بدبین‌ها بیشتر در خطر ابتلا به آلزایمر هستند
تاریخ انتشار: ۱۹ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۲۲۰۰۶۱
متخصصان می‌گویند بدبینی و نگاه کردن به نیمه خالی لیوان برای سلامت مغز ضرر دارد.
به گزارش ایسنا، یک مطالعه جدید نشان داده که تفکر منفی مکرر در اواخر عمر با کاهش شناختی و رسوب بیشتر دو پروتئین مضر و عامل آلزایمر مرتبط است.
دکتر ناتالی مانچانت، روانپزشک و پژوهشگر ارشد بخش سلامت روان کالج لندن تاکید کرده مطالعات حاکی از آن است که تکرار تفکرات منفی ممکن است یک عامل خطر جدید برای زوال عقل باشد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
طی این مطالعه رفتارهای همراه با تفکر منفی مانند نشخوار تفکرات مربوط به گذشته و نگرانی از آینده در بیش از ۳۵۰ نفر در سن بالای ۵۵ سال طی یک دوره دو ساله اندازه گیری شد. حدود یک سوم از شرکت‌کنندگان نیز تحت آزمایش اسکن مغز PET (برش‌نگاری با گسیل پوزیترون) برای اندازه‌گیری رسوبات آمیلوئید بتا و تائو، دو پروتئین که باعث بیماری آلزایمر، رایج‌ترین نوع زوال عقل می‌شوند، قرار گرفتند.
اسکن‌ها نشان داد افرادی که بیشتر وقت خود را صرف تفکر منفی می‌کنند، طی یک دوره چهار ساله نسبت به افرادی که بدبین نبوده‌اند، دارای تجمع بیشتر آمیلوئید بتا و تائو، حافظه بدتر و افت شناختی بیشتر هستند.
این مطالعه همچنین میزان اضطراب و افسردگی را مورد آزمایش قرار داده و افت شناختی بیشتری را در افراد افسرده و مضطرب مشاهده کرده است.
اما رسوبات آمیلوئید بتا و تائو در افراد افسرده و مضطرب افزایش نیافته است. این موضوع باعث شده محققان احتمال دهند تفکر منفی مکرر ممکن است دلیل اصلی منجر شدن افسردگی و اضطراب به بیماری آلزایمر باشد.
به گفته دکتر مانچانت، در کنار مطالعات دیگر که افسردگی و اضطراب را با خطر زوال عقل مرتبط می‌سازد، انتظار می‌رود که الگوهای افکار منفی مزمن در مدت زمان طولانی می‌توانند خطر زوال عقل را افزایش دهند.
به گفته متخصصان مغز و اعصاب، این اولین مطالعه نشانگر رابطه بیولوژیکی بین تفکر منفی مکرر و آسیب‌شناسی آلزایمر بوده و به پزشکان روش دقیق‌تری برای ارزیابی خطر و ارائه مداخلات متناسب با شخصیت بیماران را می‌دهد.
متخصصان با اشاره به این که به تحقیقات بیشتری در این ارتباط نیاز است، اظهار داشته‌اند که یک دوره کوتاه مدت تفکر منفی باعث بیماری آلزایمر نشده بلکه تکرار مکرر افکار منفی و بدبینی منجر به این بیماری می‌شود.
متخصصان پیشنهاد می‌کنند که شیوه‌های آموزش ذهنی مانند مراقبه ممکن است در ضمن کاهش افکار منفی به ارتقاء تفکر مثبت کمک کند.
به گفته متخصصان، افکار ما می‌توانند تأثیر بیولوژیکی بر سلامت جسمی ما داشته باشند که این امر می‌تواند مثبت یا منفی باشد. مراقبت از سلامت روانی مهم است و باید از اولویت‌های اصلی بهداشت عمومی باشد، زیرا نه تنها در کوتاه مدت برای سلامتی و رفاه افراد مهم است بلکه می‌تواند بر خطر احتمالی زوال عقل شما نیز تأثیر بگذارد.
تحقیقات قبلی نیز این فرضیه را تأیید می‌کند. بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ میلادی، افرادی که از منظر مثبت به زندگی نگاه می‌کنند، در جلوگیری از مرگ ناشی از هر نوع خطر قلبی و عروقی نسبت به افراد بدبین، وضعیت بهتری دارند. در حقیقت، هر چه فرد مثبت‌اندیش‌تر باشد، بیشتر از خطر حملات قلبی، سکته مغزی و هر علت دیگر مرگ ناشی از بیماریهای قلبی و عروقی در امان است.
بنا بر گزارش سیانان، مثبت‌اندیشی فقط از قلب افراد محافظت نمی‌کند. تحقیقات قبلی ارتباط مستقیمی بین خوش‌بینی و سایر خصوصیات مثبت سلامتی، مانند رژیم غذایی سالم و رفتارهای ورزشی درست، سیستم ایمنی قوی‌تر و عملکرد بهتر ریه‌ها در بین دیگران پیدا کرده است. یافته‌ها حاکی از آن است که به طور کلی احتمالاً افراد خوش‌بین عادت‌های بهداشتی بهتری دارند، بیشتر ورزش می‌کنند، رژیم‌های غذایی بهتری دارند و کمتر سیگار می‌کشند. آن‌ها همچنین به طور معمول مهارت‌های بهتر مقابله‌ای داشته و مشکلات را بهتر حل می‌کنند.
لینک کوتاه: asriran.com/0034VDمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: آلزایمر تفکر منفی زوال عقل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۲۲۰۰۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا روند کاهش وزن به نقطه «ثابت» می‌رسد؟
ایتنا - چه در حال وزن کم کردن به کمک داروهای جدید باشید، چه برای لاغری سراغ جراحی رفته‌اید یا اینکه برای کاهش وزن، کالری مصرفی را کاهش و ورزش روزانه را افزایش داده باشید، حتما مقطعی را تجربه کرده‌اید که عدد روی ترازو هیچ تغییری نمی‌کند و پایین نمی‌آید و به مانع سخت «وزن ثابت» برخورد می‌کنید.
در پژوهشی جدید، کوین هال، محقق موسسه ملی بهداشت که در اندازه‌گیری سوخت‌وساز و تغییر وزن تخصص دارد، به این موضوع پرداخت که روند کاهش وزن، با توجه به روشی که افراد انتخاب می‌کند، چه موقع متوقف می‌شود و وزن ثابت می‌ماند.
او با استفاده از داده‌های حاصل از کارآزمایی‌های بالینی باکیفیت درباره روش‌های مختلف کاهش وزن، برای تجزیه و تحلیل رفتار وزنی افراد در طول کاهش وزن مدل‌های ریاضی تهیه کرد تا متوجه شود که چرا روند کاهش وزن ثابت می‌ماند و بدون تغییر می‌شود.
به گزارش سیانان این گزارش روز دوشنبه در مجله «چاقی» (Obesity) منتشر شد.
او به این نتیجه رسید یکی از دلایل تاثیر بیشتر جراحی معده و همچنین مصرف داروهایی مانند «اوزمپیک» و «ویگووی» بر کاهش وزن این است که در این روش‌ها زمان فرارسیدن نقطه ثابت ماندن وزن دو برابر می‌شود و آن‌ها در مقایسه با افرادی که کالری مصرفی‌شان را کاهش می‌دهند، مدت زمان طولانی‌تری وزن کم می‌کنند.
بدن با حفظ تعادل بین کالری‌‌های دریافتی و کالری که می‌سوزانیم، وزن را تنظیم کند. هنگامی که کالری می‌سوزانید یا دریافت کالری را کاهش می‌دهید، بدن استفاده از ذخایر انرژی (کالری) را شروع می‌کند و اشتها فرمان می‌دهد که بیشترغذا بخوریم.
طبق تحقیق هال، هرچه فرد بیشتر وزن از دست بدهد، اشتها قوی‌تر می‌شود، تا جایی که گاه این چنان زیاد می‌شود که ممکن است تمام تلاش‌هایی که برای کاهش وزن انجام داده‌اند، ناکام بماند یا به‌کل از بین برود.
این سازوکار پاسخ و واکنش (بازخورد) برای اجداد شکارچی ما ارزشمند بود اما برای انسان امروزی که به‌راحتی به غذاهای فوق‌فراوری‌شده با کالری زیاد دسترسی دارد، چیز خوبی نیست.
هال با استفاده از محدود‌کردن کالری به‌تنهایی، کاهش وزن مشاهده‌شده در «مطالعه کالری» را مدلسازی کرد. برای این کار، ۲۳۸ بزرگسال به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند که یک گروه باید کالری مصرفی‌اش را به مدت دو سال ۲۵ درصد کم می‌کرد و یک گروه به غذا خوردن معمولش ادامه می‌داد. این مطالعه با حمایت سازمان ملی بهداشت و سلامت بریتانیا از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۰ انجام شد.
طبق این تحقیق، گروه بزرگسالانی که کالری مصرفی را کاهش داده بودند، حدود هفت کیلو وزن کم کردند و گروهی که به روال همیشگی غذا خوردند، حدود یک کیلو وزن اضافه کردند. با وجود آنکه افراد شرکت‌کننده تلاششان را دو سال ادامه دادند، کاهش وزن این افراد تقریبا پس از ۱۲ ماه ثابت شد، زیرا اشتهای آنان برای مقابله با آن افزایش یافت.
دکتر کریستوفر از مرکز تحقیقاتی استنفورد، در توجیه این سطح ثابت وزن می‌‌گوید، کاهش کالری دریافتی ابتدا به کاهش وزن کمک می‌کند، اما سازوکار پاسخ و واکنش (بازخورد) بدن در ادامه مانع کاهش وزن می‌شود، زیرا بدن به آن واکنش نشان می‌دهد و از نظر سوخت‌وساز کارآمدتر می‌شود. بر همین اساس همان میزان کالری کاهش‌یافته هم دیگر به کم کردن وزن کمکی نمی‌کند و وزن همچنان در همان نقطه ثابت می‌ماند.
هال می‌‌گوید این مطالعه نشان می‌دهد که داروهایی مانند اوزمپیک و ویگووی یا مداخلاتی مانند جراحی کاهش وزن زمان رسیدن به «وزن ثابت» را طولانی‌تر کنند، اما نمی‌توانند به طور کامل مانع آن شوند و آن‌ها نیز با از دست دادن وزن بیشتر، با افزایش اشتها مواجه خواهند شد.
هال توصیه می‌کند هر روشی را که انتخاب می‌کنید باید بدانید که پایدار ماندن بر آن برای حفظ روند کاهش وزن ضروری است. بنابراین از خود بپرسید آیا می‌توانید آن را به مدت طولانی ادامه دهید یا خیر.
به گفته او، افرادی که در مسیر لاغر‌شدن به «وزن ثابت» می‌رسند، می‌توانند با بیشتر کم کردن کالری مصرفی یا اضافه کردن ورزش از این مرحله بگذرند، اما باید بدانند که این روند تا آخر عمر باید ادامه داشته باشد و نوعی تغییر سبک زندگی به شمار می‌رود. در غیر این صورت، فایده چندانی نخواهد داشت.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند