به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

خدمت سخاوتمندانه به لیبرالیسم تحقیر شده

تاریخ انتشار: ۲۷ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۶۰۵۲۳۷

«اگر می‌خواهیم از سرنوشت تیره و تاریک کسانی که آن چه را خود داشتند زبیگانه تمنا می‌کردند درس عبرت گیریم، سخاوتمندانه در خدمت لیبرالیسم تحقیر شده در نیاییم.»

به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری دانشجو، عباس سلیمی نمین مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران طی یادداشتی یه مطلب مندرج در روزنامه سازندگی به عنوان «دادگاه بیداد» پاسخ داده است که متن آن را در ادامه می‌خوانید:

سردبیر محترم روزنامه سازندگی

با سلام؛ ضمن تبریک سال نو و اعیاد شعبانیه، مشاهده مطلبی در صفحه 3 روزنامه سازندگی مورخ یک‌شنبه 24 فروردین تحت عنوان « دادگاه بیداد » و زیرتیتر « آیا لیبرالیسم به ناحق قربانی بحران کرونا می‌شود؟ » مرا به آن داشت تا نکاتی را خدمت خوانندگان عزیز آن جریده عرضه دارم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در مطلب مورد اشاره، روزنامه سازندگی با برگزاری دادگاهی نمادین – که طی آن افتخار وکیل مدافعی « لیبرالیسم »‌ را برعهده دارد- می‌کوشد  الگوی حکومت‌داری غرب سرمایه‌داری را که این روزها در سطح جهان به آن اتهاماتی وارد می‌شود،تبرئه کند، اما آن چه سطح این وکیل مدافع را بسیار تنزل می‌دهد این ادعاست : « جوامع باید به این موضوع دقت کنند که اگر چه لیبرالیسم، بازار آزاد و جهانی سازی در دادگاهی که برایشان تشکیل شده، به‌خوبی می‌توانند از خودشان دفاع کنند. اما فقط دفاع مهم نیست بلکه به گوش‌هایی برای شنیدن این دفاعیات نیاز است.» (روزنامه سازندگی، 24/1/99، ص3)

بر خلاف ظاهر این جمله که طی آن ادعا می‌شود لیبرالیسم به‌خوبی می‌تواند از خود دفاع کند، نگرانی در جای‌جای این مطلب موج می‌زند، زیرا دست‌کم به اعتراف ضمنی نویسنده دیگر گوش شنوایی برای تبلیغات پررنگ و لعاب الگوی سرمایه‌داری وجود ندارد. لیبرالیسم قبلاً در زمینه‌های اقتصادی زیر سؤال رفته بود و بسیاری از تئوریسین‌های آن تجدید نظر در اصول آن را توصیه کرده بودند، اما بحرانی که امروز متوجه لیبرالیسم شده است صرفاً ریشه در تئوری‌های اقتصادی ندارد. موضوع کرونا یک موضوع انسانی و اجتماعی است و نه یک چالش صرفاً اقتصادی که نمونه‌ای از آن در سال 2008.م رخ نمود.

بشر تحت سلطه نظام سرمایه‌داری امروز با بحرانی مواجه شده که در پیش بینی‌های او هرگز نمی‌گنجید. و از توانمندی‌هایش در برابر رویدادهایی به ظاهر ساده، کار چندانی برنمی‌آید. هسته مرکزی علم « این جهانی » ناتوانی خود را به‌وضوح نشان داده است؛ وگرنه خدشه‌های اساسی به مبانی نظری لیبرالیسم مربوط به امروز نیست، بسیاری از تئوری‌پردازان این مدیریت، دیگر نه تنها همچون گذشته از نظام سرمایه‌داری دفاع نمی‌کنند بلکه از آن روی گردانده‌اند.

تأملاتی که کرونا موجب شده بشریت را وارد فضای دیگری کرده و نظر منفی نسبت به همه جهان‌بینی‌هایی که خلقت را به « این جهانی » محدود ساخته‌اند شکل گرفته است.

لیبرالیسم صرفاً اندیشه این جهانی را نمایندگی نمی‌کند. بلکه سوسیالیسم،‌ پوپولیسم و ... را نیز در بر می‌گیرد. کرونا در ذهن‌ها آشوب ایجاد کرده و بعد از سال‌ها بشریت اسیر تبلیغات جهانی را به طور جدی به فکر واداشته است، البته غرب سرمایه‌داری بیش از همه نظام‌های مدعی مدیریت جهان توانسته بود که با مشغول کردن انسان‌ها به ابزار، آن‌ها را از اندیشیدن به ماهیت خود باز دارد، اما امروز که بشر به قرنطینه‌ها پناه برده به این می‌اندیشد که نه سرمایه گره‌ای از کارش باز می‌کند و نه ابزار، و نه آزادی دارد که از فریب‌ها سخن گوید و ... تعریف فریبکارانه‌ای‌ که حاکم شده بود خوشبختی در پناه بهره‌مندی از سرمایه و ابزار قلمداد می‌کرد اما اکنون کرونا به یکباره موجب بی تأثیر شدن این داشته‌ها شده است. پول دارد اما نمی‌تواند آن را صرف حتی رفع نیازهای مبرم خود کند سالخوردگان بسیاری برای مراسم تشییع و کفن و دفن خود به شرکت‌هایی به طور قسطی پول داده بودند تا بعد از مرگشان محترم داشته شوند، اما هرگز این سرمایه به کارشان نیامد و همچون زباله‌ای دور ریختنی در چاله‌های بزرگ مدفون شدند و...

مسائل فراوان این‌گونه، انسان را به تأمل وا می‌دارد و با قرائن بسیاری روبرو می‌شود که این گمگشتگی خود را عمدتاً ناشی از حاکمیت جهان‌بینی لیبرالیسم بداند؛ زیرا لیبرالیسم در تمام دوره حاکمیتش در غرب اتکای خود را بر دو محور قرار داد: سرمایه و ابزار، و مدعی بود به واسطه این دو، بشر به آزادی و پیشرفت نایل خواهد شد، اما امروز رفاهی که لیبرالیسم در پناه تولید و فروش سلاح‌های کشتارجمعی و ضد بشری عرضه داشته بود، رنگ باخته است؛ زیرا به تدریج آشکارتر و ملموس‌تر می‌شود که هرگز به زیر ساخت‌های بهداشت، آموزش و ... که رفاه واقعی ذیل آن رقم می‌خورد توجه نشده است.

در سرمایه‌گذاری برای تولید جنگ افزارهای پیشرفته توسط جنگ‌افروزان لیبرال سود واقعی از آن بزرگ‌سرمایه‌داران است، اما در سرمایه‌گذاری‌های اجتماعی، نفع اصلی از آن توده‌های مردم خواهد بود.

حکومت آمریکا که سال گذشته در مواجهه با ویروس آنفولانزا هزاران شهروندش قربانی شدند هرگز در مسیر سرمایه‌گذاری برای تولید ماسک، دستگاه‌های تنفسی و ... ( که کارکرد مشابهی در مبارزه با کرونا دارند) قرار نگرفت تا امروز رسماً به سرقت این تجهیزات نپردازد، حال آن که سرمایه اندکی نیاز بود، اما سردمداران لیبرالیسم در همین مدت ده‌ها میلیارد دلار سلاح به عربستان فروختند تا یمن را به خاک و خون کشند.

امروز حتی مردم عادی متوجه این واقعیت می‌شود که لیبرالیسم حافظ منافع چه قشری است. نکته قابل تأمل این که در شرایطی که بی بی سی پول می‌گیرد تا از نظام سرمایه‌داری و لیبرالیسم دفاع کند برای عقب نماندن از فضای عمومی شکل گرفته به برخی استنباطات مردم اشاره دارد.

برای نمونه، با انعکاس مقاله‌ای به قلم امیر سلطانزاده انتقادات جدی را متوجه کارکرد واقعی لیبرالیسم می‌کند: « آن چه قطعی به نظر می‌رسد نیاز به بازنگری بر نظام توزیع کالا بر اساس تئوری‌های مصرف گرایانه کاپیتالیستی است، که دقیقاً در هنگامه بحران کارآمدی خود را از دست می‌دهد.»

در حالی که بلندگوهای رسمی سرمایه داری به دلیل فضای حاکم، ناگزیر به طرح ناکارآمدی لیبرالیسم شده‌اند. رسانه‌ای در تهران مدعی است: « ... لیبرالیسم، بازار آزاد و جهانی‌سازی در دادگاهی که برایشان تشکیل‌شده به خوبی می‌توانند از خودشان دفاع کنند. » (همان)

البته به همت روزنامه سازندگی دو قطبی‌ای در این دادگاه فرضی شکل گرفته که یک طرف آن مارکسیسم و سوسیالیسم و طرف دیگر آن لیبرالیسم است. در این جا نمایی هنرمندانه چون مارکسیسم ده‌ها سال است که مطرود بشریت واقع شده طبعاً لیبرالیسم پیروز میدان خواهد بود.

جناب آقای قوچانی! جریده تحت مدیریت شما با چه منطقی بشریت را محکوم به درجازدن در لیبرالیسم اعلام می‌کند: « ... متفکران لیبرال و طرفداران بازار آزاد خودشان هم به اشکالاتی که وجود دارد واقف هستند. اما راه بهتری برای دنیا وجود ندارد و سوسیالیسم امتحان خود را پس داده است. »(همان)

همچنین نباید از نظر دور داشت که تیتر اول اولین شماره منتشر شده توسط روزنامه سازندگی در سال جدید، « مارکس پشت ماسک » بود. این‌گونه تدبیر اندیشی برای جلوگیری از اضمحلال لیبرالیسم بسیار تأسف‌بار است.

اگر با تحولی که بازگشت به خویشتن را در این دیار رقم زد همراه نیستید دست‌کم در این بحران به مقایسه ساده عملکردها بنشینید. در 40 سال گذشته با وجود تحریم‌های شکننده و جنایاتی همچون تحریک و تشویق صدام به حمله به ایران و ... وضعیت سرمایه‌گذاری نسبت به زیرساخت‌ها در کشور چگونه بوده است؟ چرا با چشم‌پوشی بر همه واقعیت‌ها ماندن بشر در زیر سلطه سرمایه‌داری جهانی را تبلیغ می‌کنید؟

تلاش برای خارج ساختن لیبرالیسم از بحران با ارائه گزاره‌های غلط و بحث‌های سطحی، صحنه‌هایی را در اسفند 1330یادآوری می‌کند که برخی «خود روشنفکر خوانده‌ها» بر مرگ استالین در خیابان‌های تهران طی مراسمی همچون مادر مرده‌ها می‌گریستند؛ آن‌هم استالینی که در مهد سوسیالیسم به شدت منفور بود. اما آن چه در تاریخ اهمیت مضاعفی دارد این که این یتیم شدگان، بعد از فروپاشی بلوک شرق و نظام‌های سوسیالیستی به یک‌باره طرفدار لیبرالیسم شدند و آن را تنها راه سعادت بشر تبلیغ کردند و امروز بدون توجه به تجربیات تاریخی کسانی که می‌خواهند صرفاً متمایز باشند همچنان شیفته جایی هستند که خود نسبت به خود ناشیفته است.

اگر می‌خواهیم از سرنوشت تیره و تاریک کسانی که آن چه را خود داشتند زبیگانه تمنا می‌کردند درس عبرت گیریم این گونه سخاوتمندانه در خدمت لیبرالیسم تحقیر شده در نیاییم. البته پرداختن به بحث‌های نظری مستند و علمی در این زمینه برای رشد آگاهی‌ها و انتخاب احسن مقوله‌ای متفاوت خواهد بود.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: عباس سلیمی نمین لیبرالیسم نظام سرمایه داری روزنامه سازندگی سرمایه گذاری سرمایه داری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۰۵۲۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روز نحس وجود دارد؟

آیت الله العظمی جوادی آملی در جلسه درس اخلاق هفتگی که در محل مسجد اعظم قم به صورت حضوری و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد،به شرح حکمت ۱۳۱ نهج البلاغه پرداختند و بیان داشت: در کلمه ۱۳۱ وجود مبارک حضرت امیر (سلام الله علیه) آمده است که در آن کلمه وجود مبارک حضرت فرمودند که یک عده‌ای دنیا را مذمت می‌کنند و من درباره دنیا و احکام و حِکَم دنیا باید با شما سخن بگویم. «وَ قَالَ ع وَ قَدْ سَمِعَ رَجُلًا یَذُمُّ الدُّنْیَا أَیُّهَا الذَّامُّ لِلدُّنْیَا الْمُغْتَرُّ بِغُرُورِهَا [الْمُنْخَدِعُ‏]الْمَخْدُوعُ بِأَبَاطِیلِهَا»؛ آیا دنیا را مذمت می‌کنی در حالی که تو به دنیا مغرور شدی و از مواعظ دنیا بهره‌ای نبردی.

وی افزود: رسم عده‌ای است که روزگار و دنیا را بد می‌گویند، در کلمات عده‌ای از بزرگان هم هست، اما اینها متوجه اند که چه می‌گویند. نمی‌گویند دنیا بد کرده است، می‌گویند دنیا داری است که حوادث تلخی واقع می‌شود. اصل جریان این است که دنیا ظرف است مثل آخرت. آخرت ظرف است مثل دنیا. در آخرت بهشت است و جهنم است و سعادت، تلخ‌کامی و خوش کامی. هم در آخرت انسان محصول کار خود را می‌بیند، چه زیبا چه زشت و هم در دنیا محصول کار خود را می‌بیند. ظرف از آن جهت که ظرف است هیچ تقصیری ندارد.

معظم له ابراز داشت: یک سلسله حوادثی مربوط به نظام هستی است که اگر فلان ستاره با فلان ستاره در فلان مقطع نزدیک بشوند این می‌شود سعد، یا می‌شود نحس. آن یک حساب عالمانه دارد، این یک امر علمی است، برای اینکه به زمان برنمی گردد، برای آن آثار هم دستور دادند که حتی در فلان روزی که قمر در عقرب است، گفتند صدقه بدهید یا دعا هست و امثال ذلک، این مشکل را حل می‌کند، اما اینکه برخی می‌گویند امروز روز نحسی بود چنانکه یکی از اصحاب خدمت وجود مبارک امام دهم رسید و فرمود امروز خیلی روز سختی بود، روز نحسی بود، فلان جا لباسم پاره شد، فلان جا پایم آسیب دید! فرمود چرا به روز می‌گویی روز بدی است؟ این روز زمان است، در این زمان خیلی‌ها کار خوب کردند، خیلی‌ها هم کار بد کردند. خیلی‌ها هم کامیاب شدند، خیلی‌ها هم متضرر شدند. ظرف چه کاری به مظروف دارد؟ حرف محققانه آن است که زمان و مکان ظرف هستند، یک؛ ظرف فقط منتظر است که شما در چه مظروفی کار می‌کنید؟ آن نحس و سعد حساب عالمانه و محققانه خاص خودش را دارد که آن هم در روایات آمده است.

وی اظهار کرد: پس روزگار از آن جهت که ظرف است مشکلی ندارد و از آن جهت هم که ظرف است خیلی نباید از آن با جلال و شکوه یاد کرد؛ لذا نمی‌توان گفت آخرت جای بدی است، نخیر، آخرت جای بدی نیست. محصول کار خود آدم است. در آخرت بهشتی است که محصول کار آدم است. جهنمی است که محصول کار آدم است. در دنیا هم سعادتی است که محصول کار آدم است و شقاوتی است که محصول کار آدم است؛ بنابراین دنیا را مذمت کردن برهان علمی ندارد.

آیت الله جوادی آملی گفت: هر کس از این دنیا می‌تواند ره‌توشه برای آخرت بگیرد. اینجا مرکز درآمد و اقتصاد است، چون هر کس به جایی رسیده است از درست رفتاری و درست گفتاری و درست کرداری خود در دنیا به آنجا رسیده است. «وَ دَارُ غِنًی لِمَنْ تَزَوَّدَ مِنْهَا» امیرالمونین فرمود: این زاد و توشه را از همین جا باید گرفت. هر کسی کار خیر کرد به شهادت رسید یا جانباز شد به نظام خدمت کرد به انقلاب خدمت کرد به جنگ خدمت کرد نتیجه خودش را می‌بیند. به مراکز علمی خدمت کرد، فرهنگی خدمت کرد، خدماتی ارائه کرد، به خودش خدمت می‌کند. خدمت، علم، معارف در دنیا ظرف است برای همان‌ها و ظرف خوبی هم هست برای آنها.

وی در پایان اظهار  داشت: دنیا از آن جهت که مخلوق ذات اقدس الهی است، مورد احترام است. آخرت از آن جهت که مخلوق است، مورد احترام است. انسان باید تمام تلاش و کوشش را بکند، یک؛ بیراهه نرود، دو: راه کسی را نبندد.

منبع:خبر حوزه

باشگاه خبرنگاران جوان قم قم