رانش زمین در میراحمد غریبی‌ها ایذه جدی گرفته شود
تاریخ انتشار: ۱۴ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۱۴۱۶۰۷
به گزارش ایرنا، به رغم انتشار چندین گزارش از وضعیت روستای میراحمد غریبی‌ها در بخش دهدز از شهرستان ایذه و قول‌های متعدد مسوولان برای ساماندهی وضعیت این روستا، اما تاکنون هیچ اقدام عملی برای تخلیه روستا صورت نگرفته است.
منطقه میراحمد غریبی‌ها از سال ۸۳ و روزهای آغازین بهره برداری از سد کارون سه، دچار رانش شد اما شدت این رانش‌ها در سال‌های اخیر زیاد و زیادتر شده به طوری که شکاف‌های بزرگی در اطراف این روستا پدید آمده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شاید کودکانی که از روی این شکاف‌ها می‌پرند و از آنها به عنوان کانالهای بازی استفاده می‌کنند متوجه عمق خطر رانش زمین محل بازی شان نیستند، اما آیا مسئولان که از عمق فاجعه احتمالی آگاهند در صورت وقوع رانش بزرگ و ایجاد فاجعه انسانی چه پاسخی دارند؟
در این میان چندین بار راهکارهایی در این خصوص ارایه شده ولی یا مردم روستا راه‌حل‌های مسئولان را قابل قبول نمی دانند یا پیشنهادات مردم روستا هم مورد پذیرش مسئولان قرار نمی گیرد، لذا مشخص نیست در این اوضاع چه باید کرد و آیا تا وقوع حادثه و احتمالا مرگ هموطنانمان و از میدان به در شدن یک طرف این قضیه ، این بازی پیشنهادات ادامه خواهد داشت؟
موضوع کاملا جدی‌است؛ باید بگوییم مدت‌هاست که آژیر خطر در میراحمد غریبی‌ها به صدا در آمده‌است و هر روز که می‌گذرد صدای این آژیر هشدار بیش از پیش به گوش می‌رسد اما انگار هنوز برخی از گوش‌ها هنوز به شنیدن این صداها حساسیت چندانی ندارد.
به وجود آمدن شکاف‌های جدید و لرزش‌هایی که فقط در میراحمد احساس می‌شود
یکی از اهالی روستای میراحمد در گفت وگو با خبرنگار ایرنا درباره آخرین وضعیت این روستا گفت: چندی پیش بعد از شکایات متعدد، کارشناسی برای قیمت‌گذاری منازل راهی میراحمد شد و قیمتی برای این خانه‌ها در نظر گرفت ولی با قیمت اعلام شده توسط وی حتی نمی‌توان یک خانه در یک روستای همجوار اجاره کرد، چه رسد به خریدن خانه جایگزین .
اسلام اسدی ادامه داد: در این کارشناسی‌ها حتی باغ‌های ما را مورد توجه قرار ندادند و می‌گویند فقط پول خانه‌ها را می‌دهیم؛ با این پول‌های ناچیز چه باید میکردیم؟ در حال حاضر ما با کار روی باغ و زمین کشاورزی زندگی را می‌گذرانیم، در صورت تخلیه روستا چه باید بکنیم ، فکری هم برای اشتغال مردم روستا نشده است.
وی افزود: پس از اعتراض مردم به این قیمت‌ها یک کارشناس دیگر به منطقه آمد که بازهم قیمت‌های پیشنهادی مورد قبول مردم قرار نگرفت و اهالی به ناچار به ادامه زندگی در روستای میراحمد تن داده اند.
اسدی از به وجود آمدن شکاف‌های جدید در اطراف روستا خبر داد و ادامه داد: با بارش‌های اخیر چندین شکاف در اطراف روستا شکل گرفته است؛ چندین بار نیز مردم با لرزش زمین از خانه‌های خود بیرون آمدند و پس از اینکه با شهر ایذه و روستاهای همجوار تماس گرفتیم متوجه شدیم که این لرزش‌ها فقط در میراحمد رخ داده است.
وی با انتقاد از نحوه رسیدگی به مشکلات روستای میراحمد گفت: روستای میراحمد بی‌گناه و بی‌پناه در زندان سد کارون سه گرفتار شده و هیچکس برای رهایی مردم دست به کار نمی‌شود. از مسوولان می خواهیم قبل از اینکه اتفاق محتمل رخ دهد اقدام لازم برای حفظ جان مردم را انجام دهند.
اداره کل‌های مربوطه در رابطه با میراحمد کم کاری می‌کنند
بخشدار دهدز در این باره گفت: چندین بار نامه نگاری لازم را با مدیریت بحران استانداری خوزستان انجام دادیم و خطرات موجود که روستای میراحمد را تهدید می‌کند گوشزد کردیم.
محسن البرزی در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا افزود: متاسفانه ادارات کل مربوطه مانند راه و شهرسازی و بنیاد مسکن کارهای مربوط به خود را به درستی انجام نداده‌اند و در عمل هیچ کاری در میراحمد صورت نگرفته است.
وی ادامه داد: مردم میراحمد روی انتقال به منطقه رودکلو اصرار دارند و این در حالی است که در مرحله نخست، رودکلو موافقت‌نامه‌های مورد نظر را کسب نکرد.
بنیاد مسکن مشکلی با اجرای تعهدات خود در قبال میراحمد ندارد
رییس اداره بنیاد مسکن انقلاب اسلامی ایذه درباره موضوع جابجایی میراحمد غریبی‌ها گفت: بنیاد مسکن برای انجام مصوبات مربوط به خود در این روستا مشکلی ندارد.
سیاوش ایگدر افزود: مشکل اصلی روی محل مورد نظر برای جابجایی روستاست، منطقه‌ای که انتخاب شده است مورد قبول مردم نیست، اهالی روستا روی جابجایی به منطقه رودکلو اصرار می‌ورزند در حالی که این منطقه موافقت‌نامه‌های لازم را کسب نکرده است.
وی تأکید کرد: منتظر جلسه ستاد مدیریت بحران استان برای تعیین محل نهایی برای جابجایی روستا هستیم و بلافاصله پس از ابلاغ، کارهای مربوط به خود را انجام خواهیم داد.
مردم جلوی کار ما را گرفتند
رییس اداره راه و شهرسازی دهدز به خبرنگار ایرنا گفت: پس از مصوبه‌ای که برای جابجایی میراحمد به یک منطقه در نزدیکی این روستا تصویب شده بود، اداره راه موظف شد که یک راه برای عبور وسایل نقلیه عمرانی ایجاد کند.
ماشاالله محمدی افزود: اداره راه دهدز خودروی راهسازی ندارد و برای ایجاد این مسیر باید با وسایل نقلیه شخصی مذاکره میکردیم که با توجه به صعب‌العبور بودن منطقه رانندگان حاضر نبودند به این منطقه بروند اما در نهایت با سختی های فراوان موفق شدیم وسایل مورد نیاز را برای این پروژه مهیا کنیم.
وی تأکید کرد: پس از شروع به کار، تعدادی از اعضای میراحمد غریبی‌ها جلوی ادامه کار را گرفتند و اظهار داشتند که ما حاضر نیستیم به این منطقه نقل مکان کنیم، به همین دلیل و برای جلوگیری از ایجاد تنش، این پروژه با نوشتن صورت‌جلسه و امضای آن توسط اهالی و شورای روستا متوقف شد.
محمدی تصریح کرد: تعدادی از اهالی روی منطقه رودکلو اصرار دارند و تعدادی دیگر نیز پس از چند روز بخشداری دهدز مراجعه و خواستار ادامه جاده سازی به سمت مکان تصویب شده بودند.
رییس اداره راه و شهرسازی دهدز از آمادگی این ارگان برای اقدامات لازم خبر داد و تصریح کرد: ما تابع قانون و مصوبات هستیم و هر چیزی که به ما ابلاغ شود را انجام خواهیم داد.
در نشست شهریور ماه سال ۹۶ مدیریت بحران استان خوزستان در دهدز مقرر شده بود روستای میراحمد غریبی‌ها با توجه به مطالعات زمین شناسی و آثار رانش و خطرات احتمالی به مکان امن جابجا شود که تاکنون این امر محقق نشده است.
اواخر فصل پاییز سال گذشته، پنج خانه روستایی در روستای میراحمد غریبی‌ها به دلیل بارش باران و جنس خاک منطقه تخریب شده بود اما در این حادثه به کسی صدمه وارد نشد.
میراحمد غریبی‌ها با حدود ۷۰۰ نفر سکنه در بخش دهدز شهرستان ایذه قرار گرفته است، دهدز با مساحت تقریبی یک هزار و ۳۲۱ کیلومتر مربع دارای جمعیتی بالغ بر ۲۰ هزار نفر است که در سه دهستان دهدز،دنباله رود شمالی و دنباله رود جنوبی متشکل از ۱۰۳ روستا زندگی می‌کنند.
گزارش از : میلاد کایدی
برچسب‌ها سازمان مدیریت بحران کشور دهدز بنياد مسكن انقلاب اسلامی ایذهمنبع: ایرنا
کلیدواژه: سازمان مدیریت بحران کشور دهدز بنياد مسكن انقلاب اسلامی ایذه سازمان مدیریت بحران کشور دهدز بنياد مسكن انقلاب اسلامی ایذه میراحمد غریبی ها روستای میراحمد مدیریت بحران بنیاد مسکن اداره راه شکاف ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۱۴۱۶۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این لک لک ها اهالی را مجبور به خانه سازی می کنند
همشهری آنلاین زهرا رفیعی: رییس شورای روستای کپرجودکی در اینستاگرامش قصه لک‌لک جدید را منتشر می‌کند و از سراسر ایران دوستداران محیط زیست چند نفری هزینه ساخت خانه جدید را برعهه می‌گیرند و برایش به اندازه نیاز خرید مواد اولیه پول می‌ریزند. چند روز بعد آهنگر روستا که برادر رییس شورای روستاست، سفارش جدید را تحویل می‌دهد او نیز فقط پول آهن آشیانه لک‌لک را می‌گیرد و دستمزدش حال خوب لک‌لک‌هاست. لکلکها خانه‌دار که شوند دیگر تمام سال در روستا می‌مانند و فقط نسل جدید راهی زیستگاه‌های گرمتر می‌شوند. لکلکها به هوای تالابی به این منطقه می‌آیند که سالهاست برای زنده ماندن میان پساب شهر بروجرد و زهکش‌هایی که روستاییان برای کشت خیار و برنج زمین را خشک می‌کنند، در تقلاست. اهالی روستای کپرجودکی به عشق لکلکها سهم مراتع اجدادی خود را به تالاب بخشیدند و اجازه داده‌اند این زیستگاه برای سکونت لکلکها باقی بماند. جعفر کرمی‌پور رییس شورای روستای کپرجودکی در گفت و گو با همشهری از ترجیح عمده جوانان روستا می‌گوید که می‌خواهند «تالاب بیشه دالان برای لکلکها حفظ شود»
شب سیزده‌به‌در سال ۸۵ که زلزله ۶.۲ ریشتری آمد لانه‌های تنومند و قدیمی از روی درخت‌ها و سقف حمام روستا به زمین افتاد اما سیل ۱۳۹۸ برای روستای ما برکت آورد. تالاب پرآب شد و دو سال بعد از آن هم به لطف خدا، بارندگی خوب بود. از آن سال زادآوری لکلکها خیلی خوب شد. هر کدام سه تا جوجه را بزرگ کردند. لکلکها تمام سال اینجا ماندند و فقط بچه‌هایشان لانه را ترک کردند. سال بعد لکلکها بالغ به روستا برگشتند. عید ۱۴۰۱ به ناگهان، تمام تیرهای برق پر از لک‌لک شد. نمی‌دانستیم چطور به لک لکها کمک کنیم. تجربه‌ای نداشتیم. از دوستان محیط زیستی پرسیدیم آنها گفتند برخی لاستیک کهنه به سر تیر می‌اندازند. یک ساعت بعد از اینکه سر تیر چراغ برق لاستیک گذاشتیم لکلکها آمدند. آنها ده‌ها بار چوب آوردند و باد زد و لانه را خراب کرد. آقای کل‌نگری از فعالان محیط زیست اراک پیشنهاد داد که برایشان سبد آهنی بسازیم ولی برای این کار اداره برق باید همکاری کند و سیم‌های برق را از بالای دکل پایین‌تر بیاورد. آقای محمدعلی خسروی رییس اداره برق بروجرد با جان و دل پای کار آمد و با اینکه برایشان هزینه بر بود این کار را کردند. عید ۱۴۰۱ اولین آشیانه‌های آهنی را نصب کردیم. لکلکها تا ۵ روز سراغ ۷ عدد آشیانه آهنی نیامدند. فکر کردیم ایده خوبی نبوده است. اما یک روز صبح دیدم که در تمام لانه‌ها لک لک نشسته است. اما خشکسالی همان سال باعث شد لکلکها جوجه‌هایشان را از لانه بیرون بیندازند. بحمدالله در سال ۱۴۰۲ لکلکها ۲۳ لانه درست کردند و همه جوجه‌هایشان را نگه داشتند. هیچ تلفاتی هم نداشتیم چون تالاب خشک نبود. از ابتدای امسال تا الان با کمک خیرین و دوستداران محیط زیست ۶ لانه ساختیم. هر لک‌لکی که خانه بخواهد، چند روزی روی تیر چراغ مورد نظرش می‌نشیند. در واقع انگار به ما خبر می‌دهد و ما هم دست به کار می‌شویم. اهالی روستا به خنده به من می‌گویند بابای لکلکها، ولی کار اصلی را خیرین می‌کنند. به زودی ۴ لانه دیگر هم نصب خواهیم کرد.
وقتی در پیج اینستاگرام اعلام می‌کنم که می‌خواهیم برای کل‌لکی آشیانه بسازیم مردم به صورت مشارکتی هزینه ساخت لانه را پرداخت می‌کنند. افراد با نیت خیرات برای اموات پول ساخت را به دهیاری روستا می‌دهند. پارسال خواهر زوجی که سه شب بعد از شب عروسی‌شان در اثر گازگرفتگی فوت کردند، هزینه ساخت یک لانه را به نیت آنها پرداخت کرد. از بودجه دهیاری هم برای ساخت لانه استفاده می‌کنیم.
قبل از این لک لک ها لانه هایشان را کجا درست می کردند؟بزرگترهای ما می‌گویند که ده‌ها سال قبل این روستا لک‌لک‌های زیادی داشت. آنها درخت‌های بلند صنوبر و چنار لانه می‌ساختند. اما با خشکسالی برای دو دهه لکلکها از روستا رفتند. سال ۵۲ پدرم راهی حج شد. بهار آن سال یک جفت لک‌لک روی تیربرق جلوی خانه پدرم لانه ساخت. اهالی آن دو جفت را حاجی لک‌لک صدا می‌کردند. بعدها که لک لک ها دیدند کسی کارشان ندارد روی بام خانه‌ها هم لانه ساختند.
سال ۸۵ زلزله آمد و بسیاری از لانه‌ها خراب شد. تا پیش از آن لکلکها با سرما لانه‌هایشان را ترک می‌کردند و بهار برمی‌گشتند ولی چند سال بعد دیگر تمام سال اینجا هستند.
آیا لک لک ها تلفاتی هم دادند؟بزرگترین عامل تلف شدن لکلکها ترانس برقی بود که سالی ۱۲-۱۰ بال را به کشتن می‌داد. اداره برق همکاری کرد و ترانس نزدیک تالاب را عایق‌بندی کرد و الان تک و توک پرنده مرده ببینیم.
مصالح خانه لکلکها از چیست؟لکلکها با چوبهای خشکی که در بستر تالاب رشد می‌کند لانه می‌سازند. بعضی وقتها هم دیده‌ایم که از لانه همسایه‌شان چوب می‌دزدند. روی آسمان دعوا هم می‌کنند و بالهایشان را به هم می‌زنند. تا حالا لک‌لک‌های زخمی را هم با کمک فعالان محیط زیست تیمار هم کرده‌ایم.
از جمله این گونه‌ها می‌توان به گنجشک خانگی، گنجشک درختی، سار، دلیجه معمولی، جغد کوچک، سبزقبای اروپایی، دم‌جنبانک ابلق، دم‌سرخ سیاه، کلاغ گردن‌بور و گنجشک سینه‌سیاه اشاره کرد آیا گونه دیگری از پرندگان هم می‌آیند؟
لکلکها وقتی در دو حالت منقارشان را به هم می‌زنند. یکبار وقتی است که جفتشان به خانه می‌آیند و دیگری وقتی که احساس خطر کنند. اواسط پاییز تا اوایل زمستان چند جفت درنا به تالاب می‌آیند و وقتی می‌خواهند روی تیرهای برق بنشینند، لک‌لک ها با صدا آنها را دور می‌کنند. برای تالاب پرنده‌های مهاجر مثل اگرت و حواصیل و ... می‌آیند.
شغل اهالی روستاهای مجاور با اهالی کپرجودکی فرق می‌کند؟شغل ما هم دامداری و کشاورزی است. ولی ما تصمیم گرفته‌ایم که در اراضی تالابی روستا کشاورزی نکنیم. قسمت‌هایی از تالاب در فصول گرم خشک می‌شود در دهه ۴۰ این زمین‌های بین ۶ روستای اطراف تالاب صرفا برای دامداری و حصیربافی تقسیم شد. از دهه ۸۰ روستاییان مراتع را تغییر کاربری دادند. از سال ۱۴۰۱ با بالا رفتن قیمت‌ها، اهالی روستاهای اطراف علاوه بر برنج، خیار هم کاشتند. اما ما اهالی روستای کپرجودکی تصمیم گرفتیم که بگذاریم تالاب برای حیات وحش منطقه باقی بماند. ادعای روستاییان اطراف تالاب این است که فقیرند و به پول خیار و برنج نیاز دارند. در حالی که این زمین‌ها از دهه ۴۰ در اختیار کسانی بوده که دام‌های زیاد داشته‌اند. اهالی کم بضاعت روستاهای اطراف زمینی ندارند که بخواهند بکارند و سود کنند.
سال‌ها قبل اهالی روستاها با دامداری و نی‌بری امرار معاش می‌کردند و سالانه ۵ تن بیشتر گندم نمی‌توانستند برداشت کنند. اما از زمان تغییر کاربری اراضی تالابی اوضاع تغییر کرده است. تا آنجا که می دانم یکی از روستاها ۴-۳ میلیارد تومان با گران شدن قیمت خیار درآمد داشته است. ما اهالی روستای کپرجودکی ترجیح می‌دهیم درآمد روستا از گردشگرانی باشد که برای دیدن طبیعت و لکلکها به اینجا می‌آیند. دو سال پیش که شروع کردیم به ساختن لانه برای لکلکها با کمک چند راهنمای گردشگری از مردم خواستیم به روستا بیایند. فکر میکردیم حدود ۱۵۰-۱۰۰ نفر مهمان داشته باشیم. از همسرم خواستم کمی آش و نان بپزد. استقبال خیلی خوب بود. حدود ۵۰۰ نفر آمدند ولی ما آماده نبودیم. به نظر ما اگر سازمان‌های گردشگری، محیطزیست و استانداری حمایت کند. مثلا روستایمان را سنگ‌فرش کنند، وام بدهند روستا را برای حضور گردشگر آماده کنیم تا از طریق گردشگر اشتغالزایی کنیم و جوان‌هایمان از روستا نروند.
کد خبر 847871 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها وزارت میراث فرهنگی و گردشگری حیوانات - حیات وحش سفر - گردشگری حیوانات - انقراض گونه‌ها سازمان حفاظت محیط زیست محیط زیست ایران
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»