شباهت قیام امام زمان (عج) با مبارزه داود (ع) با جالوت/ ستمگری که با یک تکه سنگ کشته شد
تاریخ انتشار: ۳۰ فروردین ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۶۴۱۰۷۸
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، حضرت داود علیه‌السلام یکی از پیامبران الهی است که در سرزمینی بین مصر و شام دیده به جهان گشود، او از نواده‌های حضرت یعقوب است و به نُه واسطه به یکی از فرزندان حضرت یعقوب می‌رسد.
داود نبی در زمان حکومت طالوت از پادشاهان عدالت‌گستر بنی‌اسرائیل می‌زیست؛ پادشاهی که در قرآن از آن یاد شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ادامه این داستان را به نقل از روایت شیخ صدوق از پیامبر گرامی اسلام (ص) بخوانید:
ائمه پس از یوشع بن نون تا زمان داود به مدت ۴۰۰ سال پنهان بودند و تعداد آنها ۱۱ تن بود و پیروان هر یک از آنها نزد آن ائمه آمد و شد داشتند و معالم دین خود را از آنها مىآموختند تا آنکه نوبت به آخرین آنها رسید و او غایب شد و پس از ظهورش بشارت به داود داد و گفت: داود همان کسى است که زمین را از جالوت و لشکریانش پاک خواهد کرد و فرج ایشان در ظهور اوست؛ آنها نیز در انتظار او بودند و، چون زمان داود رسید. آنان چهار برادر بودند و پدر پیرى داشتند و داود در میان ایشان از همه کوچک‌تر بود و کسى از وى یاد نمىکرد و نمىدانست که او داود پیامبر است که منتظر اویند، همان کسى که زمین را از جالوت و لشکریانش پاک می‌کند، اما شیعیانش مىدانستند که او به دنیا آمده و به سن نیرومندى رسیده است. او را مىدیدند و مشاهده مىکردند، اما نمىدانستند که او همان داود است.
پس از آن روزى داود و برادران و پدرشان با طالوت به جبهه جنگ رفته بودند و داود از آنها بازمانده بود و مىگفت در این جبهه چه کارى از من بر مىآید و پدر و برادرانش نیز او را خوار و بىمقدار مىشمردند. او در میان گوسفندان پدر باقى مانده بود و آنها را مىچرانید و جنگ شدت گرفت و مردم گرفتار شدند، پدرش از جبهه برگشت و به داود گفت: طعامى به نزد برادرانت ببر تا در برابر دشمن تقویت شوند و داود مردى کوتاه‌قد و کم‌مو و پاکدل و خوش اخلاق بود به جبهه رفت و دید لشکر به گرد یکدیگر فراهم آمده و هر یک در سنگر خود موضع گرفته است.
داود به سنگى گذشت و سنگ با نداى بلندى به وى گفت: اى داود، مرا برگیر و جالوت را با من بکش که من براى کشتن او آفریده شدهام. داود آن سنگ را برداشت و در خرجین خود گذاشت؛ زمانی که به میان لشکر رسید، شنید که امر جالوت را بزرگ مىشمارند و به آنها گفت: چرا امر او را بزرگ مىشمارید، به خدا سوگند اگر چشمم به او بیفتد او را خواهم کشت.
سخن او را بازگو کردند تا آنکه به طالوت رسید و به داود گفت: اى جوان، توان تو چقدر است و چه تجربهاى براى خود اندوخته کردهاى؟ گفت: بسا بوده که شیر به گوسفندى از گلهام حمله کرده است و من خود را به آن رسانیده و سر شیر را گرفته و دهانش را باز کرده و گوسفند را آزاد کرده‌ام، و خداى تعالى به طالوت وحى کرده بود که جالوت را کسى مىتواند بکشد که زره تو را بپوشد و بر تنش اندازه باشد و زره خود را خواست و داود آن را پوشید و بر تنش اندازه بود و طالوت و حاضرانش از بنى‌اسرائیل متعجب شدند و طالوت گفت: امید است خداوند به دست او جالوت را بکشد.
زمانی که صبح شد و دو لشکر در مقابل هم قرار گرفتند، داود گفت: جالوت را به من نشان بدهید. زمانی که او را دید، سنگ را برداشت و به طرف او پرتاب کرد. سنگ میان دو چشمش را شکافت و به مغز سرش رسید و از مرکب سرنگون شد و مردم گفتند: داود جالوت را کشت و او را به فرمانروایى برگزیدند و دیگر نامى از طالوت نبود. بنى‌اسرائیل نیز به گرد او در آمدند و خداى تعالى زبور را بر وى فرو فرستاد و صنعت آهن را تعلیم وى کرد و آن را برایش نرم کرد و به کوه‌ها و پرندهها دستور داد که به همراه او تسبیح گویند و صدایى خوش به او عطا فرمود که مثل آن شنیده نشده است و در عبادت توانمندش کرد و او را پیامبر بنى‌اسرائیل قرار داد.
روش قائم نیز چنین است. او را علمى است که، چون وقت خروجش نزدیک شود و آن علم از جانب او منتشر شود و خداى تعالى آن را گویا کرده و ندا کند: اى ولى خدا، به‌در آى و دشمنان خدا را بکش و او را شمشیرى است در غلاف و، چون وقت خروجش نزدیک شود از غلاف در آید و خداى تعالى آن را گویا کند و آن شمشیر ندا کند: اى ولى خدا، در آى، دیگر روا نیست که از دشمنان خدا تقاعد کنى. او به در آید و دشمنان خدا را هر کجا بیاید خواهد کشت و حدود خدا را اقامه کرده و به حکم خداى تعالى فرمان دهد.
هَکَذَا یَکُونُ سَبِیلُ الْقَائِمِ لَهُ عَلَمٌ إِذَا حَانَ وَقْتُ خُرُوجِهِ انْتَشَرَ ذَلِکَ الْعَلَمُ مِنْ نَفْسِهِ وَ أَنْطَقَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَنَادَاهُ اخْرُجْ یَا وَلِیَّ اللَّهِ فَاقْتُلْ أَعْدَاءَ اللَّهِ وَ لَهُ سَیْف مُغْمَدٌ إِذَا حَانَ وَقْتُ خُرُوجِهِ اقْتَلَعَ ذَلِکَ السَّیْفُ مِنْ غِمْدِه وَ أَنْطَقَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَنَادَاهُ السَّیْفُ اخْرُجْ یَا وَلِیَّ اللَّهِ فَلَا یَحِلُّ لَکَ أَنْ تَقْعُدَ عَنْ أَعْدَاءِ اللَّهِ فَیَخْرُجُ ع وَ یَقْتُلُ أَعْدَاءَ اللَّهِ حَیْثُ ثَقِفَهُم وَ یُقِیمُ حُدُودَ اللَّهِ وَ یَحْکُمُ بِحُکْمِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلّ ... (کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۱۵۵ و ۱۵۶)
منبع: تسنیم
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: قیام امام زمان ظهور امام زمان قصص قرآنی خداى تعالى
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۴۱۰۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) مدال ولایت را از امام زمان خود گرفت
یک استاد حوزه و دانشگاه در مورد مقام ولایت حضرت عبدالعظیم(ع) گفت: ایشان پس از آزمون‌های بسیار به مقام ولایت رسیدند و به خاطر محفوظ ماندن روایات ائمه اطهار علیهم السلام سختی‌های فوق‌العاده‌ای را متحمل شدند و کینه دشمنان به آن حضرت به اندازه‌ای بود که در روایتی آمده که حضرت را به صورت زنده در قبر گذاشتند.
به گزارش ایسنا، حجت الاسلام و المسلمین سید حسین مومنی -استاد حوزه و دانشگاه- شامگاه سه‌شنبه(۴اردیبهشت‌ماه) در مراسم شب رحلت حضرت عبدالعظیم(ع) و شهادت حضرت حمزه سید الشهدا(ع) در شبستان امام خمینی(ره) آستان مقدس گفت: حضرت عبدالعظیم(ع) در زمان حضرت امام هادی(ع) با عبارت "انت ولینا حقا" از امام زمان خود مدال و نشان ولایت را دریافت کرد.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان این که امام هادی(ع) با بیان جمله "مرحبا بک یا اباالقاسم"، حضرت عبدالعظیم(ع) را خطاب کردند، افزود: ذکر کنیه بالاترین درجه تعظیم و تکریم است که امام هادی(ع) با این بیان حضرت عبدالعظیم(ع) را معرفی کردند.
حجت الاسلام والمسلمین مومنی اظهار کرد: حضرت عبدالعظیم(ع) با دریافت این مدال دچار عُجب و تکبر نشدند و زانوی ادب در محضر امام زمان خود نهادند و اعتقادات خود را عرضه کردند و این درس بزرگی بود که به همه انسان‌ها در همه زمان‌ها دادند.
وی با بیان این که مقام اهل‌بیت(ع) به واسطه قرب به خداوند متعال می‌باشد، افزود: مقام و منزلت بندگان و رحمتی که از جانب خدا به بندگان می‌رسد نیز به واسطه و به برکت ائمه اطهار(ع) است.
استاد حوزه و دانشگاه تأکید کرد: بنا بر روایتی از امام صادق(ع) اگر فردی مورد تأیید خداوند متعال قرار بگیرد، این مسأله صورت نمی‌گیرد مگر به واسطه عبور از یک سری آزمون‌ها و ابتلائات، چرا که بی‌جهت بنده‌ای مورد حمد و ثنای خداوند و ائمه معصومین علیهم السلام قرار نمی‌گیرد.
وی افزود: این حدیث نشان می‌دهد که حضرت عبدالعظیم (ع) پس از آزمون‌های بسیار به مقام ولایت رسیدند و به خاطر محفوظ ماندن روایات ائمه اطهار علیهم السلام سختی‌های فوق‌العاده‌ای را متحمل شدند و کینه دشمنان به آن حضرت به اندازه ای بود که در روایتی آمده که حضرت را به صورت زنده در قبر گذاشتند.
حجت‌الاسلام والمسلمین مومنی با اشاره به تکریم بزرگان دین از مقام حضرت عبدالعظیم (ع) و حرم ایشان اظهار کرد: بنیانگذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی(ره) در شب زیارتی اباعبدالله (ع) به حرم حضرت عبدالعظیم (ع) تشرف می‌یافتند و از لسان آیت الله بهجت (ره) نیز نقل شده که حرم حضرت عبدالعظیم (ع) محل صعود و فرود ملائکه الهی است.
وی با بیان این که صاحب بن عباد در رساله خود به ویژگی‌هایی از حضرت عبدالعظیم (ع) اشاره کرده است، افزود: این محدث، حضرت عبدالعظیم (ع) را کثیرالحدیث و روایت معرفی کرده و ایشان را دین دار و دارای ورع خوانده است.
این مدرس حوزه و دانشگاه با بیان این که در عصر امروز نیروهای فراجا مورد هجمه خودی و غیر خودی در مورد مسأله حجاب در جامعه قرار گرفته‌اند، با بیان حدیثی از حضرت عبدالعظیم (ع) تصریح کرد: آن حضرت در روایتی که سند آن به امیرالمومنین علی(ع) می‌رسد، آورده است که روزی حضرت علی(ع) به همراه حضرت زهرا(س) به محضر رسول اکرم(ص) رسیدند و حضرت را در حال گریه مشاهده کردند و علت را پرسیدند و رسول اکرم(ص) فرمودند، در شب معراج دیدم برخی از زنان امت من که رعایت پوشش را در مقابل نامحرم نمی‌کنند، مورد عذاب و شکنجه هستند و من برای آنها گریه می کنم.
حجت الاسلام والمسلمین مومنی با اشاره به شب شهادت حضرت حمزه سید الشهدا (ع) بیان کرد: آن حضرت دارای شخصیت بسیار ممتازی بودند و این مقام به اندازه‌ای بود که حضرت زهرا(س) هفته‌ای دو بار و حتی در شرایط دشوار و آسیب جسمی خود بر سر مزار آن حضرت می‌آمدند.
وی در پایان گفت: حضرت حمزه سید الشهدا(ع) ولایت رسول گرامی(ص) را پذیرفت و آنچه داشت در راستای اعتلای اسلام و یاری پیامبر(ص) در طبق اخلاص گذاشت.
انتهای پیام
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان میشوند