پاسخی به چند ابهام درباره صادرات بنزین

کشتی‌های کوچک مانند 5 نفتکشی که به ونزوئلا رفتند، هم برای کوتاه کردن مسیر خود و کاهش هزینه، و هم ناتوانی در برابر طوفان‌های اقیانوسی، مسیر سوئز را برای عبور خود انتخاب می‌کنند.

به گزارش مشرق، موفقیت ایران در صادرات بنزین به ونزوئلا با واکنش‌های عجیبی از سوی مخالفان جمهوری اسلامی ایران مواجه شده است؛ وقتی رویترز برای نخستین بار این خبر را منتشر کرد و رسانه‌های غربی از معامله بنزین با طلای ونزوئلا گفتند، برخی جریان‌ها آن را یک خبر مهم ارزیابی کردند اما اندکی بعد، ترجیح دادند سکوت کرده و در مرحله بعد، به خبرهایی خبرگزاری که منبع اصلی‌شان در سایر موارد بود، حمله کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتر بخوانید: عکس/ بوسه بر پرچم ایران در ونزوئلا ناگفته‌هایی از همکاری نفتی ایران و ونزوئلا داستان دیپلماسی نفتکش‌ها!

وقتی رویترز درباره تعداد کشته‌های آبان ماه عددسازی کرد، همین افراد آن را وحی منزل فرض کردند و وقتی این اعداد بطور کلی زیر سوال رفت، به آن وفادار ماندند. در باب موضوع نفتکش‌های ایران که راهی ونزوئلا شدند، رویترز و واشنگتن پست و سایر رسانه‌های امریکایی را به دورغگویی متهم کردند.

رسانه‌های غربی نوشته بودند ایران در قبال صادرات بنزین به ونزوئلا، از این کشور طلا دریافت کرده است که این رقم بین 400 تا 800 میلیون دلار در چرخش بود. گرچه مقامات ایرانی هیچ اطلاعاتی در این باره ارائه ندادند و کاملا در سکوت به کار خود مشغول هستند، اما استانداردهای دوگانه معاندین هم در نوع خود جالب است. آن‌ها به دنبال جا انداختن این دروغ هستند که ایران بنزین خود را به صورت رایگان در اختیار کاراکاس قرار داده است و بابت این همکاری، یک سنت هم دریافت نکرده است.

در این گزارش به چند ابهام وارد شد به معامله بنزینی ایران که در فضای مجازی دست به دست می‌شود، پاسخ داده شده است؟
 
یک نفتکش به جای 5 نفتکش

در فضای مجازی این انتقاد وارد می‌شود که جمهوری اسلامی ایران به دنبال نمایش است و بجای آنکه یک نفتکش بزرگ را راهی ونزوئلا کند، آن را در 5 نفتکش تقسیم کرده است تا مانور قدرت هزینه‌سازی به راه بیاندازد. در پاسخ باید گفت انتقال هیدروکربورها در جهان توسط سه نوع نفتکش انجام می‌شود،

نفتکش‌های مخصوص نفت خام، فرآورده‌های نفتی  و گاز مایع. درباره نفتکش‌هایی که از خلیج فارس به سمت ونزوئلا راه افتادند باید گفت این کشتی‌ها از نوع Chemical/Oil Products Tanker بوده و مخصوص حمل فرآورده‌های نفتی هستند که معمولا در سایزهای 35 هزار تنی طراحی می‌شوند. اصولا نفتکش‌های بزرگ در بخش فرآورده کارآیی ندارد زیرا بنادر زیادی نمی‌توانند کشتی‌های بزرگ فرآورده را پهلو دهند و بر همین اساس، از نفتکش‌های کوچک و متوسط استفاده می‌کنند.

البته این به معنای آن نیست که نتوان از نفتکش‌های نفت خام استفاده کرد؛ این امکان وجود دارد اما اصولا پاکسازی مخازن نفتکش‌ها از نفت خام و آماده سازی ان برای فرآورده‌های نفتی بویژه بنزین بسیار هزینه‌بر است و چنین راهکارهایی در جهان نفت کارآیی ندارد. بر فرض اگراین کارصورت پذیرد، نفتکش بزرگ در کدام بندر کشور می‌تواند پهلوگیری شود و بنزین بارگیری کند چرا که همه بنادری که مبدا صادرات فرآورده‌های نفتی ایران هستند از چنین ویژگی برخوردار نیستند.

حتی اگر با راهکارهای دیگر بتوان این مشکل را برطرف کرد، چالش بعدی آن است که آیا بندر مقصد توانایی پهلودهی به نفتکش‌های بزرگ را دارند یا خیر؟

حتی اگر این مشکل هم برطرف شود، باید گفت کشتی‌های بزرگ توانایی عبور از کانال سوئز را ندارند؛ تنها یک راه باقی می ماند و آن دور زدن قاره آفریقاست که هزینه های سنگینی به خریدار یا فروشنده نفت تحمیل می‌کند. در نهایت باید گفت بهترین کشتی‌ها برای صادرات بنزین به ونزوئلا، همین تانکرهایی است که خبرساز شده‌اند.
 
چرا از مسیر سوئز؟

ابهام دیگری که درباره صادرات بنزین به ونزوئلا مطرح می‌شود، مسیر در نظرگرفته شده برای این سفر دریایی بود. به طور کلی هر نفتکشی که بخواهد به قاره آمریکا برود دو راه دارد؛ راه نخست دور زدن قاره آفریقا و دماغه امید نیک و ورود به اقیانوس اطلس است و راه دوم، ورود به دریای سرخ ، عبور از کانال سوئزt ورود به مدیترانه و عبور از تنگه جبل الطارق است که در نهایت وارد اقیانوس اطلس می شود.

اصولا مسیر نخست برای کشتی‌های بزرگ است که نمی‌توانند از کانال سوئز عبور کنند، این کشتی‌ها به دلیل اینکه می‌توانند ذخایر سوخت کافی داشته باشند و در مقابله با طوفان‌های سخت اقیانوس‌ها بویژه در حوالی آفریقا دوام بیاورند این مسیر را انتخاب می‌کنند. اما کشتی‌های کوچک مانند 5 نفتکشی که به ونزوئلا رفتند، هم برای کوتاه کردن مسیر خود و کاهش هزینه، و هم ناتوانی در برابر طوفان‌های اقیانوسی، مسیر سوئز را برای عبور خود انتخاب می‌کنند. به بیان ساده‌تر، انتخاب مسیر برای 5 نفتکشی که به ونزوئلا رفته است، یک انتخاب کاملا منطقی و منطبق بر قواعد دریانوردی است.
 
بهانه مسافت

می‌گویند با توجه به بعد مسافت میان دو کشور، این اقدام جمهوری اسلامی ایران غیرمنطقی و غیراقتصادی است؛ افرادی که اینگونه ادعاها را تکرار می‌کنند اندک آشنایی با قراردادهای رایج در حوزه تجارت نفت و فرآورده‌های نفتی ندارند.

در پاسخ باید گفت قراردادهای رایج، اغلب بر اساس تحویل در مبدا ( FOB) و یا تحویل در مقصد (CIF) است که در قرارداد نوع اول، هزینه حمل و نقل و اجاره نفتکش، بیمه و ... بر عهده خریدار است. در سیف اما همه چیز بر عهده فروشنده است اما با این تفاوت که فروشنده، بهای پرداخت شده را برای اجاره نفتکش، پرداخت بیمه و سایر هزینه‌ها از خریدار دریافت می‌کند؛ تمامی این موارد در قرارداد قید شده است. ایران بارها از برزیل بنزین وارد می‌کرد کما اینکه در ابتدای دولت نهم، ونزوئلا یکی از تامین کنندگان بنزین ایران بوده است.

گرچه مسافت یک شاخص مهم برای حداکثرسازی منافع هر کشوری در تجارت نفت و فرآورده‌های نفتی است اما مهم‌تر از آن روابط راهبردی و استراتژیک کشورها با یکدیگر است و البته نوع نگاه کشورها به یکدیگر. به عنوان نمونه چینی‌ها با وجود دسترسی راحت به منابع انرژی در خلیج‌فارس و روسیه، از کشورهای برزیل، نیجریه و آنگولا نفت وارد می‌کنند چرا که معتقدند برای حفظ منافع خود در بلند مدت، باید منابع تامین نفت خود را افزایش دهند ولو به قیمت افزایش هزینه‌های تجارت. و یا آمریکایی‌ها برای صادرات گاز مایع خود به پاکستان و عراق برنامه ریزی‌های جدی آغاز کردند.

منبع: میز نفت

منبع: مشرق

کلیدواژه: کرونا اخبار بورس سهام عدالت خلیج فارس آفریقا عراق آمریکا واشنگتن روسیه بنزین ونزوئلا صادرات بنزین به ونزوئلا فرآورده های نفتی باید گفت نفتکش ها کشتی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۸۹۵۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونه بازار مرغ ترکمنستان را از دست دادیم؟

رمضان بهرامی، رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و ترکمنستان در گفت‌وگو با ایلنا گفت: تا یک دهه پیش ترکمنستان بازار بکری برای مرغ ایرانی بود زیرا این کشور مرغ تولید نمی‌کرد و کل تقاضای جمعیت شش میلیون نفری آن را صنعت مرغداری ایران تامین می‌کرد.

وی افزود: البته در آن زمان از فرانسه و ترکیه هم مرغ به ترکمنستان وارد می‌شد اما ایران به دلیل نزدیکی جغرافیایی گزینه مطلوب‌تری برای ترکمنستانی‌ها بود، با این حال ابلاغ بخش‌نامه‌های ناگهانی و پیش‌بینی نشده از سوی مسئولان ایرانی صادرات مرغ را از ایران به این کشور با توقف‌های گاه و بیگاه روبه‌رو می‌کرد و سبب می‌شد بازرگانان ایرانی نتوانند به تعهدات خود در بازار مصرف این کشور عمل کنند؛ این خطای ایران در صادرات با ترکمنستان آنها را به تکاپو انداخت تا خود تولید مرغ را آغاز کنند و امروز نه تنها خودکفا شده‌اند بلکه ظرفیت‌های صادراتی هم دارند.

بهرامی خاطرنشان کرد: دولت ترکمنستان حمایت ویژه‌ای از صنعت مرغداری دارد تا جایی که امروز قیمت مرغ در ترکمنستان برابر با ۴۰۰۰۰ تومان ایران است، بنابراین امکان ورود دوباره به این بازار وجود ندارد.  

رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و ترکمنستان تصریح کرد: اگر خطای مسئولان دولتی در تنظیم مقررات صادراتی نبود امروز بازار ترکمنستان را از دست نمی‌دادیم البته که منظور دولت خاصی نیست به طور کلی دولت‌ها سیاست ‌توقف صادرات را باید کنار بگذارند و برای تنظیم بازار داخل بر صادرات تعرفه تعیین کنند تا دروازه‌های صادراتی به کل به روی صادرکنندگان بسته نشود، برای صادرکنندگان حفظ بازار در اولویت است و حتی نسبت به کسب سود هم اهمیت بیشتری دارد.

وی یادآور شد: در خرداد ماه پیش رو رئیس جمهور برای بار دوم در طول ریاست جمهوری خود به ترکمنستان سفر می‌کند و این نشان‌دهنده اینست که رویکرد دولت بر توسعه روابط با همسایگان است، در پی همین رویکرد است که اکسپو۲۰۲۴ شکل گرفت و حدود ۱۵۰ نفر ترکمنستانی در این رویداد حضور پیدا کردند.  

بهرامی از محصولات صنایع فلزی، سلولوزی، معدنی، مواد غذایی، خدمات فنی مهندسی و مصالح ساختمانی به عنوان کالاهایی یاد کرد که صادرات ۴۵۰ میلیون دلاری ایران به ترکمنستان را در حال حاضر تشکیل می‌دهند. 

به گفته او این رقم تا پایان سال ۲۰۲۴ میلادی جهش چشمگیری خواهد یافت. 

وی گفت: ایران مواد اولیه صنایع پتروشیمی و نساجی و مواد معدنی از ترکمنستان وارد می‌کند. 

رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و ترکمنستان دو برابر شدن صادرات ایران به ترکمنستان را تا پایان سال جاری میلادی رد کرد و توضیح داد: صادرات نیاز به منابع دارد؛ در شرایطی که قیمت دلار در بازار آزاد از ۶۰۰۰۰ تومان فراتر رفته دولت در حمایت از صادرکنندگان چه راهکاری اتخاذ کرده است؟ 

بهرامی بیان کرد: امروز بانک‌های توسعه‌ای کشور فعالیت خود را به دادن وام‌های ازدواج و فرزندآوری تغییر داده‌اند و یا به بنگاه‌داری روی آورده‌اند در حالی که این بانک‌ها با هدف توسعه فعالیت‌های اقتصادی از جمله صادرات راه‌اندازی شده بودند. 

وی همچنین اظهار کرد: اکنون بیشتر صادرات کشور با اتکا بر درآمد داخلی خود شرکت‌ها انجام می‌شود و این شرکت‌ها با پذیرش ریسک‌های صادراتی این امر را پیش می‌برند.