در رقابت‌های بوکس انتخابی المپیک در قاره آسیا که روزهای پایانی اسفند98 در شهر امان پایتخت کشور اردن برگزار شد، ۱۵۱ بوکسور از ۳۵ کشور 2 قاره آسیا و اقیانوسیه در بخش مردان به رقابت پرداختند. در میان بوکسورهای ایران هم دانیال شه بخش در وزن ۵۷ کیلوگرم و سیدشاهین موسوی در وزن ۷۵ کیلوگرم توانستند سهمیه حضور در المپیک ۲۰۲۰ توکیو را به دست آورند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شه بخش:
اولین المپیکی تاریخ سیستان و بلوچستان هستم شه بخش درباره این دوره از
مسابقات انتخابی المپیک به «ایران» چنین توضیح داد:« این دوره از رقابت ها واقعاً از سطح بالایی برخوردار بود و در سطح مسابقات جهانی برگزار شد. من هم چون در سبک وزن مسابقه می دادم، کار سخت تری داشتم و قهرمان های المپیک و جهان در وزنم بودند. مبارزه اولم با حریفی از چین تایپه بود و
بازی دوم با گینه نو که قهرمان اقیانوسیه بود. بازی سوم با حریفی از قزاقستان که قهرمان آسیا بود و بازی را واگذار کردم. اگر بگویم ناداوری بود، شاید برخی فکر کنند که چون باخته ام، این حرف را می زنم ولی بهانه نمی آورم. در راند اول فکر کردیم 5-0 به نفع من است ولی 4-1 به نفع حریفم اعلام کردند و تمرکزم به هم خورد. ابرویم هم دچار پارگی شد. در راند 2 هم باختم ولی در راند 3 مربیانم کار بسیار حرفه ای انجام دادند و گفتند نیاز نیست مسابقه بدهم. چون می خواستم سهمیه بگیرم و نباید آسیب دیدگی ام بیشتر می شد. در بازی حساس و سخت بعدی برابر هنگ کنگ قرار گرفتم که 22 مسابقه حرفه ای داشت و 13 ناک اوتی ولی خدا را شکر موفق شدم او را در 3 راند پیاپی ببرم و با کسب مقام چهارم سهمیه المپیک را کسب کنم و اولین المپیکی تاریخ استان سیستان و بلوچستان باشم.» او درباره اینکه فکر می کند چقدر در المپیک شانس موفقیت و کسب مدال داشته باشد؟ گفت:« مطمئناً کسانی در المپیک شرکت می کنند که بهترین های دنیا هستند و به قول مربی مان دانه درشت ها می آیند و جای اشتباه نیست. ولی خیلی انگیزه دارم، همان طور که تاریخ ساز استان شدم، تاریخ ساز بوکس ایران هم باشم ولی این را هم می دانم که شرایطم سخت است. قهرمان ها در المپیک هستند، بوکسورهایی که شاید المپیک دوم یا سوم شان باشد و من باید با آنها مبارزه کنم و بجنگم تا بهترین نتیجه را کسب کنم. با این حال، امیدوارم و ان شاء الله که بتوانم نتیجه
خوبی کسب کنم.» شه بخش متولد زاهدان است و در استانی رشد کرده که ورزشکاران مشهور زیادی ندارد. او درباره چگونگی رسیدن به این سطح هم صحبت کرد:« زاهدان و در کل سیستان و بلوچستان استانی است که از هر لحاظ محروم است. من قبل از اینکه سهمیه هم بگیرم، سختی های زیادی کشیدم. چون سرباز هستم و در حال خدمت. برای همین دنبال کارهای خروجی رفتم تا بتوانم به تمریناتم هم برسم. ضمن اینکه امکاناتی که در شهرستان های دیگر هست، در سیستان و بلوچستان نیست و توجهی نمی شود. الان شاید اولین تاریخ ساز ورزش استان باشم ولی مطمئناً سیستان و بلوچستان استعدادهای بسیار خوبی دارد و تنها من نیستم و ورزشکاران دیگری هم هستند که می توانند تاریخ ساز باشند.» او که متولد 1378 است، درباره اینکه در آستانه عید نوروز توانست به این موفقیت دست پیدا کند، چنین واکنشی داشت:« خدا را شکر می کنم که در آستانه سال نو، هم توانستم عیدی خوبی بگیرم و هم به هواداران بوکس ایران عیدی خوبی بدهم. آرزویم این بود که بتوانم برای ملت و کشورم، به خصوص استان سیستان و بلوچستان کاری انجام دهم. من واقعاً خوشحال می شوم که بتوانم در کل دنیا تاریخ سازی کنم و پرچم 3 رنگ ایران را در کل دنیا به اهتزاز در بیاورم. واقعاً ممکن است این کسب سهمیه از لحاظ مالی تأثیری برای من نداشته باشد ولی از لحاظ معنوی برایم مهم بود و این من را خوشحال می کند. برای همین عید امسال برایم طعم دیگری دارد.» شه بخش درباره شرایطی که مردم و کشور به لحاظ مبارزه با کرونا با آن دست به گریبان هستند، گفت:«زمانی که از فرودگاه به زاهدان رسیدم، خانواده ام می خواستند به پیشوازم بیایند ولی من اصرار کردم که این کار را نکنند. چون برای سلامتی خودم و خانواده ام نیاز بود که نیایند. تنها کسانی که آمدند مدیر کل و مربیانم بودند. واقعاً خوشحالم که بقیه نیامدند. چون قرار بود که برایم جشن ویژه ای بگیرند. باید این نکات را رعایت کنیم تا از این بیماری عبور کنیم.»
موسوی: باختم شدم بدترین، بردم شدم بهترین سید شاهین موسوی هم درباره سهمیه ای که کسب کرد، چنین توضیح داد:« من برای کسب این سهمیه 4 مسابقه دادم. آن هم با حریفانی که همه بسیار خوب بودند. در بازی اول، حریفی از ژاپن را بردم. در بازی دوم با حریفی از چین مسابقه دادم که 5، 4 ماه پیش او را در مسابقات قهرمانی جهان به خوبی برده بودم ولی در این مسابقات استرس سهمیه و اعتماد به نفس بالا که فکر می کردم حتماً او را می برم، باعث شد تا کارم گره بخورد و بازی که باید ارائه می دادم را نتوانستم انجام دهم و باختم. در حالی که اگر بازی با چین را می بردم، مدالم قطعی می شد ولی نشد. اگر دست کسی هم بالا برود، او برنده شده و به این نگاه نمی کنند که خوب بازی کرده ای یا نه. وقتی باختم، در فضای مجازی انتقاد کردند که این معلوم نیست بوکسور است یا نه و کجا مشت می زند. در شانس مجدد هم به حریف ازبک خوردم که بوکسورهای شان از بهترین های دنیا هستند. ولی شانسم را امتحان کردم و او را بردم این بار شروع به تعریف و تمجید از من کردند و گفتند عجب بوکسوری. بعد از آن هم به حریف مغول خوردم که یک ماه پیش از آن در ترکیه او را برده بودم و با پیروزی مقابل او و کسب رتبه پنجم توانستم به سهمیه برسم.» او ادامه داد:« این رقابت ها واقعاً از سطح بالایی برخوردار بود و تیم ها بوکسورهای شان را که در سطح حرفه ای مسابقه می دهند را به اردن آورده بودند تا سهمیه بگیرند. مخصوصاً کشورهایی مانند هند، ازبکستان و قزاقستان که همه خوب بودند. خدا را شکر که 2 سهمیه گرفتیم و امیدوارم در مسابقات بعدی باز هم بتوانیم کسب سهمیه کنیم. من هم خوشحالم که در آستانه سال جدید توانستم به این موفقیت دست پیدا کنم و عیدی خوبی به علاقه مندان به بوکس بدهم. خدا را شکر، سال 98 سال خوبی از لحاظ ورزشی برایم بود. البته برای مردم و کشور سال خوبی نبود و این همه اتفاق بد افتاد ولی برای خودم خوب بود. توانستم مدال آسیایی بگیرم و در جمع 8 بوکسور برتر جهان باشم. در این مسابقات هم سهمیه گرفتم تا در این اوضاع بد که مردم ایران را که گرفتار کرونا هستند، خوشحال کنیم.» شیوع ویروس کرونا ورزشکاران زیادی را دچار مشکل کرده است. موسوی درباره اینکه آیا این شرایط کارش را سخت کرده بود یا نه گفت:« ما خوشبختانه یک هفته زودتر از شروع مسابقات، عازم اردن شدیم. چون گفته بودند که اگر زودتر نرویم، نمی توانیم در مسابقات شرکت کنیم. در آنجا هم از همه تیم ها چندین بار تست کرونا گرفته شد ولی خدا را شکر کسی علائمی نداشت و به کارمان ادامه دادیم.» موسوی که اهل اسلامشهر است، یادآور شد:« در این مدتی هم که به ایران برگشتیم، دستکش و ماسک و ژل ضدعفونی کننده همراهم بوده است. ضمن این که دچار آسیب دیدگی بودم و می خواستم خودم را درمان کنم تا بعد از عید دوباره کارم را شروع کنم ولی کرونا باعث شده تا نتوانم برای فیزیوتراپی به جایی بروم. چون اطمینانی نیست و برای همین در خانه مانده ام تا از این شرایط عبور کنیم.» او درباره احتمال موفقیتش در المپیک چنین واکنشی داشت:« من واقعاً در این مسابقات از جان و دل مایه خواهم گذاشت تا به موفقیت برسم. بوکس مثل فوتبال قابل پیش بینی نیست که بگوییم رئال مادرید می خواهد با یک تیم لیگ برتری خودمان بازی کند و حتماً برنده می شود. در رینگ، ممکن است که یک مشت بخوری و بخوابی و یا یک مشت بزنی و حریفت بخوابد ولی من برای مدال می روم و امیدوارم بهترین نتیجه را بگیرم.»
استکی: باید 4 سهمیه می گرفتیم ولی سر ما را بریدند علیرضا استکی درباره کسب 2 سهمیه المپیک چنین نظر داد:« ما با 8 بوکسور در این مسابقات شرکت کرده بودیم و باید 4 سهمیه می گرفتیم. یک سهمیه امید احمدی صفا را که متأسفانه از ما دزدیدند و کمیته ملی المپیک هم به دنبال این است که یا سهمیه را بگیریم و یا نتیجه را برگردانیم. در بوکس هم شرایطی هست که اگر داد و بیداد کنیم، اخراجت می کنند و خیلی نمی توانستیم اعتراض کنیم و سر ما را بریدند. درباره سهمیه های دیگر هم باید بگویم، ما روی 81، 69 و 63 کیلوگرم هم حساب کرده بودیم ولی متأسفانه در اوزان 81 و 69 انتظارات مان برآورده نشد. البته بچه ها زحمت شان را کشیدند. ما در این مسابقات 19 مسابقه دادیم که 9 تای آن را بردیم و کشورهای بزرگی مثل چین، ژاپن، ازبک، مغولستان، عراق و 3 کشور اقیانوسیه مثل استرالیا را بردیم. بچه های ما حتی یک اخطار نگرفتند و از جان مایه گذاشتند.» سرمربی تیم ملی بوکس ادامه داد:« در این رقابت ها 39 سهمیه توزیع شد. 18 سهمیه در 3 وزن اول، در 3 وزن بالا 15 و 2 وزن آخر هم 8 سهمیه توزیع شد. ما هم می توانستیم با تلاش بیشتر، سهمیه های دیگری را کسب کنیم که نشد و تلاش می کنیم تا در مسابقات دیگر به سهمیه برسیم. ولی بچه های ما توانستند تابوی ازبک و قزاق را بشکنند و در 75 کیلو آنقدر موسوی خوب بود که نتوانستند حقش را بخورند. در کل تیم ما خیلی خوب بود. این موضوعی نیست که من آن را بگویم و تمام رسانه های خارجی حاضر در مسابقات این حرف ها را می زدند. البته ما در باد این دو سهمیه نمی خوابیم و تلاش می کنیبم تا در مسابقات جهانی سهمیه های دیگری را کسب کنیم. از همه تشکر می کنم که پشت این تیم بودند. متأسفانه کرونا کام همه را تلخ کرده و به مصیبت دیدگان تسلیت می گویم. امیدوارم هر چه زودتر از آن عبور کنیم و از مردم می خواهم در خانه های شان بمانند.»
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه:
سیستان و بلوچستان
رقابت ها
شه بخش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا
منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۳۴۳۲۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زنگ خطر برای کشتی ایران؛ آزادکاران نفس کم آوردند
عملکرد برخی آزادکاران ایران در قرقیزستان به دلیل ضعف بدنی انتقاد برانگیز بود؛ این موضوع در آستانه بازیهای المپیک می‌تواند هشداری جدی برای کشتی آزاد کشورمان باشد.
به گزارش مشرق، مسابقات کشتی آزاد قهرمانی آسیا و گزینشی قاره کهن با کسب عنوان قهرمانی و ۲ سهمیه برای گوش‌شکسته‌های ایرانی به پایان رسید. در مسابقات گزینشی کشتی آزاد یونس امامی در وزن ۷۴ کیلوگرم و امیرعلی آذرپیرا در وزن ۹۷ کیلوگرم موفق به کسب سهمیه شدند. در این پیکارها احمد محمدنژاد جوان نتوانست سهمیه وزن ۵۷ کیلوگرم را برای ایران به ارمغان بیاورد.
هر چند که در پیکارهای بیشکک آزادکاران کشورمان موفق به کسب عنوان قهرمانی شدند اما این مسابقات حامل چند پیام مهم برای فدراسیون نشین‌ها بود. نخستین پیام این مسابقات فاصله بین نفرات نخست و تیم اصلی بود. در قرقیزستان هر پنج مدال ایران توسط نفرات اصلی تیم ملی ضرب شد.
اما مهمترین پیام این رقابت‌ها توجه به بدنسازی و آمادگی بدنی بود؛ برخی ملی‌پوشان ایران در اواسط رقابت‌ها با افت بدنی مواجه و حتی مجبور به گرفتن استراحت‌های پزشکی مصلحتی شدند که این موضوع در مبارزه امیرعلی آذرپیرا ملموس بود. افت بدنی آزادکاران در آستانه المپیک ۲۰۲۴ پاریس بدترین اتفاق ممکن است زیرا سطح کشتی المپیک با رقابت‌های قهرمانی آسیا بسیار متفاوت است و جای جبران حتی برای کوچکترین لغزشی نیز وجود ندارد.
آنچه که آزادکاران ایران در قرقیزستان به نمایش گذاشتند نمی‌تواند مطلوب رقابت‌های بزرگ و فراگیری همچون المپیک پاریس باشد زیرا سه نماینده ایران در مرحله گزینشی المپیک نتوانستند آنگونه که باید مقتدرانه در تشک حضور پیدا کنند. اگر چه در وزن ۷۴ کیلوگرم یونس امامی عملکرد به نسبت چشمگیری داشت اما در ۵۷ و ۹۷ کیلوگرم افت بدنی نمایندگان کشتی ایران در طول مسابقه کاملا چشمگیر و حتی از دید هادی عامل گزارشگر و کارشناس این رشته نیز پنهان نماند.
ضعف بدنی احمد محمدنژاد جوان در کشتی اول برابر تاجیکستان کاملا مشخص بود و شاید اگر درخواست چلنج تیم حریف نبود نتیجه متفاوتی رقم می‌خورد. همچنین مصدومیت مصلحتی امیرعلی آذرپیرا برابر آرش یوشیدای ژاپنی موجب شد تا وی نزدیک به یک دقیقه استراحت پزشکی داشته باشد. این ضعف بدنی و نفس کم آوردن در هماوردها در حالی است که نامداران کشتی جهان در بیشکک حضور نداشتند و شمار زیادی از آنان در رقابت‌های جهانی بلگراد سهمیه کسب کرده بودند.
سوت پایان کشتی‌های ایران هر چند که با کسب ۲ سهمیه آزادکاران نواخته شد اما زنگ هشداری برای ورزشکاران این رشته بود که باید با بزرگان کشتی جهان از روسیه، آمریکا، گرجستان و کشورهای دیگر رقابت داشته باشند.
در آوردگاه پاریس، آمریکایی‌ها با تکیه بر قدرت بدنی و آمادگی بالای خود در تشک کشتی حاضر می‌شوند و البته این موضوع در چند سال گذشته مورد توجه دیگر کشورهای صاحب‌نام کشتی جهان نیز قرار گرفته است.
سبکی که در گذشته نفراتی مانند جردن باروز، دیوید تیلور و کایل اسنایدر از قهرمانان جهان و المپیک به خوبی آن را به نمایش گذاشتند.
منبع: ایرنا
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»