دورکاری در قرنطینه؛ آزمون جهانی برای راهکاری پایدار
تاریخ انتشار: ۱۷ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۸۰۴۳۸
دورکاری، یا به عبارت بهتر "کار از خانه"، گرچه از هفتمین دهه قرن بیستم مطرح شد ولی به کارگیری جهانی و فراگیر آن با تاخت و تاز ویروس کرونا همزمان شده است. اکنون دورکاری و چه بسا ساعتها نشستن پشت میز رایانه راهکاری است که گرچه برای رعایت شرایط قرنطینه گریزی از آن نیست ولی در دل بحران کرونا تبدیل به راهکاری راهگشا و موجب آسودگی خاطر شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
شرکت پژوهشی آمریکایی آی دی سی ۱۴ سال پیش پیش بینی کرده بود که دورکاری در آینده رونق گیرد. نظرسنجی هشت سال پیش خبرگزاری رویترز نشان می داد که ۲۰ درصد کارمندان به طور معمول دورکاری کرده و دورکاری ۱۰ درصد کارکنان، روزمره است. بدیهی است که در شرایط کنونی این آمار بسیار بیشتر بوده و بحران کنونی، نقطه عطفی در دورکاری باشد.
مزایای دورکاری
به طور کلی مزایای دورکاری را می توان در ۳ دسته اقتصادی، فردی و محیط زیستی دسته بندی کرد.
عموما کارمندان کار در خانه را ترجیح می دهند. نتایج یک نظرسنجی جدید از کارمندان آمریکایی نشان می دهد که ۵۱ درصد آنان دورکاری را ترجیح می دهند. از سوی دیگر، کارمندانی که به نحوی از معلولیت رنج می برند، بازنشستگان، سالمندان و ساکنین مناطق دورافتاده نیز از این امکان استقبال کرده و در نتیجه نرخ بیکاری کاهش می یابد.
کارفرمایان نیز با کاهش کارمندان حاضر در محل کار از کاهش هزینه های مرتبط مانند تلفن و برق بهره مند خواهند شد و دیگر هر کارمند هزینه های خود را متقبل می شود. کاهش فضای کاری نیز از دیگر مزایای دورکاری برای کارفرما به شمار می رود. به عنوان مثال شرکتی که با ۱۰۰ کارمند مجبور به تهیه فضایی به مساحت ۱۰,۰۰۰ متر مربع بود، اکنون و در صورت دورکاری نیمی از کارمندانش می تواند هزینه بسیار کمتری به فضای کار اختصاص دهد.
دورکاری کارفرمایان را قادر می سازد تا منابع انسانی خود را بی واهمه از هزینه های آن گسترش داده و جلوی شیوع بیماری ها در محل کار را بگیرند یعنی همان هدفی که هم اکنون در مبارزه با کرونا پیگیری می شود. موسسه آمریکایی "شبکه پژوهش دورکاری" در سال ۲۰۱۲ تخمین زده بود که دورکاری هر کارمند برای کارفرمای آن ۲۰ هزار دلار صرفه جویی در پی دارد.
لیستر کیت پژوهشگر آمریکایی در سال ۲۰۰۹ برآورد کرده بود که اگر ۴۰ درصد نیروی کار این کشور دورکاری کنند، در واردات ۲۸۰ میلیون بشکه نفت صرفه جویی می شود. در سال ۲۰۱۴ نیز اعلام شد که دورکاری می تواند موجب کاهش سالانه ۳ میلیارد پوند هزینه های کارفرمایان و کارمندان انگلیسی شود.
کار در خانه ترافیک را نه تنها کاهش داده بلکه موجب احیاء زمانی می شود که کارمندان برای عزیمت به محل کار خود تلف می کنند. کاهش تصادف های رانندگی و فشار بر زیرساختهای حمل و نقل گرچه از نتایج دورکاری اجباری ناشی از شیوع کرونا به حساب می آیند ولی در غیاب این ویروس نیز چنین مزیتی را عاید جامعه می کنند. در واقع دورکاری با کاهش ارتباطات فردی غیرضروری موجب کاهش احتمال شیوع بیماری ها و هزینه های مترتب بر آنها می شود.
کاهش مصرف انرژی و تولید گازهای گلخانه ای و آسیب کمتر بر محیط زیست را نیز می توان در زمره فوائد دورکاری به شمار آورد.
معایب و کاستی ها
با این حال دورکاری در کنار مزایای فراوان خود معایب و کاستی هایی نیز دارد.
برخی از کارمندان برای افزایش انگیزه و بهره وری نیاز به حضور مدیر و فعالیت در محل کار دارند. از سوی دیگر اگر دورکاری مانع از کار گروهی شده و کارمندان در به کارگیری مهارت های مختلف خود محدود شوند، رغبت آنان به کارشان کاهش می یابد. گرچه گفته می شود که برخی از کارکنان در محل کار حواسشان پرت مسائل دیگر شده و از توجه به وظائف محوله باز می مانند، ولی حواس پرتی های دورکاری به مراتب بیشتر بوده و سر و کله زدن با خانواده و یا همسایگان بخش عمده آن را تشکیل می دهند.
فقدان امکانات دیجیتال و ارتباطی نیز می تواند سدی بر دورکاری بوده و کارمندان بدون رایانه و تلفن نتوانند وظائف خود را انجام دهند.
بر اساس مقاله سال ۲۰۰۸ نشریه "روانشناسی کاربردی"، دورکاری می تواند به روابط کاری میان کارمندان آسیب زند به خصوص اگر برخی از کارمندان دورکاری نکنند. کارمندان حاضر در اداره ممکن است به دیگر همکاران خود حسادت ورزیده و موقعیت کاری خود را غیر منصفانه بدانند.
کارفرمایان نیز دغدغه های خاص خود را دارند و تحقیقات نشان داده که یک سوم مدیران مایلند تا زیردستانشان در دیدشان باشند تا به اصطلاح خیالشان راحت باشد. بر اساس نتیجه یک پژوهش از میان ۱ هزار و ۳۰۰ مدیر از ۷۱ کشور، پاسخگویان معتقدند دورکاران احتمال ترفیع کمتری دارند.
به هر حال شیوع بیماری کووید ۱۹ قرنطینه ای را بر جوامع تحمیل کرده که از درون آن می توان دورکاری را در مقیاسی بسیار وسیع محک زد و از آموخته های این دوره برای ترسیم راهکاری بهینه بهره برد.
برچسبها ویروس کرونا حمل و نقل مسافری اشتغال زایی بهره وری تخریب محیط زیست پروندهٔ خبری هراس جهانی از ویروس کرونامنبع: ایرنا
کلیدواژه: ویروس کرونا حمل و نقل مسافری اشتغال زایی بهره وری تخریب محیط زیست ویروس کرونا حمل و نقل مسافری اشتغال زایی بهره وری تخریب محیط زیست محل کار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۸۰۴۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چالشهای میزبانی جامجهانی ۲۰۳۴ / دلارهای نفتی عربستان قرار است چگونه هزینه شوند؟
به گزارش صدای ایران از یورونیوز فارسی،ده سال مانده به زمان برگزاری جام جهانی فوتبال در عربستان سعودی، این کشور مشغول گسترش و بهبود زیرساختهای خود برای میزبانی از بزرگترین فستیوال فوتبال ملی در جهان است.
جایی که حکومت پادشاهی باید استادیومها، هتلها و شبکههای حمل و نقل خود را به شکل قابل توجهی بهبود و گسترش دهد. خبرگزاری فرانسه در گزارشی به این مسئله پرداخته و اضافه میکند که زیرساختها دغدغه اصلی این پادشاهی نفتخیز نفت است، تنها کاندیدای برگزاری جام جهانی ۲۰۳۴ که به زودی رسما این میزبانی را از سوی فیفا دریافت خواهد کرد.
عربستان صادرکننده نفت خام فاقد منابع نیست، اما برای تلطیف وجهه خود به عنوان یک کشور محافظهکار و اسلامگرای افراطی تلاش میکند با جذب سرمایهگذار خارجی این نقیصه را برطرف کند.
این کشور با سرمایه هنگفت ۵۰۰ میلیارد دلار در پروژه شهری آیندهنگر و بلندپراوزانه نئوم میخواهد تصویری از آینده را ارائه نماید. صرف نظر از اینکه این ایده جاهطلبانه تا چه اندازه عملی و اجرایی خواهد بود، بیشتر نمایانگر تمایل ولیعهد ماجراجوی سعودی برای نمایش و جلب توجهات جهانی است.
چالش استادیومها
برای میزبانی جام جهانی ۲۰۲۴ عربستان به ۱۴ ورزشگاه با ظرفیت دستکم ۴۰ هزار نفر نیاز خواهد داشت تا بتوانند پذیرای ۴۸ تیم حاضر در جام جهانی باشند، اما در حال حاضر تنها دو ورزشگاه آماده هستند؛ استادیوم ملک عبدالله در جده و استادیوم بینالمللی ملک فهد که در ریاض در حال بازسازی است.
این کشور که دارای لیگ فوتبال معتبری است حدود ۳۰ زمین دیگر هم دارد، اما بیشتر آنها قدیمی، کوچک و یا احاطه شده توسط پیستهای دو و میدانی هستند که دیگر در دنیای فوتبال مرسوم نیستند.
یکی از مقامات فدراسیون فوتبال عربستان به خبرگزاری فرانسه میگوید: «ما هنوز ده سال در پیش داریم که در طی آن وضعیت استادیومها به طور اساسی تغییر خواهد کرد.» او که نخواست نامش فاش شود، افزود: «این یک چالش بزرگ است، اما ما بر آن غلبه خواهیم کرد.»
اسکان و حمل و نقل
علاوه بر جام جهانی فوتبال، این کشور بیابانی با جمعیت ۳۲ میلیون نفر میزبان جام ملتهای آسیا ۲۰۲۷، بازیهای آسیایی زمستانی ۲۰۲۹ و همچنین بازیهای آسیایی ۲۰۳۴ نیز خواهد بود. برگزاری بازیهای زمستانی در این کشور بیابانی و کویری انتقاد طرفداران محیط زیست را به همراه داشته، اما پادشاهی سعودی میخواهد بدون توجه به این انتقادات تمام این فرآیندها را به مدد دلارهای نفتی طی کند.
قطر همسایه، که میزبان اولین جام جهانی در خاورمیانه در سال ۲۰۲۲ بود، قبل از این رویداد تا ۲۲۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری کرد که زیرساختهای مربوطه را نیز شامل میشود.
عربستان سعودی در حال حاضر ساخت دو استادیوم جدید را آغاز کرده است: استادیوم بین المللی ملک فهد در قیدیه، پروژهای بزرگ در خارج از پایتخت، و استادیوم دیگری در شهر دمام، در شرق کشور. هر دو این استادیومها قرار است دو سال دیگر افتتاح شوند.
به گفته یک مقام سعودی، طراحی یک استادیوم جدید در دیریه در نزدیکی ریاض نیز از پیش تصویب شده، در حالی که رسانههای محلی گفتند که مناقصههای ساخت و توسعه زمینهای فوتبال بهزودی به ارزش ۲.۶۹ میلیارد دلار آغاز میشود.
اما این کشور تنها به استادیومها نیاز ندارد و حمل و نقل و اسکان طرفداران هم در شهرهای میزبان این مسابقات یعنی در ریاض، جده، دمام و ابها و همچنین در قیدیا و نئوم نیز حائز اهمیت است.
حسین ماهران، معمار، در کنفرانسی درباره طراحی و ساخت استادیوم که در ماه فوریه در ریاض برگزار شد، به خبرگزاری فرانسه گفت: «عواملی مانند اسکان و حمل و نقل عمومی در داخل و بین شهرها هنوز باید توسعه یابد. اما واضح است که پادشاهی قاطعانه به این راه متعهد است.»
چالش عمده آب و هوا
گرما، در کشوری که دمای هوا در تابستان از ۴۰ درجه سانتیگراد فراتر میرود، چالش دیگری برای کشور میزبان است، اگرچه یاسر المصحال، رئیس فدراسیون فوتبال عربستان سعودی سال گذشته گفت که پادشاهی آماده است تا این رویداد را در تابستان مانند زمستان برگزار کند.
رضوان درویش، رئیس شرکت تهویه مطبوع عربستان سعودی گرین ایر به خبرگزاری فرانسه میگوید: «در حال حاضر برنامههای خنک کننده برای سه ورزشگاه مورد استفاده لیگ عربستان وجود دارد که ستارههای جهانی مانند کریستیانو رونالدو و نیمار را به خود جذب کرده است.»
فراتر از زیرساختهای فیزیکی، عربستان سعودی همچنین باید منابع انسانی لازم برای مدیریت سایتها، از امنیت گرفته تا نظافت، از جمله تهیه بلیط و پذیرایی را نیز در نظر بگیرد.
لی کولیر، از گروه مشاوره STRI، با برآورد این که کشور خلیج فارس به جای واردات نیروی کار به دنبال آموزش سعودیها خواهد بود، تاکید کرد که این یک چالش بزرگ خواهد بود.
در فاصله یک دهه مانده تا زمان برگزاری جام جهانی فوتبال در عربستان سعودی این کشور با چالشهای قابل توجهی رو به رو خواهد بود که امیدوار است به مدد دلارهای نفتی، مدیریت و مشاوره خارجی و همچنین تربیت نیروی انسانی مناسب بتواند از پس آن برآید.