افشاگری خبرنگار نیویورکتایمز از اردوگاه منافقین در آلبانی
تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۵۹۵۶۵
«پتری کینگزلی - Patrick Kingsley» خبرنگار روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز در برلین آلمان، به تازگی گزارشی از دیدار خود از اردوگاه منافقین در نزدیکی «تیرانا» پایتخت آلبانی تهیه و منتشر ساخت.
اخبار سیاسی - خبرنگار این رسانه آمریکایی در روایت خود از دیدرش از داخل این اردوگاه، از گرفتن پاسخی مبهم به پرسشی از اعضا درباره زنده یا مرده بودن مسعود رجوی سخن میگوید و اینکه آنها گفتهاند «ما نمیتوانیم در این باره حرفی بزنیم».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
کینگزلی در نوشتار خود از این اردوگاه بعنوان یک پادگان یاد کرده و مینویسید: برخلاف ادعای مقامهای این گروه که مدعی سکونت نزدیک به ۲ هزار و ۵۰۰ نفر در این اردوگاه هستند، فقط ۲۰۰ نفر را دیده کرده است.
او در ادامه به موضوع پذیرفتن اعضای این گروه (تروریستی) از سوی دولت آلبانی اشاره کرده است: «دیتمیر بوشاتی» وزیر امور خارجه وقت آلبانی پذیرفتن این افراد را به نوعی خوش خدمتی به واشنگتن اعلام کرده بود.
در ادامه گزارش کینگزلی آمده است: ... گفته میشود این گروه دهها هزار دلار به « جان بولتون » مشاور پیشین و « رودی جولیانی » وکیل خصوصی ترامپ برای حضور و سخنرانی در نشست اعضای آنها پرداخت کردند؛ «دو فردی که مجاهدین خلق را بعنوان مشروعترین گروه مخالف حکومت ایران توصیف کردند.»
«در درهای در آلبانی یک گروه معذب مرتد، پادگانی ساخته کردهاند که به شدت محافظت و به شمار بسیار کمی اجازه ورود به آن داده میشود.»
کینگزلی د رادامه در مورد امکان بازدید از این اردوگاه مینویسید: آیا این گروه که خود را دموکرات و سکولار میخواند به یک خبرنگار اجازه ورود و بازدید از اردوگاه خود را میدهد؟
در ابتدا چندین بار درخواست برای دسترسی به این اردوگاه را نادیده انگاشتند؛ بنابراین با امید اندکی خود را به این اردوگاه رسانده و کارت هویتم را با محافظ این اردوگاه ارائه کردم؛ سه ساعت بعد اندکی پیش از غروب آفتاب تماسی دریافت کردم که در کمال تعجب به من اجازه ورود داده شد؛ مصاحبه، گشت در اردوگاه تا ساعت ۰۱:۳۰ بامداد به طول انجامید؛ در حالی که به عکاس نیویورک تایمز، سه روز بعد از بازدید من از این اردوگاه اجاره ورود و عکاسی داده شد.
او در ادامه به گفتوگو با خانمی ۳۹ ساله اشاره کرده و مینویسد: ... زمانی که فرماندهاش اتاق را ترک کرد، او به من گفت که اگر بخواهم این گروه را ترک کنم، میتوانم.
هرچند (فرماندهان) این گروه به ظاهر تلاشی برای مخفی کردن این خانم نداشتند اما لحظات عجیبی وجود داشت که برخی موارد محرمانه به شدت حفظ میشود. بخصوص درباره تامل مقامهای ارشد در دادن پاسخ به این پرسش که مسعود رجوی رهبر این گروه، که از سال ۲۰۰۳ میلادی ناپدید شده، در کجا به سر میبرد. زمانی که از «علی صفوی» نماینده مجاهدین خلق در واشنگتن میپرسم، او (مسعود رجوی) کجا است در پاسخ میگوید: «خُب، ما نمیتوانیم در این باره حرف بزنیم، این... ن.»، از ادامه سخن طفره میرود و به پاهایش خیره میشود.
هنگامی که از او می پرسم: آیا او هنوز زنده است و در آلبانی ست؟ صفوی پس از لحظاتی سکوت میگوید: «ما نمیتوانیم در این باره صحبت کنیم».
کینگزلی مینویسد: ... ایدئولوژی این گروه در دهه هشتاد میلادی بر مسعود رجوی و همسرش مریم رجوی متمرکز شد؛ از اعضای این گروه برای اثبات سرسپردگیشان به روجویها به آنها گفته شد تا همسران خود را طلاق دهند و مجرد بمانند.
اردوگاه خالی و خوش خدمتی دولت وقت آلبانی به آمریکا
خبرنگار نیویورک تایمز در ادامه مینویسد: دولت آمریکا و سازمان ملل متحد پس از اشغال عراق، تلاش میکنند تا مکانی امن را برای این گروه بیابند و بال تقلای نمایندگان هر دو حزب دموکرات و جمهوریخواه سرانجام در سال ۲۰۱۲ میلادی این گروه از فهرست سازمانهای تروریستی خارج میشود.
یک سال بعد (۲۰۱۳) در نهایت دولت آلبانی آنها را میپذیرد؛ دولت وقت آلبانی و بنابر گفته دیتمیر بوشاتی وزیر امور خارجه این کشور (۲۰۱۳- ۲۰۱۹)، امیدوار است که این مهمانوازی خوشایند واشنگتن قرار گیرد.
این گروه سپس به خرید چند قطعه زمین در درهای در فاصله ۱۵ مایلی (۲۴ کیلومتری) « تیرانا » پایتخت آلبانی، اقدام و در آن شروع به ساخت اردوگاه میکند؛ زمانی که من از این اردوگاه دیدن کردم، به طور عجبیی خالی بود، در حالی که این گروه مدعی حضور نزدیک به ۲ هزار و ۵۰۰ نفر از اعضای خود است اما در مدت ۲ روز، ما بیش از ۲۰۰ نفر، کسی را در این اردوگاه ندیدیم. به نظر میآید دیگر اعضا یا این گروه را ترک کردهاند و یا بطور دستهجمعی از آنجا رفتهاند.
شستشوی مغزی
گزارشگر این روزنامه میافزاید: دهها نفر از اعضای پیشین این گروه اکنون مستقل از آن در آلبانی زندگی میکنند؛ توانستم با ۱۰ نفر از آنها دیدار کنم؛ هر یک به من گفتند که آنها برای داشتن زندگی بدون همسر، شستشوی مغزی شده بودند؛ زیرا اعضای این گروه از داشتن روابط عاطفی و عاشقی و ... منع میشوند و تماس با خانواده به شدت محدود بوده و روابط سرد بین افراد وجود دارد؛ آنها ملزم به خود انتقادی دینی از خود بوده و به فرماندهانشان اقرار و اعتراف کنند که آیا آنها خیالات جنسی و یا نظرات سست پیمانی به گروه داشتهاند.
کینگزلی به نقل از « عبدالرحمن محمدیان ۶۰ ساله مینویسد: اندک اندک خُرد میشوید، خود را فراموش میکنید، شخصیت شما شروع به تغییر میکند، شما تنها از قوانین پیروی میکنید، شما (دیگر) خودتان نیستید، بلکه به تدریج به یک ماشین تبدیل شده که ارادهای از خود ندارید.
ا ینترنت، ابزار نفوذ
راوی این گزارش مینویسد: این گروه برای نفوذ و تاثیرگذاری، به شدت به اینترنت روی آورده است؛ به من یک استودیو ضبط نشان داده شد که دو موسیقیدان یک سرود ضد حکومت ایران را بصورت موزیک ویدئو تهیه میکردند تا در شبکه اجتماعی ایرانیها منتشر کنند.
اعضای این گروه چند حساب کاربری در شبکههای اجتماعی فیسبوک و توئیتر داشته و در آن سرگرم نوشتن مطالب انتقادی علیه حکومت ایران و قدرتمند نشان دادن رهبری خود هستند.
«سپس مرا به یک سالن ورزشی خالی و بعد به یک کافه تریا بردند که در آن وقت شب تعطیل بود، اما گفتند گروهی از زنان به دلیل بازدیدم در انتظارم هستند.»
«پس از آنکه اردوگاه را ترک کردم، اعضای این گروه مرا با سه افسر پیشین ارتش آمریکا که پس از تجاوز نظامی آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ وظیفه محافظت از اردوگاه آنها در خاک عراق را برعهده داشتند، معرفی کردند.
«دیوید فیلیپس - David Phillips » افسر ارشد پیشین ارتش آمریکا که بین سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ میلادی مسئول نگهبانی از اردوگاه آنها در عراق بود، گفت: افسران آمریکایی به هر پایگاهی در عراق دسترسی داشتند و هیچ زندان و شکنجه گاهی نیافتند و هرکسی آزاد بود که اردوگاه را ترک کند.
کینگزلی در گزارش خود یادآور میشود: دیگر سوابق و شاهدان، نقض گفتههای این افسران را نشان میدهد؛ « متیو وود ساید - Matthew Woodside » فرمانده پیشین نیروی دریایی آمریکا که بین سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵ میلادی در اردوگاه این گروه در عراق بود، به مانند این سه افسر ارشد، چنین اعتقادی نداشت.
ساید گفت که در واقع نظامیان آمریکایی دسترسی عادی به ساختمانها واقع در اردوگاه در عراق و یا دیگر اعضایی که خانواده آنان مدعی بودند بستگانشان را به اجبار نگاه داشتهاند را نداشتند.
این فرمانده پیشین نیروی دریایی آمریکا به گزارشگر نیویورک تایمز گفت: به یاد میآورم که ترک این اردوگاه برای نفرات این گروه بویژه زنان بسیار دشوار بود به گونهای که دو تن از زنان عضو این گروه توانستند با کامیون بگریزند. این سازمان به واقع نفرتانگیز است و از اینکه آنها اکنون در آلبانیاند، حیرت زدهام.
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: نیویورک تایمز منافقین اخبار سیاسی آلمان نیویورک تایمز منافقین افشاگری اعضای این گروه نیویورک تایمز مسعود رجوی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۵۹۵۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پارک بازی کودکان المغازی؛ بانک جدید حملات رژیم صهیونیستی
در جریان جدیدترین جنایت صهیونیست ها در یورش به نوار غزه، بمباران پارک کودکان در اردوگاه پناهجویان المغازی واقع در منطقه دیرالبلح، به شهادت ۱۴ کودک و مجروح شدن چندین نفر دیگر منجر شد. - اخبار بین الملل -
به گزارش سایت عربی خبرگزاری تسنیم، اشغالگران صهیونیست حتی به کودکان غزه نیز اجازه نمیدهند چند دقیقه در روز برای فرار از واقعیت دردناک جنگ، مشغول بازی شوند. ارتش صهیونیستی در جدیدترین جنایت خود محوطه بازی کودکان در اردوگاه المغازی، واقع در منطقه دیرالبلح را هدف قرار داد و دست کم 14 کودک فلسطینی را به شهادت رساند.
.
حمله موشکی ارتش رژیم صهیونیستی به خیابانی مملواز جمعیت و کودکان مشغول بازی باعث شد این هیاهوی کودکانه به یکباره خاموش شود. همه کودکان بجز چند نفر که در این حادثه مجروح شدند، به شهادت رسیدند.
رجاء رضوان،کودک ساکن اردوگاه المغازی در تشریح جزئیات این جنایت به خبرنگار تسنیم در نوار غزه گفت: می خواستم وسائلی بخرم، همین که آماده شدم و میخواستم به بیرون از اردوگاه بروم، ناگهان بمباران شروع شد و دقیقاً یک موشک جلوی من به زمین اصابت کرد. محمد، پسر عمویم هم آسیب دید و روی زمین افتاد.
«فهد صیدم»، یکی دیگر از کودکان ساکن اردوگاه المغازی نیز به خبرنگار تسنیم گفت: داشتم درخیابان راه می رفتم، شاهد بودم که بچه ها با خوشحالی در حال رفت و آمد و بازی بودند که ناگهان بمباران اتفاق افتاد. دست و پای بچه ها قطع شد و همه روی زمین افتاده بودند تا اینکه نیروهای امدادی آمدند و همه بچه ها را بردند.
این جنایت که در روز روشن در اردوگاه آوارگان المغازی در مرکز نوار غزه رخ داد و جان 14 کودک را گرفت، نشانگر پافشاری اشغالگران بر ارتکاب جنایات شان علیه کودکان غزه است. کودکان مهمترین و آسیبپذیرترین قشری هستند که در این جنگ هدف قرار گرفته و تا کنون بیش از 14 هزار کودک بی گناه توسط اشغالگران به شهادت رسیده اند.
باسم العثامنه، که دخترش ملاک در جریان این تجاوز زخمی شد به خبرنگار تسنیم گفت: خدا رحم کرد که جراحتهای دخترم ملاک، در مقایسه با دیگر کودکان سطحی بود. خدا به همسایه ها و خانواده هایی که پسران و دخترانشان را از دست دادند صبر دهد. خدا را شکر ملاک جراحت هایش سطحی است، همین طور محمد، فرزند برادرم نیز جراحت هایش سطحی است. خدا رحم کرد.
جایزه سالانه یونسکو به خبرنگاران غزه اعطا شدبرنامه عمران ملل متحد: بازسازی غزه 80 سال طول میکشد
مردم و کودکان غزه حتی در این شرایط دشوار نیز در برابر تجاوز و اشغال تسلیم نمی شوند. جنگ نه تنها آنها را می کشد، بلکه آنها را از داشتن مادرانشان نیزمحروم می کند. گزارش سازمان ملل از شهادت دست کم 10 هزار زن از جمله 6 هزار مادر در خلال جنگ غزه حکایت دارد.
انتهای پیام/