به نقل از «اقتصاد آنلاین»

درخواست طلاق برای عشق بیمار گونه شوهر

تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۶۳۵۹۲۵

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، پیمان 26 ساله بی قرار  روی صندلی کنار شعبه دادگاه نشسته بود و نسترن 24 ساله هم چند متر آن طرف تر در انتظار ورود به شعبه این پا و آن پا می کرد. ظاهراً پایه زندگی این زوج جوان توان یکسال را هم نداشت و در حال ویرانی بود.نسترن تنها نگاه و امیدش به داخل اتاق دادگاه بود و پیمان فقط خودخوری می کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نیم ساعتی گذشت تا اینکه منشی دادگاه صدا زد خواهان خانم نسترن ...

نسترن بدون اینکه منتظر شوهرش بماند به سرعت وارد دادگاه شد و چند لحظه بعد هم پیمان با چند صندلی فاصله کنارش نشست.

قاضی از بالای عینک نیم نگاهی به زوج جوان کرد و بعد هم تقاضای خواهان را خواند. دقایقی بعد به نسترن گفت: خب من درخواست شما را خواندم اما قرار نیست که هر درخواستی بدون صحبت کردن و تحقیقات عملی شود. کدامیک از شما ماجرا را تعریف می کنید؟

پیمان با حالتی متعجب گفت: من اصلاً نمی دانم برای چی اینجا هستم که بخواهم در مورد آن صحبت کنم! نسترن بلافاصله حرف پیمان را قطع کرد و گفت: آقای قاضی در خانه ای که  احساس کنید یک زندانی و برده هستید و یک نفر تمام حرکات، رفتار و ارتباطات شما را مو به مو بررسی می کند و حتی نمی توانید بدون اجازه یک لیوان آب بخورید و برای خریدن  نان از خانه خارج شوید، می توانید زندگی کنید؟!

قاضی لبخندی زد و گفت: اگر منظورتان از برده و زندانی شما هستید که خیر. هیچکسی حق ندارد کسی را زندانی کند. اما از ظاهرهمسرتان پیداست که مرد آرام و منطقی است.  نسترن با بغضی درگلو نشسته ادامه داد: همین ظاهراو مرا فریب داد. فکر می کردم خوشبخت ترین زن روی زمین خواهم شد اما رفتارهای او ذره ذره عوض شد و حالا بعد از 9 ماه زندگی مشترک احساس می کنم بزرگترین اشتباه زندگی ام را کرده ام. او با گریه گفت: آقای قاضی من اجازه ندارم با هیچکسی غیراز پیمان حرف بزنم. مجبورم کرد تا از کاری که دوست داشتم استعفا بدهم و خانه نشین شوم. در میهمانی های خانوادگی هم اجازه صحبت با هیچ مردی از خانواده ام را ندارم و او با رفتارهای بیمارگونه اش حتی مرا از خرید هم منع کرده است.

در این لحظه پیمان با تعجب  گفت: چرا این رفتار مرا به حساب بیماری می گذاری؟! آقای قاضی من عاشق نسترن هستم. آنقدر او را دوست دارم که دلم نمی خواهد بدون من جایی برود و با کسی غیر از خودم حرف بزند. اگر من تمایلی به هم صحبتی او با مرد دیگری ندارم یعنی بیمارم؟!

قاضی رو به پیمان گفت: مگر همسر تان کاری کرده که اعتماد شما از او سلب شده؟  پیمان پاسخ داد: خیرولی آنقدر از دوستانم حکایت های مختلفی در مورد خیانت زنان شنیده ام که چشمم ترسیده دلم نمی خواهد سرنوشت نسترن و زندگی ام همانند همان حکایات شود. همیشه در تنهایی فکر می کنم هر زنی می تواند خیانت کند و فقط باید بستر آن فراهم باشد من هم سعی کرده ام با برچیدن این بستر مانع این اتفاق شوم. حالا  به نظر شما من بیمارم؟!

 من نسترن را طلاق نمی دهم من او را دوست دارم و به هیچ عنوان حاضر به جدایی از او نیستم. نسترن اگر بداند که چقدر او را می خواهم به طور قطع با رفتارهای من کنار می آید.

نسترن بدون تأمل گفت: دوست داشتن با زندانی کردن چه ارتباطی دارد. من پیمان را دوست دارم اما اگر قرار باشد با این رفتارهای بیمارگونه اش مدام عذابم دهد ترجیح می دهم زندگی ام را از او جدا کنم و از افسردگی که چندماهی است به سراغم آمده فاصله بگیرم.قاضی چند لحظه ای سکوت و تأمل کرد و سپس به زوج جوان گفت: پرونده شما را به مشاور ارجاع می دهم چند جلسه ای پیش مشاور می روید تا ببینیم که وضعیت زندگی تان بهتر می شود یا نه. به هرحال من در اظهارات تان متوجه شدم که هردو همدیگر را دوست دارید اما مشکلی وجود دارد که امیدوارم از طریق مشاوره حل شود.  

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: خانواده زنان زندگی مشترک عشق مو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۳۵۹۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

طغیان ساکنان جزایر قناری/ درخواست محدود شدن تعداد گردشگران

به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، در حالی که نام جزایر قناری از سوی رسانه‌های غربی به عنوان مکانی بی حاشیه و امن برای گردشگران تلقی می‌شود، اما تغییر الگو‌های بومی و سبک زندگی ساکنان این منطقه، منجر به نارضایتی شدید آنها از گردشگران شده است. آنها از یک سو گردشگری را مهم‌ترین منبع درآمد خود قلمداد می‌کنند، اما از سوی دیگر، فراگیر بودن حضور توریست‌ها را منافی اصول و سبک زندگی بومی و محلی خود می‌دانند. همین مسئله، مولد یک تعارض جدی در جزایر قناری بوده که منتج به وقوع اعتراضاتی در این منطقه شده است. اخیرا ده‌ها هزار نفر در جزایر قناری اسپانیا علیه طرح گردشگری گروهی «فراگیر» در مجمع‌الجزایر اقیانوس اطلس، راهپیمایی کردند.

معترضان، رشد کنترل نشده گردشگری را برای محیط زیست و ساکنانش مضر توصیف می‌کنند و خواهان محدودیت در تعداد گردشگران هستند. آنها تاکید می‌کنند که مخالف صنعت گردشگری نیستند که ۳۵ درصد از اقتصاد جزایر قناری را تشکیل می‌دهد.

در سال قبل میلادی، ۱۳ میلیون و ۹۰۰ هزار گردشگر از هفت جزیره اصلی این مجمع‌الجزایر دیدن کردند. آمار‌های رسمی نشان می‌دهد که این میزان حدود شش برابر بیشتر از جمعیت ۲.۲ میلیون نفری این جزایر است. بدیهی است که این نسبت ریاضی، می‌تواند از عمق فاجعه در جزایر قناری پرده بردارد! جایی که عملا این منطقه تبدیل به مکانی برای تلاقی نامتوازن خرده فرهنگ‌ها و در نتیجه، وقوع بحران‌های تبعی شده است.

صنعت گردشگری ۴۰ درصد از مشاغل این مجمع الجزایر را تشکیل می‌دهد. شهروندان انگلیس و آلمان، ازجمله کشور‌های اصلی هستند که گردشگرانشان به این جزایر سفر می‌کنند، اگرچه خود اسپانیا به‌عنوان سرزمین مادر هم مقصد محبوب آنهاست. در «سانتا کروز د تنریف»، پایتخت تنریف، بزرگترین جزیره، معترضان پلاکارد‌هایی در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود «گردشگر، به سرزمینم احترام بگذار!» و «جزایر قناری محدودیت دارد.»

لیدیا مورالس، یک معترض به بی‌بی‌سی گفت: «مشکل اصلی این است که طرح گردشگری گروهی چندین دهه است که در حال نابودی جزیره و زندگی ساکنانش است. احساس می‌کنیم که ما رانده شده‌ایم، اولویت‌های ما در نظر گرفته نمی‌شوند.»

معترضین در این تجمع پیام‌های واضحی را به سیاستمدارانشان مخابره کردند. آنها قویا معتقدند که سیاستمداران به جای در نظر قرار دادن نیاز‌های ساکنین، بیشتر روی ساخت مجتمع‌های گردشگری و هتل‌ها «متمرکز» هستند. فراتر از آن، تظاهرکنندگان می‌گویند که آنها خواهان یک طرح پایدارند که تأثیرات زیست‌محیطی مانند کمبود آب در آب و هوای گرم را در نظر بگیرد و فشار کمتری بر هزینه‌ها و مسکن وارد کند. بر اساس گزارش موسسه ملی آمار در سال ۲۰۲۳، ۳۴ درصد از ساکنان جزایر قناری در معرض خطر فقر یا محرومیت اجتماعی قرار داشتند که بیشترین تعداد در اسپانیای پس از اندلس است. بنابراین، رمزگشایی از گستردگی تظاهرات اخیر و عصبانیت ساکنین جزایر قناری چندان دشوار نیست! آنها به درستی احساس می‌کنند قربانی سیاستگذاران حوزه گردشگری و مسئولین دولتی خود شده و نیاز‌های روزمره توریست‌ها بر نیاز‌های اساسی زندگی آنها در تصمیم سازی‌های کلان و خرد غلبه پیدا کرده است. هفته گذشته، فعالان در اعتراض به آنچه که رشد مخرب گردشگری در جزایر قناری می‌دانند، اعتصاب غذا را در تنریف آغاز کردند. معترضان خواهان توقف ساخت یک هتل و یک استراحتگاه ساحلی در جنوب جزیره هستند. آنها همچنین خواهان توقف تمام پروژه‌های توسعه گردشگری هستند.

انتهای پیام/