به نقل از «اقتصاد آنلاین»

استرس چطور باعث زخم‌ معده می‌شود؟

تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۱۴۴۷۸۱

به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، دانشمندان علوم عصب‌شناسی در دانشگاه انستیتوی مغز پیتزبورگ با دنبال‌کردن مسیرهای عصبی که مغز را به معده متصل می‌کند ‌به یک مکانیسم زیست‌شناسی برای توصیف چگونگی توسعه زخم معده به وسیله استرس رسیدند.

به گزارش ساینس‌دیلی، این یافته‌ها که به تازگی در مجله eedings of the National Academy of Sciences  به چاپ رسیده است یک پایه و اساس مستحکم علمی برای تأثیر مغز روی عملکرد اعضای بدن فراهم کرده است که بر اهمیت اتصال مغز و بدن تأکید می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تاکنون، تحقیق و کاوش روی ارتباط مغز و روده به مقدار زیادی بر تأثیر روده و میکروبیوم آن بر مغز متمرکز بوده است، اما اکنون مشخص شده است که این ارتباط یک‌طرفه نیست بلکه مغز نیز روی عملکرد روده و معده اثر می‌گذارد.

استرس جزو لاینفک زندگی امروز شده که علاوه بر آثار روانی، جسم فرد را نیز تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. زخم‌های مری، معده، روده، ترش کردن، حالت تهوع، استفراغ، مشکلات گوارشی و دفعی، همگی می‌تواند از استرس ناشی شود.

ارتباط با احساسات

به‌نظر می‌آید سلامت دستگاه گوارش ما به‌شدت با احساسات‌مان مرتبط است؛ برای مثال، ممکن است قبل از یک سخنرانی کاری دل‌آشوبه پیدا کنیم یا زمانی که شرایط سختی داریم و تحت فشار هستیم، دچار معده‌درد عصبی شویم.

پیتر استریک، مدیر علمی انستیتوی مغز و عضو هیات علمی عصب‌شناسی Pitt می‌گوید: سال‌های قبل پاولف ثابت کرد که سیستم اعصاب مرکزی از سیگنال‌های محیطی و تجربه‌های گذشته برای تولید پاسخ‌های مقدماتی استفاده می‌کند که باعث هضم کارآمد می‌شود و حالا ما خیلی وقت است که می‌دانیم هرگونه افزایشی در روند بیکاری و استرس‌های مرتبط با آن با افزایش مرگ‌ومیر ناشی از زخم معده در افراد مستعد همراه است.

استریک و همکارش دیوید لونیتال استادیار رشته دستگاه گوارش، کبد و تغذیه در Pitt، برای یافتن نقطه‌ای از مغز که کنترل روده را در دست دارد از توالی از ویروس هاری برای دنبال کردن ارتباط مغز تا معده استفاده کردند. آنها پس از تزریق این ویروس به معده یک موش، متوجه شدند که ردیاب ویروسی با پرش از نرونی به نرونی دیگر راه خود را به سمت مغز می‌یابد -همان ترفندی که ویروس هاری برای نفوذ به مغز پس از ورود به بدن از طریق گاز یا خراش از آن استفاده می‌کند-تا نواحی‌ای از مغز که بر معده کنترل دارند را آشکار کند.

 

تنظیم عواطف

استریک و لوینتال دریافتند که مسیرهای پاراسمپاتیک -استراحت و هضم- مسیرهای سیستم عصبی بیشتر از معده به ناحیه‌ای از مغز معروف به rostral insula که مسئول احساس احشایی و تنظیم عواطف است باز می‌گردند. استریک می‌گوید: معده اطلاعات حسی را به کورتکس (غشا) مغز می‌فرستد که آن هم دستورالعمل‌ها را به روده ارسال می‌کند. این به آن معنی است که احساسات روده ما نه‌تنها از سیگنال‌های دریافتی از معده بلکه از همه اثراتی که روی rostral insula مانند تجربیات گذشته و دانش متنی گذاشته شده ساخته شده است.

در مقابل مسیرهای سیمپاتیک -مبارزه یا پرواز- مسیرهای سیستم عصبی مرکزی زمانی که دچار استرس می‌شویم غالبا از معده به قشر حرکتی اولیه که محل کنترل داوطلبانه بر ماهیچه‌های اسکلتی است که بدن را به اطراف حرکت می‌دهد، ردیابی می‌شود.

بینش جدید

شناخت این مسیرهای عصبی که مغز و معده را به یکدیگر متصل می‌کند می‌تواند بینش جدیدی درباره اختلالات رایج روده ارائه دهد؛ برای مثال عفونت باکتریایی هلیکوباکتر پیلوری در مواردی باعث زخم معده می‌شود، اما کاهش سیگنال‌هایی از غشای مغزی می‌تواند روی رشد باکتری تأثیر بگذارد تا معده کم و بیش آماده میزبانی از باکتری مهاجم شود. این بینش‌ها همچنین می‌تواند عملکرد بالینی معده را تغییر دهد. دانستن اینکه مغز کنترل فیزیکی روی روده دارد، برای پزشکان فرصت تازه‌ای فراهم می‌کند تا روش جدیدی برای نزدیک شدن به مشکلات حاد روده پیدا کنند. لوینتال که او نیز متخصص دستگاه گوارش است می‌گوید: بسیاری از اختلالات رایج روده، مانند سوءهاضمه یا سندروم روده تحریک‌پذیر ممکن است با درمان‌های فعلی بهبود پیدا نکند. نتایج تحقیقات ما به نوعی درمان‌های غشایی رسید که برای ایجاد روش‌های درمانی جدید مبتنی بر مغز که ممکن است برای بیماران مفید باشد، بسیار مهم  است.

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: استرس بیکاری سلامت مغز ویروس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۱۴۴۷۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پنج راه برای تکمیل «چرخه استرس» و جلوگیری از فرسودگی یا افسردگی

فرارو- آیا می‌توانید زمانی را به خاطر بیاورید که پیش از یک رویداد بزرگ زندگی استرس داشتید و پس از آن احساس کردید وزنه‌ای از روی دوش تان برداشته شده است؟ این فرآیند افزایش پاسخ به استرس و سپس احساس آرامش تکمیل "چرخه استرس" را نشان می‌دهد. برخی از استرس‌ها در زندگی روزمره اجتناب ناپذیر هستند. با این وجود، در استرس باقی ماندن ناسالم است. استرس مزمن باعث افزایش بیماری‌های مزمن از جمله بیماری قلبی و سکته مغزی و دیابت می‌شود هم چنین می‌تواند منجر به فرسودگی شغلی یا افسردگی شود.

به گزارش فرارو به نقل از کانورسیشن، ورزش، فعالیت‌های شناختی، خلاق، اجتماعی و خود آرامش بخش به ما کمک می‌کند استرس را به روش‌های سالم تری پردازش کنیم و چرخه استرس را تکمیل نماییم.

چرخه استرس چگونه به نظر می‌رسد؟

دانشمندان و محققان به "واکنش استرس" اشاره می‌کنند که اغلب بر واکنش‌های جنگ یا گریز تمرکز می‌کنند. عبارت "چرخه استرس" توسط متخصصان حوزه خودیاری متداول شده، اما از مبنای علمی نیز برخوردار است.

چرخه استرس پاسخ بدن ما به یک رویداد استرس زا است چه واقعی باشد چه درک شده چه فیزیکی و یا روانی ممکن است به دلیل تحت تعقیب قرار گرفتن توسط یک سگ شرور ایجاد شود یا به دلیل دغدغه شرکت در امتحانی در آینده یا به دنبال یک مکالمه دشوار.

 چرخه استرس سه مرحله دارد:

مرحله نخست درک تهدید است مرحله دوم پاسخ جنگ یا گریز است که توسط هورمون‌های استرس مان از جمله آدرنالین و کورتیزول هدایت می‌شود. مرحله سوم تسکین است از جمله تسکین فیزیولوژیکی و روانی این چرخه استرس را تکمیل می‌کند.

افراد مختلف بر اساس تجربیات زندگی و ژنتیک خود به استرس واکنش متفاوتی نشان می‌دهند. متاسفانه بسیاری از افراد استرس‌های متعدد و مداوم را خارج از کنترل خود تجربه می‌کنند از جمله بحران هزینه زندگی، رویداد‌های شدید آب و هوایی و خشونت خانگی. باقی ماندن در مرحله دوم (جنگ یا گریز) می‌تواند منجر به بروز استرس مزمن شود. استرس مزمن و کورتیزول بالا می‌تواند التهاب را افزایش دهد که به مغز و سایر اندام‌ها آسیب می‌رساند. زمانی که در وضعیت مزمن جنگ یا گریز گرفتار شده اید نمی‌توانید به شکلی واضح بیاندیشید و راحت‌تر از قبل حواس تان پرت می‌شود.

فعالیت‌هایی که باعث لذت موقت می‌شوند مانند خوردن غذا‌های ناسالم استراتژی‌های غیر مفیدی هستند که اثرات استرس را بر مغز و بدن مان کاهش نمی‌دهند. پیمایش در رسانه‌های اجتماعی نیز راه موثری برای تکمیل چرخه استرس نیست در واقع تاثیری عکس دارد و با افزایش پاسخ استرس همراه خواهد بود.

استرس و مغز

در مغز کورتیزول بالا مزمن می‌تواند هیپوکامپ را کوچک کند. این موضوع می‌تواند حافظه و ظرفیت فکر کردن و تمرکز فرد را مختل نماید. کورتیزول بالای مزمن هم چنین فعالیت در قشر جلوی مغز را کاهش می‌دهد، اما فعالیت در آمیگدال را افزایش خواهد داد. قشر جلوی مغز مسئول کنترل مرتبه بالاتر افکار، رفتار‌ها و احساسات ما می‌باشد و هدفمند و منطقی است. آمیگدال در واکنش‌های انعکاسی و احساسی نقش دارد. فعالیت بیش‌تر آمیگدال و فعالیت پایین‌تر قشر جلوی مغز توضیح می‌دهد که چرا زمانی که دچار استرس هستیم کم‌تر منطقی و بیش‌تر احساسی و واکنش پذیر هستیم. پنج نوع فعالیت وجود دارد که می‌تواند به مغز ما کمک کند چرخه استرس را تکمیل کند:

۱-ورزش

هنگامی که ما ورزش می‌کنیم کورتیزول در کوتاه مدت افزایش پیدا می‌کند و به دنبال آن کاهش سالم کورتیزول و آدرنالین رخ می‌دهد. ورزش هم چنین باعث افزایش اندورفین و سروتونین می‌شود که باعث بهبود خلق و خو خواهد شد. اندورفین‌ها باعث ایجاد احساس شادی می‌شود و دارای اثرات ضد التهابی است. هنگامی که ورزش می‌کنید جریان خون بیش‌تر به مغز و فعالیت بیش‌تر در قشر جلوی مغز وجود دارد. به همین دلیل است که اغلب پس از پیاده روی یا دویدن می‌توانید واضح‌تر فکر کنید. ورزش می‌تواند راهی مفید برای تسکین احساس استرس باشد. ورزش همچنین می‌تواند حجم هیپوکامپ را افزایش دهد. این امر با پردازش بهتر حافظه کوتاه مدت و بلند مدت و هم چنین کاهش استرس، افسردگی و اضطراب مرتبط است.

۲-فعالیت‌های شناختی؛ کاهش تفکر منفی

تفکر بیش از حد منفی می‌تواند پاسخ استرس را تحریک کرده یا گسترش دهد. تحقیقاتی صورت گرفته در سال ۲۰۱۹ میلادی نشان داد که رابطه بین استرس و کورتیزول در افرادی که تفکر منفی بیش تری دارند قوی‌تر است. فعالیت بیش‌تر آمیگدال و تفکر منطقی کم‌تر در هنگام استرس می‌تواند منجر به تفکر تحریف شده مانند تمرکز بر روی نکات منفی و تفکر سفت و سخت "سیاه و سفید" شود.

فعالیت‌هایی برای کاهش تفکر منفی و ترویج رویکرد واقع گرایانه‌تر می‌تواند پاسخ استرس را کاهش دهد. در محیط‌های بالینی معمولا به این موضوع درمان رفتاری – شناختی می‌گویند. در خانه این کار می‌تواند از طریق یادداشت برداری یا نوشتن نگرانی‌ها صورت گیرد. این کار بخش‌های منطقی مغزمان را درگیر می‌سازد و به ما کمک می‌کند واقع بینانه‌تر فکر کنیم. یافتن شواهدی برای به چالش کشیدن افکار منفی برای مثال با افکاری، چون "من برای امتحان به خوبی آماده شده ام بنابراین می‌توانم بهترین کار را انجام دهم" می‌تواند به تکمیل چرخه استرس کمک کند.

۳-خلاقیت؛ راهی برای خروج از مرحله جنگ یا گریز

فعالیت‌های خلاقانه می‌تواند هنر، صنایع دستی، باغبانی، آشپزی یا فعالیت‌های دیگر مانند انجام پازل، شعبده بازی، موسیقی، تئاتر، رقصیدن یا صرفا جذب کار لذتبخش را شامل شود. چنین فعالیت‌هایی باعث افزایش فعالیت قشر جلوی مغز و افزایش جریان و تمرکز می‌شوند. چنین فعالیتی‌هایی سطح استرس بالای نورآدرنالین - آدرنالین مغز را کاهش می‌دهد. وقتی اینگونه متمرکز هستید مغز فقط اطلاعات مربوط به کار را پردازش می‌کند و اطلاعات غیر مرتبط از جمله استرس را نادیده می‌گیرد.

۴- اجتماعی شدن و ترشح هورمون‌های احساس خوب

صحبت با شخص دیگر، محبت فیزیکی با یک فرد (انسان) یا حیوان خانگی و خندیدن همگی می‌توانند باعث افزایش ترشح هورمون اُکسی توسین شوند که یک پیام رسان شیمیایی در مغز است که پیوند اجتماعی را افزایش می‌دهد و باعث می‌شود ما احساس ارتباط و امنیت کنیم.

خندیدن هم چنین یک فعالیت اجتماعی است که بخش‌هایی از سیستم لیمبیک را فعال می‌کند بخشی از مغز که در واکنش‌های احساسی و رفتاری نقش دارد و باعث افزایش اندورفین و سروتونین می‌شود و خلق و خوی ما را بهبود می‌بخشد.

۵-خود تسکین دهندگی

تمرینات تنفسی و مدیتیشن سیستم عصبی پاراسمپاتیک را از طریق اعصاب واگ تحریک می‌کند که پاسخ‌های استرس ما را آرام می‌کند تا بتوانیم "تنظیم مجدد" را انجام کنیم و کورتیزول را کاهش می‌دهد. یک گریه خوب نیز می‌تواند با رهاسازی انرژی استرس و افزایش اکسی توسین و اندورفین کمک کننده باشد. اشک‌های احساسی هم چنین کورتیزول و هورمون پرولاکتین را از بدن خارج می‌سازند. نتایج پژوهش‌های پیشین نشان داده اند که کورتیزول و پرولاکتین با افسردگی، اضطراب و خصومت مرتبط است. چه تماشای فیلمی کمدی یا غمگین باشد چه ورزش کردن، روزنامه نگاری یا باغبانی یا تلاش برای حل کردن یک پازل یافته‌های علمی نشان می‌دهند که چرا باید چرخه استرس را تکمیل کنید. انجام حداقل یک فعالیت مثبت در هر روز هم چنین می‌تواند سطح استرس اولیه ما را کاهش دهد و برای سلامت روان و تندرستی مفید خواهند بود. نکته مهم آن است که استرس مزمن و فرسودگی شغلی نیز می‌تواند نشان دهنده نیاز به تغییر از جمله تغیر محل کار باشد. با این وجود، همه شرایط استرس زا را نمی‌توان به راحتی تغییر داد.