آلبرت اودرزو، خالق آستریکس درگذشت
تاریخ انتشار: ۵ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۳۷۰۰۴۳
آفتابنیوز :
آلبرت اودرزو، نویسنده و تصویرگر فرانسوی و خالق داستانهای مصور آستریکس درگذشت. او ۹ سال پیش دست از نوشتن و تصویرگری کشید و کار را به جوانها سپرد. داستانهای آستریکس و اوبلیکس به ۱۰۰ زبان از جمله به فارسی ترجمه شدهاند.
فرقی نمیکند که علیه ژولیوس سزار بجنگند یا سوار بر کشتی دست به ماجراجویی بزنند؛ داستانهای کمیک آستریکس و اوبلیکس برای تمامی کشورها، داستانهای آشنایی هستند و طرفداران پر و پاقرص خودشان را دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این کاراکترهای دوستداشتنی دنیای کمیک استریپ و کارتون را ۵۰ سال قبل، ۲ هنرمند به نامهای آلبرت اودرزو و رنه گوسینی خلق کردند. بعد از مرگ گوسینی اودرزو همچنان در دنیای این شخصیتها ماند و قلم زد.
خبرگزاری فرانسه گزارش میدهد که این هنرمند ۹۲ ساله، امروز (۲۴ مارس) دیده از جهان فروبسته است. علت مرگ او سکته قلبی در خواب، در منطقهای در نزدیکی پاریس اعلام شده است.
گوسینی و اودرزو
از زمانی که او به همراه نویسنده، گوسینی، اولین آلبوم ماجراهای آستریکس را منتشر کرد، نیم قرن گذشته است و در این مدت میلیونها نسخه از داستانهای او در سراسر جهان و به ۱۰۰ زبان ترجمه و به فروش رسیده است.
آستریکس به یک پدیده بدل شد؛ بیش از ده فیلم و کارتون از این داستانها ساخته شد و در سال ۱۹۸۹ پارکی تفریحی در نزدیکی پاریس با نام او افتتاح شد. این دو شخصیت چنان در فرهنگ فرانسه ریشه دارند که انتشار سی و پنجمین کتاب از این مجموعه با ضرب سکههایی همراه شده که آستریکس و همراه همیشگیاش اوبلیکس را در سرزمین رومنها تصویر میکرد.
اودرزو در سال ۱۹۲۷ در یک خانواده مهاجر ایتالیایی در نزدیکی رنس (شهری در ۱۲۹ کیلومتری پاریس) به دنیا آمد. در سالهای پایانی دههی ۴۰ میلادی او در حالی که به کوررنگی مبتلا بود، به عنوان یکی از موفقترین تصویرگران در میان همنسلان خود به شمار میرفت.
در سال ۱۹۵۱ اودتزو با داستاننویس بااستعدادی به نام گوسینی آشنا شد. نخستین نتیجهی این آشنایی خلق نخستین ماجراجویی آستریکس در سال ۱۹۵۹ بود. گوسچینی در سال ۱۹۷۷ و در سن ۵۱ سالگی درگذشت. تا درگذشت او این زوج هنری بیش از ۲۰ کتاب از داستانهایشان را منتشر کرده بودند. پس از مرگ گوسینی، اودرتزو دست از کار نکشید و به عنوان نویسنده و تصویرگر به خلق داستانهای بیشتر از ماجراهای شخصیتهای محبوبش ادامه داد.
در سال ۲۰۱۱ او که از بیماری آرتروز رنج میبرد، کار را به همکاران جوانتر سپرد. از آن زمان تاکنون دو کتاب دیگر از این مجموعه توسط ژان ایو فری و دیدیه کنراد، منتشر شده است.
کتابهای آستریکس در ایران هم به چاپ رسیده است.
منبع: آفتاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۳۷۰۰۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ممنون به خاطر همه چیز: خداحافظ برای همیشه!
به گزارش "ورزش سه"، «نسل طلایی والیبال ایران» این کلید واژهای است در یک دهه اخیر بارها و بارها در مورد والیبال ایران تکرار شده است. یک سری بازیکن جذاب که با خولیو ولاسکوی بزرگ والیبال ایران را به جمع بزرگان دنیا رساندند و فقط و فقط خاطره خوش از خودشان به جا گذاشتند و بس.
اما داستان ستارههای این نسل طلایی با هم خیلی فرق داشته است. یکی به مربیگری رو آورده، یکی به بحث پایه ورود کرده، بعضی از آنها آخرین سالهای بازی خودشان را پشت سر میگذارند و البته تعدادی از این نسل هم هنوز در بالاترین سطح والیبال حضور دارند.
سید محمد موسوی و امیر غفور جزء دسته آخر هستند، یعنی بازیکنانی که هنوز در جلد فوقستاره ظاهر میشوند و در دو فصل اخیر هم عنوان ارزشمندترین بازیکن لیگ والیبال ایران را تصاحب کردند. کسی که به توانایی این دو نفر شک داشته باشد احتمالا خیلی والیبالی نیست. غفور که امسال یکی از بهترینهای لیگ رومانی بوده و موسوی هم که نمایشهای درخشان و قهرمانی اخیرش با فولاد سیرجان را تماشا کردیم.
بعد از فینال لیگ با محمد موسوی صحبت کردیم و همان موقع متوجه شدیم که انگار قرار نیست در تابستان او را کنار تیم ملی ببینیم، هر چند که او از صحبت در مورد این موضوع طفره رفت. با این حال چند روز پیش مطمئن شدیم که او نمیخواهد در لیگ ملتها کنار تیم ملی باشد و حالا امروز این خبر رنگ و بوی رسمی به خود گرفت.
یکی از بهترین مدافعان دنیا در سالیان اخیر برای دومین بار طی دو سال گذشته از تیم ملی انصراف داد. موسوی دوسال پیش قبل از قهرمانی جهان با یک مصاحبه آتشین و دلایلی مثل کمبود امکانات از تیم ملی کنارهگیری کرد اما این بار در سکوت خبری دست به اقدامی مشابه زد.
هیچکس نمیتواند خاطرات خوبی که سید برای والیبالدوستان به جا گذاشته را فراموش کند. دفاعها و اسپکهایی که بعضاً حتی رقبا را هم وادار به تشویق و احترام کرد و در نهایت نقش مهم او در افتخارات آن نسل جذاب انکارشدنی نیست، اما بالاخره یک جا همه چیز به پایان میرسد و چه بهتر که همراه با یک خداحافظی با کلاس باشد. به نظر میرسد که این رفت و برگشتها به تیم ملی نه برای سید قشنگ است و نه تیم ملی؛ پس چه بهتر که داستان جذاب این دو همین جا به شکل کامل تمام شود، حتی اگر معجزه شد و تیم ملی توانست بلیت المپیک پاریس را کسب کند.
در مورد امیر غفور اما داستان متفاوت است. او سال گذشته حتی نامه خداحافظیاش را هم منتشر کرد و هیچوقت هم چراغ سبزی برای بازگشت نشان نداد که بخواهیم از او خرده بگیریم. غفور هم مثل موسوی یکی از اعضای آن نسل طلایی بود و احتمالا بهتر است از فدراسیون و مربیان تیم ملی بخواهیم که دیگر او را به تیم ملی دعوت نکنند چون خودش علنا پایان کارش در این عرصه را اعلام کرده است.
هر چه که هست به نظر میرسد که این دو فوقستاره والیبال ایران در تیم ملی به خط پایان رسیدهاند؛ یک داستان زیبا که امروز صفحه آخر آن هم ورق خورد و به پایان رسید.