زندگی حکیم بوعلی سینا نمایش‌نامه می‌شود

زندگی حکیم ابوعلی‌ سینا با نام موقت «نبض» نوشته نسرین خنجری به سفارش امور سینمایی و تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نمایش‌نامه می‌شود. ۱۷ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۰:۱۵ فرهنگی ادبیات و نشر نظرات - اخبار فرهنگی -

به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا به نقل از اداره‌کل روابط عمومی و امور بین‌الملل کانون، خنجری درباره نمایش‌نامه تازه‌اش گفت: دی‌‌ماه سال گذشته نگارش نمایش‌نامه‌ای ویژه کودکان با محوریت موضوع‌های ایرانی، آداب‌ و رسوم، داستان‌ها و افسانه‌های ایرانی یا یکی از مشاهیر یا قهرمانان ایرانی به من سفارش داده شد که به نظرم کار بسیار مفیدی است، پس مشتاقانه سفارش را پذیرفتم و نگارش طرح را آغاز کردم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی درباره داستان این نمایش می‌گوید: برای انتخاب موضوع دو گزینه در ذهنم داشتم. اولی ایده نمایش‌نامه‌ای درباره افسانه قدیمی خطه لرستان بود و دومی گزینه پرداختن به زندگی حکیم ابن‌سینا بود که پیشنهاد این موضوع را مدیرکل امور سینمایی و تئاتر کانون عنوان کردند که جرقه خوبی بود.

خنجری در ادامه افزود: شاید همه‌ ما بارها نام حکیم بوعلی را شنیده‌ایم اما کمتر فرصتی برای مطالعه زندگی و آثارش داشته‌ایم، من در سفری به همدان، بازدیدی از آرامگاه ابن‌سینا داشتم و مدتی قبل از آن ‌هم در پژوهشی درباره تأثیر هنر به‌ویژه هنر موسیقی در درمان بیماری، به نام بوعلی سینا و نظرهایش در این رابطه برخوردم و حالا نگارش این نمایش‌نامه فرصتی برای مطالعه بیشتر درباره زندگی و آثار و افکار این حکیم بزرگ فراهم کرده است.

نویسنده نمایش‌نامه «مهمان جامانده» پرداختن به زندگی بزرگان، قهرمانان، پهلوانان و افراد تأثیرگذار، برای کودکان و نوجوانان را ضرورتی مهم عنوان کرد و آن را در هویت‌بخشی و آشنایی هر چه بیشتر کودکان با نامداران ایرانی مؤثر دانست.

او از سفارش متن از سوی کانون پرورش فکری به‌عنوان سازمانی تأثیرگذار در حرکت‌های فرهنگی قدردانی کرد و گفت: سفارش محتوا به هنرمندان تئاتر به‌ویژه نمایش‌نامه‌نویسان نوعی امنیت شغلی و روانی به ارمغان می‌آورد که این حرکت ضمن آنکه برای ما این اطمینان را حاصل می‌کند که متن نوشته‌شده به‌زودی به مرحله‌ تولید و اجرا بر صحنه می‌رسد، همچنین باعث بالا رفتن تمرکز در نگارش و ایجاد شور و شوق در نوشتن متونی باکیفیت بهتر می‌شود.

خنجری که تاکنون حدود 20 عنوان نمایش‌نامه نوشته است درباره فعالیتش در حوزه نمایش‌نامه‌نویسی گفت: نمایش‌نامه «مهمان جامانده» سال 93 در مجموعه نمایش‌نامه نوجوان امروز از سوی انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به چاپ رسید و در اختیار مخاطبان قرار گرفت. همچنین سه نمایش‌نامه‌ام با عنوان‌های «قدم یازدهم، ترنج و کچل کفترباز» از سوی سه کارگردان مطرح حوزه تئاتر کودک در سالن‌های مرکز تولید تئاتر کانون به اجرا درآمدند و خوشبختانه مورد استقبال تماشاگران هم قرار گرفت.

وی در ادامه ضمن اظهار امیدواری از پایان یافتن بیماری کرونا در کشور گفت؛ هنرمندان تئاتر این روزها با تعطیلی سالن‌ها شرایط بدی را پشت سر می‌گذارند که شاید این موقعیت زمان مناسبی برای اقدام‌های صنفی جدی‌تر از دولت باشد، اما می‌توان فرصت را غنیمت دانست و روی پایه‌های تولید آثار، از جمله نگارش متون باکیفیت و پرمحتواتر و طراحی‌های هوشمندانه‌تر و هنرمندانه‌تر در تولید آثار نمایشی وقت کافی گذاشت، تا زمانی که از این وضعیت بیرون آمدیم، دست ‌پر به تماشاگرانمان خوش‌آمد بگوییم.

خنجری از تلاش کانون برای استفاده از فضای مجازی و حفظ و ارتباط با مخاطبان تئاتر قدردانی و خاطرنشان کرد: در کوتاه‌مدت می‌توان از عرضه آثار نمایشی به‌صورت مجازی بهره برد ولی همچنان آرزو می‌کنم این وضعیت به‌زودی به پایان برسد و دوباره از نزدیک و رودررو با بچه‌ها در سالن‌های نمایش دیدار داشته باشیم.

حضور کانون در نمایشگاه مجازی کتاب کودک بولونیایادداشت| "ملداش"؛ تبلیغ دراماتیک نمایشی

انتهای پیام/ 

R1539/P/S4,35/CT12 واژه های کاربردی مرتبط کانون پرورش فکری تئاتر

منبع: تسنیم

کلیدواژه: کانون پرورش فکری تئاتر کانون پرورش فکری نمایش تئاتر کانون پرورش فکری نمایش نامه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۸۵۲۳۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

قصه شهرت و پایانش رنگ کهنه‌گی نمی‌گیرد/ ترس‌ و تردیدهای یک ستاره

به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «چه کسی جوجه تیغی را کشت» به نویسندگی و کارگردانی بهرام افشاری و بازی افشاری و تینو صالحی تا ۲۱ اردیبهشت ماه در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه است. این اثر نمایشی که در دور جدید اجراهای خود با استقبال مخاطبان روبه‌رو شده قرار است به زودی در شهر اصفهان نیز اجرا داشته باشد. محدثه واعظی پور منتقد و فعال رسانه ای یادداشتی درباره این اثر نمایشی نوشته و به ویژگی‌های نمایش افشاری که این روزها تبدیل به ستاره پولساز سینما نیز شده، پرداخته است.

در این یادداشت آمده است:

«عشق به بازیگری و دنیای سینما، دستمایه ساخت فیلم‌های مختلف و طرح روایت‌های متنوع بوده است، این عشق سودایی که بسیاری را درگیر و مهمتر از آن سرخورده کرده، موضوع اصلی نمایش «جوجه تیغی» به کارگردانی بهرام افشاری بازیگر تئاتر و سینما بود، نمایشی که بر اساس مونولوگ پیش می‌رفت و افشاری، راوی آن، زندگی شخصی و تجربه‌های خود را با قصه و خیال در هم آمیخته و داستان جوانی شهرستانی را روایت می‌کرد که عشق به بازیگری او را به تهران و پشت صحنه سینما آورده است. اواخر دهه ۹۰، وقتی «جوجه تیغی» روی صحنه رفت، افشاری بازیگر شناخته شده تئاتر بود، اما مثل امروز در سینما محبوب، مشهور و پولساز نبود. آنهایی که نمایش‌های «دیابولیک: رومئو و ژولیت» (آتیلا پسیانی) یا «پاییز» (نادر برهانی مرند) و «دن کاملیو» (کوروش نریمانی) را دیده‌اند، او را به خاطر می‌آورند. بازیگر هم‌نسل نوید محمدزاده و هوتن شکیبا که حضورشان در تئاتر، مژده تولد نسلی تازه را می‌داد. بازیگرانی مستعد که تئاتر، خانه اصلی‌شان بود اما بالاخره کشف شدند و مقابل دوربین رفتند.

افشاری، به خاطر ویژگی‌های ظاهری‌اش اغلب در نقش‌های کمدی و فضاهای طنزآمیز روی صحنه می‌رفت، صدای خوب، قدرتش در بداهه‌گویی و انعطاف بدنی‌اش کمک می‌کرد تا برای خنداندن تماشاگر، دست به هر ترفندی بزند و بازیگر شیرینِ روی صحنه باشد. اگر چه نقش جدی‌اش در «دیابولیک: رومئو و ژولیت» نشان داد می‌تواند سیمای جوان بذله‌گو و طناز را تغییر دهد.

موفقیت «جوجه تیغی» بیش از قصه ساده‌اش، به روایت صمیمی و سرراست افشاری مربوط می‌شد. او که بر متن تسلط کامل داشت، با دستی باز، شوخی می‌کرد، از تماشاگر خنده می‌گرفت و در لحظاتی، احساسات او را درگیر می‌کرد. در فاصله اجرای «جوجه تیغی» تا «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» افشاری، در سینمای ایران چند فیلم کمدی پر سر و صدا و پرفروش بازی کرده است. او در «فسیل» (کریم امینی)، تنها یک کمدین پولساز نیست، بلکه سعی کرده به شخصیت اسی، جوان آس و پاس و ساده‌دل پایین شهری، شیرینی و ملاحت بدهد. از میان انبوه بازیگران کمدی چند سال اخیر، افشاری در «فسیل» طراوتی دارد که اگر خودش مدام آن را در سینمای تجاری خرج نکند، برای تماشاگر دوست داشتنی و تازه است.

طبیعی است که سینمای کمدی، انبوهی نقش مشابه اسی به او پیشنهاد کند، اما مقاومت در برابر دستمزدهای وسوسه‌کننده عمر بازیگری افشاری را تضمین می‌کند. نکته‌ای که به نظر می‌رسد، یکی از دغدغه‌های شکل‌گیری «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» است. در این نمایش، افشاری، مانند «جوجه تیغی» خودش را نقد کرده و در معرض داوری قرار می‌دهد. این رویکرد جسورانه، هوش بازیگری را نشان می‌دهد که فردای حرفه‌اش را در وضعیت سرخوشانه امروز، نمی‌بیند. او در این نمایش، نقش بازیگری را بازی می‌کند که دوره طلایی حرفه‌اش را پشت سرگذاشته و در مسیری که طی کرده، گرفتاری‌های فراوانی داشته است. برای آنکه روایت ملال‌آور نشود، افشاری، بخشی از بار قصه را روی دوش همبازی‌اش تینو صالحی قرار داده است.

تعامل و بده بستان‌های آنها خوب از کار درآمده و ایده ارجاع به گذشته و نمایش «جوجه تیغی» تمهید مناسبی برای رفت و برگشت‌های قصه و انرژی گرفتن از آن نمایش است. «چه کسی ...» متلک‌های سیاسی و تکه‌پراکنی‌های اجتماعی بیشتری نسبت به «جوجه تیغی» دارد، اما همه جذابیت نمایش به خاطر ترسیم این بازجویی و نقد بازی قدرت نیست. «چه کسی ...» باز هم درباره بازیگری است، درباره سودایی که بر خلاف تصویر پرزرق و برق و باشکوهش، می‌تواند ویران کننده باشد و برای بهرامِ نمایش «چه کسی ...» این گونه بوده است. افشاری با پیش کشیدن پای شبکه‌های اجتماعی، نقض حریم خصوصی و مسایلی از این دست، جامعه را نقد و با بازیگرانی که سرنوشتشان، از این طریق، تغییر کرده همدلی می‌کند.

برای افشاری به شهادتِ «چه کسی ...»، دنیای بازیگری هنوز فریبنده و جذاب است. رویاهای او همچنان روی صحنه جان می‌گیرند و مهرش به مردم (مخاطبانش) را آنجا حس می‌کند. او در این نمایش، بیش از آنکه بخواهد نماد هنرمند یا بازیگر ممنوع‌الکار باشد (که هست)، شبیه خودش است، خودش را در مواجهه با ماموران نظارت کننده قرار داده و به جلسه بازجویی خودخواسته‌ای تن داده تا به تماشاگر یادآوری کند، ترس‌ها و تردیدهای یک ستاره، غیرقابل باور نیست.

«چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» درباره زوال دوران ستاره‌هاست، درباره ترس از مواجه شدن با جهانی که بازیگر، دیگر در آن شناخته شده و محبوب نیست. تصویری از مواجهه عقل و عشق و جهان پر اضطراب هنرمند، پس از افول جایگاهش. همان طور که «جوجه تیغی» می‌تواند بارها دیده شود و روایتی درباره امروز باشد، «چه کسی ...» هم این ویژگی را دارد، چرا که قصه شهرت و پایان آن رنگ تکرار و کهنه‌گی نمی‌گیرد.

کد خبر 6097465 آروین موذن زاده