به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

چگونه علائم ناشی از اضطراب را از علائم عفونت کرونا تشخیص دهیم؟

تاریخ انتشار: ۱۸ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۴۹۷۰۸۰

به گزارش خبرنگار حوزه کلینیک گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، با توجه به شیوع ویروس کرونا و ایجاد شرایط بحرانی، داشتن استرس و اضطراب بالا امری طبیعی است که افراد زیادی در حال حاضر آن را تجربه می‌کنند. اما مشکلی که برخی افراد را دچار نگرانی بیشتر می‌کند، شباهت علائم اضطراب با بیماری عفونی کووید-۱۹ است که ممکن است افراد به اشتباه خود را مبتلا به این ویروس بپندارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برخی علائم ویروس کرونا نظیر احساس داغی ناشی از تب، تپش قلب، درد‌های جسمی و احساس خستگی می‌تواند در اثر اختلالات اضطرابی، استرس و حالات پریشانی روانی باشد؛ بنابراین ممکن است کسانی که از قبل دچار وسواس‌های جسمی و یا اختلال هراس بوده اند یا افرادی که ذاتا مضطرب هستند در حال حاضر به دلیل شباهت علائم ویروس کرونا با این حالت ها، گمان کنند که به کرونا مبتلا شده اند.

بیشتر بخوانید: توضیحات شورای هماهنگی ساخت "فاویپیراویر" درباره آغاز کارآزمایی بالینی این دارو برای درمان کرونا

چگونه تفاوت علائم هراس و اضطراب را از علائم ابتلا به کرونا تشخیص دهیم؟

۱) با توجه به مشترک بودن علائم این دو بیماری، باید به خصوصیات و علائم زیر جهت تشخیص بیماری خود توجه کنید.

تب از علائم کرونا است و در حالت اضطراب فرد آن را حس نمی‌کند. تب با احساس گرما یا داغ شدن متفاوت است. تب به معنای بالا رفتن درجه حرارت بدن است که باید آن را از راه دما سنج‌ها و حرارت سنج‌ها تشخیص داد.

۲) تنگی نفس یکی از علائم مشترک بین اضطراب و ابتلا به کرونا است.. اگر تنگی نفس موج‌هایی به صورت حمله‌های ناگهانی باشد، به طوری که فروکش کرده و دوباره پس از مدتی به وجود می‌آید، به احتمال زیاد ناشی از اضطراب و استرس است و به ویروس کرونا ربطی ندارد.

بنابراین در شرایطی که دچار علائم اصلی کرونا یعنی تب و تنگی نفس مستمر همراه با بی حالی و سرفه‌های خشک شدید، با شماره تلفن ۴۰۳۰ تماس گرفته و به توصیه‌های پزشکان و کادر درمان توجه کنید. در صورت وخامت حالتان باید با رعایت اصول بهداشتی و ایمنی به بیمارستان مراجعه کرده و مورد درمان قرار بگیرید.

بیشتر بخوانید: افزایش ۲۵ درصدی میزان مردم به بیمارستان‌ها/ برخی از مدیران اداره‌ها به مصوبات تمکین نمی‌کنند

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: ویروس کرونا کرونا ویروس ویروس کرونا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۴۹۷۰۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انسان نخستین بار کی سرما خورد؟

ایتنا - انسان خردمند (هومو ساپینس) چه زمانی در تاریخ برای اولین بار سرما خورد؟
پاسخ به این سوال دشوار است؛ تا حدی به این دلیل که از میان ویروس‌های متعددی که باعث سرماخوردگی می‌شوند، تنها تعداد کمی از آن‌ها در بقایای به‌جا مانده از انسان‌ها کشف می‌شوند چرا که ویروس سرماخوردگی اغلب در بافت‌های نرم مانند ریه وجود دارد و کم‌تر در استخوان و دندان قابل ردیابی است. با این حال این امکان وجود دارد که برخی از اولین انسان‌های خردمند دست‌کم ۳۰۰ هزار سال پیش به سرماخوردگی مبتلا شده‌ باشند. 

«سرماخوردگی معمولی» یک اصطلاح کلی برای گروهی از عفونت‌‌های تنفسی است که افراد با سیستم ایمنی سالم، به صورت خفیف به آن‌ مبتلا می‌شوند. راینوویروس‌ها، کروناویروس‌ها و ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV/ ویروس پیوسته‌یاخته‌ای تنفسی) اغلب عوامل اصلی‌اند. البته این عوامل بیماری‌زا (پاتوژن‌ها) قبل از آنکه بین مردم شیوع پیدا کنند، احتمالا از سایر مهره‌داران به انسان منتقل شده‌اند.

جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا به لایو‌ساینس گفت، باتوجه به زندگی انسان خردمند با حیوانات، قرار گرفتن بشر در معرض ویروس‌های جدید اجتناب‌ناپذیر بوده است.

معمولا زمانی که ویروس حیوانی به بدن انسان وارد می‌شود، قادر به ایجاد عفونت و آلودگی نیست، زیرا با میزبان جدید سازگار نیست، با این حال ویروس‌ها گاه برای جهش موفقیت‌آمیز و حتی انتشار بین انسان‌ها مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب دارند؛ مانند ویروس‌هایی که در همه‌گیری کووید‌ــ۱۹ یا آنفلوانزای خوکی ظهور کردند.

البته دانشمندان درباره زمان اولین شیوع ویروس‌های سرماخوردگی نظرهای متفاوتی دارند. به عقیده برخی دانشمندان، این ویروس‌ها می‌توانند هم‌زمان با طلوع تمدن بشری یعنی پنج تا شش هزار سال قبل، از حیوانات به انسان‌ها منتقل شده‌ باشند؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در مناطقی نزدیک به هم را آغاز کردند که عوامل بیماری‌زا به‌راحتی می‌توانستند بین آن‌ها گسترش یابند و هم‌زمان پرورش حیوانات حامل این ویروس‌ها را نیز آغاز کردند.

اما همه دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند. فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس دانشگاه کالج لندن، می‌گوید انسا‌ن‌های «شکارچی‌ــ‌گردآورنده» که کشاورزی نمی‌کردند یا دام پرورش نمی‌دادند هم می‌توانستند از طریق شکار در معرض این ویروس‌های حیوانی قرار بگیرند. انسان شکارچی‌ پیش از انسان خردمند وجود داشت و به نظر این زیست‌شناس، ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول دوران تکامل انسان در زمان‌های مختلف پدیدار می‌شدند و از بین می‌رفتند.

او می‌گوید: «من فکر می‌کنم احتمالا یکی از رویدادهایی که به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان منجر شد، پخش شدن آن‌ها در خارج آفریقا بود که طی آن احتمالا به ویروس‌های سرماخوردگی جدید مبتلا شدند. بقایای قدیمی‌ترین انسان‌ خردمندی که در خارج از آفریقا کشف شد، متعلق به ۲۱۰ هزار سال قبل بود.»

دانشمندان برای کشف پیدایش این ویروس سراغ حفاری‌های باستان‌شناسی رفتند. به گفته کارشناسان، ویروس‌های سرماخوردگی زیاد خوبی باقی نمی‌مانند. این ویروس‌ها به طور معمول در بافت‌های نرم مانند ریه که پس از مرگ از بین می‌روند، اثر باقی می‌گذارند و در بافت‌های مقاوم مانند استخوان و دندان یافت نمی‌شوند.

البته ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده‌اند اما فقط ویروس‌های مبتنی بر دی‌ان‌ای بوده‌اند نه ویروس‌های حاوی آران‌آی (RNA) اما محققان یک کروناویروس متعلق به قرن شانزدهم را در پالپ دندان یک اسکلت‌ انسان در فرانسه پیدا کردند. این آران‌ای با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و نشان می‌دهد که این عوامل بیماری‌زای تاریخی احتمالا یا از بین رفته‌اند یا بدون آنکه شناسایی شوند، تکامل یافته‌اند.

بالوکس می‌گوید: «احتمالا در آینده از ویروس‌هایی که کمتر از ۲۰۰ سال پیش با ما بودند، تصویر جمعی مناسب‌تری خواهیم داشت. این امر ردیابی تاریخچه ویروس‌ها در گذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر می‌کند.»