به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

حجاب در سراسر دنیا به یکی از پنج نماد هویت اسلامی است

تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۱۴۳۷۵۲

به گزارش گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، نشست خبری تشریح عملکرد اولین نمایشگاه مجازی عفاف و حجاب رمضان امروز دوشنبه ۱۲ خردادماه با حضور سید مهدی جوادی رئیس انجمن تولیدکنندن محصولات عفاف و حجاب، میثم نژاد رمضانی عضو هیئت مدیره انجمن و علیرضا حقیقی مدیر شتاب‌دهنده رایمون و مسئول فنی استارت آپ نمایشگاه مجازی عفاف و حجاب در خبرگزاری مهر برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

رئیس انجمن تولیدکنندن محصولات عفاف و حجاب در این نشست گفت: باید با رسمیت بخشیدن به صنایع فرهنگی، صنایع خلاق را ارتقا دهیم و این اکوسیستم را تقویت کنیم امیدواریم بعد از نمایشگاه این استارت‌آپ به فعالیت‌اش ادامه دهد تا نواقص عرضه عفاف و حجاب برطرف شود.

رئیس انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب با اشاره به اینکه مقوله حجاب به نماد هویتی تبدیل شده است که منحصر به ایران نیز نیست، گفت: حجاب در سراسر دنیا به یکی از پنج نماد هویت اسلامی و مهم‌ترین نمود این نماد‌ها تبدیل شده است. به همین دلیل مجموعه‌ای از حساسیت‌ها را علیه حجاب می‌بینیم و حتی در کشور‌هایی که داعیه آزادی دارند، شاهد وضع قوانین علیه حجاب هستیم.

سید مهدی جوادی افزود: مقوله حجاب در جوامع مختلف تبدیل به نماد هویتی اجتماعی برای کسانی شده است که تجربه زیست در دیگر کشور‌های غیراسلامی را داشته‌اند و تقریباً اولین مشکلات را در این زمینه دارند. آن‌ها می‌گویند چرا باید حجاب را انتخاب کنند و سدی جلوی آنان وجود دارد.

او ادامه داد: ما باید کاری کنیم که حجاب از مقولات سیاسی جدا شود تا حساسیت‌زدایی کنیم تا برای کسانی که این امر را انتخاب کردند، مشکلاتشان کمتر شود. اما با دقت به این موضوع نگاه کنیم گویی همه مسائل اجتماعی، سیاسی و فرهنگی به این موضوع گره خورده است، حالا باید ببینیم در تقابل این خیر و شرّ باید چه تدابیری داشته باشیم.

رئیس انجمن تولیدکنندگان محصولات عفاف و حجاب با اشاره به مشکلات پیش روی نمایشگاه گفت: زمانی که تصمیم به برگزاری نمایشگاه مجازی عفاف و حجاب گرفتیم، با توجه به مهمان ناخوانده کرونا و از دست دادن فرصت فروش بهاره برای تولیدکنندگان، محصولات عفاف و حجاب که حتی دوره طلایی ماه رمضان را از دست دادند و نزدیک به یک سال است که تولیدکنندگان عفاف و حجاب با رکود مواجه شده‌اند، انجمن با برگزاری نمایشگاه مجازی عفاف و حجاب سعی بر این داشت که حداقل نیمی از این ضرر آنان را جبران کند.

جوادی با اشاره به استقبال خوب تولید کنندگان ااز نمایش گاه مجازی افزود: نزدیک به ۱۵۰۰ محصول در این نمایشگاه در معرض نمایش قرار گرفته است و استقبال از سوی مخاطبان هم به‌قدری خوب بود که حتی چنین پیش‌بینی را نداشتیم. سکوی عرضه در بیش از ۲۵ استان از این نمایشگاه بوده و خرید داشتند.

این مسئول انجمن با اشاره به مظلومیت تولیدکنندگان عفاف و حجاب در کشور گفت: تولیدکنندگان عفاف و حجاب در کشور به قدری مظلوم واقع شده‌اند که حتی از سوی دولت در زمینه جواز مالیات و وام‌ها بی‌بهره هستند. حتی کارگروهی که به عنوان متولی پوشش جامعه در وزارت ارشاد فعالیت می‌کند بیشتر به حوزه مُد می‌پردازد نه به پوشش عفیفانه. باید به واقع گفت که در کشور متولی اصلی حوزه عفاف و حجاب چه کسانی هستند؟ که به اعتقاد من متولی نداریم! باید بگویم بودجه و امکانات هم در این بخش کم نداریم و می‌توانیم سرمایه‌گذاری درستی داشته باشیم که متأسفانه همیشه در این زمینه با بن‌بست مواجه شده‌ایم. در حالی‌که باید محصول عفاف و حجاب را به مثابه کالای فرهنگی بدانیم، اما این امر در کشور همچنان مفقود مانده است.

او یادآور شد: بیش از یک میلیون و ۱۰۰ هزار بازدید از نمایشگاه مجازی عفاف و حجاب داشتند که این مقدار بازدید کننده بسیار ارزشمند است و دستاورد مهمی برای جامعه عفاف و حجاب رخ داد. باید بگویم که این حوزه، از پیشروترین صنایع انجمن عفاف و حجاب بوده که سعی کرده برای تسهیل دسترسی به کالای عفاف و حجاب از این فناوری استفاده کرده‌ایم.

جوادی گفت: البته در حوزه عفاف و حجاب مهم‌ترین مسئله نبود متولی اصلی در جمهوری اسلامی است. زمانی که در وزارت سمت می‌رویم که به عنوان تولیدکننده «چادر» خودمان را معرفی کنیم، می‌گویند چادر برزنتی تولید می‌کنید یا چادر بیابانی. یعنی چادر حجاب را کلاً به رسمیت نمی‌شناسند و از طرفی هم چادر را به عنوان کالای فرهنگی می‌دانند که حتی هویت برای آن قائل نیستند که حمایتی از آن داشته باشند یا برای تولیدکنندگان بودجه یا دادن وام از سوی دولت را اختصاص دهند.

رئیس انجمن تولیدکنندگان محصولات حجاب از تلاش تولید‌کنندگان محصولات حجاب برای به روز بودن و استفاده از فناوری‌های جدید در عرضه محصولات حجاب سخن گفت و اعلام کرد: اکنون انجمن ما یکی از پیشگامان استفاده از فناوری‌های نوین است.

رسالت‌های سازمانی ما حمایت و توسعه فعالیت‌های عرصه عفاف و حجاب در کشور است

مسئول فنی استارت آپ نمایشگاه مجازی عفاف و حجاب نیز در این نشست گفت: مجموعه رایمون مرکز شتاب‌دهی است که در حوزه صنایع خلاق فعالیت می‌کند که این صنایع خلاق می‌توانند به زمینه‌های متعددی همچون صنایع دستی، انیمیشن و مد و لباس ورود کند.

مدیر شتاب‌دهنده رایمون افزود: با توجه به این که معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و ستاد اجرایی فرمان امام از سهامداران مجموعه هستند، این امر از مسئولیت‌های اجتماعی و رسالت‌های سازمانی ما بود که گامی در مسیر حمایت و توسعه فعالیت‌های عرصه عفاف و حجاب در کشور برداریم.

وی با اشاره به این موضوع که هر سال در حاشیه نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم، بخش عرضه محصولات حجاب برگزار می‌شد و در پی شیوع ویروس کرونا و تعطیلی رویداد‌های متعدد، این امکان نیز از فعالان حوزه عفاف و حجاب گرفته شد، افزود: این دغدغه ایده برگزاری نمایشگاه مجازی را به ذهن دوستان انداخت که می‌توان این ضعف را با ایده‌های فناورانه پوشاند.

علیرضا حقیقی مدیر اجرایی مرکز نوآوری و شتاب دهنده، درباره مشخصات نمایشگاه مجازی عفاف و حجاب عنوان کرد: در بحث کرونا ایده استارت‌آپی مطرح شد که نمایشگاه عفاف حجاب به صورت مجازی برگزار شود و خدماتی که به اجرا درآمد برای تسهیل خدمات در ارائه محصولات به مخاطبان بود؛ این سایت از نظر محتوا و اجرایی در سطح بالایی است. سعی داریم بهینه‌سازی کنیم تا محصولات برای مخاطبان به‌خوبی نمایش داده شود.

مدیر شتاب‌دهنده رایمون با اشاره به نو بودن ایده برگزاری مجازینمایشگاه در یک حوزه خاص در کشور گفت: اقدامات دیگر برای این نمایشگاه ایجاد تعامل میان تولیدکنندگان و طراحان است که این امر در دنیا بسیار انگشت‌شمار است. بالاخره تلاش ما این است که فرهنگ‌سازی درستی در زمینه محصولات عفاف و حجاب داشته باشیم و به‌زودی به سرمنزل اصلی برسیم.

علیرضا حقیقی، مدیر اجرایی مرکز نوآوری و شتابدهی رایمون نیز که زیر نظر ستاد اجرایی فرمان حضرت امام (ره) و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری فعالیت می‌کند نیز با تأکید بر اینکه در راستای منویات مقام معظم رهبری در بحث عفاف و حجاب شتابدهنده رایمون به دنبال انجام مسئولیت اجتماعی خود بود، گفت: با پیش آمدن موضوع کرونا، ایده راه‌اندازی استارتاپ در حوزه نمایشگاه مجازی حجاب مطرح شد که طی سه ماه با فعالیت ۱۵ نفر از ایده به مرحله اجرا رسید و سایت hijab 99.ir اکنون از نظر امکانات فنی و محتوا در شرایط بسیاری خوبی قرار دارد و در رده‌بندی سرچ گوگل نیز در رده‌های بالا قرار دارد و قرار است به زودی بخش طراحان حوزه حجاب نیز به این سایت اضافه شود.

برای عرضه محصولات عفیفانه در جامعه از این نمایشگاه مجازی استفاده می‌کنیم

نائب رئیس مدیرعامل انجمن نیز در این نشست از استقبال خوب مردم از اولین نمایشگاه مجازی حجاب و عفاف رمضان خبر داد و گفت: از ۲۰ اردیبهشت‌ماه که این نمایشگاه به صورت مجازی آغاز به فعالیت کرده است که آمار‌های ارائه شده بسیار خوب است و همین استقبال موجب شد به دنبال ارتقای فنی سایت باشیم تا مشکلی برای بازدیدکنندگان پیش نیاید.

میثم نژاد رمضانی گفت: ما هر سال در ماه مبارک رمضان در نمایشگاه بین‌المللی قرآن بخش جنبی نمایشگاه عفاف و حجاب را داشتیم که یکی از پررونق‌ترین نمایشگاه‌ها بود، که ما هم تصمیم گرفتیم برای عرضه محصولات عفیفانه در جامعه از این نمایشگاه استفاده کنیم.

این تولید‌کننده محصولات حجاب حضور گسترده تعداد زیادی از برند‌های تولیدکننده محصولات حجاب، تنوع محصولات، امکان مقایسه محصولات و قیمت‌های برند‌های مختلف کشور و نیز خرید اینترنتی در شرایط شیوع کرونا را از مزایای استفاده از محصولات این سایت بیان کرد و گفت: تمام تولید‌کنندگان تخفیف‌هایی از پنج تا ۲۵ درصد برای محصولات خود در نظر گرفته‌اند و علاقه‌مندان می‌توانند محصولات حجاب را با تخفیف خرید کنند.

او ادامه داد: این نمایشگاه مجازی خداروشکر ثمرات و اتفاقات خوبی را در حوزه عفاف و حجاب رقم بخورد و تصمیم گرفتیم این نمایشگاه را تا ۲۱ تیرماه هفته عفاف و حجاب تمدید کنیم. اگر موفق شویم اختتامیه را برگزار کنیم در ادامه اولین جشنواره مردمی محصولات حجاب را داشته باشیم. همچنین از مسئولان می‌خواهم به مقوله حجاب نگاه بهتری داشته باشند ما صنف تخصصی نداریم جایگاه متعدد در سازمان‌ها داریم، اما به عنوان صنف رسمی شناخته نشده‌ایم و حوزه عفاف و حجاب را به رسمیت نمی‌شناسند.

در ادامه این نشست، جوادی از تداوم فعالیت این سایت پس از زمان تعیین شده برای نمایشگاه مجازی رمضان (۲۱ خردادماه) خبر داد و گفت: یکی از نواقص محصولات حجاب، حوزه تبلیغات و عرضه است و در حالی که انبوه رسانه‌ها در حوزه محصولات و کالا‌های ضد حجاب فعالیت می‌کنند.

انتهای پیام/

 

 

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: عفاف و حجاب استارت آپ فضای مجازی نمایشگاه مجازی عفاف و حجاب محصولات عفاف و حجاب عفاف و حجاب در کشور حوزه عفاف و حجاب عرضه محصولات محصولات حجاب داشته باشیم رئیس انجمن شتاب دهنده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۱۴۳۷۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کیهان: فاجعه برجام در انتظار لایحه عفاف! /جمهوری اسلامی: روحانیت خودش پیشقدم شود/از پرواز با بال استعداد‌ها تا پرواز با جت شخصی

 

به گزارش «تابناک» روزنامه‌های امروز یکشنبه ۹ اردیبهشت ماه در حالی چاپ و منتشر شد که خداحافظی با اقتصاد زیر زمینی، تولید زیر تیغ واردات یارانه ای، چالش از سرگیری مذاکرات هسته‌ای و یک صندلی و چندین مدعی در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.

در ادامه تعدادی از یادداشت‌ها و سرمقاله‌های منتشره در روزنامه‌های امروز را مرور می‌کنیم: 

کیهان: فاجعه برجام در انتظار لایحه عفاف! 

 حسین شریعتمداری مدیرمسئول کیهان در بخشی از یادداشتی در شماره امروز این روزنامه نوشت: ۱- شاید از تیتر یادداشت پیش روی تعجب کنید و از خود بپرسید؛ «برجام» با لایحه «عفاف و حجاب» چه نسبتی دارد؟! در نگاه اول حق با شماست! موضوع برجام فناوری هسته‌ای و مقصود از آن لغو تحریم‌های ظالمانه و غیر‌قانونی علیه کشورمان بود، ولی موضوع لایحه عفاف و حجاب، مقابله با پدیده پلشت و خانمانسوز کشف حجاب است. اما مروری -هرچند گذرا- بر متن لایحه عفاف و مسیری که تاکنون طی کرده است، این نگرانی جدی را پیش می‌کشد که مبادا همان‌گونه که برجام به جای لغو تحریم‌ها، تعداد آن‌ها را دو برابر کرد، لایحه عفاف و حجاب نیز به جای پیشگیری از ناهنجاری کشف حجاب، گسترش این پدیده پلشت را به دنبال داشته باشد! مجلس قبلی برجام را بی‌توجه به انتقادات جدی و مستند منتقدان، ظرف ۲۰ دقیقه تصویب کرد و شد آنچه نباید می‌شد! مراحلی که در تصویب لایحه عفاف و حجاب دنبال می‌شود نیز با آنچه بر سر تاسیسات هسته‌ای کشورمان آوار شد، شباهت‌هایی دارد و صد البته با دامنه‌ای بسیار گسترده‌تر و خطرناک‌تر! تعجب نکنید. بخوانید!
۲- این روز‌ها لایحه موسوم به عفاف و حجاب برای بررسی نهائی در دستور کار شورای محترم نگهبان قرار گرفته است. پیش از این و در طول نزدیک به یک سالی که از تهیه و تنظیم این لایحه می‌گذرد، در چند نوبت و متناسب با مراحل مختلفی که لایحه طی می‌کرد، به ارزیابی و نقد مستند برخی از مفاد آن پرداخته بودیم، ولی متاسفانه علی‌رغم برخی تغییرات، موارد سؤال‌برانگیز کماکان و یا کم و بیش در متن لایحه دیده می‌شود که می‌تواند کارآمدی آن را با تردید‌های جدی رو‌به‌رو کند. از این روی، اشاره به نکاتی را در این خصوص خالی از فایده نمی‌دانیم. 
۳- اولین پرسش که اساسی‌ترین نیز هست، این که لایحه یاد شده بر اساس کدام نیاز و برپایه کدام ضرورت تهیه شده است؟! 
الف: اگر پاسخ آن است که برای مقابله با کشف حجاب و حفظ عفت عمومی نیاز به قانون داشته‌ایم که باید گفت این پاسخ قابل قبول نیست! چرا که موضوع و متن مواد ۶۳۸ و ۶۳۹ از قانون مجازات اسلامی و قانون موسوم به البسه (مصوب ۲۸ اسفند ۱۳۶۵) به وضوح در این خصوص بوده و هست؛ بنابراین فقدان قانون نمی‌تواند انگیزه قابل پذیرشی برای تهیه لایحه مورد اشاره باشد.
ب: ممکن است گفته شود که قوانین موجود کافی نبوده و نیاز به اصلاح داشته است! در این صورت می‌توانستند با ارائه ماده واحده، مفاد قانون قبلی را اصلاح کنند! 
ج: بر فرض که تهیه و تدوین قانون تازه‌ای برای حجاب ضرورت داشته است! سؤال این است چرا مادام که قانون جدید به تصویب نرسیده است، این پدیده خسارت‌آفرین به حال خود رها شده و برای پیشگیری از آن به قوانین موجود عمل نشده است؟ این «ترک فعل» که مصداق روشن عمل مجرمانه است با کدام توضیح قابل قبولی صورت گرفته است؟! 
۴- ممکن است ادعا شود که رو‌به‌رو شدن با شرایط خاص! علت احساس نیاز به تهیه این لایحه بوده است! که باید پرسید: کدام شرایط خاص مورد نظرتان است؟! جامعه روال عادی خود را طی می‌کرد و رخداد و شرایط ویژه‌ای در میان نبود. حضرت آقا در دیدار رمضانی مسئولان نظام به همین نکته اشاره کرده و می‌فرمایند: «یک مطلب دیگری را من می‌خواهم مطرح کنم و آن چالش تحمیلی مسئله «حجاب» در کشور است. مسئله حجاب تبدیل شده به یک چالش و بر کشور ما تحمیل شده، این را تحمیل کردند. کسانی نشستند نقشه کشیدند، برنامه‌ریزی کردند که حجاب بشود یک مسئله در کشور ما، در حالی که چنین مسئله‌ای در کشور وجود نداشت، مردم با شکل‌های مختلف داشتند زندگی می‌کردند». آیا پیش کشیدن لایحه حجاب و عفاف بی‌آن که ضرورتی داشته باشد، بخشی از پازل دشمن و کمک به این «چالش تحمیلی» نبوده است؟! 
۵- آیا موارد یاد شده شک‌برانگیز نیست؟! و انگیزه تدوین و تهیه لایحه موسوم به حجاب و عفاف را با تردید‌های جدی رو‌به‌رو نمی‌کند؟! و آیا اقدام به تهیه این لایحه همان «چالش حجاب» نیست که در غفلت و ساده‌اندیشی مسئولان، به نظام و توده‌های عظیم مردم متدین و پاکباخته کشورمان تحمیل شده است؟! اگر پاسخ منفی است، بفرمایید چرا از هنگام تهیه لایحه عفاف تاکنون، ناهنجاری کشف حجاب گسترده‌تر شده است؟! چرا برخلاف تاکید رئیس قوه قضائیه و رئیس‌جمهور بر اجرای قوانین موجود، از اجرای آن خودداری شده است؟! چرا لایحه‌ای با ۹ ماده از سوی قوه قضائیه و افزایش آن به ۱۵ ماده توسط قوه مجریه وقتی به مجلس می‌رود به ۷۱ ماده و در حجم انبوه ۳۲۴۲۱ کلمه
(بخوانید کلیات ابوالبقا) تبدیل می‌شود و نزدیک به یک سال در کوچه پس کوچه‌های مجلس معطل می‌ماند؟! 

 

جمهوری اسلامی: روحانیت خودش پیشقدم شود

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان روحانیت خودش پیشقدم شود نوشت: بار دیگر به مناسبت بررسی بخش هزینه‌های لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجه‌های پیشنهادی دولت برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد که با اعتراض‌هائی همراه است. اعتراض‌ها عموماً بر این محور‌ها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهاد‌ها بودجه تعلق می‌گیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آن‌ها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهاد‌ها تاثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجه‌هائی به آن‌ها منطقی نیست.
طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است. بدون اینکه درباره محور‌های اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تاکید می‌کنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آن‌ها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجه‌ای که برای آن‌ها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سال‌های گذشته بار‌ها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرج‌تراشی خلاف مشی خود امام است. باقی می‌ماند بودجه‌ای که برای حوزه‌های علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.
در سال‌های گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه و نهاد‌های مرتبط با آن‌ها انتقاد می‌کردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما می‌گفتند مگر از وضع شدیداً فلاکت‌بار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزه‌های علمیه اعتراض می‌کنید؟
جواب ما این بود و اکنون نیز اینست که می‌دانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه و حتی علمای شهرستان‌ها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم می‌کنند و تعداد زیادی از آن‌ها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کار‌های خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانه‌ها و شرکت‌ها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند. ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح می‌کنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزه‌های علمیه دفاع نمایند. می‌بینیم که در عمل نیز تفکر آن‌ها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحت‌اندیشی برای روحانیت می‌گویند اعتنائی نمی‌کنند و ترتیب اثر نمی‌دهند.
مهم‌ترین دلیل ما برای این تفکر که حوزه‌های علمیه و دستگاه‌های مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آن‌ها را به دولت و حکومت وابسته می‌کند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب می‌نماید. هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که روحانیت می‌تواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزه‌های علمیه از هیچ بودجه‌ای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آن‌ها می‌دهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد می‌دانستند. تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تایید گذاشته است. مراجع صاحب‌نام و ذی‌نفوذی مانند مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی و آیت‌الله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.
نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگنا‌های معیشتی در حال حاضر به آن‌ها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که ده‌ها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیف‌ترین اقشار جامعه زندگی می‌کرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود. حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آن‌ها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.
خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجه‌های دریافتی حوزه‌ها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشت‌میزنشینانی می‌رسد که حوزه‌های علمیه بدون آن میز‌ها هم می‌توانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیت‌ها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیش‌قدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟

از پرواز با بال استعداد‌ها تا پرواز با جت شخصی

ناصر ذاکری طی یادداشتی در شماره امروز شرق با عنوان از پرواز با بال استعداد‌ها تا پرواز با جت شخصی نوشت: پرونده مجازبودن خرید و تملک جت شخصی پس از مصاحبه اخیر رئیس سازمان هواپیمایی کشوری مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت و حتی توضیح بعدی سازمان که این قانون مربوط به دو دهه پیش است، نتوانست موضوع را برای مخاطبان هضم‌کردنی یا تحمل‌پذیر کند. درواقع تملک جت شخصی به خودی خود امر چندان مهمی نیست. درست مثل هر حوزه دیگر در اقتصاد، فرد با درنظر‌گرفتن شرایط خود تصمیم به خرید کالایی خاص می‌گیرد. به‌عنوان مثال فردی برای تعطیلات آخر هفته خود دو میلیون تومان کنار می‌گذارد و آن دیگری متناسب با درآمدش صد برابر این مبلغ را هزینه می‌کند؛ اما اهمیت این پرونده ارتباط نزدیک با شرایط خاص اقتصادی و اجتماعی امروزمان دارد که در زیر به چند نکته مرتبط با آن اشاره می‌کنم:

۱ – تورم دورقمی شرایط دشواری را برای گروه عظیمی از شهروندان کشور ایجاد کرده و آنان مجبور هستند برای ایجاد تعادل بین دخل‌و‌خرج خود بسیاری از سرفصل‌های ضروری هزینه را حذف کنند و حتی از خیر درمان بیماری‌های‌شان نیز بگذرند. سفر هوایی سال‌هاست از سبد مصرفی این گروه عظیم خط خورده است. گفتنی است که با عنایت به سطح دستمزد مصوب قانون کار برای سال جاری، حقوق ماهانه یک کارگر معادل قیمت بلیت رفت و برگشت هوایی در مسیر تهران به مشهد برای یک خانوار دونفره است؛ ازاین‌رو روشن است که سفر هوایی جایی در زندگی جاری گروه کثیری

 از شهروندان ندارد.

۲ – سیاست‌گذاری نامعقول اقتصادی در طول دهه‌های گذشته منتهی به شکل‌گیری فاصله طبقاتی بسیار عظیم شده و در کنار فقر آزاردهنده گروه کثیری از شهروندان، رفاهی حیرت‌انگیز و باورنکردنی برای گروهی اندک به ارمغان آورده است. سطح زندگی به‌اصطلاح لاکچری آنان به گونه‌ای است که نداشتن جت شخصی را می‌توان یک محرومیت جدی برای‌شان تلقی کرد که طبعا باید برایش چاره‌ای اندیشیده شود.

۳ – بسیاری از ثروتمندان بزرگ کشور تاجران جوان و تازه‌کاری هستند که نه به اتکای نبوغ کارآفرینی؛ بلکه با کمک روابط خانوادگی و استفاده از نفوذ خانوادگی به ثروت‌های کلان دست یافته‌اند. مثلا فلان جوان تازه‌کار با استفاده از فرصتی که تحریم نفت ایران ایجاد کرده و با کمک حامیان بانفوذش و با ادعای تکراری «دورزدن تحریم» یک‌شبه ره صدساله طی کرده و به ثروتی افسانه‌ای دست می‌یابد. به‌این‌ترتیب می‌توان ادعا کرد بیشتر متقاضیان خرید و استفاده از جت شخصی، این گروه ثروتمندان تازه به‌دوران‌رسیده و برخوردار از رانت خانوادگی خواهند بود.

۴ – در شرایط کمبود منابع مالی دولت، سازمان‌های دولتی ناگزیر هستند شیوه‌های جدیدی را برای کسب درآمد و ترازکردن دریافتی‌ها با پرداختی‌های‌شان بیازمایند. ارائه خدمات به دارندگان جت شخصی راهی بسیار مناسب برای کسب درآمد است؛ آن‌هم در شرایطی که افزایش قیمت بلیت و فرسودگی ناوگان هوایی به شکل‌گیری ظرفیت بی‌کار در اکثر فرودگاه‌های کشور منتهی شده است.

۵ – سال‌هاست که در حوزه مدیریت شهری از ضرورت افزایش سهم شبکه حمل‌ونقل عمومی در حمل‌ونقل شهری سخن گفته می‌شود که صرفه‌های بسیاری برای اقتصاد کلان کشور ایجاد می‌کند و درواقع اولویت‌دادن به منافع اجتماعی در مقایسه با منافع فردی را مطرح می‌کند؛ اما اینک برخی الزامات اقتصادی متولیان امر را در مسیری سوق داده که به فکر ارائه خدمات به «ازمابهتران» با هدف کسب درآمد بیشتر باشند.

اما نکته تأمل‌برانگیز این است که قانون اساسی ما به‌عنوان دستاورد زیباترین و باشکوه‌ترین انقلاب تاریخ بشر، شرایطی آرمانی را تصویر می‌کند که در آن محدودیت‌های مادی نمی‌تواند مانع پرواز با بال استعداد‌ها شود. جامعه موظف است هرگونه امکان پیشرفت را در اختیار تک‌تک شهروندان در دوردست‌ترین روستا‌ها قرار بدهد تا هرکسی بتواند تا هر ارتفاعی که آرزویش را دارد، پرواز کند، تولید ثروت کند، کسب علم و معرفت کند یا در اندیشه رشد معنوی خود باشد و به عبارتی فقر خانوادگی یا توسعه‌نیافتگی منطقه نباید مانع پرواز او شود. اینک با گذشت سال‌ها دولتمردان در دفاع از عملکرد خود می‌توانند به فهرست بلندبالایی از مشکلات اشاره کنند که مانع تحقق این رؤیای ارزشمند و باشکوه شده‌اند؛ همان مشکلاتی که آنان را واداشت تا از انجام تعهد آموزش رایگان یا تأمین مسکن برای همگان شانه خالی کنند؛ اما گویا از دید دولتمردان محترم این ناکامی دردناک دلیل آن نمی‌شود که فرصت نوعی دیگر از پرواز را از مردم بگیریم: اگر پرواز با بال استعداد‌ها مقدور نشد، به جایش امکان پرواز با جت شخصی را فراهم می‌کنیم!

آرمان نیک‌اندیشانی که متن قانون اساسی را نوشتند، این بود که حتی فرزندان فقیرترین و محروم‌ترین خانواده‌های کشور از پرواز با بال استعداد بازنمانند؛ اما اینک پرواز با جت شخصی فقط مختص کسانی است که فرزند فلان فرد متنفذ باشند و با استفاده از رانت نام خانوادگی اجازه «دورزدن تحریم» را بیابند؛ کسانی که لابد در گام بعدی متقاضی داشتن «فرودگاه شخصی» هم خواهند بود.