به نقل از «اقتصاد آنلاین»

ویروس چینی از شوخی و شایعه تا واقعیت

تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۰۳۰۰۹۴

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، زن با چشم‌های گرد به گوینده که زنی همسن و سال خودش و حدود 50 ساله است نگاه می‌کند. او هم تأیید می‌کند که درباره آثار گرمی در مقابله با کرونا مطالبی را در کانال‌های تلگرامی دیده است. چند تا توصیه دیگر هم دارد که اضافه می‌کند: «عنبرنسا را فراموش نکن، کاری می‌کند کارستان! اصلاً علاج هر مرضی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مریضی‌های بدتر از این را خوب می‌کند. کرونا که حالا آنچنان چیزی هم نیست. می‌گویند از آنفلوانزا ضعیف‌تر است؛ علاجش هم گرمی و عنبرنسا است. اصلاً در استفاده از آن ملاحظه نکنید، هرچه بیشتر، بهتر.»

زن‌ها همدیگر را تأیید می‌کنند و  ظاهراً خیال‌شان راحت می‌شود. مشابه حرف‌هایشان را زیاد شنیده‌ام، از افراد مختلف؛ کم سواد و تحصیلکرده و در هر رده سنی. بله، این را می‌گویم که خیال نکنید فقط آدم‌های پا به سن گذاشته دنبال روش‌های درمان سنتی هستند. نمونه‌اش چند تا پسر ماسک به دهان که آنها هم از خواص گرمیجات به اضافه تریاک می‌گویند. تریاک؟ احتمالاً شما هم با خواندن این جمله، همینقدر با تعجب این را می‌پرسید.

نقل صحبت پسرها همین است. یکی دو نفر می‌زنند به شوخی و خنده و یکی‌شان خیلی جدی از خواص بی‌شمار تریاک می‌گوید و اینکه قادر است قوی‌ترین ویروس‌ها را نابود کند، حتی ویروس ایدرز را. پسرها این یکی را دیگر قبول نمی‌کنند: «آخر ایدز؟! اگر این طور بود که الان ایدز درمان شده بود.»

گوینده زیر بار نمی‌رود: «شما نمی‌دانید، توی دنیا دارند روی این قضیه تحقیق می‌کنند. حالا می‌بینید.»

پسرها می‌خندند: «لابد فقط تو می‌دانی.»

مصرف زیاد سیب هم توصیه‌ای است که از این طرف و آن طرف زیاد شنیده‌ام، سیب و پیاز و ترجیحاً هم باهم. اسفند دود کردن را هم خیلی توصیه می‌کنند، حتی توی درمانگاه. حالا بیایید و بگویید یکی بیماری ریوی دارد و دود اصلاً برایش سم است، کی گوش می‌کند؟

شانه زدن مداوم مو را هم برای مقابله با کرونا توصیه می‌کنند. البته که رعایت بهداشت فردی همیشه لازم است اما پیدا کردن ربط شانه زدن مو و کرونا دیگر از آن کارهاست.

 وقتی کرونا ابزار شوخی می‌شود

«کرونا هم آمد و تو نیامدی. کرونا را کی داده کی گرفته؟ از ووهان تا سوهان.» این جمله‌ها و مشابه آنها چند روزی است که در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شوند و احتمالاً لبخندی گوشه لب‌ها می‌نشانند. روش‌های درست کردن ماسک و استفاده از ماسک‌های عجیب و غریب هم دستمایه شوخی‌های زیادی شده. شوخی‌های کرونایی حتی از دایره کاربران عادی بالاتر رفته و به مسئولان هم رسیده است تا جایی که وقتی محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران در توئیتر خود از انجام آزمایش کرونا و قرنطینه 48 ساعته در منزل می‌گوید، کاربران دیگر سر شوخی را باز می‌کنند و خود هاشمی هم گویا بدش نمی‌آید جواب شوخی‌ها را طنازانه بدهد و فضا را تلطیف کند.

بعضی‌ها البته به هیچ وجه از شوخی‌هایی از این دست خوششان نمی‌آید و به نظرشان شوخی کردن با مسأله‌ای مثل کرونا باعث می‌شود اهمیت موضوع کم شود یا حتی به کل نادیده گرفته شود. به نظر آنها اینجوری که بعضی فکر می‌کنند مسأله خیلی پیش پا افتاده به نظر می رسد که می‌شود با خنده و شوخی با آن برخورد کرد.

نظر برخی دیگر اما کاملاً عکس این است و فکر می‌کنند در کنار رعایت توصیه‌های بهداشتی و مراقبت از سلامت، شوخی و ایجاد فضای اینچنینی، باعث کم شدن استرس می‌شود که اتفاقاً در بالا بردن ایمنی بدن موثر است.

یکی از کاربران معتقد است ایرانی‌ها اصولاً با هرچیزی شوخی می‌کنند و از آن جوک می‌سازند، برایشان هم فرقی نمی‌کند چه موضوعی باشد.

کاربر دیگر اما این امر را مختص ایرانی‌ها نمی‌داند و می‌گوید که در اوج روزهای قرنطینه ووهان هم مردمی بودند که برای شاد و سرگرم کردن همشهری‌هایشان دست به ابتکارات جالبی می‌زدند. مثلاً از داخل خانه‌هایشان همدیگر را صدا می‌زدند یا برای هم آواز می‌خواندند و به این ترتیب به هم روحیه می‌دادند.

کاربر دیگر می‌گوید که شوخی نوعی ابزار دفاعی است برای مقابله با استرس و نباید مردم را به خاطر این مدل شوخی‌ها مؤاخذه کرد و در عوض باید دنبال این بود که اصلاً چطور این ویروس وارد کشور شده و چرا درمورد آن پنهانکاری‌هایی صورت گرفته است. به نظر او این موضوع است که اصلاً شوخی بردار نیست.

شایعه‌ها ما را کجا می‌برند؟

مرد یک دستکش باغبانی دستش کرده و با حالت عجیبی مشغول صحبت کردن است. بقیه افراد حاضر در فروشگاه کم کم دورش جمع می‌شوند و به حرف هایش گوش می‌دهند.

مرد صدایش را بالاتر می‌برد: «همه‌اش از گربه است. این گربه‌ها را می‌بینید همه جا هستند، این مرض از همین‌ها آمده. مردم یاد گرفته‌اند با دست خودشان به گربه‌ها غذا می‌دهند. برشان می‌دارند و می‌برند داخل خانه‌هایشان و مثل بچه نگهشان می‌دارند و قربان صدقه‌شان می‌روند. تا قبل از این کارها مریضی‌های جورواجور نبود. همه‌اش همین است. اگر می‌خواهید مریض نشوید، از گربه‌ها دوری کنید.»

یکی دو نفر سر تکان می‌دهند. یکی از میان جمع می‌گوید: «حاجی گربه چه ربطی به کرونا دارد؟ می‌گویند از خفاش آمده.» آن یکی می گوید:«نه بابا عاملش مورچه خوار پولک داره». یکی دیگر می‌گوید: «حالا همان کمکی را که مردم به این زبان بسته‌ها می‌کنند امثال شما باعث می‌شوید دیگر نکنند. حیوان خدا را بیخود متهم نکنید، هرچه هست از خود انسان است.»

چند نفر با اشاره سر حرف مرد را تأیید می‌کنند: «راست می‌گوید دیگر، همین انسان است که همه جا را نابود می‌کند. خفاش بیچاره کاری نداشت به آدمیزاد، این چینی‌ها می‌گیرند و می‌خورندش. حالا بگو آن حیوان مگر چقدر گوشت دارد؟! حالا شما چرا دستکش باغبانی دست کرده‌اید؟»

مرد دوباره دور برمی‌دارد: «از دست گربه‌ها!» غیر از این مدل شایعات، شایعه‌های دیگری هم هستند که به اضطراب و دلهره مردم دامن می‌زنند. یکهو یک کانال بی‌نام و نشان، خبری منتشر می‌کند مبنی بر اینکه فلان‌ شهر 15 نفر در اثر کرونا فوت کرده‌اند. خبر به سرعت در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود و حتی کسی پیگیر نمی‌شود منبع انتشارش کجا بوده.

در مطلب دیگری مدعی می‌شوند یک فرد ناقل ویروس کرونا از بیمارستان فرار کرده و مأموران بیمارستان نتوانستند جلوی او را بگیرند و او هم اکنون آزادانه در شهر تردد می‌کند و می‌تواند خیلی راحت همه را مبتلا کند. یکی دیگر شایعه می‌کند ویروس کرونا از گوجه فرنگی منتقل می‌شود و همین هم باعث می‌شود توی خیلی سبزی فروشی ها، گوجه فرنگی روی دست مغازه‌دار باد کند چون عامل انتشار کروناست.

گاهی شایعات آنقدر زمام امور را به دست می‌گیرند که در روند پیشگیری و درمان مبتلایان خلل ایجاد می‌کنند. مثل شایعاتی مبتنی بر اینکه محیط‌های درمانی آلوده‌ترین اماکن هستند پس در صورت مشاهده علائم بیماری، در خانه بمانید بهتر است و اصلاً از کنار بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها عبور هم نکنید.

می‌دانم همه نگرانیم و معلوم است هیچ کس نمی‌خواهد  خود و عزیزانش درگیر بیماری شوند اما در این شرایط مسلماً بهترین کاری که می‌شود کرد، عمل به توصیه‌های بهداشتی و مراجعه به مراکز درمانی در صورت مشاهده علائم احتمالی است؛ بی توجه به شایعات و توصیه‌های بیهوده.

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: ویروس کرونا ویروس چینی کرونا کرونا در ایران کرونا ویروس گربه ها شوخی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۰۳۰۰۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انسان نخستین بار کی سرما خورد؟

ایتنا - انسان خردمند (هومو ساپینس) چه زمانی در تاریخ برای اولین بار سرما خورد؟
پاسخ به این سوال دشوار است؛ تا حدی به این دلیل که از میان ویروس‌های متعددی که باعث سرماخوردگی می‌شوند، تنها تعداد کمی از آن‌ها در بقایای به‌جا مانده از انسان‌ها کشف می‌شوند چرا که ویروس سرماخوردگی اغلب در بافت‌های نرم مانند ریه وجود دارد و کم‌تر در استخوان و دندان قابل ردیابی است. با این حال این امکان وجود دارد که برخی از اولین انسان‌های خردمند دست‌کم ۳۰۰ هزار سال پیش به سرماخوردگی مبتلا شده‌ باشند. 

«سرماخوردگی معمولی» یک اصطلاح کلی برای گروهی از عفونت‌‌های تنفسی است که افراد با سیستم ایمنی سالم، به صورت خفیف به آن‌ مبتلا می‌شوند. راینوویروس‌ها، کروناویروس‌ها و ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV/ ویروس پیوسته‌یاخته‌ای تنفسی) اغلب عوامل اصلی‌اند. البته این عوامل بیماری‌زا (پاتوژن‌ها) قبل از آنکه بین مردم شیوع پیدا کنند، احتمالا از سایر مهره‌داران به انسان منتقل شده‌اند.

جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا به لایو‌ساینس گفت، باتوجه به زندگی انسان خردمند با حیوانات، قرار گرفتن بشر در معرض ویروس‌های جدید اجتناب‌ناپذیر بوده است.

معمولا زمانی که ویروس حیوانی به بدن انسان وارد می‌شود، قادر به ایجاد عفونت و آلودگی نیست، زیرا با میزبان جدید سازگار نیست، با این حال ویروس‌ها گاه برای جهش موفقیت‌آمیز و حتی انتشار بین انسان‌ها مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب دارند؛ مانند ویروس‌هایی که در همه‌گیری کووید‌ــ۱۹ یا آنفلوانزای خوکی ظهور کردند.

البته دانشمندان درباره زمان اولین شیوع ویروس‌های سرماخوردگی نظرهای متفاوتی دارند. به عقیده برخی دانشمندان، این ویروس‌ها می‌توانند هم‌زمان با طلوع تمدن بشری یعنی پنج تا شش هزار سال قبل، از حیوانات به انسان‌ها منتقل شده‌ باشند؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در مناطقی نزدیک به هم را آغاز کردند که عوامل بیماری‌زا به‌راحتی می‌توانستند بین آن‌ها گسترش یابند و هم‌زمان پرورش حیوانات حامل این ویروس‌ها را نیز آغاز کردند.

اما همه دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند. فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس دانشگاه کالج لندن، می‌گوید انسا‌ن‌های «شکارچی‌ــ‌گردآورنده» که کشاورزی نمی‌کردند یا دام پرورش نمی‌دادند هم می‌توانستند از طریق شکار در معرض این ویروس‌های حیوانی قرار بگیرند. انسان شکارچی‌ پیش از انسان خردمند وجود داشت و به نظر این زیست‌شناس، ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول دوران تکامل انسان در زمان‌های مختلف پدیدار می‌شدند و از بین می‌رفتند.

او می‌گوید: «من فکر می‌کنم احتمالا یکی از رویدادهایی که به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان منجر شد، پخش شدن آن‌ها در خارج آفریقا بود که طی آن احتمالا به ویروس‌های سرماخوردگی جدید مبتلا شدند. بقایای قدیمی‌ترین انسان‌ خردمندی که در خارج از آفریقا کشف شد، متعلق به ۲۱۰ هزار سال قبل بود.»

دانشمندان برای کشف پیدایش این ویروس سراغ حفاری‌های باستان‌شناسی رفتند. به گفته کارشناسان، ویروس‌های سرماخوردگی زیاد خوبی باقی نمی‌مانند. این ویروس‌ها به طور معمول در بافت‌های نرم مانند ریه که پس از مرگ از بین می‌روند، اثر باقی می‌گذارند و در بافت‌های مقاوم مانند استخوان و دندان یافت نمی‌شوند.

البته ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده‌اند اما فقط ویروس‌های مبتنی بر دی‌ان‌ای بوده‌اند نه ویروس‌های حاوی آران‌آی (RNA) اما محققان یک کروناویروس متعلق به قرن شانزدهم را در پالپ دندان یک اسکلت‌ انسان در فرانسه پیدا کردند. این آران‌ای با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و نشان می‌دهد که این عوامل بیماری‌زای تاریخی احتمالا یا از بین رفته‌اند یا بدون آنکه شناسایی شوند، تکامل یافته‌اند.

بالوکس می‌گوید: «احتمالا در آینده از ویروس‌هایی که کمتر از ۲۰۰ سال پیش با ما بودند، تصویر جمعی مناسب‌تری خواهیم داشت. این امر ردیابی تاریخچه ویروس‌ها در گذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر می‌کند.»