یادداشت: این دعوا ادامه خواهد داشت!

یکی از داغ‌ترین مباحث فوتبال باشگاهی ایران در سال‌های اخیر، میزان تاثیرگذاری قدرتمندان سیاسی در موفقیت و ناکامی تیم‌های پرطرفدار لیگ برتر بوده است.

به گزارش "ورزش سه"، البته این مباحث تازه نیستند و می‌توان گفت ریشه در سال‌های گذشته و شاید بدو تاسیس باشگاه تاج و شاهین دارند.در دوران رژیم گذشته به واسطه حضور نظامیان پر قدرت و نزدیک به قدرت مرکزی در بین موسسان و تاثیرگذاران باشگاه تاج همواره انگ حاکمیتی بودن بر دوش آبی پوشان سنگینی می‌کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

و باشگاه شاهین هم پز مردمی بودن و علیه قدرت بودن می‌داد.در سال‌های اخیر هم پس از موفقیت‌های پیاپی باشگاه پرسپولیس این برچسب حاکمیتی بودن از سوی برخی رقبا به قرمز پوشان چسبانده می‌شود. و به یاد داریم در دهه ۸۰ هم موفقیت‌های سپاهان باعث شده بود برخی هواداران تیم‌های تهرانی مدیران فدراسیون را به طرفداری ویژه از تیم شهر خود متهم کنند.

مخالفان این تئوری‌ها البته همواره این بخش از هواداران را عده‌ای متوهم می‌دانند.که قواعد بازی را رعایت نمی‌کنند و باخت را نمی‌پذیرند.ولی اگر به ساختار فوتبال ایران بنگریم شاید شرایط برای تحلیل روشن‌تر شود.در واقع فوتبال ایران یک نهاد کاملا دولتی و حاکمیتی است. میزان قدرت تاثیرگذاری دولتمردان در فوتبال ایران با استانداردهای بین‌المللی فرسنگ‌ها فاصله دارد. تقریبا حاکمیت توان و قدرت ایجاد هر گونه تغییری را در بدنه باشگاهی و ملی فوتبال ایران داراست.از تغییرات مدیریتی و اجرایی گرفته تا میزان بودجه بندی و نحوه برگزاری مسابقات. از انتخاب مربیان باشگاهی و ملی تا حتی نحوه هزینه کرد باشگاه‌ها.

 

 

 

البته این موضوع که حاکمیت چنین قدرت عجیبی برای تاثیرگذاری بر فوتبال را دارد، دلیلی بر استفاده آن به سود یک تیم خاص نیست.می‌توان معتقد بود که اصولا دولتمردان نگاه برابری به باشگاه‌های ایرانی دارند و جابجایی قدرت هم تاثیری بر این رویه اخلاق‌مدارانه ندارد یا معتقد بود که موفقیت و ناکامی یک تیم باشگاهی اهمیتی برای دولتمردان ندارد که بخواهند از قدرتشان برای سود و زیان باشگاه‌ها استفاده کنند. ولی به هیچ روی، نمی‌توان اعتقاد داشت که دولتمردان اگر بخواهند،نمی‌توانند به سود یک تیم وارد میدان شوند و معادلات را برای کامیابی یا تضعیف یکی از طرفین تغییر دهند.و یا مهم‌تر اینکه اساسا نمی‌توان اعتقاد داشت، که قواعد بازی در کشور ما درست تعریف شده‌اند.در طرفداری قدرت از یک تیم خاص در هر دوره‌ای مسئله اصلی، توان تاثیرگذاری قدرت بر مناسبات فوتبال است نه لزوما عملکرد آن.

 

مادامی که وزیر ورزش یا هر نهاد تصمیم‌گیر دیگر قدرت نامحدود اثرگذاری به سود یک تیم را دارد ورای اینکه اثر گذاشته‌است یا خیر، نمی‌توان هوادار طرفدار تئوری توطئه را متوهم نامید. موضوع اصلی در واقع متمرکز شدن قدرت فوتبال در دستان سیاسیون است. هواداران باشگاه‌های ایرانی نه می‌توانند بر انتخاب مدیران تیم‌های خود تاثیر جدی بگذارند نه می‌توانند درخواست شفافیت بیشتر عملکرد آن‌ها را داشته باشند.همه تصمیمات در ید قدرت دولت است.

 

هوادار تنها کاری که از عهده‌اش بر‌می‌آید پرداخت آبونمان ماهیانه و خرید بلیط بازی‌های تیم مورد علاقه‌اش است. در واقع بر اساس کدام منطق ذهنی، هوادار در چنین فضای غیر شفاف و غیر دموکراتیکی می‌تواند موفقیت و ناکامی یک تیم را تحت تاثیر عوامل خارج از فوتبال نداند.تقریبا همگی واقفیم که ما در فوتبال باشگاهی ایران قوانین پایه‌ای این بازی را رعایت نمی‌کنیم، هیچ باشگاه مستقلی به معنای بین‌المللی‌اش نداریم، نهادهایی مثل اتحادیه باشگاه‌ها و.. در ایران به شکل درست و مستقلی ایجاد نشده‌اند.ولی از هوادار توقع داریم به ساختار بیمار فوتبالمان اعتماد کند.و موفقیت و ناکامی تیم‌ مورد علاقه‌اش را مربوط به وزیر ورزش نداند.

 

به نظر می‌رسد تا وقتی که در فوتبال ایران باشگاه ها قدرت مستقلی از سیستم سیاسی کشور نباشند دعوای تیم حکومتی و وزیر رنگی ادامه خواهد داشت و نمی‌توان طرفداران این تئوری توطئه را متوهم نامید و یا حتی منطق قانع کننده‌ای بر علیه این تئوری آورد.ولی می‌توان ساده انگارانه امیدوار بود که سیاست امری اخلاقیست و قرار نیست از قدرت بی حد وحصر در یک حوزه خاص به سود زیان کسی سو استفاده شود.

 

احسان صدری

تراکتور شهر خودرو وزارت ورزش و جوانان مسعود سلطانی‌فر استقلال تهران پرسپولیس تهران فولادمبارکه سپاهان

منبع: ورزش 3

کلیدواژه: تراکتور شهر خودرو وزارت ورزش و جوانان مسعود سلطانی فر استقلال تهران پرسپولیس تهران فولادمبارکه سپاهان موفقیت و ناکامی فوتبال ایران باشگاه ها یک تیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۴۷۷۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یادداشت: کلوپ لج نکرد، صلاح درخشید

به گزارش "ورزش سه"، هرچند شانس قهرمانی لیورپول پیش از این بازی هم به‌شدت کم شده بود اما بازی با تاتنهام در آنفیلد، یک روز مهم در دوره کاری سرمربی آلمانی در لیورپول بود؛ روزی که بازیکنان لیورپول باید شخصیت تیم کلوپ را نشان می‌دادند. این یکی از سه بازی پایانی کلوپ به‌عنوان سرمربی لیورپول بود.

در نقطه مقابل تاتنهام با نتایج بسیار ضعیف اخیر خود و سه شکست پیاپی مقابل نیوکاسل، آرسنال و چلسی به این بازی رسیده بود؛ نتایجی که عملا شانس رسیدن تاتنهام به رتبه چهارم را به پایین‌ترین حد ممکن رسانده و حتی رتبه پنجمی این تیم را هم در خطر قرار داده بود.

مهم‌ترین نکته در ترکیب لیورپول این بود که محمد صلاح از ابتدا در کنار لوییس دیاز و کودی گاکپو بازی می‌کرد. به دنبال جدال لفظی این ستاره مصری با کلوپ پیش از تعویض در بازی قبلی، بسیاری از کارشناسان انتظار داشتند صلاح بار دیگر بیرون از ترکیب بماند اما کلوپ بار دیگر نشان داد که روش مدیریتی او، یک روش کلاسیک و قابل پیش‌بینی نیست.

از لحظه اعلام ترکیب لیورپول، سئوال اصلی این بود که «آیا صلاح در این بازی به اندازه کافی موثر و درخشان خواهد بود یا نه؟» سوالی که اگر با پاسخ منفی همراه می‌شد، عملا قدرت و هنر مدیریت کلوپ هم به دنبال از دست رفتن شانس قهرمانی لیگ، زیر سوال می‌رفت.

کلوپ در خط دفاع تغییری ایجاد نکرده بود اما در خط میانی دو تغییر نسبت به بازی قبلی داشت و از هاروی الیوت و الکسیس مک‌آلیستر در کنار واتارو اندو استفاده کرده بود.

آنگه پوستکوگلو هم تیمش را با سیستم ۳-۳-۴ به میدان فرستاد؛ پدرو پررو، کریستین رومرو، میکی فان‌درفن و بن دیویس در خط دفاع قرار گرفتند.

یس بیسوما، پپه سار و رودریگو بنتانکور سه هافبک میانی تاتنهام بودند و برنن جانسون و دژان کولوسفسکی هم در خط حمله در دو سمت سون هیونگ مین بازی می‌کردند. به این ترتیب تاتنهام هم چند تغییر در ترکیب داشت تا احتمال تکرار شکست‌های سنگین چند بازی اخیر کم شود.

نمایش فاجعه‌بار تاتنهام در نیمه اول
تاتنهام که در بازی با آرسنال مالکیت بالایی داشت و به‌رغم تسلط بر جریان بازی، روی ضربات ایستگاهی غافلگیر می‌شد، این‌بار هم در آنفیلد در همان نیمه اول برنامه‌اش کنترل جریان بازی براساس حفظ توپ و مالکیت بالای توپ بود، اما در عمل مشخص شد که کلوپ نه تنها مشکلی با این رویکرد پوستکوگلو ندارد، بلکه از این برنامه تاتنهام استفاده می‌کند، تا در انتقال از دفاع به حمله به این تیم ضربه بزند.

به این ترتیب تاتنهام در نیمه اول این بازی، یکی از ضعیف‌ترین عملکرد‌های فنی خود در فصل جاری را ثبت کرد.

لیورپول در همان ۱۰ دقیقه ابتدایی بازی با تصمیمات خوب گاکپو و صلاح و الیوت، ۳ ضربه در چهارچوب و یک ضربه به تیر دروازه داشت و در دقیقه ۱۶ هم روی با ضربه صلاح به گل اول رسید. صلاح در ادامه نیمه اول هم موثرترین بازیکن لیورپول در فاز حمله بود و روی گل رابرتسون اثر مستقیم داشت.

درحالی که مالکیت توپ در نیمه اول ۵۶ به ۴۴ درصد به سود تاتنهام بود، آماری شگفت‌انگیز در پایان این نیمه ثبت شد؛ ۱۴ شوت لیورپول و ۸ ضربه این تیم داخل چهارچوب، مقابل یک شوت تاتنهام، بدون هیچ ضربه‌ای در چهارچوب.

همین آمار نشان می‌دهد که تاتنهام چقدر در نیمه اول در کنترل حملات و ضدحملات لیورپول، به‌رغم داشتن مالکیت نسبتا بالا مشکل داشته و تا چه حد تحت تاثیر لیورپول قرار گرفته است. پس از بازی خبر درگیری چند بازیکن تاتنهام در رختکن بین دو نیمه هم منتشر شد، که نشان‌دهنده افزایش فشار و تنش درون تیمی در تاتنهام بود.

سمت راست شگفت‌انگیز لیورپول
هرچند تاتنهام نیمه دوم را با میل هجومی بیشتری آغاز کرد، اما پیش از رسیدن به دقیقه ۶۰، با دو گل گاکپو و الیوت، فاجعه برای تاتنهام کامل شد.

هر دو گل با اصرار به طراحی حملات در فضای اطراف صلاح شکل گرفت؛ درواقع انتقال از دفاع به حمله از سمت راست، اثرگذاری صلاح روی شکل‌گیری حمله و پاس آخر از این منطقه، برای لیورپول خلق موقعیت می‌کرد و دو بار دیگر روی همین برنامه لیورپول توسط گاکپو و الیوت به گل رسید تا پس از آن کلوپ با آسودگی شروع به تعویض چند مهره مهم خود کند.

برای تاتنهامی‌ها که در ۳ بازی قبلی به ترتیب ۴، ۳ و ۲ گل از نیوکاسل، آرسنال و چلسی خورده بود، تحمل یک شکست سنگین دیگر فاجعه‌بار بود اما این اتفاقی بود که در آنفیلد داشت شکل می‌گرفت.

تلاش ناکام برای بازگشت بزرگ
ریچارلیسون، جیمز مدیسون و سپس جووانی لوسلسو بازیکنان تعویضی بودند که پوستکوگلو در ادامه به جای کولوسفسکی، بنتانکور و سار وارد زمین کرد تا تاتنهام در ۳۰ دقیقه پایانی با هجومی‌ترین شکل ممکن بازی کند.

اتفاقا بازگشت تاتنهام به جریان بازی، غافلگیرکننده هم بود. سون که با آمدن ریچارلیسون به میدان و قرار گرفتن در مرکز خط حمله، به سمت چپ رفته بود، عملا در این پست کارآیی بالاتری نسبت به نیمه اول داشت و طراح چندین حمله موثر تاتنهام بود. گل اول تاتنهام را ریچارلیسون زد و گل دوم را هم سون روی شروع حرکت از سمت چپ زد.

گل دوم تاتنهام در دقیقه ۷۷ زده شد و کلوپ که تیمش در هفته‌های گذشته پرنوسان ظاهر شده بود، نگران از دست رفتن برتری ۴ گله بود.

شکل بازی تاتنهام در ۱۰ دقیقه پایانی بازی طوری بود که احتمال بازگشت بزرگ هم وجود داشت، به‌خصوص اگر الیسون بکر در موقعیت تک به تک ضربه سون را دفع نمی‌کرد.

البته لیورپول هم در دقایق پایانی چند فرصت خوب داشت اما همین که در چنین مسابقه‌ای، لیورپول بار دیگر ۲ گل خورد و در خطر از دست رفتن برتری ۴ گله خود قرار گرفت، نشان می‌دهد که تیم کلوپ در مهم‌ترین مقطع فصل، چقدر دور از ثبات کافی برای یک تیم مدعی قهرمانی است.

اهمیت پیروزی با درخشش صلاح
آمار کلی در پایان بازی، نسبت به نیمه اول کمی تعدیل شد. به‌خصوص با رسیدن تاتنهام به آمار ۱۱ شوت و ۳ ضربه داخل چهارچوب.

اما تیم پوستکوگلو ۲۵ شوت به دروازه‌اش زده شد که ۸ تا از این ضربات داخل چهارچوب بود. این برای تیمی که در رقابت سنگین برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان است، آماری بسیار ضعیف محسوب می‌شود.

لیورپول با این پیروزی ۷۸ امتیازی شد و با توجه به فاصله ۵ امتیازی با آرسنال صدرنشین و باقی ماندن فقط ۲ مسابقه دیگر، عملا کلوپ شانس بسیار ضعیفی برای قهرمانی در لیگ برتر خواهد داشت.

لیورپول تا همین چند هفته قبل شانس رقم زدن یک فصل تاریخی با کسب ۳ جام را داشت اما نوسان فنی شدید در یک ماه گذشته، هم لیگ اروپا را از لیورپول گرفت، هم جام حذفی فوتبال انگلیس و هم امید به قهرمانی در لیگ برتر.

اما پیروزی مقابل تاتنهام آن هم با یک نمایش هجومی، یک نیاز ضروری برای کلوپ بود؛ برای مردی که در آستانه وداع با سرمربیگری لیورپول، با یکی از مهم‌ترین ستارگان تیمش یعنی صلاح جلوی دوربین‌های تلویزیونی درگیر چالش شده بود و نیاز داشت با درخشش صلاح تاتنهام را شکست دهد تا وجهه فنی و شخصیتی خودش و تیمش را پس از حدود ۹ سال کار نسبتا موفق در لیورپول بازسازی کند.

تاتنهام هم البته همچنان به شکست‌های سنگین خود ادامه می‌دهد و خوش‌شانس است که تیم‌هایی مثل منچستریونایتد و نیوکاسل به دلیل بی‌ثباتی نتوانسته‌اند به رتبه پنجم برسند.