ساعت‌های طولانی کار زیر تیغ کرونا
تاریخ انتشار: ۲۶ اسفند ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۷۲۸۵۴۹۹
کارگران واحدهای تولیدی البرز نه قرنطینه می‌شناسند نه محدودیت زمان.
به گزارش ایسنا، روزنامه ایران نوشت: «قطع کردن زنجیره انتقال کرونا و توقف آن در یک محدوده قابل کنترل در حال حاضر و بر اساس تجربه جهانی مهم‌ترین روش مهار این بیماری اعلام شده است. از همین روست که قرنطینه به‌صورت اجباری و اختیاری در دستور کار دولت‌ها قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما اگر بپذیریم که چاره‌ای جز فعال ماندن این واحدها حتی در دوره اوج کرونا نیست، پرسش این است که آیا الزامات و استانداردهای بهداشتی و پیشگیری از کرونا در این محیط‌های کاری رعایت می‌شود؟ آیا دستگاه‌های نظارتی در جهت حمایت از کارگران و کنترل زنجیره انتقال بیماری حضور مؤثر و مقتدرانه در شهرک‌های صنعتی و واحدهای تولیدی کوچک دارند؟
هر‌چند به گفته استاندار البرز، با همکاری تولیدکنندگان و کارگران، این استان توانسته در حوزه تولید مواد ضدعفونی‌کننده و سایر اقلام پزشکی و دارویی برای مقابله با کرونا اقدامات بزرگی انجام دهد اما مصاحبه‌های خبرنگار ما با برخی کارگرانی که در این واحدهای تولید کار می‌کنند روایت‌های رضایت‌بخشی از وضعیت بهداشتی این کارگاه‌ها و الزام کارفرماها به رعایت استانداردها منعکس نمی‌کند.
نگران بچه کوچکم هستم
علی کارگر جوانی که به‌تازگی پدر شده و در شهرک صنعتی سیمین‌دشت در یک کارخانه لوازم بهداشتی مشغول به کار است، می‌گوید: هر روز از ترس کرونا با هزار سلام و صلوات راهی محل کارم می‌شوم. ترسی از مردن ندارم اما نگران پسرم هستم. اگر خانواده‌ام به خاطر من بیمار شوند هرگز خودم را نمی‌بخشم. نه می‌توانم خانه بمانم نه اعصاب درست و حسابی برای سر کار رفتن دارم. مرتب اعلام می‌کنند کارگران می‌توانند برای مبتلا نشدن به کرونا مرخصی بگیرند اما در عمل کارفرما می‌گوید اگر مرخصی می‌خواهی به فکر کار جدید باش! او که از روزهای بیکاری می‌ترسد و دعا می‌کند هیچ وقت پای کرونا به بخش تولید باز نشود، ادامه می‌دهد: ترس از بیکاری و شرمنده زن و بچه شدن درد همه کارگران است. ما همه مثل هم هستیم، یک روز کار نکنیم گرسنه می‌مانیم. بچه من نداری را نمی‌فهمد به شیر و پوشک نیاز دارد پس هر جور شده باید به محل کارم بروم.
نمی‌خواهم شب عید دست خالی به خانه بروم
محمود که بیشتر روزهای عمر ۴۷ ساله‌اش را در کارخانه گذرانده هم از اجبار برای سر کار رفتن در این روزها می‌گوید: ما کل سال را صبح تا شب کار کرده‌ایم که شب عید دست خالی به خانه نرویم اما حالا با آمدن این ویروس کارفرما تا الان که چند روز بیشتر به عید نمانده هنوز عیدی ما را نداده و می‌گوید اگر عیدی می‌خواهید خبری از مرخصی نیست. بمانید ۲۸ اسفند واریز می‌کنم! تازه به جای کم کردن ساعت کار، تولید بیشتر شده و مجبوریم تا آخر شب در کارگاه باشیم. فرق من کارگر با یک کارمند چیست؟ چطور ساعت کاری کارمندان کم شده اما من کارگر باید کار کنم؛ آن هم بدون هیچ‌گونه امکانات بهداشتی. این انصاف نیست.
تا چند روز پیش که خبری از ماسک و دستکش هم نبود و خودمان با وایتکس و صابون سر و ته قضیه را هم می‌آوردیم اما انگار بهداشت گیر داده و مجبور شده‌اند برای ما ماسک و دستکش بخرند. البته به جای آن ناهار را به بهانه بیماری و تذکر بهداشت تعطیل کرده‌اند. رستوران کارگاه هم بسته شده و آوردن غذا ممنوع است. مجبوریم با غذای حاضری که نیاز به گرم کردن نداشته باشد خودمان را سیر کنیم.
ما اگر می‌توانستیم در خانه می‌ماندیم
خدیجه ۲۸ ساله که در یکی از فروشگاه‌های زنجیره‌ای مواد غذایی در کرج کار می کند نیز نگران بیماری است و می‌گوید: هر روز با صدها نفر در ارتباط هستیم. انگار بعضی‌ها باور ندارند بحث کرونا جدی است چون فروشگاه از همیشه شلوغ‌تر است. خانوادگی و حتی با بچه کوچک برای خرید می‌آیند و ما هم مجبوریم در این شلوغی به کارمان ادامه دهیم. نمی‌دانم چرا فروشگاه را با این وضع تعطیل نمی‌کنند.
همکار او مریم هم به خبرنگار ما می‌گوید: «اینجا هر روز کلی مواد ضدعفونی‌کننده به مردم می‌فروشیم اما مدیر فروشگاه حاضر نیست ژل ضد عفونی و دستکش به کارکنان بدهد. مجبوریم با هزینه خودمان وسایل بهداشتی را بخریم. هیچ نظارتی بر شرایط بهداشتی وجود ندارد. چند روز پیش همکارم با وجود علائم بیماری کلی برای مرخصی اصرار کرد اما قبول نکردند. امروز متوجه شدیم در خانه حالش بد شده و بعد از انتقال به بیمارستان تست کرونای او مثبت اعلام شده است. همه کارکنان و خیلی از مردم با او در ارتباط بوده‌اند. حالا دیگر خودتان شرایط کارگر بیچاره را حساب کنید. ما اگرمی‌توانستیم در خانه می‌ماندیم اما باور کنید نمی‌شود ما منبع درآمدمان خودمان هستیم باید کار کنیم.»
نگران کارگرانم هستم اما...
«جواد مرادی» که صاحب یک کارخانه بزرگ تراشکاری در کمال آباد با ۱۵۰ کارگر است می‌گوید: قبل از شیوع این ویروس، کلی سفارش کار گرفته‌ام و چاره‌ای جز تولید ندارم. من هم زن و بچه دارم و نگرانی نیروهایم را درک می‌کنم اما اگر تعطیل کنم چطور حقوق، عیدی و سنوات این بنده‌های خدا را بدهم.
هر روز در به در دنبال مواد ضدعفونی‌کننده هستم تا حداقل کارگران با خیال راحت کار کنند. از ما کارگاه‌های کوچک کاری ساخته نیست. حتی کارگاه‌های بزرگ هم تعطیل نکرده‌اند آن وقت چه توقعی از ما دارید. اگر یک روز تعطیل باشیم باید کارگاه را جمع کنم. ۱۵۰ نفر از اینجا نان می‌خورند خودشان هم راضی به این کار نیستند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: ما اگر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۲۸۵۴۹۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تجلیل از خانواده شهدای مدافع سلامت در هفته سلامت
حمید صاحب مدیرکل سلامت شهرداری تهران در مراسم تجلیل از خانواده شهدای مدافع سلامت در هفته سلامت گفت: در جوامع چالش‌هایی پیش می‌آید که با ایثار و از جان گذشتگی می‌توان آن را پشت سر گذاشت.
حمید صاحب افزود: ارائه خدمت بدون ایثار و گذشت میسر نبود و جان بر کفان سلامت خدماتی را ارائه کردند که بی بدیل بود و مردم و خاطره جمعی آنان هرگز این ایثار را فراموش نمی‌کنند.
وی ادامه داد: به این ایثار افتخار می‌کنیم. هویت ما همین ایثار و از خود گذشتگی‌ها است. ما همه هویت و شخصیت خود را از این ایثار می‌گیریم. در این راستا در شهرداری و وزارت بهداشت این پیمان را می‌بندیم که مسیر شهدای سلامت را دنبال کنیم.
معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران نیز در این مراسم گفت: در دوران کرونا که بسیاری به دنبال حفظ خود از این بیماری منحوس بودند، کادر درمان با ایثار خود به دیگران امید به زندگی دادند.
علیرضا اولیایی‌منش با اشاره به اینکه مقصد همه‌ما باید عاقبت به خیری باشد، شهدای مدافع سلامت را نمونه بارز این عاقبت به خیری دانست و افزود: حضور ایثارگرانه کادر درمان با منش پهلوانانه سبب شد این بار پهلوانانی را بشناسیم که در قطعه ۵۰ بهشت زهرا (س) در کنار هم آرمیده‌اند تا یادمان بماند که چه ایام و روزگاری را پشت سر گذاشته‌ایم.
وی با اشاره به اینکه کادر درمان بر اساس قولی که برای دفاع و حراست از سلامتی مردم داده بودند تا آخرین لحظه در جبهه سلامت خدمت کردند و گوهر جان خود را در این راه هدیه کردند، افزود: شهدای مدافع سلامت با صداقت در جبهه سلامت خدمت کردند. این نعمت بزرگی است که شهدای ما عاقبت به خیر شدند. در زمانه سخت مانند دوره کرونا تشخیص‌ها سخت می‌شود و امتحان‌های الهی عیار مردانگی و پهلوانی را نشان می‌دهد.
معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه ایثار کادر درمان در دوره کرونا بی نظیر بود، ادامه داد: در دوره‌ای که روزانه ۷۰۰ فوتی داشتیم برخی شهدای مدافع سلامت حاضر نبودند از بیمارستان خارج شوند و حتی به دیدار خانواده خود نرفتند. اما بدون اینکه خانواده و عزیزان خود را ببینند به شهادت رسیدند که چنین ایثاری بی نظیر است.
اولیایی‌منش با قدردانی از شهرداری تهران در حوزه سلامت در برپایی مراسم بزرگداشت مدافعان سلامت اظهار داشت: آنطور که باید و شاید از شهدای مدافع سلامت تجلیل نشده است. امیدواریم افتخار خادمی خانواده شهدای سلامت را داشته باشیم.
اخگرپور شهردار منطقه ۱۹ نیز گفت: شهدای مدافع سلامت بودند که نزدیکتر از هر برادر و خواهری در دوران کرونا در کنار بیمار بودند و در راستای سلامت جامعه تلاش کردند. ما باید این شهدا را تکریم و یاد آنان را پاس بداریم.
در این مراسم با اهدای لوح از خانواده شهدای مدافع سلامت تجلیل شد.
باشگاه خبرنگاران جوان اجتماعی شهری
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد