به نقل از «ایران اکونومیست»

۱۶ شرکت بنیادی در حال پذیرش برای عرضه سهام

تاریخ انتشار: ۲ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۶۸۳۵۵۲

رئیس بنیاد مستضعفان از عرضه سهام اولیه ۱۶ شرکت جدید خبر داد.

 سید پرویز فتاح رئیس بنیاد مستضعفان با اشاره به کلیات برنامه بنیاد مستضعفان برای حضور در بورس و استفاده از ظرفیت‌های قانونی در بازار سرمایه اظهار کرد: ارتقای نقدشوندگی سهام شرکت‌های گروه بنیاد، تسریع در پذیرش شرکت‌ها در بازار سرمایه، ارتقای شفافیت گزارش دهی، هدایت منابع بازار سرمایه به منظور تحقق جهش تولید، بهبود کیفیت صورت‌های مالی شرکت‌ها با استفاده از ظرفیت هایی نظیر افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی دارایی‌ها و تکمیل زنجیره ارزش در بنیاد از رئوس برنامه‌های بنیاد مستضعفان برای حضور در بازار سرمایه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

تسهیل نقدشوندگی سهام شرکت‌های زیرمجموعه بنیاد

رئیس بنیاد مستضفعان با اشاره به لزوم بهبود نقدشوندگی سهام شرکت‌های گروه بنیاد از طریق تشکیل صندوق‌های بازارگردانی گفت: تشکیل صف‌های خرید و فروش سنگین به مدت طولانی برای سهام در بازار سرمایه، از مواردی است که نقدشوندگی سهام را با اختلال مواجه می‌سازد و به این منظور، به نهادهای مالی فعال زیرمجموعه بنیاد دستور داده شده است، به منظور حفظ منافع سهامداران خرد و برای کمک به افزایش کارایی بازار سرمایه، نقدشوندگی سهام زیرمجموعه بنیاد را مدنظر قرار دهند.

فتاح با اشاره به آثار مثبت پذیرش شرکت‌ها در بازار سرمایه گفت: ارتقای شفافیت و امکان تامین مالی برای توسعه فعالیت‌ها و همچنین بهره‌مندی عموم مردم از عواید فعالیت اقتصادی شرکت‌های موجود، از آثار مثبت حضور شرکت‌ها در بازار سرمایه است.

هدف‌گذاری حضور حداکثری در بازار سرمایه

وی ادامه داد: با توجه به تأکید مقام معظم رهبری در خصوص اقتصاد مقاومتی و مردمی شدن اقتصاد، بنیاد مستضعفان اراده جدی دارد تا شرکت‌های گروه بنیاد، حضور حداکثری در بازار سرمایه داشته باشند. به همین منظور برای هر شرکت یک برنامه برای پذیرش در بازار سرمایه تهیه شده که اجرایی شدن این برنامه توسط هلدینگها و بنیاد به طور مستمر در حال انجام است.

رئیس بنیاد مستضعفان تأکید کرد: شفافیت همواره مورد تاکید ما بوده و هست و شرکت‌ها موظف هستند از هرگونه تاخیر در اطلاع رسانی و هرگونه مصادیق عدم شفافیت که منجر به توقف طولانی مدت نمادها در بازار سرمایه شود اجتناب کنند.

افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی دارایی‌ها

وی درباره استفاده از ظرفیت بازار سرمایه برای تحقق جهش تولید در شرکت‌های گروه بنیاد، توضیح داد: افزایش سرمایه به شیوه‌ای که منابع لازم برای تحقق افزایش تولید و توسعه فعالیت‌ها را برای شرکت‌ها فراهم کند یکی از الزامات جهش تولید است.

رئیس بنیاد مستضعفان همچنین افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی دارایی‌ها را از مواردی دانست که می‌تواند با ساماندهی به صورت‌های مالی شرکت ها، علاوه بر متناسب‌سازی ارقام صورت‌های مالی شرکت‌ها با قیمت‌های واقعی، به ارتقاء وضعیت اعتباری شرکت‌ها نزد بانک‌ها و اعتباردهندگان و همچنین بهبود نگاه سهامداران در بازار سرمایه به این شرکت‌ها منجر شود.

تجدید ارزیابی دارایی‌های استهلاک ناپذیر در اولویت

فتاح اظهار کرد: از شرکت‌های گروه بنیاد خواسته شده است تا با اولویت تجدید ارزیابی دارایی‌های استهلاک ناپذیر و در صورت لزوم با ارزیابی جنبه‌های مختلف تجدید ارزیابی برخی دارایی‌های استهلاک پذیر، نسبت به پیشنهاد این موضوع به سهامداران اقدام کرده و در عین حال، تأکید شده است که همه این مراحل باید با اطلاع رسانی مستمر به بازار سرمایه در قالب سامانه کدال و بر مبنای مقررات بازار سرمایه انجام شود.

۱۶ شرکت بنیادی در حال پذیرش برای عرضه سهام

فتاح بیان کرد: درحال‌حاضر ۳۲ شرکت بنیاد مستضعفان در بورس فعال هستند که دو شرکت جنرال مکانیک و دوده صنعتی فام، در سال ۹۸ عرضه شد و هم اکنون ۱۶ شرکت دیگر هم در حال پذیرش برای عرضه سهامشان در بورس هستند.

براساس این گزارش، فتاح پیش از این نیز در این باره گفته بود: ۳۲ شرکت عمده ما در بورس فعال است و امسال بنا داریم هر تعداد شرکت که بتوانیم وارد بورس کنیم، اما بورس به هر حال ضوابطی دارد و هر شرکت باید سه سال متوالی در سود باشد که در حال رعایت ضوابط هستیم.

 تجارت نیوز

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: تجدید ارزیابی دارایی ها رئیس بنیاد مستضعفان شرکت های گروه بنیاد بازار سرمایه نقدشوندگی سهام افزایش سرمایه عرضه سهام ۱۶ شرکت شرکت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۶۸۳۵۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اینجا از هر ۱۰ سرمایه، ۹ تا بر باد می‌رود

خبرگزاری مهر؛ گروه مجله _ علیرضا رأفتی: بگذارید اول قصه را با یک جوک بی مزه، حتی چند دهه قدیمی‌تر از گروه‌های خانوادگی، شروع کنیم. همان حکایتی که احتمالاً شنیده‌اید: مردی که در ساحل نشسته بود و داشت یک سطل ماست را می‌ریخت توی آب دریا! گفتند: «چی‌کار می‌کنی؟»؛ گفت: «دوغ درست می‌کنم.»؛ گفتند: «نمی‌شه!»؛ گفت: «ولی اگه بشه چی می‌شه!»

دو دهه‌ای می‌شود که دنیا روی کسب و کارهای نوآور کوچک، اسم «استارت‌آپ» را گذاشته است. مفهومی که از دل ایالات متحده آمریکا شکل گرفت و حتی می‌شود آن را برد در پوشه «رؤیای آمریکایی»: «بنیان‌گذارانی که یک ایده خلاقانه، قدری پول، پشتکار فراوان و مهارت کافی دارند و با هم جمع می‌شوند در گاراژ یک خانه و یک محصول بر پایه اینترنت را می‌سازند که دنیا را تکان می‌دهد و ظرف چند سال تبدیل‌شان می‌کند به ثروتمندترین انسان‌های روی زمین!» این تعریفی اغراق‌آمیز است که مخاطب از مفهوم خلق استارت‌آپ گرفته بود.

کم کم رویدادهایی مثل Startup weekend در سراسر دنیا، و از اوایل دهه نود در ایران خودمان، شکل گرفتند که صاحبان ایده می‌آمدند و برای سرمایه‌گذاران خطرپذیر ایده‌ها یا محصولات اولیه‌شان (MVP) را ارائه می‌دادند.

چرا سرمایه‌گذار خطرپذیر؟ چون پذیرفته که در سرمایه‌گذاری استارت‌آپی قرار است ۹۰ درصد مواقع زیان بدهد و ۱۰ درصد سود کند. سرمایه‌گذاری خطرپذیر به یک معنی نوعی از سرمایه‌گذاری است که شرکت یا شخص، سرمایه‌گذاری‌اش را روی یک ایده یا محصولی که تا به حال به آن شکل در بازار جهان یا آن منطقه نبوده انجام می‌دهد.

هم نبود ذهنیت واقعی از بازار و هم نداشتن برآورد درست از کارکرد محصول ریسک را بالا می‌برد. برای همین هم احتمال ۹ شکست از ۱۰ سرمایه‌گذاری اصطلاح رایجی بین این سرمایه‌گذاران است. اما در صورت نتیجه‌دهی محصول و بازار، سودی که از برد یکی از ۱۰ سرمایه‌گذاری به جیب سرمایه‌گذار می‌رود، تمام ۹ شکست قبلی را پوشش می‌دهد. این شکل از سرمایه‌گذاری دانش کافی مدیریتی، شناخت بازار، فناوری و محصولات بر پایه فناوری را می‌طلبد که غالباً سرمایه‌گذاران و مشاوران‌شان این دانش را دارند و بی‌گدار به آب نمی‌زنند.

اما نمای بیرونی این سرمایه‌گذاری‌ها و بنیان‌گذاری‌ها برای تماشاگری که دانشی در این زمینه ندارد، همان دوغ کردن دریا با یک سطل ماست است! شیوه‌ای که بسیاری از کسانی که فکر می‌کنند صاحب ایده‌هایی هستند که می‌تواند دنیا را تکان دهد هم با آن درگیرند. رویدادهای ارائه طرح و محصول به سرمایه‌گذار پر است از نوجوانان و جوانانی که فکر می‌کنند خلاقانه‌ترین ایده دنیا را دارند و استراتژی‌شان برای به ثمر رسیدن محصول این است: «اگه بشه چی می‌شه!»

شاید بشود گفت بخشی از این نگاه به استارت‌آپ برمی‌گردد به همین نوع نگاه به مسئله «موفقیت»؛ موفقیت قبلاً در فرهنگ ما کنار مفهوم «رستگاری» قرار می‌گرفت و برای رسیدن به آن مجموعه‌ای از تلاش‌های مادی و معنوی نیاز بود و منابع مورد رجوع هم مجموعه‌ای از کتاب‌ها و سخنانی از دل مذهب و ادبیات بودند. حالا اما موفقیتی که نوجوان و جوان امروزی می‌شناسد، ورقی است که از دل همان پوشه رؤیای آمریکایی بیرون آمده و مخاطب آن، در کتاب‌ها و سخنرانی‌های انگیزشی به دنبالش می‌گردد. کتاب‌ها و سخنرانی‌هایی که بسیاری‌شان نه پایه روان‌شناسی دارند، نه ادبیات و نه هیچ حوزه تخصصی دیگر! تنها حرف‌های قشنگی‌اند که می‌توانند چند روزی یک نوجوان را ساعت ۵ صبح از خواب بیدار کنند که دنیا را عوض کند!

اما با این وجود، نمی‌توان آثار بعضی اساتید مدیریت یا روان‌شناسی که به این شیوه نوشته شده و در این دسته قرار گرفته اما واقعاً مبنای علمی دارد را نادیده گرفت. در یکی از همین آثار استیون کاوی، نویسنده و تاجر آمریکایی جمله‌ای دارد که به نظر برآمده از تجربه بی‌نظیر در کسب و کار است: «با یک پایان‌بندی در ذهن‌ت، شروع کن!»

مسئله بیشتر جوانانی که در رویدادهای استارت‌آپی می‌خواهند با ایده‌هاشان دنیا را عوض کنند این است که حتی برای همان ایده‌ای که فکر می‌کنند فوق‌العاده است یک «پایان» خوب یا بد در نظر ندارند. به همین خاطر است که حتی بسیاری از مدیران استارت‌آپی در کشورمان خودشان و کسب و کارشان را یک هویت واحد می‌دانند که بی هم هیچ‌اند و قرار نیست هیچ وقت از هم جدا شوند. تا کی؟ لابد الی الابد!

چندی پیش خبر خروج برادران محمدی (بنیان‌گذاران دیجی‌کالا) از این شرکت و فروش سهم‌شان رسانه‌ای شد اما به سرعت مهر تکذیب روی‌ش خورد. مدتی قبل‌تر البته شاهد خروج میلاد منشی‌پور (مدیرعامل و هم‌بنیان‌گذار تپسی) از ترکیب سهام‌دار و بعد از مدیرعاملی این شرکت بودیم. اتفاقی که تلنگری برای زیست‌بوم استارت‌آپی کشور بود و نمونه خوبی برای اینکه بتوان گفت: «کسب و کار هم می‌تواند مثل یک فیلم سینمایی خوب، پایان‌بندی مناسب داشته باشد.»

شرکت سرمایه‌گذاری گلرنگ با مبلغی بیش از ۲ هزار میلیارد تومان ۷۰ درصد سهام تپسی را از سهام‌داران خرید. البته درصد بسیار کمی از این سهام متعلق به بنیان‌گذاران حقیقی بود اما همان درصد کم هم در ۲ هزار میلیارد تومان عددی می‌شود که می‌تواند تحقق همان رؤیای استارت‌آپی اوایل دهه ۹۰ در ایران باشد.

در نمونه بزرگ خارجی این اتفاق که زمان زیادی هم از آن نگذشته، مالک تسلا و اسپیسX سهام عمده توئیتر را از سهام‌داران‌ش با ارزش چند ده میلیارد دلاری خرید. پولی که از این فروش سهام نصیب جک دورسی (هم‌بنیان‌گذار توئیتر) شد، ۹۷۸ میلیون دلار بود.

پشت برادران محمدی و میلاد منشی پور ایرانی و جک دورسی خارجی، هزاران هزار جوان هستند که در مرحله ایده یا اجرا شکست خورده‌اند و رویای‌شان محقق نشده است. اما حالا که نمونه‌هایی از خروج موفق از کسب و کار را در کشورمان می‌بینیم، بد نیست به این هم توجه کنیم که چه‌قدر از آن هزاران هزار شکست‌، واقعاً مبنای علمی و حساب‌شده‌ای برای موفقیت داشته‌اند؟ اصلاً چه‌قدر از موفقیت‌های فعلی که می‌بینیم «پایان‌بندی» مناسب خواهند داشت؟

کد خبر 6087769