به نقل از «همشهری آنلاین»

توضیح دانشگاه فردوسی مشهد درباره نصب تندیس حکیم ابوالقاسم فردوسی

تاریخ انتشار: ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۹۸۷۸۹۰

به گزارش همشهری آنلاین دکتر عادل سپهر عصر یکشنبه در گفتگو با خبرنگار ایرنا افزود: نامه‌ای که دارای امضا است مبنایی به عنوان سندی برای رسیدگی قرار می‌گیرد و انتشار نامه در فضای مجازی با نوشتار  "امضاء محفوظ" که برخی رسانه‌ها نیز فقط بخاطر پخش آن در شبکه‌های مجازی اقدام به انتشارش کرده‌اند، می‌تواند جعلی باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: افرادی که دغدغه فرهنگ، دانشجو و دانشگاه را دارند حتما در فضای گفتمانی به گفتگو می‌نشینند و بر همین اساس می‌توان گفت که نامه مورد اشاره هیچ سندیتی ندارد.

عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد گفت: باید از مفاخر کشورمان به درستی یاد کنیم لذا اقدام برای طراحی، ساخت و نصب تندیس فردوسی حرکتی از طرف یک شهروند نیکوکار مشهدی در همین راستا است.

وی افزود: همانگونه که پیش از این به رسانه‌ها اعلام شد، دانشگاه فردوسی برای ساخت این تندیس حتی یک ریال هزینه نکرده زیرا تمام هزینه‌های آن بر عهده شهروندی نیکوکار است که به هویت ایرانی و اسلامی کشورمان ارج می‌نهد.
دکتر سپهر ادامه داد: حدود ۳۰ هزار دانشجو در دانشگاه فردوسی مشهد مشغول تحصیل هستند لذا امکان گفتگو و نظرخواهی از تک تک این عزیزان میسر نیست ولی بطور حتم برای نصب تندیس فردوسی با نمایندگان اصحاب اندیشه و مدیران اجرایی به گفتگو خواهیم نشست تا زمان و مکان این اقدام مشخص شود.

وی گفت: قطعا اجرای هر کاری موافقان و مخالفانی دارد اما موضوع باید در فضای نخبگانی به بررسی و کنکاش گذاشته شود تا نتیجه درستی از آن به دست آید. با ایجاد حاشیه برای موضوعاتی از این دست به نتیجه نخواهیم رسید.

مدیر روابط عمومی دانشگاه فردوسی مشهد افزود: آیا اگر ساخت و نصب تندیس فردوسی در یکی از کشورهای همسایه رخ می‌داد، نگارندگان این نوع نامه‌ها باز هم اعتراض نمی‌کردند که شما خواب بودید و آنها یکی دیگر از مفاخر کشور ما را به نام خود به ثبت رساندند.

رییس دانشگاه فردوسی مشهد نیز اخیرا در پیامی به مناسبت ۲۵ اردیبهشت ماه "روز ملی بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی" اعلام کرد: در ساخت، نصب و ابعاد مجسمه فردوسی ملاحظات لازم دیده شده و خواهد شد و حتی ریالی از منابع دولتی و دانشگاه برای ساخت آن هزینه نخواهد شد.

 دکتر محمد کافی افزود: مجسمه فردوسی بزرگ که همه هزینه‌های آن توسط یکی از فرزندان خراسان و دوستداران فردوسی تقبل شده در حال ساخت است. بنا بود در چنین روزهایی ساخت آن پایان یابد اما این پروژه نیز تحت تأثیر همه‌گیری ویروس کرونا قرار گرفت و به تأخیر افتاد.
در ادامه این پیام آمده: هرگونه تصمیم قطعی توسط دانشگاه فردوسی با همفکری صاحبان خرد و مدیران اجرایی خواهد بود زیرا فردوسی نه تنها شاعر ملی بلکه یک هویت ملی برای ایرانیان و دوستداران زبان فارسی است و پاسداشت نامش هویت بخشی به این سرمایه ملی خواهد بود لذا  کوشش بر آن است تا این چهره ماندگار و میراث ارزشمند روز به روز در خراسان ریشه‌دارتر شود و امکان مصادره آن توسط دیگر دولتها فراهم نگردد.

نامه بی‌نشان و امضا

ظرف روزهای اخیر در واکنش به ساخت تندیس حکیم ابوالقاسم فردوسی در میدان علوم محوطه ۳۰۰ هکتاری دانشگاه فردوسی مشهد، نامه‌ای خطاب به تنی چند از وزرا و مسولان استانی در فضای مجازی و برخی رسانه‌ها منتشر شده که قید عبارت "امضا محفوظ" در انتهای آن هویت نویسنده و یا نویسندگان آن را پنهان کرده است.

در این نامه آمده است: جامعه تخصصی معماری و شهرسازی دانشگاه فردوسی مشهد این نماد را در این ابعاد نامتعارف، ناهمگون و در این مکان با توجه به طرح جامع دانشگاه فاقد هرگونه مبانی علمی و تخصصی می‌داند. تندیس جاری حکیم ابوالقاسم فردوسی در ابتدای درب شمالی پردیس دانشگاه فردوسی مشهد دارای سابقه تاریخی و مقبولیت عمومی بوده و با دیگر نمادها از جمله سردر شمالی کاملا سازگار و هماهنگ است. نه تنها جامعه دانشگاهیان ضرورتی برای ساخت مجسمه اخیر در فاصله چندصدمتری تندیس فعلی احساس نمی‌کند بلکه مطالبه عمومی، توقف این طرح است. توجه به صرفه‌جویی اقتصادی و پرهیز از اسراف سرمایه‌های ملی ضروری است و صرف هزینه‌های هنگفت برای برنامه‌هایی که حاوی پیام فرهنگی قابل توجهی نیست حتی اگر از کمکهای داوطلبانه خیران بوده و برای ایشان ناچیز باشد، در این شرایط قابل پذیرش نیست. گرچه طبق نظر هیات رئیسه دانشگاه هزینه‌های طراحی و ساخت این تندیس بصورت داوطلبانه و بدون تخصیص بودجه دانشگاهی و دولتی است اما هزینه‌های جنبی برای سازگاری با محیط و ایجاد هماهنگی و هارمونی با نمادهای دیگر دانشگاه، تهدید نمادهای نامبرده در بند قبل و نیز هزینه‌های تعمیر و نگهداری تندیس در دوران بهره‌برداری سالهای بعدی از جمله هزینه‌هایی است که ناخواسته به دانشگاه تحمیل می‌شود.

پیش از این یکی از افراد مرتبط با پروژه تندیس در دانشگاه فردوسی مشهد به خبرنگار ایرنا گفته بود: نصب تندیس فردوسی پارسال به تصویب هیات رییسه دانشگاه رسید و قرار بود این سازه در طول تعطیلات نوروز امسال نصب شود اما با پیش‌آمدن بحران کرونا انجام این کار بخاطر مسائل بهداشتی به تاخیر افتاده است.
وی که خواسته بود نامش ذکر نشود افزود: برای ساخت اسکلت اصلی تندیس فردوسی از یونولیت و رزین در داخلش استفاده ‌شده و این مجسمه با روکش گچ ۳۸ متر ارتفاع دارد.
این فرد مطلع ادامه داد: این تندیس که عملیات ساختش خارج از دانشگاه فردوسی انجام‌ شده با مونتاژ قطعات، در محل "میدان علوم" پردیس دانشگاه برپا می‌شود.  

وی گفت: شش ماه پیش ۱۰ متر بتن‌ریزی در محل "میدان علوم" پردیس دانشگاه فردوسی برای فونداسیون تندیس صورت گرفت. هم‌اینک نیز عملیات فنی در همین محل در جریان است و پیمانکار اجرای طرح توان نصب تندیس و اتمام کار را ظرف کمتر از یک ماه دارد ظرف کمتر از یک ماه این تندیس رونمایی خواهد شد.

دانشگاه ۷۰ ساله فردوسی مشهد که سال ۱۳۲۸ تأسیس شد، سومین دانشگاه باسابقه ایران پس از دانشگاههای تهران و تبریز، هم‌اینک در قالب دانشکده‌های‌ "ادبیات و علوم انسانی، الهیات و معارف اسلامی، علوم، مهندسی، کشاورزی، علوم ریاضی، علوم اداری و اقتصادی، دامپزشکی، علوم تربیتی و روانشناسی، منابع طبیعی، علوم ورزشی، معماری و شهرسازی، حقوق و علوم سیاسی" ۲۵ هزار دانشجو دارد که دو هزار و ۵۰۰ نفر آنها در مقطع دکترا،و شش هزار نفرشان در مقطع کارشناسی ارشد و بقیه در مقطع کارشناسی مشغول تحصیل هستند.

۸۲۰ نفر عضو هیات علمی در دانشگاه فردوسی فعالیت دارند که ۶۵۰ نفرشان دارای مدرک پی.اچ.دی یا رتبه استادی و پروفسوری هستند. این دانشگاه به‌ عنوان بزرگترین مرکز آموزش عالی در شرق کشور هفت پژوهشکده تخصصی نیز دارد.

همچنین هزار و ۷۵۰ دانشجوی خارجی از دیگر کشورهای جهان در دانشگاه فردوسی تحصیل می‌کنند. این دانشگاه از نظر تعداد دانشجویان خارجی رتبه نخست را در میان دانشگاههای ایران دارد.

مجموعه متمرکز دانشگاه فردوسی مشهد شامل ۱۳ دانشکده، هفت پژوهشکده، ۱۳ خوابگاه (هشت خوابگاه دختران، پنج خوابگاه پسران و یک خوابگاه دانشجویان متاهل)، کتابخانه مرکزی، ساختمانهای اداری، تاسیسات و محوطه‌های ورزشی و فضای سبز در گستره‌ای ۳۰۰ هکتاری در شمال غرب کلانشهر مشهد واقع است. حدود ۴۰ هکتار از این وسعت را زیربنای ساختمانها و تاسیسات دانشگاه تشکیل می‌دهد و بقیه ۲۶۰ هکتار آن شامل خیابانها، مسیرهای دسترسی به دانشکده‌ها و گستره قابل توجه فضای سبز دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان "دانشگاه سبز" است.

کد خبر 512724 برچسب‌ها فرهنگ - میراث فرهنگی استان خراسان رضوی

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: فرهنگ میراث فرهنگی استان خراسان رضوی حکیم ابوالقاسم فردوسی دانشگاه فردوسی مشهد دانشگاه فردوسی نصب تندیس فردوسی برای ساخت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۹۸۷۸۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فتاوای آیت‌الله حکیم در سطح جامعه تحول ایجاد می‌کرد

حجت الاسلام والمسلمین محمدحسین ملک زاده در چهلمین نشست تخصصی همایش بین‌المللی فقه سیاست خارجی با موضوع «بررسی مبانی فقهی تبدل رأی آیت‌الله حکیم درباره تعامل با اهل کتاب» با اشاره به اینکه موضوع شناسی این بحث بسیار مفصل است و فقط به معنای بین الاذهانی که وجود دارد را در نظر می‌گیریم و منظور ما یهود و نصارا است، گفت: در مورد اهل کتاب یک سری احکام عمومی وجود دارد که هر غیرمسلمانی می‌تواند داشته باشد و یک سری احکام اختصاصی. مثلاً اهل ذمه شدن و زندگی با آزادی در ذمه اسلام و حفظ جان و مال و ناموس او و عناوین از این قبیل از اختصاصات اهل کتاب است و قائلی وجود ندارد که غیر از اهل کتاب مشمول این حکم شود.

وی ادامه داد: اما آیا برخی مسائل مانند طهارت و نجاست و یا جواز نکاح هم از اختصاصات اهل کتاب است یا میان همه کفار عمومیت دارد؟ همچنین چرا آیت‌الله حکیم را انتخاب کردیم؟ اولاً ایشان لااقل در عراق بعد از آیت‌الله بروجردی مرجع تقلید اعلا بودند، درحالی‌که اعاظم دیگری بودند و برخی قائل به اعلمیت سایرین بودند، بنابراین از این لحاظ جایگاه مهم و والایی دارند. جهت دیگر جنبه‌های اجتماعی ایشان است و اثرگذاری فتاوای ایشان بود که در سطح جامعه موج و تحول ایجاد می‌کرد. جهت سوم ارتباط خیلی خوب ایشان با شخصیت‌های جهان اسلام بود که از ایشان شخصیتی بین المللی ساخته بود. از سوی دیگر ایشان سالیان درازی فتاوای مشهوری در مورد اهل کتاب مانند نجاست اهل کتاب، عدم جواز نکاح دائم با کتابیة داشتند که مشهور بود و همه از آن مطلع بودند، اما یک‌باره و پس از سفر درمانی مرحوم آیت‌الله حکیم به انگلستان، فتاوای ایشان در این زمینه تغییر کرد و در هر صورت با توجه به اینکه ایشان مخالفینی هم داشتند، این تبدل رأی نیازمند نوعی جرئت بود.

حجت الاسلام والمسلمین ملک‌زاده با ذکر اینکه برای بررسی رأی مرحوم حکیم، آن را در دو سطح می‌توان بررسی کرد؛ سطح فقه فتوایی و سطح فقه استدلالی، افزود: در سطح فقه فتوایی به رساله‌ی عملیه و کتاب منهاج الصالحین ایشان مراجعه می‌کنیم. در رساله عملیه، ایشان در مسئله ۱۰۷ می‌گویند:«کافر یعنی کسی که غیر معترف به خداوند است یا برای خدا شریک قرار می‌دهد یا پیغمبری پیامبر خاتم را قبول ندارد، نجس است.» در باب ازدواج نیز در مسئله ٢۴٠۶ می‌گویند:«زن مسلمان نمی‌تواند به عقد کافر درآید، مرد کافر هم نمی‌تواند با کافر ازدواج دائم کند. ولی صیغه موقت با زن اهل کتاب مانعی ندارد.» منظور از صیغه هم متعه است و می‌بینم که فتوای ایشان صریح است. اما در منهاج الصالحین که دیدگاه ایشان بعد از تبدل رأی ذکر شده است، در کتاب الطهارة مورد دهم از نجاسات را کافر معرفی می‌کند و اهل کتاب را از این مورد استثنا کرده و ایشان را ذاتاً پاک برمی‌شمرد و باقی مانده‌ی آب و غذای آنها را نیز پاک می‌داند. در کتاب النکاح هم می‌گویند:«ازدواج با کافر غیرکتابی، چه دائم و چه منقطع، جایز نیست و در این حکم اجماع وجود دارد.» و در مورد ازدواج با اهل کتاب هم می‌گویند:«فی الکتابیة قولان، اظهرهما الجواز فی المنقطع و اما فی الدائم اشکال و الاظهر الجواز...» یعنی ازدواج دائم را هم جایز می‌دادند که این نظر قطعا خلاف مشهور است. هرچند ظاهرا فتوای مرحوم آیت‌الله بروجردی هم همین بوده است.

وی گفت: همچنین در استفتائات پرسیده شده از ایشان، بعد از خبر تغییر در فتاوا، سؤالات زیادی از سوی مردم در این مورد مطرح می‌شود و ایشان در پاسخ به این سؤالات که عموماً درباره‌ی طهارت اهل کتاب و پاک بودن غذا و آب خورده شده توسط آنان است، بر فتوای جدید خود تأکید دارند. از جمله در کتاب رسالة الاسلام که در پاسخ تأکید دارند که اهل کتاب طهارت ذاتی دارند، هرچند ممکن است مانند مسلمانان نجاست بر آنان عارض شود اما در صورت برطرف شدن نجاست، پاک هستند. مطلب مهم این است که این تبدل رأی در اواخر عمر ایشان صورت گرفته است و تا اواخر عمر بر همان رأی پیشین بوده اند.

استاد حوزه علمیه قم گفت: در سطح فقه استدلالی، کتاب مستمسک ایشان که اولین شرح استدلالی بر کتاب عروة الوثقی است و تاکنون نیز مورد توجه عموم فقها بوده است. هرچند این کتاب بخش نکاح ندارد و در بخش طهارت می‌توان فتوای ایشان درباره‌ی اهل کتاب را بررسی کرد. در این بخش ذیل عبارات صاحب عروه در اقسام کافر در پاورقی می‌گویند:«درباره‌ی این مطلب اجماع وجود دارد و از کتب سید مرتضی، ابن زهره، ابن ادریس، محقق حلی، علامه حلی و... این اجماع حکایت شده است و حتی ادعای اجماع مسلمین شده است. اما درمیان اهل سنت حکم به طهارت آنان شده است.»

حجت الاسلام والمسلمین ملک‌زاده ادامه داد: به عنوان دلیل دوم به آیه ۲۸ سوره توبه استناد می‌کنند که می‌فرماید:«...إِنَّمَا الْمُشْرِکُونَ نَجَسٌ فَلَا یَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ...» ذیل آیه اشکالاتی که به استدلال به این آیه مطرح شده را بیان می‌کنند و چند پاسخ برای هریک از اشکالات ارائه می‌دهند و سپس به عنوان دلیل سوم به سنت استدلال می‌کنند و روایاتی که از نظر خودشان مهمتر بوده را ذکر می‌کنند. بعد از آن، می‌گویند نصوصی که از آن طهارت اهل کتاب برداشت می‌شود را مطرح می‌کند و نوعی تعارض بین این دو دسته روایات ایجاد می‌شود. گام اول جمع دلالی است در این مواقع، اما از این روش استفاده نمی‌کنند بلکه در این دسته روایات خدشه وارد می‌کنند تا روایت دلالت بر نجاست اهل کتاب را برتری بدهند. این موردی خاص است که علما خلاف روش اجتهادی عمل کرده‌اند.

وی گفت: ایشان به یکایک این روایات طهارت خدشه وارد می‌کنند و در انتها سراغ به آیه حل الطعام می‌روند. تمام اینها را که می‌گویند، از مجموع آن، قول به نجاست اهل کتاب تقویت می‌شود و می‌توان گفت قائل به نجاست هستند. هرچند که بازهم انگار که مطلب برای ایشان تمام نشده است و می‌توان نوعی تردید در رأی ایشان دید. از جمله اشاره به اینکه کثرت اختلاطی که با اهل کتاب وجود داشته و به این ترتیب با حکم نجاست، حرج عظیمی برای شیعیان به‌وجود می‌آمده. البته سعی کرده‌اند اینها را با توجیهاتی پاسخ دهند و عبور کنند اما مشخص است که خودشان به یقین نرسیده‌اند. از جمله اینکه در انتهای کلام خود می‌گویند:«اقوا نجاست اهل کتاب است. هرچند روایات فراوانی درباب نکاح دائم و متعه با کتابیه وجود داشته و شهرت داشته و اصحاب طبق آن عمل می‌کردند، جا داشته اصحاب در این باره، نجاست کتابیه، بپرسند یا امام متذکر آن شود که نسبت به آن مراقبت کنند.» گویا بعد از اینکه می‌گویند اقوا نجاست اهل کتاب است، بازهم قانع نمی‌شوند و می‌گویند پس این روایات را چه‌کار کنیم؟ همچنین از مجمع البیان نقل می‌کنند، طعام اهل کتاب پاک است، اگر نیاز به تزکیه نداشته باشد و اختلاف در جایی است که نیاز به تزکیه دارد.

استاد حوزه علمیه قم گفت: در نتیجه باید گفت، ماده‌ی این تغییر رأی از جانب مرحوم آیت‌الله حکیم، در مستمسک دیده می‌شود و خود آقای حکیم نتوانسته به حکم یقینی برسد و به خاطر مطرح کردن این دست سؤالات و بی پاسخ گذاشتن آن، به نوعی زمینه‌ی این تغییر رأی را داشته است. لکن در مقام فتوا، آنگونه فتوا داد است. اما چرا ایشان به لحاظ استدلالی نمی‌تواند به‌طور قطعی قائل به نجاست اهل کتاب باشد؟ به نظر می‌رسد دلیلش نقل اجماع است. لااقل اگر معتقد به وجود شهرت فتوایی به نجاست اهل کتاب باشیم، این امر اجازه نمی‌داده که ایشان راحت به این مسئله وارد شود.

حجت الاسلام والمسلمین ملک‌زاده افزود: برای تأثیر نقش اجماع بد نیست این نکته را ذکر کنیم که مرحوم آیت‌الله خویی با وجود اینکه برای شهرت وزنی قائل نبودند و در این موضوع در التنقیح تأکید دارند که طهارت اهل کتاب مرتکز ذهنی اصحاب بوده و از این مسئله عبور می‌کردند و مسائل دیگر را مطرح می‌کردند و به‌خاطر پرهیز نداشتن اهل کتاب از نجاسات، عمده مسائل حول این امر بوده است و گفته‌اند نمی‌توانیم به اخبار نجاست فتوا بدهیم، اما با عنایت به وجود شهرت در این زمینه، فتوا به طهارت مشکل‌تر است و به همین دلیل قائل به رعایت احتیاط واجب در این زمینه هستند و البته تا پایان عمر هم رأی خود را تغییر ندادند.

وی در پایان این نشست گفت: بنابراین می‌توان گفت زمینه تبدل مرحوم آیت الله حکیم از پیش وجود داشته و نیازی به استدلال به ادله جدید نداشته اند اما به نوعی احتیاط در فتوا داشتند و بالاخره در اواخر عمر این احتیاط را کنار گذاشتند و با قطعیت فتوا دادند.