به نقل از «خبرآنلاین»

واکنش مناسب به قطعنامه شورای حکام چیست؟

تاریخ انتشار: ۱ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۳۶۱۴۴۶

هرچند پیش نویس این قطعنامه توسط تروئیکای اروپایی تنظیم و به شورای حکام پیشنهاد شده ولیکن به راحتی رد پای سیاست فشار حداکثری دولت ترامپ را در این پیشنویس می توان روئیت کرد.

از سویی اروپا هم نشان داد که کاملا همسو با امریکا عمل می کند که طبیعی است. چرا که به عنوان مثال چندین میلیارد یورو اوراق قرضه بانکهای آلمانی طی سالهای اخیر توسط ایالات متحده خریداری شده و یا با نگاه اجمالی به اقتصاد اروپا می توان متوجه شد چیزی حدود 40 درصد گردش مالی کشورهای بزرگ اروپایی با ارز دلار است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بریتانیا تحت هر شرایطی (چه مشروع چه غیر مشروع) همواره پشتیبان و متحد استراتژیک ایالات متحده بوده است و قطعا درک آن نیاز به فهم سیاسی خاصی ندارد. بنابراین هرگونه توقعی از شرکای اروپایی برجام می باید متناسب با درک صحیح از روابط این کشورها با ایالات متحده صورت گیرد. برای همین این سطح از غافلگیری مسوولان ایرانی (باتوجه به واکنشهایشان نسبت به اروپایی ها) کمی عجیب و دور از انتظار است. به نظر می رسد ماراتنی نفس گیر درعرصه دیپلماتیک آغاز شده است که احتمالا تا اکتبرهرلحظه امکان فشارهای جدید از سوی ایالات متحده قابل پیش بینی و انتظار است.

آنچه از سوی دولتمردان ودیپلماتهای کشورمان مورد انتظار است، اتخاذ استراتژی چندلایه و پیچیده، فارغ از هرگونه شعارزدگی با اولویت حفظ منافع ملی و دوری گزیدن از هرگونه تنش و مناقشه است. نکته عجیب ولیکن جالب رویکرد تندروهای داخلی همسو با ایالات متحده است. از یکسو آمریکا با فشارهایی که وارد می آورد ایران را به سمت خروج از برجام هل می دهد و از سویی دیگر تندروهای داخلی دولت را نه تنها به خروج از برجام که حتی دیگر معاهدات تعهد آوری مانند ان پی تی تشویق می کنند. طبیعی است که دولت تحت فشارهای سیاسی و اقتصادی داخلی و خارجی در شرایط خوبی قرار ندارد. در این موقعیت شعار دادن و نسخه های حماسی پیچیدن راحت ترین کار است.

اگرچه نماینده ایران در سازمان اژانس انرژی اتمی گفته که این قطعنامه ها الزام آور نیست اما نمی توان منکر اثرات وضعی آن در اقتصاد داخلی و به خصوص بازار ارز شد آن هم در شرایطی که اقتصاد ایران روزهای خوبی را پشت سر نمی گذارد. تخریب همیشه از ساختن راحت تر است. ما باید ضمن انتقاد صریح از بی عملی اروپا منفذهای مذاکره و لابی را فعال نگه داریم و از رفتارهایی که مستمسک فشارها و تحریم های بیشتر شود اجتناب کنیم چرا که پایان دیپلماتها به معنی اغاز کار ژنرالها خواهد بود.

نگارنده نزدیک به یکماه قبل در یادداشت دیگری با عنوان «تا دیرنشده دیپلماسی را فعال کنید» زنهار دادم که تحرکات و لابیهای ایالات متحده بسیار جدی و در راستای هدف دلخواه آنها معطوف به سیاست فشار حداکثری برماست. توضیح دادم که ما فراتر از اعلام محکومیت و غیرقانونی دانستن ادعاهای آمریکا باید دیپلماسی را در حوزه های ذیل فعال کنیم:

1- دیپلماسی عمومی(استفاده از ظرفیت لابیست ها و تینک تنکهای بین المللی و برگزاری نشست با حضور اندیشمندان واندیشکده های معتقد به برجام)

2- فعالیت پرقدرت درحوزه دیپلماسی رسمی (مذاکره،اعزام هیات،استفاده از ظرفیت گفت وگوهای دو و چند جانبه با غربی ها و همچنین استفاده از ظرفیت سازمان های بین المللی)

3- دیپلماسی نخبگان( استفاده از ظرفیت نخبگان سیاسی به ویژه چهره های اکادمیک بین المللی برای تنویر افکارعمومی نسبت به رفتار مخرب آیالات متحده در نظام بین الملل و مواجهه غیر قانونی اش با حقوق بین الملل).

شاید این انفعال چند علت داشته باشد. به نظر می رسد این کش و قوس حدودا بیست ساله پرونده هسته ای و بازگشت به نقطه صفر به نوعی از خستگی و بی حسی در سیاست خارجی منجر شده است. شاید هم یکی از دلایل این انفعال و بی تصمیمی، انتظار برای فرا رسیدن انتخابات آمریکاست، باید گفت درحالی که مشخص نیست خروجی آن انتخابات لزوما به شکست ترامپ و برامدن دموکراتها منجر شود، این انتظار بیشتر هدر دادن زمان است تا خرید آن.

*دانش آموخته روابط دیپلماتیک

310 310

کد خبر 1401726

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: آژانس بین المللی انرژی اتمی تروئیکای اروپایی ایران و اروپا استفاده از ظرفیت ایالات متحده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۳۶۱۴۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

محور تحولات و حذف دشمن مشترک

به گزارش قدس آنلاین، در این یادداشت آمده است: همکاری این کشورها فقط منحصر به نبرد روسیه و اوکراین نیست.

این فقط نوک کوه یخ است و عمق همکاری‌ها بسیار بیشتر است. جنگ اوکراین صرفاً به تعمیق روابط اقتصادی، نظامی، سیاسی و فناوری آن‌ها سرعت بخشیده است. در حال حاضر همگرایی در روابط این کشورها به ایجاد یک محور جدید تحولات منجر شده که می تواند چشم انداز ژئوپلتیکی جهان را تغییر دهد.

وقتی دولت‌های ناراضی کارشکنی می‌کنند
این اندیشکده آمریکایی تأکید می‌کند : همگرایی این گروه، به منزله ایجاد یک بلوک انحصاری و متحد نیست، بلکه به منزله شکل‌گیری مجموعه‌ای از دولت‌های ناراضی است که بر سر هدف مشترکی برای براندازی اصول فعلی، اتفاق‌نظر دارند. وقتی این چهار کشور همکاری می‌کنند، اقدامات آن‌ها هم‌افزایی پیدا می‌کند و اثربخشی ابزارهای سیاست خارجی ایالات متحده برای تحریم‌ها را کاهش می‌دهند. در حقیقت باید گفت هدف جمعی آن‌ها ایجاد جایگزینی برای نظم فعلی است که به نظر آن‌ها تحت سلطه ایالات متحده است. 

تشکیل باشگاه ضدغرب
این دو عضو ارشد برنامه‌های امنیتی ایالات متحده ادامه می‌دهند: همکاری میان اعضای این محور چیز جدیدی نیست. چین و روسیه شراکت خود را از پایان جنگ سرد تقویت کرده‌اند. ایران و روسیه نیز پس از شروع جنگ سوریه با یکدیگر همکاری کردند. چین با پیوستن به همکاری‌های روسیه و مشارکت در توافق‌نامه‌های انرژی با ایران، از تهران در برابر اثرات تحریم‌های ایالات متحده حمایت کرده است. مسکو در دو دهه گذشته یکی از بزرگ‌ترین تأمین‌کنندگان تسلیحات تهران بوده و اکنون بزرگ‌ترین منبع سرمایه‌گذاری خارجی آن است. صادرات روسیه به ایران در ۱۰ ماهه اول سال ۲۰۲۲، ۲۷ درصد افزایش یافته است. برای سه سال متوالی چین، ایران و روسیه مانورهای دریایی مشترکی را در خلیج عمان برگزار کرده‌اند که آخرین آن در مارس ۲۰۲۴ بود. 

مجله فارین افرز معتقد است: همکاری فزاینده میان چین، ایران، کره شمالی و روسیه ناشی از مخالفت مشترک آن‌ها با نظم جهانی تحت سلطه غرب است؛ رویکردی که ریشه در این باور دارد که این سیستم به آن‌ها موقعیت یا آزادی عملی را که شایسته آن هستند، نمی‌دهد. البته تاریخ نشان می‌دهد ممکن است برای گروهی از قدرت‌های ناراضی، آینده مثبت پیش‌رو نباشد. مانند پیمان سه‌جانبه ۱۹۴۰ که آلمان، ایتالیا و ژاپن را متحد کرد و آن‌ها موفق نشدند، اما جنگ جهانی دوم قطعاً تحولات جهانی را به همراه داشت.
 
تهدید چهار قدرت
آندریا کندال-تیلور و ریچارد فونتین ضمن بررسی همکاری رو به رشد میان چین، ایران، کره شمالی و روسیه معتقدند اختلافات جدی میان این کشورها وجود دارد؛ چرا که با روی آوردن مسکو به پکن، مسکو به پذیرش نقش شریک کوچک‌تر باید قانع باشد. البته در چنین تحلیلی شدت تهدید نادیده گرفته می‌شود. از سویی دیگر اقتصاد آمریکا بسیار بزرگ‌تر، ارتش آن به طور قابل توجهی قدرتمندتر و سیستم دموکراتیک آن پایدارتر است و واشنگتن هنوز هم می‌تواند از تحولات این محور جلوگیری کند.

زینب اصغریان