چگونه با همکار خودشیفته رفتار کنیم؟
تاریخ انتشار: ۵ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۴۰۸۳۶۷
سروش قبادی مشاور و روانشناس بالینی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره نحوه رفتار با همکار خوشیفته، اظهار کرد: اگر همکار شما، فردی خودشیفته است، تفاوت‌ها را بپذیرید. سعی نکنید آنها را تغییر دهید بلکه بر نیازهای خود در مسائل کاری تمرکز کنید. درک کنید که افراد خودشیفته در مقابل تغییر کردن مقاومت می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی اضافه کرد: شما باید افراد را همان‌گونه که هستند بشناسید و سعی در تغییر آنها به چیزی که شما انتظار دارید نداشته باشید. تلاش کنید تا بیشتر بر احساسات خود و آنچه می‌خواهید باشید تمرکز کنید.
قبادی با اشاره به اینکه این واقعیت را به رسمیت بشناسید که رفتار آنها ناشی از نا‌امنی‌هایشان است، ادامه داد: افراد خودشیفته در درونشان بسیار آسیب‌پذیر هستند، آنها دیگران را زیر سؤال می‌برند؛ زیرا این‌گونه می‌توانند حس بهتری نسبت به خودشان داشته باشند. سعی نکنید تأیید فرد خودشیفته (همکار) در محل کارتان را به دست بیاورید. شما کسی نیستید که فرد خودشیفته به شما می‌گوید. اجازه ندهید که سرزنش آنها در محل کار، اعتمادبه‌نفس شما را تضعیف کند و با آنها بحث نکنید.
این روانشناس تصریح کرد: بحث و گفتگو با افراد خودشیفته فایده‌ای ندارد، زیرا هیچ‌وقت از نظرشان برنمی‌گردند. اگر با آنها بحث کنید بیشتر ناراحت می‌شوید؛ زیرا با روش ناخوشایندی اختلاف نظرشان را به شما نشان می‌دهند. ارزش خود را بشناسید و به نظر یک فرد خودشیفته در مورد خودتان توجهی نکنید.
وی با بیان اینکه اگر یک فرد خود شیفته به شما آسیب می‌رساند، تا آنجا که می‌توانید از آنها در محیط کاری دوری کنید، بیان کرد: هر نوع ارتباطی با یک فرد خودشیفته، به احتمال زیاد برعکس است. این رابطه فقط با هدف خوشحال کردن و حمایت از او پیش می‌رود. رابطه‌ای مانند این شما را پایین می‌کشد و برای پیشرفتتان ناسالم است.
قبادی درباره اختلال شخصیت خودشیفته و ویژگی این افراد، گفت: اختلال شخصیت خودشیفته یکی از انواع اختلالات شخصیت است. این افراد خودشان را به طور اغراق شده بالاتر از افراد دیگر می‌بینند. گویی که هیچ نقصی در آنها وجود ندارد، برخورد‌های آنها معمولاً برای اطرافیان بسیار سخت و قابل تحمل است و به همین دلیل نیاز به درمان این اختلال ضرورت می‌یابد.
این روانشناس بیان کرد: افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته معمولاً هیچ آگاهی نسبت به مشکلاتشان ندارد و به دلایل دیگر به روانشناس مراجعه می‌کنند. افراد خودشیفته خود را برتر از دیگران میدانند. رفتارهای تحریک‌آمیز زیادی دارند و در عین حال از دیگران نیز انتظار دارند که با آنها احترام بگذارند افراد خودشیفته چنان که نیازهایشان برآورده نشود دچار غم ناراحتی و افسردگی میشود. از ویژگی‌های افراد دارای اختلال شخصیت خودشیفته، خودخواه بودن آنهاست.
وی با اشاره به اینکه زندگی با افراد شخصیت خودشیفته مشکلاتی را برای اطرافیان آنها چه در خانواده و چه در محیط کار به وجود می‌آورد، افزود: یکی دیگر از ویژگی‌های بارز افراد خودشیفته تحقیر کردن دیگران است بسیاری از افراد خودشیفته تا زمانی که برایشان تهدید محسوب نشوید انسان‌های مهربان و حمایت کننده هستند، اما در لحظه‌ای احساس کنند که نسبت به آنها برتر و بالاتر هستید فورا برخورد‌های تحقیر کننده با شما خواهند داشت آنها برای حفظ خود شما را تحقیر می‌کنند.
قبادی تصریح کرد: از دیگر از ویژگی‌های افراد خودشیفته سرزنش کردن اطرافیان است این افراد سرزنشگر‌های ماهری هستند و آدم‌های دیگر را پایین‌تر و کم اهمیت‌تر از خود میدانند. همچنین به چالش کشیدن اطرافیان در جمع‌ها یکی دیگر از ویژگی‌های بارز افراد خودشیفته می‌باشد تا به دیگران ثابت کنند که از آنها پایین‌تر هستند.
این روانشناس اضافه کرد: انسان‌های خودشیفته تا وقتی شما را دوست دارند که تسلیم آنها باشید تا زمانی که آنها را برتر و بالاتر از خود بدانید و آنها را تحسین و تایید کنید از خطر رفتارهای پرخاشگرانه و تدافعی آنها در امان خواهید بود، اما زمانی که احساس کنند شما مستقل شده اید اعتماد به نفس پیدا کرده و در خدمت آنها نیستید شروع پرخاش سرزنش و تحقیر شما می‌کنند ممکن است رابطه خود را با شما قطع کنند.
وی ادامه داد: این افراد مهارت‌های همدلی ندارند، زیرا برای آنان اولین نفری که مهم می‌باشد خودش است؛ و این خودخواهی باعث میشود تا درک درستی از توقعات، خواسته‌ها و نیازهای اطرافیان نداشته باشد.
قبادی افزود: افراد خودشیفته تمایل به کنترل گری دارند و به اطرافیان دستور می‌دهد. از آنجایی که افراد خودشیفته احساس ناامنی می‌کنند تمایل دارند همه چیز را تحت تسلط خود داشته باشد و تا زمانی که مسائل خارج از کنترل آنها باشد دچار احساس غم و احساس ناچیز بودن می‌کنند.
این روانشناس اضافه کرد: تعامل با افراد خودشیفته آزاد دهنده است بسیاری از این افراد از تاثیر کلامشان بر دیگران نا آگاهند و خون آنها را به جوش می‌آورند این افراد که از تاثیر رفتار شان آگاه باشند یا نه در هر شرایطی باعث افزایش استرس و ایجاد بحران میشود.
بیشتر بخوانید
آموزش نحوه برخورد با همسر خودشیفته چگونه با افراد خودشیفته برخورد کنیم؟ اگر خودشیفته اید بخوانید!/ از عطش تمجید،تا دروغگویی و بزرگنماییانتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: اختلال شخصیت شخصیت خودشیفته اختلال شخصیت خودشیفته افراد خودشیفته فرد خودشیفته فرد خود
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۰۸۳۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پانوپتیکون و کاربرد آن در شهرسازی مدرن چیست؟
پانوپتیکون (سراسربین) نوعی معماری است که در ابتدا برای طراحی زندان‌ها و با هدف بهبود رفتار زندانیان با تفکر «همیشه تحت‌نظر بودن» معرفی شد. این رویکرد امروزه در قالب نظارت بر جوامع برای بهبود امنیت و سلامت، همچنین افزایش شفافیت عملکرد مقامات مورد استفاده قرار دارد.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، پانوپتیکون، نوعی معماری زندان محسوب میشود که در طول زمان تحت ایده‌ها و استفاده‌های جدید از مفهوم پیشگیری از خطاهای انسانی تکامل پیدا کرده است. این معماری در اصل روشی برای ایجاد ساختمان‌هایی است که به افراد داخل این حس را می‌دهد که قابل مشاهده هستند، بدون اینکه چگونگی آن را بدانند. پانوپتیکون نوعی ساختار زندان است که قدمت آن به قرن هجدهم بازمی‌گردد و در آن نگهبانان امنیتی زندانیان را از یک برج مرکزی تحت نظر قرار می‌دادند، بدون اینکه زندانیان بدانند این عمل چگونه انجام می‌گیرد.
تئوری پانوپتیکون معتقد است که افراد زمانی می‌توانند کنترل شوند که خود را تحت نظارت دائمی می‌بینند، حتی اگر کسی نظاره‌گر نباشد. این تئوری از تأثیر تحت نظر قرار داشتن توسط یک برج نگهبانی مرکزی در یک زندان ناشی شده است که همه زندانیان حتی در صورت حضور نداشتن نگهبان با دیده نشدن وی، می‌توانند آن را ببینند. از آنجا که زندانیان برج را می‌بینند، به این فرض که تحت نظر هستند بهترین رفتار خود را دارند. قلب واقعی ایده پانوپتیکون این است که فعالیت‌های خاصی وجود دارد که با نظارت، بهتر انجام می‌شوند.
تاریخچه و استفاده از پانوپتیکونپانوپتیکون در اصل ایده ساموئل بنتام برای کارخانه‌های قرن هجدهم بود، اما برادرش جرمی بنتام پتانسیل آن را برای ساخت زندان درک کرد و به این ترتیب ده‌ها زندان با استفاده از این مفهوم ساخته شد. این معماری برای قرن‌ها به‌طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت، زیرا امکان نظارت بر تعداد قابل‌توجهی از زندانیان را با حداقل تعداد نگهبان فراهم می‌کرد. هدف از این طرح ایجاد احساس حضور «دانایی» نامرئی بود که جوامع انضباطی آن را پذیرفتند.
این مفهوم فیلسوف میشل فوکو را در سال ۱۹۷۵ مجذوب خود کرد، زیرا پانوپتیکون زندانیان را مجبور می‌کرد بهتر رفتار کنند و به کمک آن «تحمیل هر رفتاری بر هر کثرت انسانی» آسان بود. به عبارت دیگر القای یک رفتار از طریق فرم بنا امکان‌پذیر بود.
وی پانوپتیکون را به‌عنوان راهی برای نشان دادن تمایل جوامع انضباطی برای تحت تاثیر قرار دادن شهروندان خود استفاده کرد، زیرا همان‌طور که زندانی از ترس مجازات، رفتار خود را کنترل می‌کند، شهروندان نیز از ترس جریمه درست رفتار خواهند کرد.
پانوپتیکون در دنیای دیزنیپارک موضوعی دنیای دیزنی در آمریکا نمونه‌ای از بهره‌گیری شرکتهای مدرن از معماری پلیسی پانوپتیکون و توسعه این رشته شهرسازی بود، با این حال مفهوم آن از نگهبانانی که به‌زور زندانیان را ملزم به درست رفتار کردن می‌کنند، به نگهبانانی تغییر کرد که مراجعه‌کنندگان را به هیچ اقدامی مجبور نمی‌کنند، اما از درگیری یا استفاده نادرست از فضا جلوگیری به عمل می‌آورند. این مفهوم امروزه در شهرهای سراسر جهان استفاده میشود که افسران مجری قانون با پای پیاده یا دوچرخه به گشت‌زنی در شهرها می‌پردازند و حضور صرف آنها منطقه را امن‌تر می‌کند. دادن این فرصت برای اطلاع‌رسانی شهروندان به مقامات از تخلف شخص دیگری نیز مؤثر است.
طراحی پانوپتیکون در سال ۲۰۲۰ برای کنترل همه‌گیری کووید -۱۹ نیز مورد استفاده قرار گرفت. پلیس یکی از نقش‌های کلیدی همه سیستم‌های بهداشت عمومی است و در طول همه‌گیری ویروس کرونا از طریق دستگاه‌هایی مانند نظارت دیجیتال، سازمان‌های مجری قانون و حتی پلیس غیررسمی از میان ساکنان جوامع به کنترل بیماری پرداخت.
پلیس غیررسمی در اصل نوعی پانوپتیکون محسوب میشود که مفهوم آن در سال ۱۹۶۱ با انتشار کتاب «مرگ و زندگی شهرهای بزرگ آمریکا» گسترش پیدا کرد که بر اهمیت پلیس غیررسمی در خیابان‌ها، پیاده‌روها و پارک‌ها، همچنین بر رابطه مثبت بین این نوع پلیس و امنیت شهری تأکید می‌کرد.
در یکی از مثال‌های واقعی کتاب، مردی در تلاش بود تا کودکی را از خیابان برباید که جمعیت کوچکی متشکل از ساکنان و صاحبان فروشگاه‌های آن منطقه مانع او شدند. اما لحظاتی بعد معلوم شد که این مرد پدر او بوده است، اما این نوع پلیس غیررسمی از آدم‌ربایی احتمالی جلوگیری کرد. در این نمونه، در واقع مجموع انسان‌ها و محیط طراحی‌شده پارک، یک فظای نظارتی غیر معمول را فراهم آورد که مانع از بروز یک جرم شد. فضای باز و محیط خانواده‌دوست پارک که فقط برای حضور کودکان و والدین طراحی شده بود و نه برای حضور افراد بی‌هدف، همگی به ساختار ضددزدی کمک کرد.
فضای خانواده‌دوست، منظور ترکیب وسایل بازی و میز وصندلی‌های چندنفری برای حضور والدین بود. گاهش زمین‌های بازی فقط شامل سرسره و تاب و سایر وسایل بازی میشود و والدین باید تنها نظاره‌گر کودکان باشند، در این شرایط ممکن است در اثر یک غفلت اتفاق ناخوشایندی رخ دهد. در بعضی از پارک‌ها نیز زمین بازی کودکان در کنار فضاهای باز بی‌سروته قرار گرفته که ممکن است پتانسیل حضور افراد متجاوز را به راحتی فراهم بیاورد و به همین دلیل نوع ساختار یک پارک که حالت نظارتی داشته باشد، به‌راحتی می‌تواند مانع از وقوع جرم باشد.
پانوپتیکون در عصر نظارت دیجیتالپانوپتیکون به‌عنوان یک اثر معماری به یک نگهبان اجازه می‌دهد تا ساکنان را بدون اینکه ساکنان بدانند تحت نظر هستند یا نه مشاهده کند و در نیمه دوم قرن بیستم به‌عنوان راهی برای ردیابی گرایش‌های نظارتی جوامع انضباطی مطرح شد. ساختار اصلی این معماری یک برج مرکزی بود که توسط چندین سلول احاطه شده است. این برج دیده‌بانی از بسیاری جهات الگویی برای دوربین‌هایی است که به ساختمان‌ها متصل شده‌اند؛ دستگاه‌هایی که از روی عمد قابل مشاهده هستند و چشمان نظارت‌گر انسان‌ها را از دید پنهان می‌کنند. این نظارت امروزه در سطحی وسیع و در قالب اینترنت اشیا نیز صورت می‌گیرد.
بخش زیادی از زندگی بشر امروز در دنیای آنلاین می‌گذرد که در آن داده‌های زیادی بدون مالکیت فیزیکی و احساس صریح قرار گرفتن در معرض دید، به اشتراک گذاشته میشود. با این حال داده‌ها نه‌تنها توسط دولت‌ها، بلکه توسط شرکت‌هایی تحت‌نظارت هستند که مبالغ هنگفتی روی آنها سرمایه‌گذاری می‌کنند.
اتصال متقابل بین اشیا در خانه‌ها، اتومبیل‌ها و شهرها که عموماً به آن اینترنت اشیا گفته میشود، نظارت دیجیتال را به‌طور اساسی تغییر خواهد داد. در اصل ممکن است یک برج مرکزی وجود نداشته باشد، اما حسگرهای ارتباطی در نزدیک‌ترین اشیا به بشر وجود خواهد داشت. با ظهور سیستم‌های شبکه‌ای گسترده‌تر، همه چیز از ماشین لباسشویی گرفته تا اسباب‌بازی‌ها به‌زودی قادر به برقراری ارتباط خواهند بود و حجم وسیعی از داده‌ها را در زندگی ایجاد می‌کنند و این سیستم‌های نظارتی مرکزی هستند که باید در نقش پانوپتیکون امنیت تبادل اطلاعات را تامین کنند.
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور