به نقل از «آخرین نیوز»

چه کسانی نباید عمل جراحی بینی انجام دهند؟

تاریخ انتشار: ۱۲ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۱۰۹۰۸۳

عمل جراحی بینی یا عمل ترمیمی بینی درست مانند دیگر عمل های جراحی زیبایی برای همه مناسب نیست. بطور مثال شخصی که بینی مناسبی دارد و انجام جراحی تغییری قابل توجهی در چهره او ایجاد نمی کند، بهتر آنست که جراحی نشود مگر اینکه مشکل تنفسی داشته باشد.یکی از بهترین جراح ترمیم بینی در تهران به جرات میتوان دکتر کمال هادی می باشد که با نمونه کارهای مختلف در این زمینه میتوان فهمید چقدر در زینه عمل ثانویه بینی ایشان توانا هستند همچنین در گروهی از بیماران عمل جراحی بینی با احتیاط توام است و در اینجا به شرح چند مورد می پردازیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جراح بینی گوشتی خوب در تهران  بسیار کم هستند خیلی از افراد بینی های آنها گوشتی است و نیاز دارند که جراحی بینی گوشتی را انجام دهم بینی گوشتی یعنی این که وقتی پوست بینی ضخیم شده باشه و غضروفهای بینی نازک شده باشد می‌گویند بینی گوشتی شده است و خیلی از افراد از این موضوع رنج می‌برند و دوست دارند که عمل زیبایی جراحی بینی گوشتی را انجام دهند که در استان تهران بیشترین موضوع دیده می‌شود و جناب آقای دکتر کمال هادی یکی از بهترین و باتجربه ترین متخصصان جراحی بینی گوشتی در ایران و استان تهران میباشد که از سابقه کاری بسیار بالایی برخوردار بوده و همچنین عمل های جراحی بینی های گوشتی را با موفقیت های بسیار زیادی انجام داده اند

افرادی که انواع دخانیات (سیگار و قلیان) را زیاد مصرف می کنند:

انواع دخانیات به دلیل حجم بالای دی اکسید کربنی که وارد خون می کنند، موجب افزایش تعداد گلبول های قرمز خون و تنگ شدن عروق شده در نتیجه در روند ترمیم و بازسازی نسوج آسیب دیده می تواند اختلال ایجاد کند. با این کار عملا روند درمان زخم ها بعد از عمل جراحی زیبایی با مشکل روبرو می شود. و از سوی دیگر خطر بروز عفونت در بیمارانی که دخانیات زیاد مصرف می کنند بیشتر است. ما (دکتر کمال هادی) اعتقاد داریم عمل جراحی بینی برای چنین بیمارانی خالی از ریسک نیست و حداقل یک تا دو هفته قبل از انجام عمل جراحی بهتر است بیمار مصرف دخانیات (سیگار و قلیان) را محدود و در صورت امکان ترک نماید. بهتر است مصرف نکردن سیگار تا درمان کامل ادامه یابد که روند درمان سیر طبیعی خود را طی کند.

افرادی که نوشابه های الکلی مصرف کنند:

الکل در سیستم ایمنی بدن تاثیر سوء می گذارد و امکان بروز خونریزی را حین عمل و بعد از عمل جراحی بینی را در نتیجه اتساع عروقی و افزایش جریان خون محیطی بیشتر می کند. بد نیست بدانید که طبق یک تحقیق در موسسه ملی بهداشت عمومی دانمارک، افرادی که مصرف الکل بیشتر داشتند، بیش از دیگر افراد به عفونت و مشکلات تنفسی دچار شدند. تعداد اندکی از این افراد که در سنین بالا بودند بعد از عمل جراحی نیاز به  بستری در بخش مراقبت های ویژه داشتند، ما (دکتر کمال هادی) توصیه می کنیم حداقل دو هفته قبل از عمل جراحی مصرف الکل را متوقف نمایید و تا زمان بهبود کامل از مصرف آن خودداری نمایید.

افرادی که به صورت موقت چاق و یا لاغر شده اند:

اگر چاقی صورت بیمار موقتی است پیشنهاد می شود تا زمان که به وزن اصلی خود نرسیده اید عمل جراحی بینی را به تعویق بیاندازید. هر چند چاق بودن و یا لاغر بودن در صورت بیمار تاثیر زیادی دارد، اما معیارهای تعیین اندازه و شکل بینی برای یک فرد که جراحی زیبایی بینی انجام می دهد بر مبنای استخوان های صورت است و با صورت چاق یا صورت لاغر مرتبط نیست.

    

افرادی که مبتلا به بیماری فشار خون هستند:

اگر تا کنون برای درمان فشار خون بالای خود اقدام نکرده اید باید قبل از عمل جراحی، شما توسط پزشک متخصص قلب و عروق معاینه شوید و پس از کنترل فشار خون و با کسب نظر موافق پزشک متخصص قلب و عروق عمل جراحی زیبایی بینی انجام دهید. در تمامی عمل های جراحی فشار خون بیمار باید ثابت شود تا پزشک بتواند با خیال آسوده عمل جراحی را انجام دهد.

افرادی که بیماری قلبی دارند:

بیماری قلبی چه به شکل نارسایی، یا ایسکمی اگر کنترل شده نباشد، می تواند در زمان بیهوشی برای بیمار مشکل جدی ایجاد کند، لذا شایسته است قبل از تصمیم به عمل جراحی تحت نظر متخصص قلب و عروق وضعیت بیماری قلبی تان را بهتر کنید که پزشک متخصص قلب و عروق برای شما اجازه بیهوشی صادر کرده و راهنمایی های ضروری را به اطلاع جراح شما و متخصص بیهوشی برساند، تا متخصص بیهوشی در طول مدت بیهوشی با اتخاذ تصمیمات درست و به کارگیری داروی مناسب از وقوع هر رویداد ناخوشایند ممانعت به عمل آورد.

افراد مبتلا به دیابت:

دیابت از دیگر بیماری هایی است که ریسک عمل بینی در مبتلایان به آن بالا است. افرادی که دیابت نوع اول و دوم دارند باید آن را به اطلاع پزشک جراح برسانند. در زمان جراحی بینی مبتلایان به دیابت تحت شرایط خاص بی هوش می شوند و برای کنترل قند خون آنها ممکن است مقدار متغیری انسولین برای تزریق نیاز باشد. اما چرا داشتن دیابت در افراد عمل بینی را ریسک پذیر می کند؟ افرادی که دچار دیابت هستند، در واقع علاوه بر نقصان انسولین اختلالات عروقی نیز دارند و این امر بهبود زخم آنها به تاخیر می اندازد. پس این افراد ممکن است به دلیل اختلالات عروقی همراه دیابت مشکلات چشمی، قلبی و کلیوی نیز داشته باشند. از این رو انجام عمل جراحی زیبایی بینی با احتیاط بیشتری برای این افراد انجام می شود.

افراد با مشکلات و اختلال در تنفس:

یکی از دلایل وجود اختلالات تنفسی مشکلات ساختاری بینی است. علاوه بر انحراف بینی (کجی تیغه میانی بینی) و وچود پولیپ بینی که تنفس بیمار را مختل می کنند،  مشکلات تنفسی ممکن است دلایل دیگری نیز داشته باشد. ما (دکتر هادی) به عنوان متخصص گوش، حلق و بینی با یک معاینه دقیق می توانیم تشخیص بدهیم که مشکلات تنفس بیمار از کجا است.

در بیمارانی که آسم دارند، داروهای خود را بر همان روندی که استفاده می کنند، قبل و بعد از عمل ادامه خواهند داد و تنها باید علاوه بر جراح پزشک بیهوشی را در جریان بیماری خود قرار دهد.

افراد با مشکل کم خونی:

آزمایشات مربوط به کم خونی جزء  اقداماتی است که پزشک قبل از عمل برای بیمار انجام می دهد. اگر بیمار دچار کم خونی شدید باشد عمل جراحی بینی به تعویق می افتد.  

اختلالاتی مانند مشکل در انعقاد خون می تواند مانع عمل جراحی بینی شود، زیرا   اختلالات انعقادی در اشکال هموفیلی یا استفاده کردن از داروهای ضد انعقاد باید توسط متخصص خون شناسی (هماتولوژی و انکولوژی) تشخیص و درمان گردد. در نهایت پزشکی که بیمار تحت نظر ایشان درمان می شوند برای بیمار مجوز عمل صادر کرده و در آن ذکر می کند که آیا این عمل جراحی برای بیمار مناسب است یا بهتر است این بیمار چنین عملی را انجام ندهد. در صورتی که اجازه انجام عمل بینی داده شد مراقبت های لازم در زمان عمل و داروهای مورد نیاز بیمار در زمان بیهوشی و بعد از آن را نیز ذکر می کند تا بیمار دچار مشکل نشود.

افراد مبتلا به بیماری های عفونی:

بیماری هایی عفونی حاد مانند ایدز و هپاتیت بیماری هایی هستند که مبتلایان به آن اصولا از انجام عمل های جراحی زیبایی منع می شوند. اما پزشکان در صورتی که بیماری در افراد کنترل شده و غیر فعال باشد می توانند با رعایت نکات بهداشتی عمل جراحی را برای آنها انجام دهند. این جراحی ها از آن جهت برای این بیماران ممنوع است که علاوه بر خطر احتمال انتشار و سرایت بیماری به کارکنان اطاق عمل و دیگران، به دلیل بیماری فعال عفونی میزان مرگ و میر بسیار زیاد است و روند ترمیم و بهبود جراحی بینی ممکن است به کندی پیش برود و بیمار اذیت شود.

افرادی که به سن بلوغ نرسیده اند:

اقدام برای اصلاح انحراف بینی (کجی تیغه میانی بینی) در کودکان که موجب انسداد و یا تنگی مسیر عبور هوا در بینی شده باشد، که آن نیز به نوبه خود ممکن است به خاطر تنفس دهانی تغییراتی در چهره فرد ایجاد کند، یا باعث عفونتهای تکراری بینی و سینوس شده باشد، و یا کاهش شنوایی ایجاد کرده باشد، جایز است. اما انجام جراحی زمانی ممکن است که رشد کودک و بزرگی سوراخهای بینی به اندازه ای شده باشد که بتوان ابزار جراحی را داخل کرد و درون بینی کار انجام داد، آن حداقل شش سالگی است.  ما (دکتر کمال هادی) کجی و انحراف داخل بینی را به گونه ای جراحی و اصلاح خواهیم کرد که مراکز رشد صورت آسیب نبینند و کودک از راه بینی تنفس مطلوبی پیدا کند.

  نوجوانانی که به سن بلوغ نرسیده اند به خاطر کامل نشدن روند رشد بینی به هیچ عنوان تحت عمل زیبایی بینی قرار نمی گیرند، زیرا رشد بینی بر عکس تصور عموم تا پایان روند بلوغ ادامه دارد و اقدام به جراحی زیبایی قبل از پایان پروسه بلوغ ممکن است ناموفق بوده و بینی در جریان ترمیم و بازسازی تغییر فرم دهد. این مورد در زمان های اضطرار مانند بروز حادثه صدق نمی کند.

منبع: آخرین نیوز

کلیدواژه: متخصص قلب و عروق عمل جراحی بینی عمل های جراحی جراحی زیبایی عمل جراحی زیبایی بینی بینی گوشتی برای بیمار بعد از عمل انجام عمل فشار خون

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت akharinnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آخرین نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۱۰۹۰۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حد کم کردن وزن چقدر است؟

ایتنا - چه با کمک داروهای مؤثر جدید لاغر شوید، چه بعد از جراحی لاغری وزن کم کنید، چه ورزش کنید و کالری بسوزانید، روزی می‌‌رسد که اعداد روی ترازو دیگر پایین نمی‌آیند و شما به محدودیت کاهش وزن برخورد می‌کنید. اما این حد کجاست؟
در یک مطالعه جدید، کوین هال، پژوهشگری در مؤسسه ملی بهداشت که کارشناس اندازه‌گیری متابولیسم و تغییر وزن است، بررسی‌ای انجام داد تا ببیند به طور معمول چه زمانی کاهش وزن متوقف می شود و این موضوع چه ارتباطی با روش کاهش وزن افراد دارد.

او با استفاده از داده‌های حاصل از آزمایش‌های بالینی باکیفیت از روش‌های مختلف کاهش وزن، این داده‌ها را به مدل‌های ریاضی تقسیم کرد تا بفهمد چرا افرادی که وزن کم می‌کنند از جایی به بعد آن را متوقف می‌سازند.

او دریافت که بخشی از دلیل مؤثر بودن جراحی بای پس معده و داروهای جدید کاهش وزن مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید این است که زمان لازم برای رسیدن به پایداری وزن دو برابر می‌شود. در واقع در این روش نسبت کاهش کالری، افراد می‌توانند برای مدت طولانی‌تری کاهش وزن را ادامه دهند.

بدن با تلاش برای حفظ تعادل بین کالری‌هایی که می‌خوریم و کالری‌هایی که می سوزانیم وزن را تنظیم می‌کند. وقتی کالری مصرف می‌کنیم یا کاهش می‌دهیم و شروع به سوزاندن انرژی ذخیره شده خود می‌کنیم، اشتها به ما می گوید که بیشتر بخوریم. مطالعات هال نشان داده است که هر چه فرد وزن بیشتری از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود تا زمانی که با تمام کارهای سختی که در وهله اول برای از دست دادن وزن انجام داده، مقابله کند.

این مکانیسم واکنشی برای اجداد شکارچی انسان ارزشمند بوده است، اما برای انسان‌های مدرن که دسترسی آسان به غذاهایی با انرژی متراکم دارند، به خوبی کار نمی‌کند.

هال برای مطالعه مسیر کاهش وزن تنها با استفاده از محدودیت کالری، کاهش وزن مشاهده شده را مدلسازی کرد. او به طور تصادفی ۲۳۸ بزرگسال را به گروه تقسیم کرد. یک گروه به مدت دو سال از یک رژیم غذایی با محدودیت ۲۵ درصد کالری پیروی کردند و گروه دیگر به خوردن مطابق معمول پرداختند. این مطالعه که از سال ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ با مشارکت مؤسسه ملی بهداشت انجام شد نشان داد افراد گروهی که کالری را کاهش دادند به طور متوسط حدود ۱۶پوند وزن از دست دادند اما گروهی که رژیم غذایی معمولی خود را دنبال کردند حدود ۲ پوند اضافه وزن داشتند.

 

اگرچه افرادی که در این تحقیق شرکت کردند به مدت دو سال به تلاش خود ادامه دادند، اما کاهش وزن آنها تقریباً در حدود ماه دوازدهم متوقف شد، زیرا اشتهای آنها برای مقابله با چاقی افزایش یافت.

هال اشاره می‌کند که در مطالعه خود به میانگین‌ها پرداخته است. زمان کاهش وزن ممکن است بسته به فرد متفاوت باشد.

مدل هال پیش‌بینی کرد که برای دستیابی به کاهش وزن گزارش‌شده در آن مطالعه، افرادی که رژیم‌شان با ۲۵۰۰ کالری در روز شروع می‌شد، باید بیش از ۸۰۰ کالری در روز کاهش می‌دادند. به این ترتیب بدن آنها این گونه پاسخ داد که باید به ازای هر کیلوگرم وزنی که از دست داده‌اند، روزانه حدود ۸۳ کالری بگیرند.

یک کیلوگرم حدود ۲.۲ پوند است. به ازای هر ۲.۲ پوند کاهش وزن داوطلبان در این تحقیق، اشتهای آنها با درخواست ۸۳ کالری بیشتر در روز پاسخ داده شد. میانگین کاهش وزن گزارش شده در این مطالعه ۷.۵ کیلوگرم یا ۱۶ پوند بود و این به معنی آن است که در کمترین وزن خود، احساس نیاز به خوردن ۶۲۲ کالری بیشتر در روز نسبت به قبل از شروع کاهش وزن داشتند.

اما آن‌ها در واقع ۶۲۲ کالری اضافه در روز نمی‌خوردند بلکه این مقدار اشتهای بیشتری است که احساس می‌کردند به آن نیاز دارند، در حالی که همان تلاشی را می‌کردند که در ابتدا برای کاهش ۸۰۰ کالری در روز انجام می‌دادند.

هال گفت در پایان این مطالعه، شرکت‌کنندگان به همان اندازه که در ابتدا تلاش می‌کردند برای مقاومت در برابر غذا تلاش می‌کردند، اما به جای ۸۰۰ کالری که هدف آنها بود، فقط توانستند حدود ۲۰۰ کالری در روز کاهش دهند. و این باعث شد که روند کاهش وزن آنها متوقف شود.

دکتر کریستوفر گاردنر، مدیر مطالعات تغذیه در مرکز تحقیقات پیشگیری استنفورد، قبلاً به سی‌ان‌ان گفته بود که روند کاهش وزن هر چه پیشتر می‌رود سخت‌تر می‌شود. زیرا بدن افراد به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر متابولیک کارآمدتر می‌شوند. و بنابراین همان کسری کالری این کار را برای شما انجام نمی‌دهد. به همین دلیل است که کاهش وزن افراد رفته رفته متوقف می‌شود.

 

در مدل هال، از آنجایی که افراد وزن بیشتری از دست دادند، اشتهایشان برگشت و حدود ماه ۱۲، کاهش وزن را متوقف کردند.

داروهای سماگلوتید و تیرزپاتید که با تقلید از هورمون‌های روده به افراد در کاهش وزن کمک می‌کنند، باعث ایجاد محدودیت بیشتری کالری شدند.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده تزریق تیرزپاتاید را تأیید کرده است. این اولین و تنها داروی چاقی در نوع خود است که هم جی‌آی‌پی (پلی پپتید انسولینوتروپیک وابسته به گلوکز) و هم جی‌ال‌پی-۱ را فعال می‌کند.

اما مهم‌تر از همه آن که این داروها فقط بر تعداد کالری‌هایی که افراد از رژیم غذایی خود حذف می‌کنند تأثیر نداشتند. آن‌ها همچنین تعداد کالری‌هایی را که بدنشان باعث می‌شد با کاهش وزن دوباره غذا بخورند، کاهش دادند و در واقع اشتهایشان را ضعیف کردند. با کاهش اشتهای خود به نصف، آنها توانستند وزن خود را برای مدت طولانی‌تری کاهش دهند، به طور متوسط یک سال بیشتر در مقایسه با محدودیت کالری به تنهایی و بدون دارو. به طور کلی روند کاهش وزن در افرادی که از داروهای کاهش وزن استفاده می‌کنند در حدود سال دوم متوقف می‌شود.

عمل جراحی کاهش وزن قوی‌ترین اثر را داشت و افراد را بر آن داشت که روزانه حدود ۳ هزار و ۶۰۰ کالری از رژیم‌های غذایی خود حذف کرده و به ازای هر کیلوگرم کاهش وزن، فقط ۵۸ کالری دریافت کنند. افرادی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار گرفته بودند، یک سال دیرتر به وضعیت پایدار می‌رسند که نشان می‌دهد این جراحی اشتهای آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد.

هال می‌گوید استفاده از داروهایی مانند سماگلوتاید و تیرزپاتاید و مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان لازم برای رسیدن به توقف کاهش وزن را طولانی‌تر می‌کند، اما از وقوع کامل آن جلوگیری نمی‌کند.

هال گفت: «آنچه که در حال رخ دادن است این است که افراد هر چقدر هم وزن از دست بدهند، همچنان افزایش اشتها را تجربه می‌کنند.»

او در عین حال تصریح کرد اگر دارو یا درمانی به طور کامل اشتها را از بین ببرد، خطرناک خواهد بود. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است فرد تا آن قدر از خوردن سر باز بزند که بمیرد.

 این مطالعه همچنین به اصلاح برخی از ایده‌ها در مورد اینکه چرا افراد از کاهش وزن خودداری می‌کنند کمک می‌کند.

 

به عنوان مثال، یک نظریه این است که کاهش وزن به متابولیسم آسیب می‌رساند، بنابراین افراد در هنگام استراحت کالری بسیار کمتری نسبت به زمانی که شروع کردند می‌سوزانند و می‌توانند به راحتی وزن خود را به دست آورند.

هال می‌گوید متابولیسم پس از کاهش وزن کاهش می‌یابد، اما نه آن قدری که بتوان با آن زمان توقف کاهش وزن را دریافت.

او این تصور را که اثر داروها در نهایت متوقف می‌شود، رد می‌کند و می‌گوید: «دلیل توقف کاهش وزن آن است که در نقطه‌ای، اثر داروها باعث افزایش اشتها می‌شود.»

هال گفت: «یک چیز بسیار رایج دیگر در حال حاضر این است که بعضی می‌گویند با جراحی چاقی، آن قدری که فکر می‌کردند وزن‌شان کم نشده است، از پپتید شبه‌گلوکاگون ۱ استفاده می‌کنند، یعنی باز هم تن به مداخله بدنی دیگری می‌دهند.»

این پژوهشگر می‌افزاید: «هر مسیری را که انتخاب کنید، یک وضعیت پایدار برای حفظ کاهش وزن مورد نیاز است. بنابراین ایده خوبی است که در نظر بگیرید آیا می‌توانید کاری را که انجام می‌دهید برای مدت طولانی ادامه دهید یا نه.»

افرادی که پس از کاهش کالری روند کاهش وزن‌شان متوقف می‌شود، احتمالاً می‌توانند با محدود کردن بیشتر کالری یا اضافه کردن ورزش به روال خود، از آن مرحله عبور کنند. هال در این زمینه می‌گوید: «هر کاری که انجام می‌دهید، باید به آن ادامه بدهید. بنابراین شما باید از مداخله در سبک زندگی برای بقیه زندگی خود راضی باشید.»