۱۰۰ هزار نقاشی روی سنگ‌نگاره‌های «سایمالوتاش»
تاریخ انتشار: ۳ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۶۹۸۶۷۰۷
«سایمالو تاش»، سنگ‌نگاره‌هایی از دوران باستان در قرقیزستان است که توسط یونسکو ثبت جهانی شده و شامل حدود ۱۰۰ هزار اثر است.
به گزارش خبرنگار تجسمی خبرگزاری فارس، تعدد آثار معماری مربوط به دوره‌های مختلف تاریخ یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های قرقیزستان است. یکی از آنها، آثار فرهنگی و تاریخی مجموعه سنگ‌نگاره‌های اقوام باستانی ساکن در قرقیزستان به نام «سایمالو تاش» است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
«سایمالوتاش» عنوان مجموعه‌ای از سنگ‌نگاره‌ها در کشور قرقیزستان است که سالانه باستان‌شناسان زیادی را از سراسر جهان به این منطقه می‌کشاند. سایمالوتاش در ترجمه زبان قرقیزی به معنی «سنگ‌های پر نقش و نگار» است.
منطقه سایمالوتاش در ۱۲۰ کیلومتری شمال شرقی شهرستان جلال‌آباد در امتداد کوه‌های آلاداغ و در ارتفاع ۳۰۰۰ تا ۳۴۵۰ متری از سطح دریا واقع شده است. این مکان یکی از مناطق صعب‌العبور کشور قرقیزستان است که پناهگاه آتش‌پرستان باستان و جزء بناهای جالب در تاریخ آسیای میانه بوده و ویژگی قابل توجه آن وجود سنگ‌نگاره‌هایی متعلق به هزاران سال قبل در این منطقه است.
به گفته باستان‌شناسان، طرح این سنگ‌ها در قرن هشتم به وجود آمده‌اند و اشعه خورشید باعث شده تا رنگ سنگ‌ها تغییر کند و نقاشی‌های روی آن زیباتر به نظر برسند. در روی سنگ‌ها نقش‌هایی نظیر تصاویر حیوانات، خورشید، چرخ‌دستی، چهره‌های حیوانات و مردم آزاد آن زمان، تصاویر شخم زدن و نظیر آن به تصویر کشیده شده است که با وجود نقش و نگارهای زیاد، آنها را منتسب به پرستش خورشید نشان می‌دهد.
برآوردها حاکی از آن است که در این مکان حدود ۱۰۰ هزار نقاشی روی ۱۰ هزار سنگ وجود دارد. هنوز مشخص نیست که چه زمان و چگونه تصاویر تزیین شده‌اند و تاریخ بندی آنها امکان‌پذیر نیست، با این حال ادعا می‌شود این آثار متعلق به هزار تا ۵ هزار سال قبل از میلاد مسیح است. تخمین زده می شود که تصاویر «سایمالوتاش» به صورت جمعی توسط قبایل مختلف ترسیم شده‌اند که همگی به خدای آسمان اعتقاد داشتند و در زمان‌های مشخصی از سال این مکان را دیدار می‌کردند. بنابراین قطعاً کشیدن ۱۰۰ هزار تصویر نمی‌توانسته توسط یک قبیله و در یک یا چند سال انجام شود.
دسته اول سنگ‌نگاره‌ها حدود ۱۰ هزار اثر دارد و مربوط به هزاره سوم تا پنجم قبل از میلاد است. دسته دوم تصویری مربوط به هزاره اول قبل از میلاد است. آثار این دوره به موضوعات شکار و اهلی کردن حیوانات اختصاص دارد. این آثار در سبک معروف «سکا»یی (ایرانیان کوچ‌تبار ساکن شرق دریای خزر) اجرا شده است. دسته دوم از آثار مربوط به هزاره اول است. تصاویر این دسته سوژه خاصی ندارند.
بیشتر آثار جلوه‌گر سنت‌های فرهنگی، اعتقادات و آداب و رسوم مردمان ساکن در این منطقه در مراحل اولیه تمدن باستانی است. در این سنگ نگاره‌ها ارتباط نزدیک انسان با طبیعت و جهان پیرامون منعکس شده است. بسیاری معتقدند که سنگ‌نگاره‌های سایمالوتاش جزء روشن‌ترین نگاره‌های آسیای مرکزی به شمار می‌روند.
به گفته رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در قرقیزستان، این منطقه تاریخی برای بازدید گردشگران، تنها در فصل تابستان (ماه اوت) باز است و گردشگران در این ماه برای رسیدن به این مکا،ن سختی زیادی را با توجه به موقعیت مکانی آن پشت سر می‌گذارند زیرا با توجه به شرایط آب و هوایی، تمام کوه‌ها پوشیده از برف است.
سالانه دانشمندان زیادی در سراسر جهان علاقمند بازدید از سنگ‌نگاره‌های سایمالوتاش هستند تا از این طریق اطلاعات باستانی مورد نظر خود را جمع‌آوری کنند.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: یونسکو قرقیزستان دوران باستان سنگ نگاره سنگ نگاره ها سنگ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۶۹۸۶۷۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
منیژه ، زنی که آفتاب تن برهنه اش را ندیده است / از محو شبانه نقاشی شاهنامه تا توسل به فردوسی برای حجاب!
عصر ایران - حجه الاسلام سیداحمد علم الهدی که گویا دغدغه ای مهم تر از حجاب ندارد، در خطبه های این هفته نیز بدان پرداخته و این بار گفته است: اصلاً حجاب متعلق به فرهنگ ایران است. حتی آن زمان که هنوز اسلام وارد ایران نشده بود، حجاب فرهنگ ایرانیان بود؛ به‌خصوص در تاریخ ایران باستان و انعکاس این فرهنگ را می توان در شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی دید؛ آن زمان که از قول منیژه به عنوان نماد یک زن فرهیخته و ایرانی نقل می‌کند:
منیژه منم، دخت افراسیاب
برهنه ندیده تنم آفتاب.
سپاس از آقای علم الهدی که در خطبه های نماز جمعه، اشاره ای هم به تاریخ و فرهنگ و ادب ایران زمین کرده است! اما از آقای علم الهدی می پرسیم ماجرای بهار 1390 میدان فردوسی مشهد یادتان است؟
خودتان را معذب نکنید، به خاطرتان می آوریم: آن سال، به مناسبت هزاره سرایش شاهنامه فردوسی - که شما نیز او را به درستی "حکیم" خواندید - مجموعه از نقاشی های دیواری با موضوع شاهنامه به مساحت 2200 متر در میدان فردوسی مشهد رسم شد. خلق این اثر هنری حدود یک سال به طول انجامید ولی یک ماه بعد از رونمایی از آن، اداره حفاظت از املاک آستان قدس رضوی، شبانه تعدادی کارگر به محل فرستاد و کل اثر را تا صبح با رنگ سفید محو کردند و از بین بردند!
آقای علم الهدی!
این شاهنامه ای که امروز شما بدان استناد می کنید تا ثابت کنید که حجاب یکی از مظاهر فرهنگی ایرانیان است، همان شاهنامه ای است که روی نقاشی هایش در شهری که شما امام جمعه اش بوده اید، شبانه رنگ پاشیدند و شما هیچ نگفتید!
اگر آن روز، مانع از کار غیر فرهنگی محو نقاشی های شاهنامه می شدید و لااقل به دوستان تان می گفتید که شاهنامه را حکیمی به نام فردوسی سروده و حتی در آن به حجاب نیز اشاره کرده است، امروز استنادتان به این اثر ملی برای ترویج حجاب، دلنشین تر بود.
جوانان هنرمند کشور، یک سال در گرما و سرما ، عاشقانه کار کردند تا این اثر هنری را خلق کنند
ولی یک روز صبح، دیدند که عده ای شبانه روی هنرشان رنگ سفید پاشیده اند؛ به همین راحتی، به همین تلخی!
شما درست می گویید آقای علم الهدی! زنان ایرانی در طول تاریخ و حتی هزاران سال قبل از اسلام، به شهادت آثار و روایت مورخین، بانوانی نجیب بوده اند با تن پوش هایی از پاکدامنی. اما چرا شما و همفکران تان همواره نسبت به تاریخ و تمدن ایران بی مهری می کنید و حتی گرامیداشت کوروش را برنمی تابید ولی نیاز که پیدا می کنید دست به دامن ایران باستان می شوید؟! چگونه حتی در شهری که شما امام جمعه اش هستید، دور میدان فردوسی، نقاشی های شاهنامه هم تحمل نمی شود ولی صحبت از حجاب که می شود یادتان می افتد در همان شاهنامه ای که روی نقاشی هایش رنگ پاشیده و محوش کرده اند، زنی به نام منیژه وجود دارد که آفتاب تنش را برهنه ندیده است؟!
میدان فردوسی مشهد بعد از نقاشی و بعد از محو کردن آن
بگذارید یک چیز را خیلی رک و صریح به شما بگوییم آقای علم الهدی: کسانی که کمر همت بستند به نابودی و نادیده انگاری تاریخ و تمدن و فرهنگ ایرانی و حتی همین الان هم پدیده های ایرانی مانند نوروز خار چشم شان است، اگر بیشتر از دشمنان دین، به ایمان مردم خیانت نکرده باشند، کمتر نکرده اند. تریبون دارهایی که سال ها فرهنگ ایرانی را در برابر دین قرار دادند و دو راهی جعلی ایرانیت و اسلامیت را پیش روی مردم و خاصه جوان ها گذاشتند، عامل بسیاری از دین گریزی هایی هستند که نتیجه اش را در خیابان ها می بینند و بعد، از پلیس ها می خواهند که محصول کارشان را دستگیر کنند!
راستی بد نیست یک نکته را هم با امام جمعه محترم مشهد در میان بگذاریم: اگر منیژه و منیژها در طول تاریخ هزاران ساله ایران، پوشش هایی برازنده زنان عفیف داشتند و به قول شما با حجاب بودند، به خاطر حضور ماموران حکومتی بر سر کوی و برزن ها برای تحمیل نوع خاصی از پوشش نبود؛ به خاطر "باورهای فرهنگی" شان بود که بعد از اسلام نیز "ایمان دینی" بدان افزوده شد.
بروید ببینید چه کسانی با تبر به جان فرهنگ اصیل ایرانی افتادند تا آن باورهای فرهنگی - که امروز بدان ها نیازمندشده اید - به محاق برود؟ و باز بررسی کنید چه کسانی، دین را هزینه منافع خود کردند و به جان "ایمان دینی" مردم افتادند؛ احتمالاً شما نیز به این نتیجه خواهید رسید که ضاربان فرهنگ ایرانی و تخریب کنندگان دین مردم، نه دو دسته که دست بر قضا یک گروه اند!
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود