به نقل از «عصر ایران»

به فرزندان‌مان بگوییم...

تاریخ انتشار: ۸ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۴۴۴۶۱۰

عصرایران؛ مصطفی داننده- من هنوز پدر نشده‌ام. اما به خودم قول دادم وقتی دختر یا پسر دار شدم قبل از اینکه از جامعه، آموزش و پرورش، دانشگاه و ... انتظار داشته باشیم به او انسان خوب بودن را بیاموزند، خودم این کار را انجام دهم.

در کودکی به آنها می‌گویم که حق انتخاب دارند و دیگران نباید برای‌شان تصمیم بگیرند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مشورت را قبول کنند اما تصمیم نهایی را خودشان بگیرند. از انتخاب مدرسه و رشته دانشگاهی بگیرد تا انتخاب همسر و محل زندگی.

به آنها می‌گویم که هیچ تفاوتی و بیان زن و مرد نیست. هر دو انسان هستند و حقوقی دارند. ما حق نداریم چون مرد هستیم یا زن، فکر کنیم نسبت به جنس مخالف‌مان برتری داریم و می‌توانیم هر گونه که می‌خواهیم با او برخورد کنیم. به آنها یاد می‌دهم که ما مالک آدم‌ها نیستیم.

 

به آنها می‌گویم که کتاب بخوانند. برای آنها کتاب می‌خوانم. به آنها می‌گویم با خواندن کتاب حتما انسان‌های بهتری می‌شوند و می‌توانند با کم‌ترین هزینه از تجربه‌های دیگران در زندگی استفاده کنند. به آنها می‌گویم جهان وقتی به سمت بدی رفت که مردم کمتر کتاب خواندند.

به آنها می‌گویم که پول تمام زندگی نیست. نباید به خاطر پول، انسانیت را قربانی کنند. نباید به خاطر پول دست به هرکاری بزنند. به آنها می‌گویم زندگی با پول کم سخت است اما نباید باعث شود که وجدان را زیرپا گذاشت و دست به هرکاری زد.

به آنها می‌گویم دروغ نگویند. ریا نکنند. هرآنچه هستند باشند اما سعی کنند برای پیش برد کارهای‌شان لباس دیگری به تن کنند. سعی نکنند برای اینکه کارشان در اداره‌ای یا سازمانی راه بیفتد بگویند بله ما هر هفته در صف اول نماز جمعه هستیم. در خانه ماهواره نداریم، شلوار جین هم نمی‌پوشیم .

به آنها می‌گویم به حق دیگران احترام بگذارند. وقتی می‌بینند حق با دیگری است، آن را رعایت کنند حتی وقتی پشت فرمان ماشین هستند. وقتی می‌بینند عابری در حال عبور از عرض خیابان است یا راننده در مسیر اصلی در حال عبور است به آنها احترام بگذارند و فکر نکنند احترام گذاشتن به دیگران یعنی بی‌عرضه بودن.

به آنها می‌گویم مدرک تحصیلی با چهره خوب و پول زیاد داشتن نشان فضیلت نیست. به آنها می‌گویم به انسان‌های خوب احترام بگذارند و تا کمر در برابرشان خم شوند. انسان خوب می‌تواند در هر لباسی باشد، می‌تواند هر مدرکی داشته باشد.

به آنها می‌گویم به قول این ضرب المثل ترکی که جشمه خودش باید بجوشد و با آب ریختن چشمه درست نمی‌شود، به فکر خریدن هیچ ویژگی انسانی نباشند. انسانیت، مهربانی، عشق و ... خریدنی نیست و باید به آنها برسند.

به آنها می‌گویم عاشق بانشد و از بیان عشق خود نترسند. انسان بدون عشق، آدم آهنی است که صبح را شب و شب را صبح می‌کند.

به آنها می‌گویم تا قبل از اینکه وارد جامعه شوند انسان بودن را یاد بگیرند. به آنها می‌گویم تا بعدها از سیستم آموزشی گلایه نکنم چرا نگفتند چون می‌دانم و می‌دانیم که نمی‌گویند.

________________

بیشتر بخوانید؛

*بلایی که تنبیه بدنی سر کودک می آورد و روشهای جایگزین آن *با بی‌حوصلگی بچه‌ها چه کنیم؟ + پنج گام برای رفع بی‌حوصلگی لینک کوتاه: asriran.com/0035FX

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: جامعه مدرسه کودک آنها می گویم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۴۴۶۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیر پدری و دیر مادری؛ خطر گسست نسلی!

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند.

به گزارش ایسنا؛ آرمان امروز گزارش داد، کاهش آمار ازدواج در ایران، نشان از یک آسیب چند بُعدی دارد و می توان بالا رفتن سن فرزندآوری در میان زنان و مردان را یک تهدید برای آینده ایران تلقی کرد. زمانی این موضوع تایید می شود که براساس آمارها و طبق اعلام ایرانا، میانگین سن پدر و مادر در اولین فرزندآوری در سال ۱۴۰۲، برابر ۳۲.۱ سال برای پدران و ۲۷.۳ سال برای مادران بوده است. البته این نوک کوه یخ و آمار رسمی است در شرایطی که آمارهای غیر رسمی و آنچه که در جامعه شهری از جمله تهران شاهد آن هستیم و در میان اطرافیان هم دیده می شود، بسیاری از زنان در سن ۳۰ سالگی و مردان در سن به طور میانگین ۳۷ تا حدود ۴۰ سالگی هم تمایلی به فرزندآوری ندارند. همان طور که در این آمار هم آمده است در این خصوص مقدار شاخص در نقاط شهری ۲۸.۱ سال و در نقاط روستایی ۲۴.۴ سال است. بیشترین میانگین سنی مادران در اولین فرزندآوری، در بین استان‌ها مربوط به استان تهران با ۳۰.۸ سال و کمترین آن مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ۲۲.۷ سال است.

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند. این، اما تنها یک روی سکه تأخیر در ازدواج و باروری است و از دست دادن امکان داشتن فرزندان بیشتر با افزایش سن نخستین بارداری زنان بعد از ازدواج موضوع دیگری است که در نهایت روی رشد جمعیت کشور تأثیری منفی بر جای خواهد گذاشت و موجب افزایش خانواده‌های تک فرزند می‌شود.

چندی پیش  در گزارشی آمد: «اصولا هر مرد ایرانی در زندگی دوست دارد پدری را تجربه کند. البته این برای هر فرهنگ، اقلیم و نظام سیاسی که مرد در آن رشد پیدا کرده است، صادق است. مثلا در آمریکا حدود ۸۷درصد از مردان آمریکایی علاقه‌مند هستند، پدری را تجربه کنند. در کشورهای اروپایی مثل آلمان حدود ۷۵درصد، در بلژیک حدود ۸۴درصد در سوئد حدود ۷۲درصد از مردان تمایل به فررزندآوری دارند. مردهای ایرانی بسیار فرزندخواه هستند و بسیار دوست دارند که پدر شدن را تجربه کنند. میزان فرزندخواهی مردان ایرانی از بسیاری از کشورها بیشتر است. درباره تعداد فرزندان نیز مردان ایرانی تمایل دارند که بیش از سه فرزند داشته باشند. این آمار بی‌نظیر است. یعنی از هر ۱۰مرد ایرانی شش مرد علاقه‌مند است که بیش از سه فرزند داشته باشند.»

گسست نسلی، مهمترین پیامد افزایش سن فرزندآوری

اما در ادامه به سراغ رسول قبادی؛ جمعیت‌شناس و جامعه شناس رفتیم. وی در این رابطه می گوید: «بس بودن فرزندان»، «نداشتن درآمد کافی»، «نبود مسکن مناسب» و «نگرانی از تأمین آینده فرزندان» چهار دلیل برجسته برای گرایش نداشتن به فرزندآوری است؛ این نتایج همسو با نتایج پیمایش کشوری زندگی خانوادگی در ایران است که بر پایه آن «نگرانی از آینده فرزندان»، «سخت بودن تربیت فرزندان» و «ناتوانی از تأمین هزینه‌های فرزندآوری» برجسته‌ترین عوامل ذکرشده به‌عنوان محدودیت‌ها و بازدارنده‌های فرزنددار شدن هستند.

وی در ادامه به عامل غیرمستقیمی در افزایش سن مادری که تأثیر چشم‌گیر داشته است، اشاره می گوید و می افزاید: افزایش سن مادری پیامدهای اجتماعی و فرهنگی نیز در پی دارد؛ به این معنا که با افزایش فاصله میان پدر و مادر و فرزند، پیوند میان‌نسلی میان آن‌ها به‌درستی برقرار نمی‌شود؛ این موضوع علاوه بر دشوار کردن مسیر تربیت، زمینه‌ساز پدیدار شدن ناسازگاری میان فرزندان و پدر و مادر می‌شود!. زمانی سخت‌تر می‌شود که بدانیم در دو دهه گذشته میانگین زمان گفتگو میان اعضای خانواده از ۲ ساعت به ۲۰ دقیقه کاهش پیدا کرده است(!) به این معنا که ظرفیت تبدیل اختلافات خانوادگی با برخورد مناسب به عامل رشد افراد خانواده، دچار سستی شده است.

وی در پایان می افزاید: دو گونه راه‌حل را در این زمینه پیشنهاد کرد؛ گونه نخست راه‌کارها بر پایه‌ از میان بردن موانع و کاهش فاصله نسلی میان پدرومادر و فرزندان است؛ در سوی دیگر و بر پایه گونه دوم، راه‌کارها باید در راستای تقویت آموزش زوجین و توانمندسازی آن‌ها در فرزندآوری و تقویت گفتگو میان اعضای خانواده باشند.

انتهای پیام