند؛ ترس‌های ذهنی، ترس‌های ناشی از روابط خانوادگی و ترس‌هایی که در فضای عمومی و شهر حاکم است به زنان، تحمیل می‌شود و یا خودشان در شرایطی قرار می‌گیرند که فکر می‌کنند، فضای حاکم جامعه روی رفتار آنان و بر سرنوشت فرزندی که در آینده می‌خواهند به دنیا بیاروند، اثر می‌گذارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بهروزآذر افزود: زنانی که برای فرزندآوری اقدام می‌کنند الگوی موفقی که خودشان دوست داشتند باشند برای فرزنداشان ترسیم می‌کنند، براساس تخیلات و تصورات خودشان می‌خواهند فرزند داشته باشند و فکر می‌کنند اگر شرایط امروز نامساعد است حتما در ۲۰سالگی فرزندشان از این شرایط بدتر می‌شود.

مدیرکل امور بانوان شهرداری تهران ادامه داد: ناامیدی وقتی در جامعه حاکم بشود، میزان فرزندآوری بسیار کاهش پیدا می‌کند،  نگرش‌های ذهنی در زنان شکل می‌گیرد و باعث می‌شود که آنان تصمیمی برای مادرشدن که از مهمترین ویژگی‌های فیزیکی، روحی و جسمی زنان و مشخصه تفاوتشان با مرد است، از دست بدهند.

وی، ساختارهای محیط کار، از دست دادن شغل و موقعیت اجتماعی، چگونگی تعریف روابط با همسر و خانواده همسر بعد از بارداری و مداخله آنان در نامگذاری فرزند را از دیگر ترس‌ها و نگرانی‌های زنان برای فرزندآوری عنوان کرد و اظهارداشت: بسیاری از این مسائل ناشی از ضعف‌های فردی و نداشتن یکسری از مهارت‌ها مربوط به هوش هیجانی و یا یکسری مهارت‌های زندگی است.

بهروزآذر با اشاره به ترس زنان برای به دنیاآوردن فرزند معلول با توجه به ناهنجاری‌های موجود در جامعه گفت: با پیشرفت علم و دسترسی به شبکه‌ها در صورت افزایش آگاهی، دسترسی به انواع سونوگرافی‌ها، پیشگیری‌ها و مراقبت‌ها، نگرانی‌هایی برای مادران ایجاد می‌شود که فرزندی که می‌خواهند به دنیا بیاورند، سالم است یا خیر و در صورت معلولیت شاید نتوانند فرزندشان را بزرگ کنند، این موضوع‌ها با توجه به تغییرات هورمونی و فیزیولوژیک مادران، نگرانی‌ها را در دوران بارداری افزایش می‌دهد.

مدیرکل امور بانوان شهرداری تهران با اشاره به اینکه خانواده‌های امروز تجربه کافی برای نگهداری از نوزاد را ندارند، افزود: بعد از بارداری با توجه به تغییرات هورمونی، افسردگی بعد از زایمان و ... مادران با نگرانی‌هایی مواجه هستند، علاوه بر اینکه بسیاری از خانواده‌ها تجربه نگهداری، مراقب و برخورد با نوزاد را ندارند که برای حل این مسائل باید توانمندی خانواده‌ها ارتقا پیدا کند.

وی بیان کرد: در این راستا باید تجربه‌های نسل جدید شناسایی شود، به یکدیگر کمک کنیم و این تجربه‌ها را به اشتراک بگذاریم، به جز مادران باید پدران، پدربزرگان و مادربزرگان آگاهی کافی درباره نگهداری از نوزاد را داشته باشند و در روزهای اول بعد از بارداری نیازمند پرستاران ویژه مانند مددکار هستیم که در کنار خانواده‌ها باشند و آموزش‌های لازم را به آنان ارائه دهند.

بهروزآذر گفت: امیدوارم بتوانیم سال آینده پاتوق‌های مادر و نوزاد را در سرای محلات پایتخت ایجاد کنیم تا مادران علاوه بر فضای مجازی به صورت فیزکی دور هم جمع شوند و با یکدیگر گفت و گو کنند، برای مادران باردار، کارهای خوبی در بخش‌های دولتی و بیمارستان‌ها انجام شده و امیدواریم ما هم در سراهای محلات بتوانیم آنها را اجرایی کنیم و با گفت و گو درباره تجربه‌های جدید به راه حل مناسبی دست پیدا کنیم.

تدوین سند سلامت شهر تهران

رئیس کمیته سلامت شورای اسلامی شهر تهران نیز در این نشست با اشاره به تدوین سند سلامت این شهر اظهارداشت: جلسات هم اندیشی باید منجر به برنامه و رفع نیازهای جامعه شود، ما در این کمیته مباحث مختلفی همچون مصرف دخانیات و آسیب‌های آن را دنبال می‌کنیم.

ناهید خداکرمی، یکی از اقدامات شورای شهر تهران در بحث سلامت اجتماعی را استخراج سیمای سلامت پایتخت عنوان کرد گفت: بر این اساس، اطلاعات مربوط به حرکت جمعیتی، جنسیت، میانگین سنی با تاکید بر محله محوری استخراج خواهد شد که همه این اقدامات منجر به تدوین سند سلامت شهر تهران می‌شود.

وی افزود: مقدمه این سند، استخراج آمار دقیقی از وضعیت تهران در حوزه سلامت همچون سلامت جنسی، روان و اجتماعی است که برنامه های خود را به این سمت و سو پیش ببریم.

خداکرمی بیان کرد: با توجه به مطالعات اولیه در بعضی از محلات، برخی از مسائل در اولویت است، مثلا در یکسری از محلات، خشونت، نزاع‌های خیابانی و در محله‌ای روسپی‌گری زیاد است که اگر به صورت منطقه‌ای و محله ای این آمار را استخراج کنیم، امیدواریم بتوانیم یک برنامه مبتنی بر اطلاعات به دست آمده از ترکیب جمعیتی تهران و مشکلات آن ارائه کنیم.

عضو شورای اسلامی شهر تهران گفت: اینکه ما بگویم می‌خواهیم همه افراد جامعه را آموزش دهیم و درمان کنیم، وظیفه ما نیست اما وظیفه ما است که یک تابلویی از وضعیت جمعیت تهران، استخراج کنیم که بیشتر این داده‌ها را سایر سازمان‌ها تولید کردند، به عنوان مثال وزارت بهداشت و وزارت کشور یکسری اطلاعات را تولید می‌کند، مدیریت شهری با رویکرد مدیریت یکپارچه به این سمت پیش می‌رود که بتواند از اینها برای برنامه‌ریزی و رفع نیازهای شهر استفاده کند.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به وضعیت جمعیتی شهر تهران اظهارداشت: ما با خطر کاهش نرخ باروری و افزایش سالمندی مواجه هستیم که این موضوع هزینه‌های نگهداری، درمان و هزینه‌های روحی و روانی را افزایش می‌دهد.

خداکرمی با اشاره به دیدگاه‌های زنان امروز نسبت به ازدواج گفت: در سال‌های اخیر رشد اجتماعی، فرهنگی و اندیشه‌ورزی زنان بسیار بیشتر از مردان بوده با این وجود این موضوع، مشکلاتی را ایجاد کرده که زنان وقتی تحصیلات بالاتری دارند، دیدگاهشان نسبت به ازدواج و نوع زندگی همچنان سنتی است و به جای اینکه به دنبال حقوق از دست رفته خود در برابر مردان یعنی حقوق برابر با آنان همچون حق سرپرستی فرزند، حق طلاق و ... باشند، درگیر نگاه‌های سنتی، داشتن امکانات برای ازدواج و... هستند.

عضو شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه باید نگاه‌های جنسیت زده از جامعه دور شود، افزود: با توجه به تحقیقی که درباره خشونت علیه زنان در محیط کار و کسب جایگاه مدیریتی انجام شده، درست است که مردان نیز در این زمینه نقش دارند اما زنان نیز با توجه به انگ زدن‌ها و قضاوت‌هایی که به یکدیگر دارند باعث ایجاد شرایط نامناسب در جامعه می‌شوند که همه اینها بر ازدواج، فرزندآوری و... تاثیر می‌گذارد، اگر نگاه‌ها به سمت خوش‌بینی، اهمیت به استقلال و هویت زنان باشد، دنیای ما بهتر خواهد شد.

به گفته خداکرمی هیچ حکومتی نمی‌تواند شرایط ازدواج را تسهیل کند و در حال حاضر خانواده‌ها مانع ازدواج هستند، باید تابوها شکسته شود،  نیازها و خواسته‌های فرزندان مطرح و راه‌حل‌ها بیان شود.

همچنین در این نشست مریم مقدسی با موضوع پوکی استخوان در زنان، وجیهه آقاملایی درباره آلزایمر و دمانس، رضوان هاشمی با موضوع چاقی و تصویر ذهنی در زنان، حوریه شمشیری درباره مراقبت های جنسی در زنان، فائزه غلامیان درباره سندروم آشیانه خالی و زنان، نوشین خادم‌الرضا با موضوع افسردگی زنان و سارا ثابت درباره نابرابری جنسیتی- شکاف سخن گفتند.

نشست تخصصی «زنان و سلامت» به همت اداره کل سلامت و امور بانوان شهرداری تهران به مناسبت گرامیداشت میلاد حضرت زهرا(س) و روز زن با حضور جمعی از مسئولان، انجمن‌های مردم نهاد فعال در حوزه زنان، متخصصان و پژوهشگران در خانه گفت و گوی تهران برگزار شد.

برچسب‌ها شهرداری تهران شهر تهران معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران بانوان

منبع: ایرنا

کلیدواژه: شهرداری تهران شهر تهران معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران بانوان شهرداری تهران شهر تهران معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران بانوان امور بانوان شهرداری تهران شورای اسلامی شهر تهران تدوین سند سلامت بعد از بارداری خانواده ها نگرانی ها تجربه ها نگاه ها ترس ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۴۰۱۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شاد اما خسته

زنان به‌واسطه مادری کردن و مادر بودن، نیاز به حمایت‌های بیشتری از آنچه امروز در حال اجراست، دارند تا بتوانند دوباره خوشحالی واقعی و وجودی خودشان را ابراز کنند.

به گزارش ایسنا، جام جم نوشت: حرف‌هایش را به نتیجه تازه‌ترین تحقیقات علمی ارجاع می‌دهد که کسی، اما و اگری برایش نیاورد؛ برای همین هم سفت و محکم ادامه می‌دهد و از پژوهش‌هایی علمی می‌گوید که زنانی که فرزندی ندارند، زندگی شادتر و سالم‌تری نسبت به زنانی که مادر شدن را تجربه کرده‌اند، دارند.

این بخش کوتاهی از یکی از برنامه‌های شبکه‌ای فارسی‌زبان است که به‌تازگی تعطیل شده است، اما فارغ از همه پیش‌زمینه‌ها و قصاوت‌های‌مان نسبت به اهداف این شبکه و زیرسؤال بردن نهاد خانواده، واقعا تحقیقات علمی چنین نظری دارند؟ زنان بدون فرزند، زندگی شادتری نسبت به مادران دارند؟ این سؤالی است که مرور برخی از پژوهش‌های علمی و گفتگو با کارشناسان این حوزه، می‌تواند به آن پاسخ بدهد! «این نتایج علمی، از کدام داده‌های به‌دست آمده حرف می‌زنند؟ کدام مادران؟ در کدام مناطق؟ با کدام ساختار شخصیتی؟» این را فیروزه روستا، متخصص و مشاور سلامت مادران می‌گوید که تحقیقاتی این‌چنینی را رد می‌کند و معتقد است که بدون شک، تعریف شادی در آدم‌های مختلف، متفاوت است: «برخی افراد، ساختار شخصیتی‌شان به‌گونه‌ای است که انرژی بالایی دارند و به‌طور کلی شخصیتی برای مادری کردن دارند؛ این افراد اگر مادر نباشند و مادری نکنند، غمگین خواهند بود. اما از طرف دیگر، برخی افراد استقلال بیشتری دارند، انرژی‌شان را از تنهایی و سکوت می‌گیرند و ممکن است با مادری کردن، آنچنان که باید، ارتباط برقرار نکنند.» در واقع خانم روستا می‌گوید که نمی‌توان خوشحالی از مادر بودن یا نبودن را به همه آدم‌ها و همه زنان ارتباط داد؛ بلکه این موضوع ارتباط مستقیمی به ویژگی‌های شخصیتی آن زن دارد. پس تحقیقاتی که همه زن‌ها یا قریب به‌اتفاق آنها را در یک دسته جای می‌دهد و راضی یا ناراضی از مادری خود می‌داند، تحقیقات جامع و کاملی نیستند و نمی‌توان به آنها استناد کرد. 
 
چیزی شبیه گرسنگی
آن‌چیزی که نمی‌توان آن را پنهان و کتمان کرد، غریزه مادری است که نه‌فقط در وجود انسان‌ها، بلکه در وجود حیوان‌ها هم به شکلی ویژه وجود دارد. موضوعی که فیروزه روستا آن را به گرسنگی و نیاز به غذا خوردن تشبیه می‌کند: «خب بر کسی پوشیده نیست که اگر انسان از نیازهایش عبور کند و به آنها پاسخ بدهد، حالش بهتر و انسان شادتری خواهد بود.» به نظر می‌رسد که اگر از منظر علمی و پژوهشی هم بخواهیم تبعات خوشحالی یا ناراحتی مادر بودن را بررسی کنیم، پاسخ دادن به نیاز و غریزه مادری، باعث می‌شود که آن زن، فردی شادتر از کسی باشد که این غریزه را نادیده گرفته استکلیشه‌ای است، اما واقعیت دارد؛ این‌که دختران از همان دوران کودکی و در بازی‌های‌شان هم همیشه نقش مادر را دارند؛ آنها برای بچه‌های کوچک‌تر از خودشان یا عروسک‌های‌شان نقش مادر را ایفا می‌کنند. اتفاقی که البته صرفا مختص به کشور ما نیست که آن را محصول سنت و فرهنگ ایران بدانیم بلکه عروسک‌بازی و مادری کردن، یک بازی بین‌المللی برای دخترانی در هرکجای این جهان است.

موضوعی که نشان‌دهنده ریشه ذاتی دختران به مادر بودن و فرزند داشتن است. این ماجرا تا آنجا پیش رفته است که حتی بهزیستی هم یکی از بندهای قوانینش را به دختران مجردی اختصاص داده است که تمایل به فرزندخواندگی دارند؛ دخترانی که نیاز به مادری کردن در وجودشان ریشه دارد و حالا به‌هر دلیلی، شرایط ازدواج و فرزنددار شدن برای‌شان مهیا نشده‌است! حالا چه می‌شود کرد؟ بهزیستی دومین اولویت درخواست‌های فرزندخواندگی‌اش بعد از زن و شوهری که هیچ‌وقت صاحب بچه نشده‌اند را به این دختران مجرد و سپس به زن و شوهری که بچه‌ای دارند و تمایل دارند فرزند بعدی‌شان، فرزند خونی خودشان نباشد اختصاص داده است. در واقع این نیاز آن‌قدر جدی است که در اولویت دوم قرار گرفته است و اتفاقا خبرها و آمارهای به‌دست آمده نشان می‌دهد که استقبال و تقاضای دختران جوان از این قانون، بیشتر از آن چیزی که پیش از این تصور می‌شد؛ انگار که حال‌شان با داشتن بچه، بهتر است! 

این ظاهر نه‌چندان شاد!
اما چرا آنچه ما در جامعه از یک مادر می‌بینیم، چندان شاد و خوشحال به نظر نمی‌رسد؟: «واقعیت این است که انتظاری که جامعه امروز از زنان و مادران دارد، با ۴۰سال پیش فرق‌هایی جدی و اساسی دارد. زنان در چنین جامعه‌ای باید زیبا و خوش‌اندام باشند، از منظر علمی و اجتماعی، حرفی برای گفتن داشته باشند، مادری ایده‌آل باشند، از همسرشان حمایت کنند، حواس‌شان به پدر و مادرشان باشند، اوضاع خانه را همیشه در بهترین حالت خود نگه دارد و... خب همه اینها باعث می‌شود که زن، انرژی زیادی صرف کند، خسته شود و نتواند از مادری کردن که حالا به همه مسئولیت‌های قبلی‌اش اضافه شده، آن‌طور که باید لذت ببرد و شاد و خوشحال به نظر برسد.» خانم روستا می‌گوید که زنان به‌واسطه مادری کردن و مادر بودن، نیاز به حمایت‌های بیشتری از آنچه امروز در حال اجراست، دارند تا بتوانند دوباره خوشحالی واقعی و وجودی خودشان را ابراز کنند: «آن‌وقت است که می‌توانیم بگوییم مادران، به سبب پاسخ به غریزه‌شان و از طرف دیگر به‌دلیل حمایت‌هایی که از آنها می‌شود، افراد شادتری نسبت به کسانی هستند که فرزندی ندارند.»، اما این حمایت چقدر عملی می‌شود؟ به نظر می‌رسد که در روزگاری که همه دولت‌ها به سمت افزایش جمعیت می‌روند، لازم است که فکری به حال ارتباط عاطفی و پیوند عمیق و امنیتی که فرزند از مادرش می‌گیرد، بکنند. آن‌وقت است که اگر مادری بداند بعد از بچه‌دار شدن و استراحت لازم، سرکارش برمی‌گردد و صندلی‌اش برای او حفظ خواهد شد، خوشحال خواهد بود. در غیر این صورت، از مادری که همه مسئولیت‌ها بر دوش اوست، شغلش را از دست داده، بی‌خوابی می‌کشد، خسته است و... چه انتظاری برای شاد بودن داریم؟: «در این میان فراموش نکنید که بخش قابل‌توجهی از این حمایت‌های لازم، از سمت پدران و همسران است که تامین می‌شود و زمینه را برای حال خوب مادر فراهم می‌کند.»

انتهای پیام