به نقل از «خبرگزاری میزان»

پلورالیسم چیست؟

تاریخ انتشار: ۱۳ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۴۸۱۱۴

خبرگزاری میزان- پلورالیسم یا کثرت نگری نحوی رویکرد فلسفی و معرفت شناختی است که مخالف بینش وحدانی درحوزه معرفت شناسی و هستی شناسی است. تاریخ انتشار: 23:01 - 13 فروردين 1399 - کد خبر: ۵۹۹۷۶۳

گروه سیاسی خبرگزاری میزان؛ یکی از ضرورت‌های زمان‌شناسی در دوره کنونی، شناخت مکاتب و گرایش‌های فکری موجود در دنیاست که اغلب آن‌ها محصول دوران پس از رسانس هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تحریریه سیاسی خبرگزاری میزان در همین زمینه ۱۶ بُرش از کتاب «واژه‌نامه سیاسی_فرهنگی» که به قلم «شهریار زرشناس» عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی گردآوری شده است را منتشر می‌کند.

پلورالیسم
پلورالیسم در لغت به معنای کثرت گرایی یا کثرت باوری یا اصالت کثرت یا تکثر و تعدد است. ظاهرا اصطلاح پلورالیسم را اولین بار فردی به نام لوتسه در سال ۱۸۴۱ میلادی در کتاب «ما بعد الطبیعه» به کار برد. پلورالیسم یا کثرت نگری نحوی رویکرد فلسفی و معرفت شناختی است که مخالف بینش وحدانی درحوزه معرفت شناسی و هستی شناسی است.

پلورالیسم هستی شناسانه معتقد به وجود نوعی تکثر گرایی در تبیین هستی و عوامل و عناصر سازنده آن است. برتراند راسل فیلسوف انگلیسی (۱۹۷۰) به نحوی پلورالیسم هستی شناسانه معتقد بود.

در قلمرو معرفت شناسی، پلورالیسم معتقد به وجود حقایق مختلف هم عرض همدیگر و نسبی انگاری و شکاکیت است. پلورالیست‌ها در بحث‌های اپیستومولوژیک (معرفت شناسانه) به وجود حقیقت ثابت مطلق جهان شمولی، باور ندارند.

پلورالیسم در حوزه اندیشه سیاسی علی الظاهر معتقد به لزوم حضور و استقلال گروه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. هر چند باطناً و در عمل آنچه که حاکمیت دارد یک گروه یا طبقه یا هویت فکری و سیاسی است. لیبرالیسم در نظر مدعی پلورالیسم و کثرت گرایی است، اما در باطن صورت بورژوایی و سرمایه سالارانه است که در هیأت حکومت صاحبان سرمایه‌های بزرگ بر جامعه فرمان می‌راند.

در واقع شعار حکومت چند صدایی و جامعه چند صدایی صرفا یک فریب و سر و صدای بی بنیاد و توخالی است؛ زیرا حکومت الزاماً بر پایه یک اندیشه و مفهوم مرکزی و در ساحت یک تفکر یا تمدن و به عنوان تبلور یک اندیشه یا ایدئولوژی یا اراده طبقاتی و ملی و یا آرمان دینی تحقق می‌باید و هیچ نظام سیاسی یا الگوی حکومتی بر پایه پلورالیسم و کثرت بینی امکان تحقق ندارد. اگر قرار باشد اصالت یا کثرت باشد و همه حقایق و عقاید و معارف متناقض هم زمان صحیح باشند این سخن به معنای انکار وجود هر نوع معرفت یا حقیقتی است. پلورالیسم ذاتاً با نسبی انگاری و شکاکیت تلازم دارد.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: پلورالیسم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۴۸۱۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

 استاد حوزه علمیه قم : اگر برای آبادانی دین کاری نمی کنیم، دین را خراب تر نکنیم

 استاد حوزه علمیه قم تاکید کرد: در عصر حاضر، عالِم را روحانی خطاب می‌کنند. روحانیت فقط به عبا و عمامه نیست. باید فکر و عمل و خواب و همه چیز او به معنویت مربوط باشد. روحانی برای دنیا حرکت نمی‌کند.

به گزارش شفقنا، آیت الله دوزدوزانی تبریزی در درس اخلاق خود در مسجد اعظم قم گفتند:

«الإمامُ عليٌّ عليه السلام : زَلَّةُ العالِمِ كانكِسارِ السَّفينَةِ تَغرَقُ ، و تُغرِقُ. ( بحار الانوار، ۳۹ ، ۵۸)

امام على عليه السلام می فرمایند: لغزش عالم مانند شكسته شدن كشتى است كه سرنشينان خود را غرق مى كند و خودش هم غرق مى شود.

اشتباه عالم مانند اشتباه فرد عادی نیست. (فکر و عمل اشتباه او) عده ای را منحرف می‌کند، مانند محمدعلی باب، دین مردم را سست (و منحرف) می‌کند. در عصر حاضر، عالِم را روحانی خطاب می‌کنند. روحانیت فقط به عبا و عمامه نیست. باید فکر و عمل و خواب و همه چیز او به معنویت مربوط باشد. روحانی برای دنیا حرکت نمی‌کند. روحانی واقعی برای تربیت دینی و انسانی باید تلاش  و تبلیغ کند‌.

برگردد آنکه با هوس کشور آمده است
سر ناورد به افسر شاهی گدای ما

زندگانی عالمان را بخوانید. سید نعمت الله جزائری چه گونه زندگی می‌کرد؟ آه ، من خجالت می کشم. بعضی می‌گویند نمی‌شود. خب برای چه طلبه شده اید؟ اگر برای دنیا آمده اید، بروید. نتیجه عکس دارد. می آیند؛ گمراه می‌شوند؛  قومی را به گمراهی می‌کشند.

داستان شقرانی که از موالی امام صادق علیه السلام است را خوانده اید و می‌دانید! امام است، تقیه می‌کند، رفته است پیش منصور. شقرانی از امام درخواست وساطت برای معیشتش  را دارد. شرابخوار است اما امام که جانم به فدایش، قبول می‌کند.
کار که حل شد امام فرمودند: إِنَّ اَلْحَسَنَ مِنْ كُلِّ أَحَدٍ حَسَنٌ وَ إِنَّهُ مِنْكَ أَحْسَنُ لِمَكَانِكَ مِنَّا وَ إِنَّ اَلْقَبِيحَ مِنْ كُلِّ أَحَدٍ قَبِيحٌ وَ إِنَّهُ مِنْكَ أَقْبَحُ لِمَكَانِكَ مِنَّا. ( بحارالانوار، ۴۷، ۳۵۰)

خوبی از همه خوب است، اما از تو خوبتر چون به ما منسوب هستی و بدی برای همه بد است، اما از تو بدتر زیرا که تو منسوب به ما هستی. تو از شيعيان امام صادق علیه السلام هستی ( بایست مراقب رفتار و کردارت باشی)

امام علیه السلام پندی دیگر هم برای ما دارد: کسی که خلاف می‌کند با اشاره  و تلویحا به او تذکر دهیم. نگوییم نمازت باطل است. بگوییم در رساله این را ، اینطور خوانده‌ام. وظیفه ما خیلی سنگین است. خطا اگر در حوزه باشد بسیار بد است. اگر برای آبادانی دین کاری نمی کنیم، دین را خرابتر نکنیم.

آقایی که می‌خواهی روحانی باشی و جهنمی نباشی، مواظب باش کار عکس نشود. حتی الامکان اگر برای آبادانی دین کاری نمی‌کنیم، خرابتر نکنیم. ان شاءالله موفق باشیم که مردم را هدایت کنیم و شرط آن ابتدا هدایت خودمان است.

والسلام علیکم و رحمت الله  و برکاته»

کانال عصر ایران در تلگرام