محمدرضا لطفی دینش را به موسیقی ایرانی ادا کرد/ بخش زیادی از موسیقی رو به انحطاط رفته است

نوازنده و آهنگساز برجسته موسیقی ایرانی به بهانه سالمرگ «استاد محمدرضا لطفی» گفت: استاد لطفی تقریبا با بیشتر خوانندگان صاحب‌نام کار کرده بود و بسیاری از ساخته های ایشان به ویژه سرودهای اوایل انقلاب در ایجاد شور انقلابی آن روزها بسیار موثر بود.

کیوان ساکت آهنگساز و نوازنده سازهای ایرانی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به مناسبت ششمین سالگرد درگذشت استاد محمدرضا لطفی گفت: شوربختانه ۶ سال پیش در چنین روزی یکی از هنرمندان نامدار عرصه موسیقی را از دست دادیم، استاد محمدرضا لطفی که در چند دهه تلاش های زیادی برای موسیقی ایرانی کرد، برای حفظ و اشاعه ارزش ها و اصالت موسیقی ایرانی تلاش کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در میان نسل جوان طرفداران و هواخواهان بسیاری پیدا کرده بود، از عمده دغدغه های استاد لطفی بازگشت به دوران موسیقی ردیفی دستگاهی و آموزش به شیوه قدما بود که موسیقی را سینه به سینه  و  شفاهی آموزش می دادند.

وی افزود: استاد لطفی معتقد بود روش آموزش سینه به سینه بهتر از روش مکتوب آموزشگاهی و کتاب های آموزشگاهی می تواند موثر واقع شود از این رو تمام تلاشش را برای اشاعه این روش به کار گرفته بود. استاد لطفی تقریبا با بیشتر خوانندگان صاحب‌نام کار کرده بود و بسیاری ازساخته های ایشان به ویژه سرودهای اوایل انقلاب در ایجاد شور انقلابی آن روزها بسیار موثر بود بویژه سرودهایی که با صدای استاد شجریان از تمام کوی و برزن و رادیو مرتب شنیده می شد، همه این ها از استاد لطفی یک چهره شاخص و منحصر به فرد و وفادار به سنت های پیشین و قدیم موسیقی ایران در نزد مردم ساخته بود.

این آهنگساز برجسته موسیقی ایرانی اظهار داشت: او هم در تک نوازی و هم در گروه نوازی فعالیت زیادی داشت و در بیشتر کشورهای دنیا کنسرت داشت، قبل از انقلاب گروه شیدا را تشکیل داد و هنرمندان جوان و بخشی از هنرمندانی که  امروز به نام کامکارها می شناسیم در آن گروه فعالیت می کردند و با خوانندگی استاد شجریان و استاد شهرام ناظری کنسرت های بسیاری را در سراسر ایران برگزار کردند و آلبوم های زیادی ساختند و به این شکل استاد لطفی دین خودش را به موسیقی ایرانی ادا کرد.

وی ادامه داد: همزمان با خارج شدن از رادیو با جمع دیگری از هنرمندان کانونی به نام کانون چاووش درست کردند که سال ها فعالیت داشتند و هنرمندان آنجا گرد هم می آمدند که هم کلاس موسیقی و هم محلی برای پرورش استعدادهای جوان بود؛ امسال که ششمین سالگرد درگذشت این هنرمند گرامی است را به همه علاقمندان به موسیقی ایرانی و خانواده محترمشان مجددا تسلیت عرض می کنم.

وی بیان کرد: بخش بسیار زیادی از موسیقی این روزگار که به وسیله حتی خوانندگان خوش صدا و خوش نام اجرا می شود در حافظه تاریخی مردم جامعه نخواهد ماند و دیدیم که مردم بر می گردند و آثاری را که مربوط به دوره های طلایی موسیقی ایران بود از ساخته های استاد خرم، تجویدی، مجید وفادار و دیگران را  گوش می کنند و بسیار مورد علاقه قرار می گیرد برای این که این ها در دوره ای زندگی می کردند که در آرامش و امنیت خاطر می زیسته اند و آثار آن دوره به مردم آرامش خاطر می بخشد. متاسفانه زیبایی‌شناسی موسیقی در دوره ما راه دیگری رفته است، به نظر من بخش زیادی از موسیقی رو به انحطاط رفته است و این چیز تعجب آوری نیست بلکه تاثیر و نقش جامعه بر موسیقی و هنرمند را نشان می دهد.

این نوازنده پیشکسوت خاطرنشان کرد: موسیقی پاپ نسبت به موسیقی کلاسیک اروپایی و همچنین نسبت به موسیقی ایرانی هم از نظر هارمونی و هم از نظر جمله بندی ها نوع ساده‌تری از موسیقی است، و طبیعی ست که برای مردم که اغلب با موسیقی آشنایی کافی ندارند راحت تر پذیرفته می شود. بنابراین برای این که مردم بتوانند موسیقی ایرانی را درک کنند و از آن لذت ببرند باید صداوسیما، ارگان ها و نهادهای آموزشی و فرهنگی موسیقی ایرانی را به مردم بشناسانند و مردم را با فرهنگ موسیقی  بزرگ و عمیق و شریف ایرانی آشنا کنند" تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی" به همین خاطر موسیقی پاپ که ساختاری بسیار سهل الوصول و ساده‌تر دارد زودتر و به هر وسیله توسط مردم که آموزش شنیداری ندیده اند درک می شود.

وی عنوان کرد: خوانندگان جوانی را می بینم که یک شبه خواننده موسیقی پاپ می شوند، یکی دو سال می خوانند و یک نفر دیگر جایگزینشان می شود ولی آیا کسی می تواند یک شبه مانند استاد شجریان، استاد بنان و یا استاد ایرج یا استاد گلپا و...  بخواند؟ خیر هرگز چنین چیزی نخواهد شد درواقع این اعجاز موسیقی است، موسیقی که دارای عناصر هنری پیچیده‌تری است نیاز به تربیت شنیداری دارد.

ساکت اظهار داشت: در بین دوستان و شاگردانم کسانی را دارم که سنشان به ۱۰ سال نرسیده است ولی به خاطر تربیت شنیداریشان که به خاطر خانواده شان یا هر چیز دیگری است به موسیقی و سازهای ایرانی بسیار علاقمندند و در سن کم با توجه به تجربه اندکشان ولی خیلی زیبا و شاید باورنکردنی سازهای دشوار ایرانی را می نوازند، اولین چیزی که در این زمینه مهم است درک آموزش هنری است غیر از این امکان ندارد بتوان انتظار داشت که نسل جوان با یک اثر هنری پیچیده بتواند ارتباط برقرار کند.

وی در پایان گفت: شعرهای موسیقی پاپ و رپ همینطور است، طبیعتا اگر کسی بخواهد با حافظ، مولانا، سعدی، فردوسی،رودکی و خیام ارتباط برقرار کند بدون راهنمایی و آشنایی کافی هرگز نخواهد توانست بنابراین چیز عجیبی نیست که جوان ها با موسیقی پاپ و رپ راحت‌تر ارتباط برقرار می کنند.

 

گفتگو از احسان رستمیان

 

منبع: دانا

کلیدواژه: موسیقی ایرانی محمدرضا لطفی موسیقی پاپ استاد لطفی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۸۰۱۸۶۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هنری که لاکچری شده!

گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، مصطفی میرزاباقری ـ مسئله گرانی موضوعی نیست که کسی از آن خبر نداشته باشد و حتی پولدار‌ها هم از وضعیت گرانی می‌نالند. هر روز یک کالایی گران می‌شود، یک روز گوشت، یک روز نوبت مرغ است، یک روز نوبت میوه و روز دیگر گرانی مسکن و. هر روز یک موضوع در اقتصاد ما مطرح و به چالش تبدیل می‌شود.

این گرانی‌ها به فرهنگ هم رسوخ پیدا کرده و به کنسرت‌ها هم کشیده شده است. بلیت کنسرت‌ها از روز‌های اول سال به حدود یک میلیون تومان هم رسیده و این سوال مطرح است که طی یک ماه گذشته مگر چه اتفاقی افتاده که بلیت کنسرت به صورت چراغ خاموش این همه افزایش قیمت داشته است؟

برگزاری کنسرت در بسیاری از جوامع امری رایج به شمار می‌رود و سالانه هنرمندان مطرح موسیقی در فصول مختلف سال در فستیوال‌ها و یا تور‌های کنسرت خود روی صحنه می‌روند؛ بدین ترتیب مردم می‌توانند با حضور در این کنسرت‌ها اوقات خوشی را تجربه کنند. هرچند که کنسرت رفتن حداقل در ژانر‌های عامه‌پسند در سایر کشور‌ها امری عادی به شمار می‌رود و کنسرت رفتن بجز در ژانر‌های اپرا یا کلاسیک کالایی لوکس به شمار نمی‌آید، اما با بالا رفتن نرخ تورم، مردم عادی کمتر می‌توانند در یک کنسرت شرکت کنند.

نکته تلخ ماجرا اینجاست که گرانی‌ها وافزایش نامتعارف هزینه‌ها از سبد فرهنگی خانواده‌های ایرانی کاسته و بیشترین ضربه را به اهالی فرهنگ و هنر وارد کرده و کنسرت‌های چند صد هزار تومانی باعث شده خیلی از خانواده‌ها خط قرمزی دور اینگونه برنامه‌های فرهنگی و شاد بکشند. در حال حاضر ارتباط با موسیقی فقط با دانلود و شنیدن آهنگ از سایت‌های رسمی و غیررسمی اتفاق میفتد و فقط کسانی که توانایی مالی دارند می‌توانند به کنسرت بروند.

باید قبول کرد که کنسرت هم به کالایی لوکس و لاکچری تبدیل شده که دیگر همگان امکان استفاده از این شرایط را ندارند و افزایش قیمت بلیط باعث شده مخاطبان بالقوه کنسرت‌هاهرگز به مخاطب فعال بدل نشوند و نیز از مخاطبان بالفعل موسیقی کاسته شود که در دراز مدت به نفع هیچکسی نیست.

وقتی بلیت کنسرتی حدود ۹۰۰ هزارتومان باشد، یک خانواده چهار نفره باید سه میلیون و ۶۰۰ هزارتومان هزینه کند. با احتساب پایه حقوق یک کارمند یا کارگر مطابق با پایه دستمزد وزارت کار، این رقم یک سوم میزان حقوقشان است.

گران شدنی هر کالایی منجر به ریزش مخاطبان آن کالا یا خدمات است، اما مردم مجبورند خود را با این شرایط وفق دهند و خود را با این شرایط سازگار کند نه اینکه عادت کنند و افزایش قیمت‌ها باعث حذف کالای فرهنگی از سبد خانوار‌ها شده است.

به هر حال با توجه به شعار امسال امیدواریم حتی مردم در صحنه هنر هم دخیل شوند و حتی برگزاری جشنواره‎‌های موسیقی هم به بخش خصوصی واگذار شود و ارگان‌ها، بنیاد‌ها و سازمان‌های مربوطه با توجه به نام‌گذاری سال ۱۴۰۳ به عنوان «جهش تولید با مشارکت مردم» از سوی رهبر انقلاب برای کمک به تولید آثار ارزشمند هنری قدم برداردند.

اگر هزینه فعالیت‌های فرهنگی بالا رود و اگر سینما و موسیقی کشور تعطیل شود، چه چیزی از فرهنگ باقی می‌ماند؟

البته همه تقصیر‌ها را نباید به گردن قیمت بلیت کنسرت انداخت و باید فرآیند اقتصادی برگزاری کنسرت‌ها هم اصلاح شود تا شاهد حضور همه اقشار جامعه در کنسرت‌ها باشیم.

باید قبول کرد که کنسرت‌ها تثیر بالایی در شادی‌بخشی دارند و باید پیش از هر چیزی برای ایجاد این شادی زیرساخت‌های اصلی مانند سالن‌های مناسب ایجاد شود و سپس با حمایت‌های دولتی نرخ قیمت بلیت‌ها را کنترل کرد تا عامه مردم بتوانند حداقل سالی دو بار به کنسرت بروند و از شادی‌های جمعی محروم نشوند.

انتهای پیام/