بانوی پرستار پارادوومیدانی: برای بیماران کرونایی از قرآن کمک گرفتم

پرستار پارادوومیدانی کار کشورمان گفت: با خدا صحبت می کنم و هر کاری که باعث خشنودی او شود را پیش می گیرم.

به گزارش مشرق، زندگی فیروزه سلطان محمدی نمادی از ایستادگی، صبر، درخشش و البته ایثار است. ورزشکاری که سالم بود، سپس معلول شد اما از ورزش دست نکشید و این روزها به عنوان پرستار داوطلب در خط مقدم مبارزه با ویروس کرونا قرار دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتر بخوانید:

بانوی پارالمپیکی در خط مقدم مبارزه با کرونا +عکس

سلطان محمدی 41 ساله اهل زنجان است و از 13 سالگی به یک بیماری نادر و عجیب لوپوس مبتلا شده. لوپوس (Systemic lupus erythematosus) با نام اختصاری (SLE) یکی از انواع بیماری خود ایمنی است و زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن بیمار شروع به حمله بافت ها و اندام های بدن خود فرد می کند. این حملات باعث التهاب، ورم و آسیب دیدن نقاط مختلف بدن همچون مفاصل، پوست، کلیه ها، خون، قلب و ریه می شود.

سلطان محمدی ورزش را با پاراگلایدر شروع کرد و از سال 88 در این رشته فعالیت می کرده و مقام سوم کشوری دارد. سال 96  در حین پرواز دچار آسیب‌دیدگی شدید شد که معلولیت پا را برای او به همراه داشت. او بعد این سانحه اما از ورزش دست نکشید و رشته  پارادوومیدانی انتخاب کرد و در رشته تخصصی پرتاب وزنه و دیسک مجدداً فعالیتش را از سر گرفت.  این پارادوومیدانی کار 23 سال است که به شغل شریف پرستاری اشتغال دارد و در روزهایی که سر و کله ویروس منحوس کرونا در ایران پیدا شد، به عنوان پرستار داوطلب در خط مقدم مبارزه با بیماری کرونا حضور یافت تا در این روزهای سخت به همنوعان و بیماران کمک کند.

سلطان‌محمدی گوشه ای از زندگی اش پر فراز و نشیب خود را روایت می کند.

*چطور شد که پرستاری را انتخاب کردی؟

من دنیای پرستاری را دوست دارم با روحیاتم سازگاری دارد، وقتی لبخندی از یک بیمار می‌بینم، انگار دنیا را به من می‌دهند. من مسوول بخش اطفال هستم کارهایی برای بچه ها انجام می‌دهم که حتی نیروهای خدماتی نمی کنند. این کارها را با تمام وجود انجام می‌دهم و خوشحالم که دردی از آلام بیماران کم ‌کنم. 

* پس به پرستاری علاقه داشتی؟

انتخاب پرستاری ابتدا بحث علاقه نبود. با بیماری که داشتم، مجبور بودم هر ماه به تهران بروم و این خرج زیادی روی دوش خانواده می‌گذاشت. به خاطر همین دوره‌های بهیاری را دیدم تا سریع‌تر صاحب شغل بشوم و به خانواده کمک کنم. بعدها تحصیلاتم را تا مدرک ارشد ادامه دادم.

*در پرستاری در چه بخشی فعالیت می کنی؟

 13 سال از دوران پرستاری‌ام را در اطراف شهر زنجان کار کردم که در برخی از روستاها بیماری‌های شایع شده مثل آنفلونزا پرندگان، وبا و سرخک که خیلی از روستاها را درگیر خود کرده بود، در کادر پزشکی جهت معالجه بیماران شرکت داشتم. همیشه سعی کردم در خط مقدم مبارزه با بیماری باشم و کارم را به نحو احسن انجام داده و در خدمت مردم باشم.

*در این روزهای کرونایی به چه کاری مشغولی؟

 هم اکنون مسئول نقاهتگاه درمانی بیماران کرونایی در شهر زنجان هستم. کارم از ساعت 7ونیم صبح تا 12 شب طول می کشد و مسئولیت مترون (مسئول خدمات درمانی پرستاری) بر عهده من است. 80 درصد بیماران‌مان در این اقامتگاه، شرایط ماندن در خانه و جداسازی از همدیگر را ندارند و باید به این مرکز انتقال پیدا کنند تا بقیه افراد خانواده مبتلا به کرونا نشوند. کسانی که مشکوک به بیماری هستند به این اقامتگاه منتقل می شوند و داروهای خاصی طبق دستور پزشک به آنها می‌دهیم، آنها را 14 روز در قرنطینه نگهداری می‌کنیم و اگر کرونا نداشتند، به خانه برمی‌گردند و اگر حالشان خوب نشد، آنها را به بیمارستان می‌فرستیم.

*چطور شد که تصمیم گرفتی به بیماران کرونایی کمک کنی؟

وقتی که کرونا به ایران آمد و مشکلات زیاد شد، از دیدن رنج و درد مردم اندوهگین شدم. با اینکه کارم به گونه ایست که می‌توانستم دورکاری کنم و با هیچ کس ارتباط نداشته باشم ولی تصمیم گرفتم برای بیماران کاری انجام دهم تا قدم ناچیزی برای کاهش آلام و رنج مردم برداشته باشم. با خدا صحبت کردم و از او پرسیدم که باید در این اوضاع چه کاری انجام بدهم تا از من راضی باشد. برای حضور در بیمارستان استخاره قرآن گرفتم و خوب آمد، به خدا گفتم وقتی به من می گویی برو، پس خودت مواظب من باش و به پرستاری بیماران کرونایی پرداختم.

*با توجه به شرایطی که داری، از کرونا نمی ترسی؟

من از همه چیز گذشتم، چون خدا به من گفته برو این کار را انجام بده و  انرژی ام را از خدا می گیرم. وقتی خودم را به خدا سپردم دیگر از چیزی نمی ترسم. قسمت یا هر چه بوده، انرژی‌ام را از خدا می‌گیرم و او کمک می‌کند تا هر وقتی عمر هست، خدمت خلق کنم.

*کار در خط مقدم مبارزه با کرونا چگونه است؟ خسته و یا پشیمان نشدی؟

کرونا بیماری نامردیست. برخی‌ها عزیزان‌شان را اینجا می‌گذارند و می روند و این بیماران بعد از دوری با خانواده‌شان، خیلی از نظر روحی افسرده می‌شوند. من برای تغییر روحیه و شاد نگه داشتن آنها و امیدواری به زندگی تا آنجایی که در توانم باشد تلاش می‌کنم.

*با بیماران کرونایی چطور برخورد می کنی و چه کاری برای آنها انجام می دهی؟

پرستاران اقامتگاه درمانی، آنقدر به اندازه من با بیماران در ارتباط نیستند ولی من هر روز  با این وضعیت جسمانی‌ام 4 طبقه را بالا و پایین می‌روم و بعضی از وقتها برای اینکه بیماران از نظر روحی و روانی دچار مشکل نشوند با آنها صحبت می‌کنم. برخی از این بیماران ناشنوا هستند، برای اینکه متوجه صحبتهایم شوند ماسک خودم را برمی دارم تا آنها با لب خوانی بفهمند به آنها چه می‌گویم و حتی بعضی از اوقات با آنها غذا می‌خورم. این قدر بیماران با من ارتباط خوب برقرار کردند که وقتی به پایان ساعت کاری‌ام می رسم تا به خانه بروم، نمی‌خواهند من از آنجا بروم و پیش شان بمانم.  

*با توجه به شرایطی که داری، کار حساس و پرتحرک پرستاری دشوار نیست؟

با توجه به اینکه در این روزها کم ورزش می‌کنم، وزنم بالا رفته است، وقتی از سرکار به خانه برمی‌گردم اینقدر پاهایم خسته هستند و در آب نمک ماساژ می‌دهم تا کمی از خستگی هایم برطرف شود. بعضی از اوقات تا جایی خسته می‌شوم که نمی‌توانم روی پاهایم بایستم. عصای خود را همراه دارم، ولی اکثر اوقات این عصا پشت ماشین است. 

*خانواده شما می دانند به صورت داوطلب پرستاری بیماران کرونایی را انجام می دهی؟

در حال حاضر خانواده ام می‌دانند من پرستارم ولی نمی‌دانند به صورت داوطلب پرستاری بیماران کرونایی را انجام می‌دهم.

*نظر خانواده، همکاران و دوستان در مورد فعالیت‌های شما چیست؟

در مصدومیتم خانواده کمکم کردند اما خیلی سرزنش شدم. هیچگاه از مشکلات جسمانی‌ام پیش آنها صحبت نمی‌کنم، چون توصیه می کنند با این شرایط کارم را کنار بگذارم. حتی همکارانم مثل خانواده‌ام هستند و بعد از گذشت 3 سال از دست‌شان در امان نیستم و می‌گویند بهتر است با این وضعیت در خانه بمانی و این کارهای پرخطر را کنار بگذاری.

*بدترین اتفاق این روزهای کرونایی چه بود؟

بدترین لحظه در این روزهای کرونایی زمانی بود که یکی از همکاران خوبم سرفه‌های شدید داشت و مشکوک به کرونا بود. تا جواب تستش بیاید من هزار بار روزی می‌مردم و زنده می شدم اما خوشبختانه کرونا نبود.

*از فعالیت های ورزشی ات بگو. میان این همه ورزش چطور پاراگلایدر را انتخاب کردی؟ 

من به ورزش‌های هیجانی علاقه زیادی دارم، مثلا رانندگی با سرعت بالا را دوست دارم و برای رسیدن به هیجان زیاد با پاراگلایدر آشنا شدم. از سال 89 ورزش پاراگلایدر را شروع کردم و در سال 93 پرواز مسافت را انجام دادم. در ترکیه کلاس امنیت پرواز را گذارندم و اولین پرواز مسافت خودم را سال 94 در شهر ایلام به مصافت 50 کیلومتر طی کردم. در آن سال رتبه دوم ایران نیز داشتم و در مسابقات بین‌المللی مقام را کسب کردم.

*چطور شد که مصدوم شدی؟

در همان سال برای مسابقات جهانی آماده می‌شدم و می‌دانستم تجهیزاتم ایراد دارد ولی چون هزینه تعمیرات پاراگلایدرم بالا بود، به تنهایی از پس هزینه‌هایش برنمی‌آمدم. با خودم فکر می کردم تا زمان برگزاری مسابقات جهانی یک اسپانسر پیدا می‌کنم تا امکانات و تجهیزات را برای پرواز در مسابقات جهانی تهیه کند. 

*روز حادثه چه اتفاقی رخ داد؟

از 60 متری سقوط کردم و چون بیماری لوپوس داشتم و پلاکت های خونم به 25 هزار سقوط پیدا کرده بود، جراح می گفت؛ من این مصدوم را عمل نخواهم کرد تا پلاکت‌هایش بالا بیاید. بعد 12 روز در بیمارستان که تمام استخوان‌هایم خرد شده بود و بخاطر این بیماری نیز پوکی استخوان هم داشتم، معلول شدم و دیگر نمی توانستم راه بروم.

*پس علاوه بر معلولیت، با یک بیماری خاص هم مبارزه می کنی؟ 

 در سن 13 سالگی فهمیدم بیماری لوپوس دارم. خیلی ناراحت شدم از دنیا شاکی بودم و از زمین و زمان گلایه داشتم و می‌گفتم چرا من؟ چرا باید تا آخر زندگی‌ام این گونه با درد زندگی کنم و نسبت به بقیه آدم‌ها عمری کوتاهی داشته باشم؟ تا جاییکه حتی چند بار هم بخاطر درد شدید دیالیز شدم.

*چطور با این بیماری کنار آمدی؟

با اینکه سن کمی داشتم ولی بعد از یک مدتی به خودم آمدم و گفتم تا چه زمانی باید بنشینم و افسوس بخورم. توانستم با این بیماری کارهای زیادی بکنم و ورزش حرفه ای انجام بدهم.

*برای معالجه معلولیت به پزشک مراجعه کردی؟

یکسال قبل از اینکه پارادوومیدانی را شروع کنم یک پزشک متخصص در تهران به من گفت؛ با وضعیت معلولیت تو اگر یک فرد سالم بود، 65 درصد احتمال خوب شدن داشت. او را جراحی می‌کردیم تا خوب شود. ولی چون تو بیماری لوپوس (که از 13 سالگی این بیماری با من بوده و هیچ وقت من را رها نمی کند) داری، بالای 90 درصد بهبود پیدا نمی‌کنی، پایت را از دست خواهی داد و ویلچرنشین می‌شوی. من ناراحت نشدم و گفتم با همین شرایط ورزش می‌کنم و پارادوومیدانی و رشته پرتاب وزنه را شروع کردم. همین پزشک بعد از دیدن عکسهای پایم بعد گذشت یکسال و نیم اذعان کرد که پایم 60 درصد خوب شده و در مدت 6 ماه بازتوانی شده است.

*بسیاری از افرادی که همانند شما سالم بوده اند و بعد معلول می شوند، روحیه خود را از دست داده و افسردگی می گیرند اما شما بهتر از قبل به زندگی بازگشتی؟

 هر فردی بعد از معلولیت از نظر روحی خیلی بهم می‌ریزد، اما من با وجود مصدومیت شدید و یک بیماری نادر باز هم خانه نشین نشدم و با همین شرایط هم ورزش می‌کنم. برای افرادی که معلول می شوند پیامی دارم و باید به آنها بگویم؛ هیچکس به غیر از خودتان نمی‌تواند به شما کمک کند و فقط باید تکیه‌تان به خدا باشد و با کمک خدا و همت‌تان به جلو حرکت کنید.

*با وجود معلولیت، باز هم ورزش را کنار نگذاشتی...

9 ماه از آسیب دیدگی‌ام گذشته بود که دوباره فعالیت‌های ورزشی را از سر گرفتم. در باشگاه بدنسازی تمریناتم را آغاز کردم و برنامه ای برای اینکه بخواهم با جانبازان و معلولین کار کنم، نداشتم. یک روز در باشگاه برای تقویت پاهایم پرس می‌زدم که مربی این باشگاه اصلاً مرا نمی شناخت، به من گفت پرس پا را اشتباه می زنی. بعد متوقف کردن تمرینم، اعصایم را برداشتم که در آن لحظه مربی پی به معلولیت من برد و فهمید در پاهایم دچار مشکل هستم. به من گفت تو چرا اینجایی؟ وقتی تو این همه به ورزش علاقه داری و اگر ناراحت نمی‌شوی به هیأت جانبازان و معلولان استان زنجان مراجعه کن تا در سطح قهرمانی به ورزش ادامه دهی.

*چطور رشته پرتاب وزنه را انتخاب کردی؟

در هیأت جانبازان و معلولان با دیدن وضعیت جسمانی‌ام رشته پرتاب وزنه را برای من مناسب دیدند و همچنین خودم نیز علاقه به وزنه دارم. در مسابقات کشوری هم مقام سوم را کسب کردم. به صورت ایستاده پرتاب می کنم  و رکوردم نزدیک 7 متر است و از نظر جهانی پرتاب وزنه با رکوردی که دارم سوم جهان هستم.

*برای حضور در پارالمپیک امید داری؟

برای شرکت در مسابقات گزینشی پارالمپیک توکیو باید در رقابتهای امارات جهت کسب سهمیه حاضر شوم تا در رنکینگ قرار بگیرم. ولی رقابت پرتاب وزنه در این پیکارها وجود ندارد و باید در رشته پرتاب دیسک در این گزینشی شرکت کنم. از همین رو در حال حاضر به بدنسازی پرتاب دیسک می‌پردازم و هنوز به حرکت پرتاب نرسیدم تا سرعتی کار کنم. تمرین می کنم تا پس از رفع کرونا و برگزاری این مسابقات در امارات بتوانم سهمیه پارالمپیک توکیو را به دست آورم. ولی به آینده امیدوارم چون پارالمپیک یک سال عقب افتاد به نفع من شد تا خودم را برای این بازیها آماده کنم.

*پاراگلایدر یک ورزش خاص است. با توجه به شرایطی که داری، می توانی به رشته پاراگلایدر ادامه بدهی و یا آن را کنار گذاشتی؟

همانطور که گفتم من به ورزش های هیجانی خیلی علاقه دارم بنابراین نمی توانستم پاراگلایدر را کنار بگذارم. دوستان زیادی خارجی در رشته پاراگلایدر دارم. یکی از دوستان سوئدی‌ام اصرار داشت تا به جشنواره پاراگلایدر در ترکیه بیایم. ولی نمی خواستم به او بگویم که چه اتفاقی برایم افتاده تا ذهنیتی که نسبت به من دارد، خراب نشود. از طرفی هم نمی خواستم مجبور شوم دروغ بگویم و همیشه به او می‌گفتم نمی توانم بیایم ولی بعد از اصرار زیادش بالاخره دل را به دریا زدم و مشکل معلولیتم را برایش گفتم که چه اتفاقی برای من رخ داده است. او به من گفت؛ مهم نیست و شناختی که من از تو دارم می‌توانی دوباره شروع کنی و سپس در ترکیه برای من تجهیزات آورد و دوباره پرواز کردم. تعداد انگشت شماری با شرایط جسمانی من در کل دنیا با پاراگلایدر پرواز مسافت دارند.

*در مسابقات پاراگلایدر هم شرکت می کنی؟

پاراگلایدر برای اولین بار در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا جز رشته های ورزشی بود و من حتی می توانم در بازیهای آسیایی 2022 هانگژو چین مسابقه بدهم.

*در زندگی درد زیاد کشیدی، چطور تحمل کردی و ادامه دادی؟

مصیبت‌های زیادی کشیدم که فقط به گفتن چند جمله خلاصه نمی‌شود. دردی که دارم کسی نمی تواند ببیند و باور ‌کند ولی با خدا صحبت می کنم و هر کاری که باعث خشنودی او شود را پیش می گیرم. این دردها برای من همیشگی بوده و تازگی نداشته، در ورزش باز هم آسیب بدتر دیدم اما گفتم ایرادی ندارد باز هم می توانی بلند شوی و باز هم به ورزش مشغول شدم.

*با توجه به مشغله فراوان پرستاری و درگیری های این روزها، این روزها چطور ورزش می‌کنی؟

 تا 28 اسفند 98 روزی 5 ساعت تمرین داشتم ولی با این شرایط حالا مسئولیتم سنگین شده. دو ماه است به باشگاه نمی روم تا ورزش مداوم و پرفشار داشته باشم. در این شرایط کرونایی قبل از اینکه به سرکار بروم در خانه ورزش می کنم و به شکل سبک بدنسازی می‌کنم تا از لحاظ جسمانی با افت مواجه نشوم. با وزنه 20 کیلویی و دمبل تمریناتم را انجام می دهم.

*به غیر از پاراگلایدر و پارادوومیدانی، چه رشته های ورزشی دیگری را انجام می دهی؟

  دوچرخه ثابت می زنم و در مسیر بدون شیب نیز دوچرخه‌سواری می‌کنم. شناگر خوبی هستم ولی چون نمی توانم در مسابقات جهانی شرکت کنم، ناراحت می شوم.

*ظاهرا به شدت اهل رقابت هستی؟

بله، اخلاقی دارم که همیشه به دنبال رکوردزنی هستم.

*با توجه به علاقه ات به ورزش های هیجانی و رقابت، فوتبالی هستی؟

بله، فوتبال می بینم و پرسپولیسی‌‌ام. وقتی پرسپولیس برنده بشود، خیلی خوشحال می‌شوم.

*اگر قرار باشد بین پرستاری، پاراگلایدر، پارادوومیدانی یکی را انتخاب کنی، کدام را انتخاب می کنی؟ 

با همین شرایطی که دارم، مطمئنا باز هم پرستاری را انتخاب می‌کنم. اولویتم پرستاری است چون هرگاه مردم به من احتیاج داشته باشند، برای کمک به آنها داوطلب خواهم شد. 

*کسی برای رسیدن به خواسته‌هایتان کمک‌تان می کند؟

 قبل از معلولیت خیلی جاها رفتم ولی هیچ کس کمکم نکرد. روحیه من به گونه ای است که راهی پیدا می‌کنم اگر پیدا نشد، راهی برای خودم می‌سازم. یک جا نمی‌ایستم تا جریان آبی بیاید مرا با خود ببرد و به یک جا برساند. بعضی وقت‌ها نارحت می‌شوم ولی باز نارحتی‌ام زیاد طول نمی‌کشد.

*خواسته ای از مسئولان ورزش داری؟

ورزشکاری مدال می‌آورد یا رکورد می‌زند خیلی زحمت کشیده تا به اینجا برسد، امیدوارم حداقل از قهرمان‌ها حمایت کنند.

و حرف آخر...

 از هموطنام خواهش می‌کنم به توصیه‌های بهداشتی و فاصله گذاری اجتماعی عمل کنند تا کادر درمانی کشور کارش کمی کمتر از قبل شود.

منبع: فارس

منبع: مشرق

کلیدواژه: کرونا اخبار بورس پرستار پارادوومیدانی ویروس کرونا خط مقدم مبارزه بیماران کرونایی مسابقات جهانی انجام می دهم سلطان محمدی ورزش می کنم رشته پرتاب پرتاب وزنه من گفت برای من باز هم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۴۴۰۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۱۳ درصد ایرانی‌ها آسم دارند

به گزارش «تابناک»، دکتر مریم محلوجی‌راد همزمان با روز جهانی آسم و آلرژی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره بیماری آسم توضیح داد: پروسه ابتلا به آسم مانند بیماری‌های عفونی نیست و معمولا به صورت خود به خود ایجاد می‌شود؛ به عبارت دیگر، آسم، پیامد یک بیماری نیست. آسم یک بیماری التهابی ریه است و عفونت در ابتلا به این بیماری هیچ نقشی ندارد.

وی درباره تاثیر عفونت بر شدت آسم گفت: عفونت به عنوان یک عامل محرک می‌تواند سبب افزایش شدت بیماری یا شروع حمله آسم باشد. باز هم تاکید می‌کنم، آسم یک بیماری التهابی مزمن است که در کودکان به دلیل آلرژی ایجاد می‌شود.

حدود ۱۳ درصد ایرانی‌ها آسم دارند

پزشک کلینیک آسم و آلرژی سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره آسم کودکان توضیح داد: اکثر «آسم کودکان» از نوع آسم آلرژیک است؛ در حالی که عوامل آلرژیک و غیرآلرژیک به طور برابر در ابتلای آسم بزرگسالان نقش دارند.  

محلوجی گفت: عوامل آلرژیک محیط، سبب بروز و تشدید عوارض آسم  آلرژیک می‌شوند. عوامل آلرژیک بر ابتلا به آسم آلرژیک تاثیرگذار هستند؛ همچنین سایر مولفه‌ها، آسم غیرآلرژیک را تحت تاثیر قرار می‌دهند.  

وی با بیان اینکه میزان ابتلا به آسم در کشور بررسی شده، اظهار کرد: وضعیت ابتلا به آسم در میان گروه‌های سنی بررسی شده، حدود ۹ تا ۱۳ درصد از گروه‌های سنی مختلف به بیماری آسم مبتلا هستند. منظور این است میزان ابتلا به آسم با توجه به شرایط سنی افراد تغییر می‌کند. همچنین وضعیت ابتلا به آسم در سطح جهانی حدود  ۳ تا ۱۵ درصد گزارش شده که در برخی کشورها به ۲۰ درصد نیز می‌رسد.

آلودگی هوای کلانشهرها از عوامل مهم ابتلا به آسم
استان‌های رکورددار آسم

محلوجی با بیان اینکه بسیاری از کشورها نسبت به کنترل عوامل محرک و آلرژی‌زا اقدام کرده‌اند، افزود: آنها با کنترل عوامل محرک و آلرژی‌زا توانسته‌اند، شیوع آسم را کاهش دهند یا میزان ابتلا به این بیماری را به یک سیر ثابت برسانند. به نظر می‌رسد، میزان ابتلا به آسم در کشور رو به افزایش است. یکی از دلایل افزایش ابتلا به آسم در کشور، آلودگی کلان‌شهرها است که جزو عوامل مهم ابتلا به این بیماری محسوب می‌شود.   شهرهای اراک و اهواز و استان سیستان‌و بلوچستان، بیشترین میزان شیوع آسم را تجربه‌کرده‌اند.  

تاثیر آلودگی هوا بر افزایش ابتلا به آسم

عضو انجمن آسم و آلرژی ایران ادامه داد: آلاینده‌های مضر هوا وارد دستگاه تنفس می‌شوند؛ این آلاینده‌ها برحسب اندازه‌ای که دارند (ذرات حدود ۴ تا ۵ میکرون) می‌تواند به «راه‌های هوایی پایین‌تر» وارد شوند. همچنین ذرات بسیار ریز می‌توانند تا انتهای ریه نفوذ کنند و حتی وارد خون شوند. اغلب آلاینده‌ها، «رادیکال‌های آزاد» هستند که سبب التهاب ریه یا سایر قسمت‌های بدن می‌شوند و جزو موارد آسیب‌زا به حساب می‌آیند. به دلیل اینکه آسم یک بیماری التهابی است آلودگی هوا می‌تواند میزان بروز و شدت این بیماری را افزایش دهد. کلان‌شهرها، آلودگی هوای بیشتری دارند، به همین دلیل، میزان ابتلا به این بیماری در شهرهای بزرگ افزایش می‌یابد.

محلوجی درباره تفاوت آسم بزرگسالان و کودکان گفت: «ژنتیک» و «عوامل محیطی» در بروز آلرژی نقش دارند؛ به نحوی که اگر یکی از والدین آلرژی داشته باشد، احتمال ابتلای فرزند آنها به آلرژی حدود ۵۰ درصد است. همچنین اگر پدر و مادر هر ۲ دارای آلرژی باشند، احتمال ابتلای فرزند به آلرژی به ۷۰ درصد می‌رسد. بنابراین باید گفت ژن، نقش ۵۰ درصدی در بروز آلرژی دارد و ۵۰ درصد دیگر نیز برای عوامل محیطی است.

پزشک کلینیک آسم و آلرژی سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره نقش عوامل محیطی بر بروز آلرژی گفت: عوامل محیطی که منجر به آلرژی می‌شود به ۲ دسته «آلرژن‌ها» و «عوامل محرک» تقسیم می‌شود. آلرژن‌ها نیز به ۲ دسته «بیرونی» و «درونی» تقسیم می‌شود. گرده درختان، چمن‌ها و علف‌های هرز جزو  آلرژن‌های محیط‌ باز هستند؛ همچنین «مایت‌های گردوغبار»، سوسک، کپک‌ها و حیوانات خانگی مثل گربه و سگ جزو آلرژن‌های درونی محسوب می‌شوند.

وی درباره دسته محرک‌ها توضیح داد: نه تنها موارد دخانی بلکه سایر موارد استنشاقی جزو محرک‌ها به حساب می‌آیند. همچنین شوینده‌ها و موادی که بوی تند دارند باید در دسته محرک‌ها لحاظ شوند. ژنتیک و عوامل محیطی که موجب بروز آلرژی می‌شوند در سیر خود به صورت «اگزما اتوپیک»، «آسم کودکان» و «رینیت آلرژیک» تظاهر پیدا می‌کنند.

پزشک کلینیک آسم و آلرژی سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره میزان کودکان مبتلا به آسم گفت: نتایج مطالعات کشوری که با همکاری «مرکز تحقیقات ایمونولوژی» و «انجمن آسم و آلرژی ایران» انجام شده، بیان می‌کند میزان ابتلا به آسم در میان کودکان نسبت به بزرگسالان بیشتر است. با توجه به آمار ۹ تا ۱۳ درصدی آسم در کشور باید گفت که عددهای بالاتر مربوط به آسم کودکان است.

نقش داروهای استنشاقی در کنترل و درمان آسم

محلوجی درباره روش‌های درمانی نوین گفت: داروهای استنشاقی، مهم‌ترین دارو در زمینه کنترل و درمان آسم است که سالیان سال مورد استفاده قرار گرفته‌ و نتایج خوبی برجای گذاشته‌اند. مقاومت‌هایی برای استفاده از اسپری‌های استنشاقی وجود داشت که با بهره‌ گرفتن از آموزش توانستیم در جهت رفع آن گام برداریم.

وی با بیان اینکه استفاده از عوامل «بیولوژیک» جزو روش‌های جدید درمان آسم به حساب می‌آید، گفت: استفاده از  «امالیزوماب» که در واقع یک  “Anti IgE”  است برای درمان آسم کاربرد دارد.   امالیزوماب حدود ۲ سال است در کشور تولید شده، تجربه در مواجهه با بیماران نشان داده که اثرگذاری نمونه داخلی و خارجی این دارو بیانگر یکسان است.

عضو انجمن آسم و آلرژی ایران ادامه داد: برخی از داروهایی بیولوژیک که شاید اثربخشی بیشتری داشته باشند در دسترس نیستند. امیدواریم که شرایط به نحوی باشد که این داروها در دسترس بیماران قرار گیرند.   

ضرورت توجه به آموزش در کنترل آسم

محلوجی با بیان اینکه «آموزش بیماران» اولین نکته در مدیریت آسم به حساب می‌آید، افزود: هفتم می به عنوان روز جهانی آسم شناخته می‌شود و  هر ساله شعاری را برای این روز در نظر می‌گیرند. «توانمندکردن بیماران مبتلا به آسم از طریق آموزش» به عنوان شعار سال جاری انتخاب شده است. بیماران مبتلا به آسم باید بپذیرند که به این بیماری مبتلا هستند و باید برای درمان آن اقدام کنند.

وی ادامه داد: وظیفه مراکز بهداشتی و دانشگاهی این است که به بیماران آموزش دهند و به آنها بگویند درمان فقط مصرف دارو نیست؛ بلکه شامل اجتناب از عوامل مسبب حمله آسم هم می‌شود. بیماران با بهره‌ گرفتن از آموزش باید بدانند که درمان در وهله نخست، اجتناب از عوامل محرک‌زا و گام دوم نیز استفاده از داروها است. حملات آسم با افزایش علائم سرفه، خس‌خس کردن و تنگی‌نفس شروع می‌شود و با پیش‌روی می‌تواند سبب افت اکسیژن خون‌ شود. در چنین شرایطی، بیمار باید در بیمارستان و حتی ای‌سی‌یو بستری شود. اغلب مرگ‌ومیر ناشی از آسم به علت حمله حاد آسم است که باعث تنگی نفس و کاهش اکسیژن می‌شود.  

محلوجی درباره آموزش در حوزه آسم گفت: تلاش‌هایی در زمینه آموزش آسم توسط انجمن آسم و آلرژی ایران با همکاری مرکز  تحقیقات ایمونولوژی اسم و آلرژی صورت گرفته است. همایش علمی آسم هر ساله همزمان با روز جهانی این بیماری برگزار می‌شود و جدیدترین موارد مرتبط آسم مورد بررسی قرار می‌گیرد. در کنار همایش علمی، «همایش آموزش خانواده» نیز برگزار می‌شود و نکاتی درباره بیماری آسم به بیماران و خانواده‌های آنها ارائه می‌شود.

وی ادامه داد: پزشکان تلاش می‌کنند که به بیماران به ویژه بیمارانی که برای نخستین‌بار به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند، نکات آموزشی لازم را ارائه دهند.  

۴۵۰ هزار فوتی ناشی از آسم در دنیا

محلوجی درباره میزان مرگ‌ومیر ناشی از بیماری آسم گفت: حدود ۳۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان به آسم مبتلا  هستند و میزان مرگ‌ومیر ناشی از بیماری حدود ۴۵۰ هزار نفر گزارش شده است. آماری مربوط به میزان مرگ و میر ناشی از آسم در کشور در دسترس نیست.

عضو انجمن آسم و آلرژی ایران درباره کلینیک آسم و آلرژی جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران گفت: کلینیک سازمان جهاد دانشگاهی حدود ۱۲ سال پیش تاسیس شده و پزشکان فوق‌تخصص ایمنولوژی که عضو هیات‌علمی دانشگاه‌های علوم‌پزشکی هستند، جدیدترین خدمات علمی به بیماران را ارائه می‌دهند. بیماران این کلینیک در صورت لزوم، تحت تست‌های آلرژی از جمله «تست‌های پوستی آلرژی» قرار می‌گیرند.

وی ادامه داد: همچنین انواع تست‌های تنفسی اعم از تست‌های چالشی با «برونکودیلاتور»، تست ورزش، تست‌های متاکولین و نیتریک‌اکسید بازدمی به منظور شناسایی نوع بیماری فرد در این مرکز انجام می‌شود. پس از تشخیص نوع بیماری، روش‌های درمانی نوین مانند تزریق داروهای بیولوژیک، ایمونوتراپی (تزریق واکسن  آلرژی) با توجه به نوع بیماری ارائه می‌شود. افرادی که مبتلا به آسم‌های آلرژیک هستند مورد «ایمونوتراپی» قرار می‌گیرند و پروسه واکسن‌درمانی برای آنها انجام می‌شود.  

محلوجی در پایان گفت: توصیه می‌کنم بیمارانی که به آسم مبتلا هستند بیماری خود را جدی بگیرند. اکثر موارد آسم، قابل کنترل است. بیماران با درمان‌های استنشاقی می‌توانند بیماری خود را  کنترل کنند و به زندگی طبیبعی خود ادامه دهند.