تایوان چگونه توانست با شیوع کرونا مقابله کند؟
تاریخ انتشار: ۲۲ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۲۳۵۶۴۹
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شرق، در این بین حتی مطالبی نیز مطرح می‌شود که قسمتی از آن صحیح می‌نماید ولی نمی‌توان درباره نتیجه‌گیری آنها مطمئن بود. باید توجه داشت که این حجم از مطالب واردشده به اذهان، اضطراب مهلکی را به جامعه تزریق کرده است و مشخص نیست که در این معرکه، افراد چگونه باید نقش‌آفرینی کنند و به قول یکی از دوستان آن‌قدر دست خود را شسته‌ایم که حالا دچار بیماری وسواس شده‌ایم و تازه نمی‌دانیم که این کار کافی است یا خیر.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فاصله تایوان تا سرزمین اصلی چین حدود 81 مایل است. تایوان با درصد بالای شهرنشینی جمعیتی حدود ۲۴ میلیون نفر را در خود جای داده است که این نشان‌دهنده دانسیته جمعیتی بسیار بالاست. به‌علاوه این کشور در زمره اولین کشورهایی است که ابتلا به ویروس کرونا در آن اعلام شد و بر این اساس انتظار می‌رفت که تایوان پس از چین بیشترین موارد ابتلا و فوت ناشی از این ویروس را در جهان داشته باشد. این در حالی است که تایوان توانسته با موفقیت از شیوع کنترل‌نشده این ویروس جلوگیری کند و تاکنون فقط ۴۴ مورد از ابتلا به این ویروس در این کشور گزارش شده است. با مطالعه موردی می‌توان درس‌هایی از تایوان را سرلوحه کشورهای دیگر برای شیوع ویروس کنونی و حتی همه‌گیری‌های آتی قرار داد. سؤال اینجاست که چرا در این کشور ویروس کرونا به یک معضل تبدیل نشد؟ جواب این است که این کشور آماده بود، سریع عمل کرد و شفاف‌سازی نیز کرد. این فعالیت‌ها را می‌توان در چهار دسته طبقه‌بندی کرد:
1- آمادگی اولیه
2- استفاده از اطلاعات بیمه‌های سلامت و داده‌های کلان
3- به‌روزآوری منظم و دقیق اطلاعات
4- برخورد همراه با آمادگی فعال و شفاف بودن
1- آمادگی اولیه: در آوریل سال ۲۰۰۳ وزارت بهداشت تایوان وجود سندرم تنفسی حاد (سارس) را در هفت نفر از پرسنل بهداشتی خود در بزرگ‌ترین بیمارستان شهر تایپه اعلام کرد. تا پایان شیوع این بیماری در این کشور ۴۸۳ نفر مبتلا شده بودند و درصد مرگ‌ومیر آن نیز ۱۲ درصد گزارش شد. دولت تایوان به دقت این موضوع را زیر نظر داشته و می‌توان گفت از آن درس‌های لازم را گرفت. یعنی کمتر از یک سال پس از شیوع سارس، مرکز ملی فرماندهی بهداشت (NHCC) را تأسیس کرد. وظیفه این مرکز همانند یک مرکز مدیریت بلایای طبیعی است تا سازمان‌های منطقه‌ای و محلی هنگام شیوع یک بیماری جدید هم‌راستا و گوش‌به‌فرمان عمل کنند تا زمان و منابع به هدر نرود. زمان شیوع بیماری کرونا یا همان کووید-19 مصادف با سال قمری جدید چینی بود که میلیون‌ها چینی و تایوانی عازم سفر می‌شوند. در چنین شرایطی وجود این مرکز فرماندهی مفیدبودن خود را برای تایوان به اثبات رساند. مرکز NHCC سریعا وضعیت را ارزیابی کرد و معضل را دریافت و نقش‌آفرینی کرد تا از یک اپیدمی بزرگ جلوگیری شود. این مرکز به مسافران و عموم جامعه هشدار داد و دستورالعمل‌های لازم را برای کارکنان سیستم بهداشت و درمان صادر و منابع مورد نیاز برای هر بخش از کشور را ارسال کرد. در همان آغازین مراحل شیوع، یک شماره تلفن (تماس مجانی) برای طرح پرسش‌های مردم درخصوص بیماری و اعلام موارد مشکوک اختصاص داد و زمانی که ظرفیت این سیستم تلفنی کامل شد، به شهرهای بزرگ‌تر دستور داده شد تا هر یک سیستم مشابهی را راه‌اندازی کنند. البته دولت به موضوع انگشت‌نماشدن و دلسوزی برای افراد مبتلاشده به این بیماری‌ها نیز توجه داشته و تأمین غذا و چکاپ سلامتی و حمایت از افراد تحت قرنطینه را نیز سازماندهی کرد. به‌علاوه برنامه‌های متعددی برای کمک به مدارس، مشاغل و کارگران بی‌کارشده تهیه و تدوین شد. قابل ذکر است که مهم‌ترین نکته آن است که اساسا تایوان یک برنامه واقع‌نگر و عملیاتی طراحی کرده است.
2- استفاده از اطلاعات بیمه‌های سلامت و داده‌های کلان: تایوان دریافته بود که هنگام مبارزه با شیوع یک بیماری، فناوری یکی از ابزارهای کلیدی و مهم است. بنابراین آنها از پایگاه ملی داده بیمه سلامت به عنوان یک ابزار استفاده کردند تا یک سیستم هوشمند خلق کنند که به شهروندان هشدار می‌دهد و چشمان آنها را به روی وضعیت موجود می‌گشاید. این پایگاه داده با اطلاعات ادارات گمرک و مبادی ورودی و خروجی شهرها یکپارچه‌سازی شده است تا مجموعه‌ای از داده‌های کلان در اختیار باشد. این داده‌های کلان می‌توانند بر اساس الگوی مسافرت شهروندان هشدارهایی بدهند. در این سیستم از اسکن کد کیوآر استفاده شده و از تاریخچه سفر به صورت آنلاین گزارش‌گیری و میزان سلامت مستندسازی می‌شود تا بتوان ریسک ابتلای مسافران را دسته‌بندی کرد. سپس مقامات تایوانی بر اساس این داده‌ها می‌توانند احتیاط‌های لازم را اجرائی کنند. بر این اساس افرادی که کمترین ریسک ابتلا را داشته باشند، قادر خواهند بود سریعا عبور کنند، ولی افراد با ریسک‌های بالاتر، گذشته از اینکه خوششان بیاید یا نه، باید در خانه‌های خود قرنطینه شوند. اجبار مردم به قرنطینه کاری است که اکثر دولت‌ها هنگام شیوع این‌گونه بیماری‌ها انجام می‌دهند، ولی تایوان تصمیم گرفت که از قرنطینه فردی به عنوان یک ابزار سریع و پیش‌دستانه استفاده کند. ضمنا با این کار می‌توان سریعا بیماران مبتلا به سندرم حاد تنفسی را بر اساس اطلاعات موجود افراد در بیمه کشوری سلامت را شناسایی کرد
(همانند کشورهای پیشرفته).
3- به‌روزآوری منظم و دقیق: به محض شیوع بیماری، وزیر بهداشت و رفاه تایوان به صورت روزانه تذکراتی را رسانه‌ای می‌کرد. به علاوه نخست‌وزیر تایوان که خود یک متخصص مشهور درخصوص اپیدمی‌شناسی است، اطلاعات منظمی را درخصوص خدمات عمومی بیان می‌کرد که متن آنها در اینترنت قابل جست‌وجو است. این اطلاعات به صورت حقایقی از موضوع بیان می‌شد؛ یعنی در مورد اینکه چه زمانی و کجا باید از ماسک استفاده شود، یا اینکه اهمیت شست‌وشوی دست‌ها چقدر است و چرا نباید منابع را احتکار کرد (از همان ابتدای شروع بیماری، صادرات ماسک پزشکی ممنوع شد تا کمبودی وجود نداشته باشد). البته شاید همه ما این مطالب را درخصوص شیوع یک بیماری شنیده باشیم، ولی فرق تایوان در آن است که همه این امور را خیلی زود به اجرا گذاشت. یعنی آنها از قبل به اهمیت موضوع واقف بوده‌اند. در این بین سیاست‌مداران نیز کوتاهی نکرده و سعی در کم‌اهمیت نشان‌دادن موضوع یا بهره‌برداری حزبی نداشتند و اصطلاحا همه یک پیام واضح و ساده را بیان می‌کردند. در زمینه ارتباطات نیز یک استراتژی واضح حکمفرما بود و در آن از زبان علامت‌ها استفاده شد تا واضح باشد.
4- آماده، فعال و شفاف: آقای جیسون وانگ یک محقق در دانشگاه استنفورد است. او یکی از پژوهشگرانی است که برای بازآفرینی سیستم بیمه سلامت تایوان فعالیت کرده است. وی در این خصوص خاطرنشان می‌کند که تصمیمات باید «از نقطه‌نظر فرهنگی متناسب باشند» و این جمله به ترفندهایی اشاره دارد که باید در مناطق مختلف کشورها به خدمت گرفته شوند. او در این باره می‌گوید: «با این وجود، قدم اصلی مشخص است و آن این است که اقدام سریع، بسیار حیاتی و مؤثر است. ضمنا وجود ارتباط ساده نیز همین‌طور است. ضمنا داشتن نیروهای مشخص و تربیت‌شده به این موضوع کمک می‌کند». او در ادامه می‌افزاید: «در یک بحران دولت‌ها باید به دلیل عدم قطعیت‌ها و محدودیت زمان، تصمیمات سختی بگیرند و این تصمیمات بایستی همخوان با فرهنگ مردم بوده و حساسیت آنها را برانگیزد. ارائه توصیه‌ها و پیام‌های بهداشتی روزانه به مردم آن هم از آغازین روزهای بحران، باعث می‌شود دولت و مردم مطمئن باشند که اطلاعات دقیق و شفافی را تبادل می‌کنند». سیستم تایوان نمونه‌ای از کشورهایی است که آموزش می‌دهند چگونه یک جامعه می‌تواند به سرعت در برابر بحران واکنش نشان داده و از منافع شهروندان خود محافظت کند.
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: تایوان ویروس کرونا کرونا کرونا ویروس داده های کلان بیماری ها داده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۳۵۶۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موج مهاجرت پرستاران به کشورهای خلیج فارس
با آن که کشور با کمبود ۱۰۰ هزار پرستار مواجه است، وزارت بهداشت حاضر نیست حدود ۲۰ هزار پرستارِ طرحی را که طرح خود را گذرانده‌اند و در دوره کرونا نیز سنگ تمام گذاشتند، به کار گیرد.
به گزارش همشهری آنلاین، ساعت‌های کاری زیاد، حجم سنگین کار، شیفت‌ها و اضافه‌کاری‌های اجباری و با دستمزد اندک، فرسایشی بودن این شغل، اجرا نشدن قوانین اصلاح حقوق و مزایا، تاخیر‌های همیشگی در پرداخت معوقه‌ها، کارانه‌های زیر یک میلیون تومان و حقوق‌های ناچیز ۱۲ تا ۱۴ میلیون تومانی موجب شده که خیلی از پرستاران با وجود علاقه به حرفه‌شان و با این که در این زمینه تحصیلات و دانش دارند، عطای این شغل را به لقایش ببخشند.
طی سال‌های اخیر شاهد چندین موج مهاجرت پرستاران از کشور و یا تغییر شغل آنها بوده‌ایم. مشکلات شغلی پرستاران تا حدی طاقت‌فرسا شده که این روز‌ها مدام خبر استعفای دسته جمعی آنها از مراکز درمانی را می‌خوانیم و می‌شنویم. هفته گذشته بود که ۴۳ نفر از پرستاران اتاق عمل و بیهوشی بیمارستان شهدای تجریش تهران استعفای دسته‌جمعی دادند. اواخر فروردین هم ۲۲ پرستار بیمارستان تخصصی طالقانی چالوس به صورت گروهی استعفا دادند. به این لیست باید پرستاران بیمارستان طالقانی آبادان و چند مرکز درمانی یزد را هم اضافه کرد که استعفای دسته‌جمعی‌شان در ماه‌های گذشته خبرساز شد. اتفاقی که در یک سال گذشته بار‌ها در مراکز درمانی مختلف رخ داد.
۲۰ هزار پرستار طرحیِ بلاتکلیفسوی دیگر این ماجرا پرستارانی هستند که دوره طرح خود را در دوران پاندمی کرونا گذراندند و وزارت بهداشت نیز قول جذب و استخدام آنها را داد، اما بعد از فروکش کردن کرونا به وعده‌های خود عمل نکرد و آنها را به حال خود رها کرد. پرستارانی که جان خود را کف دست گرفتند و حتی تعداد زیادی از آنها به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست دادند.
سید محمد علوی، پرستار بالین و فعال صنفی حوزه پرستاران به این موضوع اشاره می‌کند که با وجودِ کمبود بیش از ۱۰۰ هزار پرستار در کشور، وزارت بهداشت حاضر نیست ۲۰ هزار پرستار را که طرح خود را در دوره کرونا گذرانده‌اند و به پرستاران طرحی شناخته می‌شوند، جذب کند.
علوی می‌گوید: این پرستاران در دوره مخوف کرونا ایثار کردند و به جامعه خدمت کردند. آنها می‌توانستند طرح‌شان را به تعویق بیندازند، اما ازخودگذشتگی کردند و طرح خود را زودهنگام شروع کردند که کار‌ها روی زمین نماند. ما تعداد زیادی دانشجوی ترم ۸ داشتیم که درس‌شان تمام‌نشده، طرح‌شان را شروع کردند و در دل کرونا رفتند.
پرستارانی که با سابقه ۲۰ ساله، شرکتی هستنددر دوره کرونا تعدادی از پرستاران به تازگی طرح خود را به اتمام رسانده بودند، اما مسئولان با دادن فراخوان و بستن قراداد‌های کوتاه‌مدت ۶ ماهه و وعده استخدام و تامین امنیت شغلی، آنها را هم نگه داشتند. چون بیمارستان‌ها به شدت دچار کمبود نیرو بود. این را علوی می‌گوید و ادامه می‌دهد: وعده‌ها باعث شد که خیلی از پرستار‌ها با وجود اتمام طرح‌شان ماندند و کار کردند. اما بعد از پاندمی کرونا با کم‌لطفی و بی‌مهری مسئولان مواجه شدند.
این فعال صنفی پرستاران می‌گوید: ما الان حدود ۲۰ هزار نیروی پرستار کارکشته داریم که ۴ سال درس خوانده‌اند و برادری خود را هم در بحران کرونا ثابت کردند، اما وزارت بهداشت آنها را به کار نمی‌گیرد. در این میان پرستارانی هم داریم که بیش از ۲۰ سال سابقه کار دارند، اما هنوز شرکتی هستند و تبدیل وضعیت نشده‌اند.
از تغییر شغل تا مهاجرت به کشورهای عربیمیانگین حقوق پرستاران با در نظر گرفتن سابقه فعالیت آنها بین ۱۲ تا ۱۵ میلیون تومان است. این را فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید و ادامه می‌دهد: پرستاران باید چند جا کار کنند تا بتوانند زندگی خود را بگذرانند. خیلی از آنها هم تغییر شغل داده‌اند؛ در تاکسی اینترنتی کار می‌کنند، آنلاین‌شاپ زده‌اند و .... فقط هم معیشت پرستاران مشکل ندارد. ما همکار پزشک داریم که هنوز پروانه مطب خود را نگرفته و بعد از شیفت درمانگاه مسافرکشی می‌کند.
علوی می‌گوید: مشکلات معیشتی پرستاران و عدم اجرای تبدیل وضعیت آنها باعث شده که خیلی از آنها اقدام به مهاجرت کنند. حقوق و مزایای پرستارانی که به عمان مهاجرت کرده‌اند، ۶ برابر حقوق یک پرستارِ فعال در ایران است.
او می‌گوید: متاسفانه پرستارانِ کشورهای حاشیه خلیج فارس را ایران دارد تامین می‌کند. چون الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم و خودمان دچار کمبود باشیم. مساله این است که کمبود پرستار در نهایت به سلامت مردم آسیب می‌زند. نه به کس دیگری.
هر ساعت اضافه‌کاری ۱۵ هزار تومان!قانون تعرفه خدمات پرستاری، یکی از قوانین اصلاح حقوق پرستاران بود که در سال ۱۳۸۶ به تصویب رسید، اما هرگز عملیاتی نشد. تا این که در سال ۱۴۰۰ خود مقام معظم رهبری ورود کردند. با این حال این قانون هرگز به سرانجام نرسید. فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: این قانون که گفته می‌شود اجرایی شده، با چیزی که در شیوه‌نامه آن آمده است، خیلی تفاوت دارد. درواقع فقط دارند کارانه ادوار قبل را به اسم تعرفه خدمات پرستاری پرداخت می‌کنند.
الان بیشترین مهاجرت پرستاران به کشورهای حاشیه خلیج فارس است. ما این همه نیرو تربیت نکردیم که راحت، آنها را به حاشیه خلیج فارس و اروپا و ... بفرستیم
علوی توضیح می‌دهد: تعرفه خدمات پرستاری، یک قانون است که ده‌ها بار از سوی خود حاکمیت ضمانت اجرایی گرفته است. مقام معظم رهبری بار‌ها در روزهای پرستارِ سال‌های مختلف به مسئولان تاکید کردند که این قانون را اجرا کنند. با این حال این قانون هنوز اجرا نشده است. یکی از تاکید‌های رهبری این بود که: «با کادر سلامت ایام کرونا نباید مانند کارگر فصلی رفتار شود.»، اما متاسفانه وزارت بهداشت دقیقا فصلی برخورد کرد و بعد رفع نیازش در دوره کرونا به آنها گفت: «به سلامت»!
به گفته علوی، هر پرستار علاوه بر ۱۷۰ تا ۱۸۰ ساعت کار موظفی در ماه، باید ۱۵۰ تا ۲۰۰ ساعت هم اضافه‌کاری داشته باشد. اما مبنای پرداخت هر ساعت اضافه‌کاری آنها فقط ۱۵ هزار تومان است! آیا این مبلغ با این حجم از فشار کار و فرسایشی بودن این شغل عادلانه است؟ این نشان می‌دهد که نظام پرداخت وزارت بهداشت نیاز به بازنگری جدی دارد.
لزوم احیای قانون حمایت از مدافعان سلامتِ ایام کروناوزارت بهداشت به تازگی اعلام کرده که در سال ۱۴۰۳ قصد استخدام ۲۵ هزار نیرو را دارد. در این میان، تعدادی از فعالان صنفی پرستاری در نامه‌ای به ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهوری از او خواسته‌اند که برای حل مشکل شغلی پرستاران، طرح استفساریه‌ای به مجلس ارائه دهد و این استفساریه پس از دریافت موافقت مجلس، به وزرات بهداشت ابلاغ شود و دستور دهد که وزارت بهداشت از منابع مالی خود، پرستاران طرحی را به کارگیری کند.
علوی می‌گوید: وزارت بهداشت هم توان اجرایی این کار را دارد و هم پولش را. حتی اصرار داریم که این استفساریه در لایحه بودجه سالانه هم گنجانده شود. اگر این اتفاق رخ دهد، گام بزرگی در جهت کاهش مشکلات جامعه پرستاری برداشته خواهد شد.
این فعال صنفی حوزه پرستاران می‌گوید: درضمن ما قانونی داریم که در دوران کرونا به نام قانون "حمایت از ایثارگران و مدافعان سلامت در ایام کرونا" که در ستاد ملی کرونا وضع شد. خواسته ما احیای این قانون است. البته بدون برگزاری هیچ آزمونی برای پرستاران. آزمون این نیرو‌ها همان کرونا بود و نیاز نیست دوباره در آزمونی شرکت کنند. حتی اگر مهارت نداشتند، در دوره کرونا کاملا کارآزموده و کارشناس شدند و اتفاقا الان به درد دسیستم می‌خورند.
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت