به نقل از «آفتاب»

صوفی: اصلاح‌طلبان شکست نخوردند، حذف شدند /در مجلس یازدهم اصلاح‌طلب شاخصی جز «پزشکیان» نداریم/گرایش به سمت رئیس مجلس شدن قالیباف است

تاریخ انتشار: ۱۹ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۱۹۲۰۹۰

آفتاب‌‌نیوز :

علی صوفی وزیر تعاون سید محمدخاتمی درمصاحبه‌ای در تحلیل آرایش سیاسی مجلس یازدهم و پیروز نشدن اصلاح‌طلبان در انتخابات علیرغم اینکه می‌گفتند در نظرسنجی‌ها جلوتر از رقیب هستند، گفـت: اصلاح‌طلبان شکست نخوردند بلکه حذف شدند؛ ما را اصلاً در انتخابات راه ندادند. شکست زمانی اتفاق می‌افتد که ما در انتخابات شرکت کنیم اما مردم به ما رأی ندهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اهم صحبت‌های از این قرار است:

*در بیانیه‌های هم که شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان صادر کرد گفته شد که ما کاندیدایی برای معرفی نداریم که البته این به معنای آن نیست که استقبال مردم از اصلاح‌طلبان بیشتر بوده است اما برای شکست خوردن نیاز به حضور در انتخابات است.

*اصلاح‌طلبان از پیش اعلام کرده بودند که در این دوره مثل سال ۹۴ با هر شرایطی وارد انتخابات نمی‌شوند بلکه اگر کاندیدای داشته باشند به مردم معرفی و اگر نداشته باشند لیستی داده نمی‌شود. نقطه مقابل مشارکت بدون قید و شرط سال ۹۴ ، درست در این دوره از انتخابات اتفاق افتاد، بنابراین اصلاح‌طلبان اصلاً وارد انتخابات نشدند که بخواهند شکست بخورند.

*{در پاسخ به این سوال که آیا می‌توان مشارکت پایین در انتخابات را به حضور نداشتن اصلاح‌طلبان در انتخابات ربط داد} هیچ ربطی ندارد؛ مردم نارضایتی خودشان را در سال ۹۶ و ۹۸ اعلام کردند و از آن زمان کاملاً محسوس بود که در انتخابات مشارکت نخواهند کرد و امیدشان را از صندوق بریده‌اند. آنها از اصلاح‌طلبان نیز مأیوس شده‌اند به دلیل اینکه با دعوت آنها به کاندیداهایی رای دادند که از انتخابشان نتیجه نگرفتند.

* نارضایتی مردم متوجه دو بخش حاکمیتی مجلس و دولت بوده که هردو دستپخت اصلاح‌طلبان است؛ مردم نیز از قبل موضعشان را مشخص کرده بودند که در این انتخابات شرکت نخواهند کرد اما در عین حال اصلاح‌طلبان این ریسک را انجام دادند و گرچه نه به آن مقداری که لازم بود اما ثبت‌نام کردند، اما به همان حد هم اجازه داده نشد که در صحنه انتخابات باقی بمانند و آن‌ها را نیز حذف کردند.

*حذف اصلاح‌طلبان یک حذف کلی بوده و موردی نیست؛ در بررسی‌های هیئت‌های اجرایی رد صلاحیت‌ها موردی بود اما به محض اینکه وارد بررسی هیئت‌های نظارت شد دیگر به مورد و مصداق کار نداشتند، بلکه هر کسی نام اصلاح‌طلبی داشت رد صلاحیت شد.

* صحنه را به هم زدند و به یک انتخابات بدون رقیب تبدیل شد و حتی اگر اسمش را هم رقابت بگذارند، رقابت بین خودشان و داخلی بوده است.

*از دو جریان اصلی کشور یک جریان کاملا حذف شد؛ هرچند اصلاح‌طلبان اگر می‌توانستند لیست بدهند باز امیدی بود که شور انتخاباتی را بیشتر و مشارکت مردم را بالا ببرند گرچه خیلی نمی‌شد امید داشت که برنده شوند اما می‌توانستند سهم بیشتری از آنچه که الان هست در مجلس داشته باشند. این تعدادی هم که به عنوان اصلاح‌طلب مطرح می‌شود بیشتر «خوداظهاری» است و ما در این دوره از انتخابات اصلاح‌طلب شاخص به جز آقای «پزشکیان» نداریم.

*{ درپاسخ به این سوال که با حضور نواصولگرایان جبهه پایداری، اصولگریان سنتی و جریان احمدی‌نژاد، مجلس چه خروجی خواهد داشت آیا منجر به ریاست قالیباف خواهد شد} تجربه نشان داد که آنها فاقد یک محوریت جمع‌کننده هستند و معمولاً اختلافاتشان باقی می‌ماند کما اینکه در جریان انتخابات نیز دیدیم با همه تلاشی که کردند نتوانستند به لیست واحدی برسند.

* طبیعی است در جریان انتخابات ریاست مجلس و هیئت رئیسه نیز به رقابت با یکدیگر خواهند پرداخت و هر گروه سعی می‌کند خودش جریان را در دست بگیرد و شاهد یک محور واحد نخواهیم بود؛ البته اساساً گفتمان واحدی هم ندارند. گفتمان‌های آنها متفاوت است چون هدفشان قدرت است نه مردم و جلب اعتماد و اقناع؛ چراکه نیازی به جلب اعتماد مردم ندارند.

* برای اصولگرایان هدف، خودشان هستند و هدف این است که خودشان همه چیز را در دست داشته باشند، اگر خودشان قدرت را در دست داشته باشند همه چیز خوبِ خوب است اما اگر در دست خودشان نباشد شروع به تخریب طرف مقابل می‌کنند.

*خیز بعدی آنها برای ۱۴۰۰ است سعی می‌کنند در آنجا به رقابتشان ادامه دهند و جایگاه ریاست جمهوری را یکی از این جریان‌ها بگیرد، اما آن چیزی که مشخص است این است که رویکردشان مردم نیست.

*با وجود اینکه اطلاع درستی از ترکیب جریان‌های مجلس ندارم که بدانم کدام یک قوی‌تر هستند و باید منتظر شکل‌گیری مجلس باشیم و ببینیم چه کاری انجام خواهد داد اما به نظر می‌رسد که رویکردها به سمت قالیباف باشد تا دیگر افراد.

منبع: خبرگزاری ایلنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: علی صوفی اصلاح طلبان انتخابات مجلس اصلاح طلبان داشته باشند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۱۹۲۰۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شارلاتان‌بازی نشریات توقیف‌شده به روایت اصلاح‌طلبان

روزنامه هم‌میهن، توقیف نشریات زنجیره‌ای در اردیبهشت ۱۳۷۹ را «شکستن بال دوم اصلاحات» وانمود کرده و حال آن که کارکرد آنها، شارلاتانیسم و ویرانگری منافقانه بود و نه اصلاحات.

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: هم‌میهن می‌نویسد: «توقیف فله‌ای مطبوعات، نشان داد که زیان کوتاه‌مدت آن اقدام، در ابتدا متوجه اصلاح‌طلبان شد، ولی در میان‌مدت و بلندمدت نظام رسانه‌ای کشور که یکی از مهم‌ترین ارکان امنیت آن است، دچار چنان اختلالی شد که دیگر بعید است بتواند آن را جبران کند. وضعیت امروز رسانه‌های کشور در مقایسه باسال ۱۳۷۹ چگونه است؟ با قاطعیت می‌توان گفت که در سال ۱۳۷۹، مرجعیت رسانه‌ای کشور به‌طور کامل و بالای ۹۵درصد در داخل کشور بود. مهم‌ترین رسانه کشور صداوسیما بود، در کنار آن خبرگزاری‌های دارای مجوز، فعالیت گسترده‌ای می‌کردند. در مرحله سوم مطبوعات، به‌ویژه روزنامه‌ها حضور جدی داشتند که فضای اصلی آن در اختیار مطبوعات اصلاح‌طلب بود.»

درباره ادعای هم‌میهن مبنی بر اصلاح‌طلب بودن نشریات مذکور و شکسته شدن بال اصلاحات گفتنی است که اولاً اصلاح‌طلبی (reformism) در همه‌جای دنیا، ذیل قانون اساسی و نظام سیاسی مستقر و برای ارتقای آن انجام می‌شود؛ نه برای کودتا و براندازی. بسیاری از فعالان نشریات زنجیره‌ای، در مرور زمان نقاب از چهره برداشتند و از رسانه‌های معاند- حتی معاند با اصل ایران-

سر درآوردند. از BBC انگلیس که بی‌سیم کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ بود و دولت متبوعش، دیکتاتوری پهلوی را به مدت ۵۴ سال به ملت ایران تحمیل کرد؛ تا شبکه ویرانی‌طلب «ایران اینترنشنال» وابسته به موساد که سردبیری‌اش برعهده معاون وزیر ارشاد دولت خاتمی(سردبیر روزنامه زنجیره‌ای آفتاب امروز) است.

از این واقعیت گذشته، برخی فعالان طیف مدعی اصلاح‌طلبی بارها به تندروی، قانون‌شکنی و ساختارشکنی نشریات یادشده اعتراف کرده‌اند؛ چنان که مسعود بهنود (همکار نشریات زنجیره‌ای و بی‌بی‌سی) چند سال قبل گفت: «تازگی‌ها ابراهیم نبوی یک نامه تندی نوشته به شادی صدر که در آن دوره (اصلاحات) همه تسمه پاره کرده بودیم. بهنود می‌گفت همه با هم از چراغ قرمز رد نشویم.».

همچنین عطاءالله مهاجرانی وزیر ارشاد دولت خاتمی، درباره کارکرد روزنامه‌های زنجیره‌ای جامعه و توس گفته بود: «آنها با به خدمت گرفتن برخی روزنامه‌نگاران رژیم شاه، دنبال تشنج‌آفرینی هستند و خاتمی را گورباچف و خود را یلتسین تلقی می‌کنند. آنها سخنگوی نهضت آزادی هستند اما خود را طرفدار دوم خرداد جلوه می‌دهند. آنها با کسانی همکاری می‌کنند که با نفس دین مسئله دارند. به آنها درباره رعایت مبانی دینی تذکر داده و گفته بودم چه دلیلی دارد از کسانی که با نفس دین مسئله دارند، دعوت به همکاری کنید؟ شاهد بودیم در این روزنامه گروه‌هایی که از سال ۱۳۶۰ به هم پیوستند و در برابر انقلاب قرار گرفتند، تک‌تک داشتند در این رشته گرد می‌آمدند تا سامان یابند؛ مثل جبهه ملی و نهضت آزادی و حتی گروه‌های مارکسیست».

علی حکمت، سردبیر روزنامه توقیف‌شده خرداد هم تیرماه سال گذشته در گفت‌وگو با روزنامه شرق اظهار کرد: «همیشه به بچه‌های تحریریه می‌گفتم که حرف‌ تند بزنید، ولی تند حرف نزنید. من با تیترهای تند مخالف بودم و چند تا تیتر تندی هم که در خرداد هست، زمانی ‌که من نبودم و دوستان دیگری بودند و در فضای خاصی اتفاق افتاده بود. ما باید می‌توانستیم حرف‌های اساسی و تند بزنیم، اما روزنامه‌نگار نباید انگشت در چشم مخاطب و جامعه‌اش کند. ما سه جور روزنامه‌نگار داریم؛ یک‌سری چریک هستند. قلم در دست گرفته‌اند، ولی همان کارکرد ژ-3 و کلاشینکف را از آن می‌خواهند. ما دوستان این شکلی هم داشتیم و مطبوعات دوم خرداد از همین گروه لطمه خورد. من به‌عنوان سردبیر خرداد، دربه‌در دنبال فضائی منطقی هستم که کسانی که دست‌اندرکار مطبوعات دوم خرداد- یا به قول آقای شریعتمداری «مطبوعات زنجیره‌ای»- بودند، بنشینیم و خودمان را نقد کنیم؛ از سلام تا روزنامه خرداد و دیگران. ما ‌اشتباهات زیادی داشتیم؛‌ فرهنگ با چریک‌بازی هیچ‌وقت نمی‌تواند کنار بیاید»...

در همین حال، روزنامه جوان نوشت: روزنامه هم‌میهن به مدیرمسئولی کرباسچی، در سرمقاله‌ای بدون نام نویسنده (فقط می‌دانیم کل سرمقاله‌های ۱۴۰۲ و بدون نام این روزنامه در مجلدی به اسم عباس عبدی منتشر شد!)، به موضوع توقیف نشریات زنجیره‌ای پرداخته.این یادداشت، فضای رسانه‌ای را دارای اختلال دانسته و دلیل آن را توقیف رسانه‌های زنجیره‌ای در سال ۷۹ دانسته است.

سال ۷۹ تلویزیون بی‌بی‌سی فارسی نبود؛ منوتو هم نبود؛ اینترنشنال هم نبود. سال ۷۹ شبکه‌های اجتماعی نبود؛ پیام‌رسان‌های مجازی نبود؛ کانال تلگرامی و صفحات اینستا و توئیتر نبود. چه مقایسه غلطی است که یک رسانه، اتفاق

۲۴ سال قبل را بی‌توجه به رسانه‌های نوین و پیشرفت عجیب و غریب رسانه‌ای به فضای کنونی رسانه‌ای ربط بدهد؟ یک نکته قابل تأمل هم این میان وجود دارد. این ادعا که سال ۷۸، ۹۵درصد مرجعیت رسانه در داخل بود یک معنای نهفته هم دارد و آن اینکه آشوب‌های تیر ۷۸ در اثر تحریک رسانه‌های داخلی و در واقع روزنامه‌های زنجیره‌ای آن زمان بود. چه آنکه به قول هم‌میهن کسی توجهی به رسانه‌های خارج از ایران نداشت؛ و این امر تأیید ادعای نظام است که «بعضی از این مطبوعاتی که امروز هستند، پایگاه‌های دشمن‌اند؛ همان کاری را می‌کنند که رادیو و تلویزیون‌های بی‌بی‌سی و آمریکا و رژیم صهیونیستی می‌خواهند بکنند.»