رضا رویگری: از کرونا نمی‌ترسم!
تاریخ انتشار: ۸ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۴۴۷۷۲۱
آفتاب‌‌نیوز :
این بازیگر با گله‌مندی از پرداخت نشدن دستمزدهایش گفت: نمی‌شود که بازیگر و عوامل کار کنند و مزایای مالی‌اش به شخص دیگری برسد. بازیگر هم در همین جامعه زندگی می‌کند. من الان ماهی پنج میلیون و سیصد هزار تومان اجاره می‌دهم چطور باید این مبلغ را پرداخت کنم؟ طلب‌هایم را نمی‌توانم بگیرم.
این بازیگر با یادآوری اینکه چند سالی می‌شود که بیمار است و هر نقشی را نمی‌تواند بپذیرد، اظهار کرد: نزدیک به ۵۰۰ میلیون تومان از این و آن و از کارهای تلویزیونی و سینمایی طلب دارم که نمی‌توانم بگیرم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رویگری درباره شرایط حال حاضر و حال‌وهوای این روزهایش توضیح داد: آجرهای دیوار روبه‌رویم را می‌شمارم تا ببینم کم نشده باشد! من بعد از «مختارنامه» از طرف دوستان تلویزیونی چهار سال ممنوع‌الکار شدم. علتش را نپرسید چون خودم هم نمی‌دانم. شش ـ هفت سال هم می‌شود که بیمار هستم برای همین چند سالی می‌شود که کار درست و حسابی نکرده‌ام. کاری که به دل خودم بچسپد نکردم. گاهی کارهایی پیشنهاد می‌شود اما مثل هنرور با ما برخورد می‌کنند. من پنجاه و هفت سال کار نکردم که روزی چندر غاز دستمزد بگیرم. نمی‌شود که بازیگر و عوامل کار کنند و مزایای مالی‌اش به شخص دیگری برسد. بازیگر هم در همین جامعه زندگی می‌کند.
او با عنوان اینکه پیشنهادی از ابوالقاسم طالبی داشته که به دلیل مسائل مالی به نتیجه نرسیده است، گفت: پیشنهادی برای یک سریال به کارگردانی ابوالقاسم طالبی داشتم که سر مسائل مالی به توافق نرسیدیم و نشد. من قبلا سریال «به کجا چنین شتابان» را با طالبی کار کرده بودم خودش گفته بود رضا رویگری کار مرا زنده کرد. در این کار هم می‌توانستم یک نقش خوب دیگر برای ایشان بازی کنم. گفتم مبلغی به عنوان پیش پرداخت بدهند تا مطمئن شوم پولم را می‌دهند اما نپذیرفتند. من الان بیمار هستم. کارهایی هم هست که پیشنهاد می‌شود و خودم نمی‌پسندم.
رویگری که در سالهای فعالیتش با هنرمندان بزرگی همکاری داشته، از جمله همبازی شدن با مرحوم محمدعلی کشاورز در سریال «خورشید شب»، تجربه همکاری با بزرگان را اینگونه شرح داد: با این بزرگان وقتی آدم کار می‌کند تعهد و مسوولیت را از آن‌ها می‌آموزد. هنرمندانی مانند محمدعلی کشاورز متعهد و مسوولیت‌پذیر بودند. آقای انتظامی هم وقتی برای فیلم «اجاره‌نشین‌ها» می‌رفتیم دنبالشان یک روز نمی‌شد که آماده نباشند. ما هم از آن‌ها یاد گرفته‌ایم. چیزی که من از این بزرگان به خاطر دارم همین تعهد و مسولیت پذیری و بها دادن به کارشان است.
این بازیگر در پاسخ به این سوال که چه ویژگی این هنرمندان را در ذهن مردم ماندگار کرده است، گفت: نقش‌های یک بازیگر، او را در ذهن مردم ماندگار می‌کند. نقش شعبون استخونی که محمدعلی کشاورز در «هزار دستان» علی حاتمی ایفا کرد بین مردم ماندگار شده است. این عزیزان کار بی ارزش نداشتند. ممکن است متن کاری ضعیف باشد اما بازیشان درست است. آن‌ها به خود بها می‌دهند و کاری را انتخاب می‌کنند که درست و حسابی باشد. من هم این‌ها را از این بزرگان یاد گرفته‌ام.
رویگری با بیان اینکه سریال «هزاردستان» اگر ۱۰ بار دیگر هم پخش شود، باز هم دوست دارد تماشایش کند، گفت: اگر سریال جدیدی هم خوب باشد می‌بینم. اما کارهای قدیمی به‌خصوص دهه شصت رنگ و بوی دیگری دارند.
این بازیگر که نقش‌های به یادماندنی در آثاری موفق، همچون نقش کیان در سریال «مختار نامه» را در کارنامه دارد، عامل موفقیت سریال‌ها را فیلم‌نامه خوب دانست و گفت: از یک کارگردان بزرگ سینما پرسیدند سینما از چه چیزی تشکیل می‌شود؟ گفت، سه چیز؛ اول سناریو دوم سناریو سوم سناریو. وقتی قصه جذاب باشد بازیگر نمی‌تواند نقش خوب را بد بازی کند. وقتی قصه خوب باشد هم کارگردان و هم بازیگر می‌توانند رویش کار کنند. بازیگرها هم دخیل هستند باید طوری ایفای نقش کنند که در ذهن مخاطب بماند. برای «مختارنامه» خاطرم هست که بازیگرها از جان مایه می‌گذاشتند و با عشق کار می‌کردند.
رویگری درباره بیماری کرونا و لزوم رعایت نکات بهداشتی و پیشگیرانه عنوان کرد: همه‌جای دنیا می‌گویند فاصله اجتماعی باید رعایت شود و از ماسک و دست‌کش استفاده شود و خیلی‌ها از بین رفتند. کرونا شوخی ندارد. خودمان باید رعایت کنیم. منم مثل بقیه سعی می‌کنم با شستن دست و حاضر نشدن در جمعهای شلوغ رعایت کنم.
او در پایان گفت: محبت مردم تنها چیزی است که به من آرامش می‌دهد. محبت مردم عجیب و غریب است. امیدوارم لیاقت محبت مردم را داشته باشم. بعد از «مختارنامه» و کارهای دیگرم مردم از من انتظار کارهای آنچنانی دارند نمی‌توانم با یک کار سطحی خرابش کنم.
«مختار نامه»، «سه پنج دو»، «ملکوت»، «به کجا چنین شتابان»، «پول کثیف»، «معصومیت از دست رفته»، «دارا و ندار» و «خورشید شب» از جمله سریال‌های تلویزیونی هستند که این بازیگر در آن‌ها به ایفای نقش پرداخته است.
رویگری در زمینه آهنگسازی و خوانندگی هم فعالیت داشته و ترانه انقلابی معروف «ایران ایران» که در ایام دهه فجر از شبکه‌های مختلف پخش می‌شود با صدای این هنرمند در سال ۱۳۵۷ و در بحبوحه انقلاب اسلامی خوانده شده است.
منبع: خبرگزاری ایسنامنبع: آفتاب
کلیدواژه: رضا رویگری کرونا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۴۷۷۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حرف‌های جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد
اعتماد نوشت: بهنام تشکر به‌تازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.
گفت‌وگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.
دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟
من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سری‌های جدیدتری از مافیا تولید شد، نقش‌های بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.
گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟
گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخش‌تر است.
نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟
محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار می‌گیرد، مخاطب همراهش است. فکر می‌کنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش می‌برد و مراعات بازیکن‌ها را می‌کرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.
از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟
من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوت‌های مشخصی دارند. محدودیت‌های صدا و سیما، فیلمنامه‌هایی که تثبیت می‌کند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرم‌ها راحت‌تر است و به این واسطه، کارگردان‌ها، نویسنده‌ها به تبع آن بازیگران دست‌شان در کار بازتر است. این‌ها مواردی است که همه می‌دانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.
به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاری‌اش را به نقش‌آفرینی در سریال‌های تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلی‌ها، نگران حال این روز‌های تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور می‌تواند به وضعیت سابقش برگردد؟
تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عده‌ای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیز‌هایی گذاشته‌اند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب می‌دانند که بخش زیادی از مخاطب‌شان را از دست داده‌اند و به نظر می‌رسد که با این شیوه‌ای که پیش می‌روند، خیلی هم برای‌شان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاری‌شان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریال‌های پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریال‌های خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر می‌کنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.
به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهره‌های دهه‌های قبل چقدر در تلویزیون احساس می‌شود؟
به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریال‌ها یا برنامه‌ها کار می‌کردند، جای خالی برنامه‌های‌شان احساس می‌شود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیم‌گیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیات‌شان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید می‌کنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژه‌ای نمی‌خواهد. به هر حال آن برنامه‌ها و سریال‌های خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شده‌اند.
ترجیح‌تان کار در فضای کمدی است یا جدی؟
در حال حاضر به فضای کمدی نمی‌توانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه می‌دانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان