«اطلسی» شناسنامه شهر همدان

همدان از گذشته‌های دور به «شهر اطلسی‌ها» معروف بوده و گل و گیاه زینتی بین مردم شهر از اهمیت خاصی برخوردار بوده است به طوری در اکثر فضاهای سبز شهری اطلسی کاشته می‌شد. حتی خانه‌های آپارتمانی، به گل آراسته‌اند و انواع و اقسام گلدان‌ها به ویژه گل اطلسی در خانه همدانی‌ها یافت می‌شود.

خبرگزاری فارس- همدان؛ ۲۵ خرداد روز گل و گیاه زینتی است، همان گل‌هایی که شادابی و نشاط را با خود به ارمغان می‌آورد و روح وجان آدمی را جلا می‌دهند، گل‌ها در انواع مختلف باعث می‌شوند که امید و سرسبزی در دل‌ها جوانه زند پس اگر همه روزها را به نام گل و گیاه بیاراییم، شاید زندگی هم بوی گل بگیرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر تاکنون گل نگرفتید شاید ندانید که این هدیه چه طور می‌تواند چین و چروک‌های اخموی صورت را بگشاید و آرامش را به انسان هدیه دهد، دانشمندان این فرضیه را طی آزمایش‌های متعدد بر روی انسان‎ها امتحان کردند. طبق پژوهش‌های انجام شده گل و گیاه زینتی در روحیه‌ آدمیان به ویژه در عصر زندگی ماشینی و آپارتمانی امروزی تاثیر بسزایی دارد حتی تماشا کردن گل و لذت بردن از طراوت، عطر و رنگ آن یک بغل آرامش را نصیب آدمی می‌کند.

در ایران هم همچون تمام دنیا کاربردهای مختلفی برای گل و گیاه تعریف کرده‌اند و هر گل نماد و نشانه‌ای است که اغلب در مراسم‌های شادی و شادمانی از آن بهره می‌گیرند.

گاهی هم برای اینکه از گل‌ها حفاظت کنند دست به ساختن افسانه زدند همچون افسانه گل شقایق یا همان «کاسه اشکنک» که همدانی‌ها از آن یاد می‌کنند و در صورت  چیده شدن این گل، بدیمنی به دنبال دارد و یا باعث می‌شود دست و پای آدمی بشکند.

قدیمی‌ترین اسنادی که در رابطه با گل‌های زینتی در کشور وجود دارد گل و غنچه‌های دست داریوش در سنگ‌نگاره‌های تخت جمشید است که بیش از ۲ هزار و ۵۰۰ سال قدمت دارد، احتمالا پیشینیان در آن دوره از تاریخ در مراسم‌های شادمانی از گل‌های زینتی استفاده می‌کردند که نشان از توجه ایرانیان به گل‌های زینتی دارد.

همدان هم از گذشته بسیار دور به «شهر اطلسی‌ها» معروف بوده و  گل و گیاه زینتی بین مردم شهر از اهمیت خاصی برخوردار بوده است به طوری در اکثر فضاهای سبز شهری اطلسی کاشته می‌شد. حتی خانه‌ها که امروز بیشتر به شکل قوطی‌های آپارتمانی درآمده و از آن باغچه‌های زیبای گل کمتر پیدا می‌شود، باز هم به گل آراسته‌اند و  انواع و اقسام گلدان‌ها به ویژه گل اطلسی در خانه همدانی‌ها یافت می‌شود.

ناگفته نماند دشت‌های همدان هم از دیرباز به «دشت آلاله‌ها» در انواع مختلف معروف بوده اگرچه شهرستان‌های تویسرکان و نهاوند از اصلی ترین مراتع رویش شقایق در استان همدان هستند.

تاکنون بیش از ۴۲ هزار هکتار ذخیره‌گاه در استان همدان وجود دارد و گونه‌های مانند گون، گیلاس وحشی، سماق، زالزالک، جنگل‌های طبیعی و دست‌کاشت بلوط در دشت های‌همدان قابلیت رویش دارند که نقشه پوشش گیاهی این نوع گونه‌ها تدوین شده است.

دشت «سماق» اسدآباد، منطقه «لشگردر»  و دره« شیروپلنگ» ملایر هم نمونه‌ای از این مناطق و گونه‌های حفاظت شده‌ هستند.

اگرچه در تولید گل بیشترین پتانسیل استان در تولید گل‌های فصلی و نشائی و شاخه بریده همچون گل جعفری، اطلسی، بنفشه، مریم گلی و گل همیشه بهار است که اغلب تولیدات استان را به خود اختصاص داده‌اند.

صحبت به گل همیشه بهار همان گلی که همیشه بهار و شاداب است و هیچ ناملایمی و سختی روزگار نمی‌تواند خم به ابروی آن بیاورد، می‌رسد، دنیا برای من دگرگون می‌شود چه طور می‌شود که روزهای سرد زمستانی هم آن را از پای درنمی‌آورند.

من و گل همیشه بهار در طول سال با تمام فراز و فرودهای روزهای آتشین و گرم وکسالت روزهای سرد و سخت قامت خم نمی‌کنیم، روز به روز دنیا را می‌کاویم و نور خورشید را همچون روزنه امید دنبال می‌کنیم.

همیشه بهار که باشی خوب و بد دنیا را در هم می پیچی و بهترین نسخه شفا بخش را همراه با اکسیر عشق به آدمیان می‌نوشانی، جرعه‌ای آب، تکه‌ای خاک و روزنه امید کافی است تا شانه به شانه طبیعت راه بپیمایی و لحظه به لحظه  را بهاری کنی.

من هم به واسطه اسمم همچون گل همیشه بهار که در روزهای برگ ریزان خزان هم گل می‌دهد، فریاد زندگی سر می‌دهم و همیشه بهاری روزگار را وجب می‌کنم، ملاک و قیاس انسان را باید همین گل دانست چقدر زیبا و چقدر تیغ و خوار دارد، ولی می‌دانیم که گل بی عیب خداست.

کارشناس مدیریت باغبانی جهاد کشاورزی همدان در باره میزان تولید گل و گیاه زینتی در استان می‌گوید: ۱۲ واحد گلخانه در زمینه تولید گل و گیاه‌های زینتی در استان فعال است که اغلب در چهار رسته تولیدات دارند همچنین برای گل شاخه‌بریده که گلخانه‌های مدرن و به روزی نیاز دارند.

علیرضا ابراهیمی ادامه می‌دهد: تولید این گلخانه‌ها در سال گذشته بیش از ۲ میلیون و۶۰۰ هزار شاخه گل رز و لیلیوم بوده که اغلب به خارج از کشور و خارج از استان صادر شده است.

وی با تاکید بر اینکه گلخانه‌ها به لحاظ ایجاد اشتغال و صرفه‌جویی آب مورد توجه هستند و میزان  تولیدات گل‎های زینتی در این فضا در مقابل کشت در فضای باز قابل قیاس نیست تصریح می‌کند: حوزه تولید گل شاخه‌بریده یکی از پردرآمدترین تولیدات گلخانه‌ای محسوب می‌شود.

کارشناس مدیریت باغبانی جهاد کشاورزی استان همدان با بیان اینکه در زمینه گل‌های آپارتمانی ۹۰۰ هزار از انواع این گل‌ها در سال ۹۸ تولید شده که شامل گل‌های درختچه، گوشتی و ... بوده است می‌افزید: در سال گذشته بالغ بر ۳ میلیون و ۴۰۰ هزار انواع گل‌های فصلی و نشائی در استان تولید شده است.

وی با بیان اینکه گل‌های فصلی و نشائی به دو دسته پوششی همچون آجوگا و پاپیتال و گل‌دار مانند اطلسی و همیشه بهار تشکیل شده‌اند می‌گوید: همدان از گذشته‌های دور معروف به «شهر اطلسی‌ها» بوده چراکه اکثر فضای سبز و اماکن تفریحی موجود در شهر با گل‌های اطلسی تزیین شده بود.

ابراهیمی تأکید می‌کند: اگرچه امروز با توجه به تنوع در گل‌های زینتی گونه‌های مختلفی در فضای سبز کشت می‌شود، اما گل اطلسی بین همدانی‌ها جایگاه ویژه‌ای دارد.

وی ادامه می‌دهد: در طبیعت همدان گل‌های آلاله و شقایق، بسیار معروف است و از دیرباز زیستگاه انواع آلاله بوده است، اگرچه در بعضی از مناطق انواع آلاله‌ها به دلیل بی‌توجهی مردم در حال انقراض است.

کارشناس مدیریت باغبانی جهاد کشاورزی استان همدان با اشاره به اینکه در زمینه درخت‌ها و درختچه‌های زینتی در سال ۹۸ بیش از ۴۰۰ هزار انواع درختچه زینتی در دو دسته گل‌های خزان‌پذیر و گل‌های همیشه بهار تولید شده است بیان می‌کند: درختچه‌های خزان‌پذیر همچون اقاقیای زینتی، زبان گنجشک، انواع افرا و درختچه‌های همیشه بهار همچون برگ بو، انواع شمشاد و سوزنی برگ‌ها هستند.

وی از صادرات ۹۰ درصدی گل‌های شاخه‌بریده در استان خبر داده و می‌گوید: همدان به دلیل آب و هوای مناسب و تابش نور خورشید در رسته تولید گل‌های شاخه‌بریده جایگاه ویژه‌ای دارد و افراد مستعد و علاقمند می‌توانند در این زمینه ورود کرده و به تولید بپردازند.

انتهای پیام/89033/

منبع: فارس

کلیدواژه: همدان اطلسی گیاه زینتی امید همدان بهار گیاه زینتی آرامش خبرگزاری فارس همدان گل و گیاه علیرضا ابراهیمی اطلسی امید گل و گیاه زینتی گل همیشه بهار گل های زینتی استان همدان شاخه بریده همدانی ها تولید گل خانه ها گونه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۲۸۳۵۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ایرانی‌هایی که در کشور خود هم برگ هویت ندارند

به گزارش قدس خراسان، پس از پیروزی انقلاب اسلامی و پیش از شروع جنگ تحمیلی از سوی صدام، دولت بعث عراق اقدام به اخراج ایرانی‌ها از این کشور کرد؛ کسانی که هنوز پس از گذشت ۴۵سال، نه ایران آن‌ها را به عنوان ایرانی قبول دارد و نه کشورعراق آن‌ها را عراقی می‌داند.

قصه ایرانی‌های ساکن شهر حلّه استان بابل که حالا در گوشه‌ای از شهر مشهد ساکن هستند نیز از این جنس است. ساجده و لعیمه خواجه نعمت دخترعموهایی هستند که پس از اخراج از عراق با کمک یک خیر مشهدی در این شهر صاحب خانه شدند؛ اما با وجود داشتن پدر و مادر ایرانی، هنوز پس از ۴۵ سال مدرک هویتی ایرانی ندارند.

ساجده خواجه نعمت که ۶۷ سال دارد و مادرزادی کم‌بیناست، هشت سال از ازدواج با پسرعمویش یعنی شهید مفقودالاثر وهاب خواجه نعمت گذشته بود که حکومت بعث عراق خودش و همسر ۳۰ ساله‌اش را دستگیر کرد. او پس از هشت روز آزاد شد؛ اما هنوز پس از ۴۵ سال هیچ خبری از همسرش ندارد.

وی در این باره می‌گوید: صدام، شوهرم را به دلیل تابعیت ایرانی دستگیر کرد. گفتند تو برو ایران او خودش می‌آید؛ اما پس از ۴۵سال هنوز هیچ خبری از او ندارم.

زایمان در زندان حزب بعث

ساجده خواجه نعمت با بیان اینکه صدام جوانان شیعه و متدینی را که تابعیت ایرانی داشتند، دستگیر کرده تا با سفر به ایران در جبهه علیه حزب بعث نجنگند، می‌افزاید: من را هشت روز در زندان انداختند، ۱۵۰ زن و بچه را در یک مکان کوچک زندانی کرده بودند، غذای خوبی نمی‌دادند و تنها دو ساعت در روز اجازه داشتیم از سرویس بهداشتی استفاده کنیم که با این جمعیت زیاد خیلی سخت بود. زندانبان‌ها به ما توهین می‌کردند و رفتار خیلی بدی داشتند، در این وضعیت بسیار بد، یکی از زنانی که حامله بود، در زندان زایمان کرد و اصلاً به او رسیدگی نکردند.

وی ادامه می‌دهد: با یک خودرو از جلو زندان، ما را به مرز ایران بردند و از آنجا سه روز پیاده در زیر باران و در سرما راه رفتم تا به سرپل‌ذهاب رسیدم. از سرپل‌ذهاب با خودرو نیروهای ایرانی به اردوگاه آوارگان جهرم آمدم و سه ماه در این اردوگاه ساکن بودم.

ساجده خواجه نعمت که به تنهایی روزگار می‌گذراند، عنوان می‌کند: دخترعمویم که پیش از ما به ایران آمده و در مشهد ساکن بود، من را تحت تکفل خود قرار داد و از اردوگاه جهرم به مشهد آورد.

وی که از نداشتن شناسنامه ایرانی با وجود داشتن نسب ایرانی گلایه می‌کند، می‌افزاید: برادرم در عراق متولد شده و با ما به ایران آمده است. با پیگیری‌هایی که انجام داد، کمتر از یک سال است شناسنامه ایرانی گرفته؛ اما هنوز به ما شناسنامه نداده‌اند.

صدام ۶۰ پسر بچه و مرد در بستگان ما را دستگیر کرد

لعیمه خواجه نعمت؛ همان دخترعمویی است که پیش از ساجده به ایران آمده و به کمک او ساکن مشهد شده است. درباره قصه اخراجش از عراق می‌گوید: همسرم شهید مفقودالاثر صالح خواجه نعمت ۲۹ سال داشت و چهار سال بود ازدواج کرده بودیم و دو دختر سه ساله و دو ساله داشتیم. ساعت ۹ شب مأموران آمدند در خانه ما در شهر حلّه و به تمام خانواده گفتند پنج دقیقه بیایید چند تا سؤال داریم. وقتی رفتیم، من را سه روز با دخترانم به زندان انداختند و سپس در مرز ایران رهایم کردند. پیاده به سمت ایران آمدم و ایرانی‌ها با خودرو من را تا اردوگاه خرم‌آباد رساندند.

وی می‌افزاید: من یک سال پس از پیروزی انقلاب و سه ماه پیش از آغاز جنگ تحمیلی به ایران آمدم. صدام همسرم را دستگیر کرد و تاکنون هیچ خبری از وی ندارم و مفقودالاثر شده است.

لعیمه خواجه نعمت با اشاره به اینکه صدام خیلی ما را اذیت کرد و به ما که تابعیت ایرانی داشتیم، خیلی ظلم کرد، بیان می‌کند: ۶۰نفر از مردان اقوام ما را که سنشان از ۱۴ تا ۴۲ سال بود، در شهر حلّه عراق دستگیر کردند. تنها به دلیل اینکه تابعیت ایرانی داشتیم و شیعه متدینی بودیم و تاکنون هیچ خبری از سرنوشت آن‌ها نداریم. از مسئولان عراقی که پیگیری کردیم، اطلاع دقیقی از سرنوشت آن‌ها نداشتند. برخی هم می‌گویند صدام همه آن‌ها را در گور دسته‌جمعی دفن کرده است.

وی با بیان اینکه بیشترین زمان نگهداری زنان اقوام آن‌ها در زندان ۲۵ روز بود، ادامه می‌دهد: صدام خانه، خودرو و اموال این افراد را مصادره و زنان و خانواده آن‌ها را از عراق اخراج کرد. چهار نفر از فامیل ما را در زندان شکنجه دادند و پسردایی ۱۴ ساله‌ام را با برق شکنجه کردند و به شهادت رسید.

لعیمه خواجه نعمت درباره ماجرای آمدنش به مشهد می‌گوید: ۱۷روز در اردوگاه آوارگان عراقی خرم‌آباد بودیم که یک تاجر مشهدی به نام آقای اخوان، ما و ۱۵ خانواده دیگر را کفالت کرد و به مشهد آورد. ابتدا نزدیک یک سال در هتل زندگی کردم و سپس این تاجر مشهدی خانه‌ای برای ما تهیه کرد.

وی درباره سایر اعضای خانواده‌اش خاطرنشان می‌کند: بقیه افراد خانواده ما در عراق ساکن هستند و ما به دلیل اینکه در ایران مهاجر هستیم، تنها می‌توانیم در ایام اربعین حسینی پاسپورت موقت برای سفر به عراق بگیریم و پس از اتمام آن مدت که کمتر از دو ماه است، باید به ایران برگردیم.

پدر و مادرم شناسنامه و کد ملی ایرانی دارند؛ اما به ما نمی‌دهند

لعیمه خواجه نعمت که در ابتدای صحبت گفته بود مادرش اصفهانی و پدرش شوشتری است، می‌گوید: نزدیک ۴۵ سال است در ایران ساکن هستیم؛ با وجود اینکه پدر و مادرمان ایرانی هستند و شناسنامه و کدملی دارند؛ اما هنوز به ما شناسنامه ایرانی نداده‌اند. به همین دلیل بنیاد شهید به ما مانند ایرانی‌ها حقوق پرداخت نمی‌کند.

وی با بیان اینکه صدام ما را به دلیل ایرانی بودن، پیش از شروع جنگ تحمیلی از عراق اخراج کرد، متذکر می‌شود: برای گرفتن شناسنامه ایرانی خیلی اقدام کردیم حتی دادگاه رفتیم و دادگاه نسب ما را پذیرفته؛ اما به ثبت احوال که مراجعه کردم، موافقت نکردند و شناسنامه ندادند. دلیلش را نمی‌دانم. 

لعیمه خواجه نعمت با اشاره به سختی‌های زندگی به عنوان یک مهاجر در ایران می‌گوید: پس از ۴۵ سال سکونت در ایران، بلاتکلیف مانده‌ایم. در ایران به ما می‌گویند عراقی هستید و در عراق هم به ما می‌گویند شما ایرانی هستید. ما فقط هویت و شناسنامه می‌خواهیم.

بی‌هویتی پس از ۴۵ سال سکونت در ایران با وجود نسب ایرانی، زندگی سختی را برای این افراد رقم زده است. با وجود اینکه بنیاد شهید و امور ایثارگران، همسران این افراد را به عنوان شهدای سپاه بدر پذیرفته؛ اما با حقوق کمتر از ۲میلیون تومان به سختی روزگار می‌گذرانند. امیدواریم این خلأ قانونی در کشور بازبینی شود و کسانی که هویت ایرانی در اجدادشان بوده به عنوان یک هموطن مورد پذیرش قرار گیرند تا برای همسران شهدای مفقودالاثری که ظلم صدام به جرم ایرانی بودن، زندگیشان را به اینجا رسانده، روزگار بهتری رقم بخورد.

خبرنگار: فریده خسروی