به نقل از «آنا»

چالش‌های برنامه علمی سیل و بازسازی پس از آن مورد بررسی قرار گرفت

تاریخ انتشار: ۱۵ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۵۲۴۶۵۱

نشست بررسی «چالش‌های برنامه علمی سیل و بازسازی پس از آن» توسط کمیته ارزیابی و نظارت دبیرخانه پایش آزاد به‌صورت آنلاین برگزار شد.

به گزارش خبرنگار حوزه پایش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، نشست بررسی «چالش‌های برنامه علمی سیل و بازسازی پس از آن» صبح امروز توسط کمیته ارزیابی و نظارت دبیرخانه پایش آزاد به‌صورت آنلاین برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این برنامه علمی بر عهده دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد (لرستان) است. مجری برنامه علمی سیل و بازسازی پس از آن مهدی رفتاری و داور تخصصی این برنامه علمی و عضو هیئت ویژه گزارش سیلاب‌ها (منتخب ریاست جمهوری) عبدالرسول تلوری است.

برنامه علمی سیل و بازسازی آن به تأکید دکتر محمدمهدی طهرانچی رئیس دانشگاه آزاد اسلامی تصویب و تدوین‌شده و چالش‌ها در حوزه‌های تغییر اقلیم و پیش‌بینی سیل و مدیریت بحران در خصوص مسائل محیط‌زیست احصا شده است. مسئله پیش‌بینی سیل در تمام حوزه‌ها بسیار اهمیت دارد و جز اهداف مهم در این برنامه است.

ازجمله پیشنهادات نشست امروز این است که با توجه به اینکه تغییرات اقلیم در رخداد سیلاب تأثیرگذار است یک چالش عمده در این حوزه است که در این خصوص افزایش تاب‌آوری هدف غائی خواهد بود. از دیگر چالش‌ها ضعف مدیریت و ساختار در سیلاب است که با هدف اصلاح قوانین، مدیریت سیلاب و تقویت ارگان‌ها و ظرفیت‌سازی باید به آن توجه کرد.

برنامه علمی سیل و بازسازی پس از آن عنوان چالش  هدف غایی هدف عینی راهبرد چالش اول: ناکارآمدی تحقیقات در زمینه تغییرات اقلیم بر کشور و تأثیر آن در سیل

تبیین سیاست‌ها و راهبردهای اساسی در جهت شناخت و پیش بینی هرچه بیشتر تغییرات اقلیمی کشور جهت مواجهه با سیل‌های احتمالی آتی

1. نیل به زیرساخت‌های مناسب برای رصد تغییرات اقلیمی به منظور پیش‌بینی سیل و تسهیل در امور حاکمیتی

2. تجمیع اطلاعات تغییرات اقلیمی کشور و منطقه و نقش آن در سیل‌های رخ داده تا کنون

1-1 : ارائه خدمات دانش بنیان در جهت توسعه و بهبود راهکارهای موجود و خلق راهبردهای نو برای به حداقل رساندن آسیب‌های ناشی از سیل

1-2: مدرن سازی و استفاده از فناوری‌های روز دنیا در راستای ارتقای کمی و کیفی زیرساخت‌های تحقیقاتی در خصوص سیل

2-1: تحقیق و یکپارچه‌سازی مطالعات تاریخ تغییرات اقلیمی کشور و رخداد سیل‌های منطقه

2-2: بررسی طرح‌های مطالعاتی و اجرایی تغییرات اقلیمی کشور توسط دانشگاه‌ها، دستگاه‌های دولتی و خصوصی

چالش دوم: ضعف استانداردها، آیین‌نامه‌ها، مقررات ملی و ضوابط فنی در عملکرد زیرساخت‌ها هنگام وقوع سیل بهینه‌سازی شاخص‌ها در قوانین و مقررات ملی، آیین‌نامه و نظام‌نامه‌ها به‌منظور کاهش آسیب‌های ناشی از سیل‌های احتمالی 1. شناسایی جامع ضوابط فنی و مقررات ساخت بر اساس الگوی نیازمندی بر مبنای احتمال وقوع سیل

2. بازنگری و اصلاح حد آستانه شاخص‌های موثر در ساخت منطبق با نیاز منطقه تحت مطالعه جهت مواجهه با سیل‌های احتمالی

1-1 : مطالعه جامع موانع موجود در اجرای کامل استانداردها، آیین‌نامه‌ها، مقررات ملی و ضوابط فنی

1-2 : توصیه چارچوب مقررات ساخت و ساز در کاربری‌های مجاز و مکان‌یابی و پیشنهاد شبکه‌های شهری و روستایی منطبق با استانداردهای منطقه

2-1 : بسترسازی و استفاده از شاخص‌های اندازه‌گیری جایگزین در ساخت بر مبنای چالش‌های بروز کشور

2-2 : انتخاب و جایگذاری فاکتورهای انعطاف‌پذیر و مناسب در قوانین ساخت در مناطق سیل خیز منطبق با شرایط فیزیکی، فرهنگی و اقتصادی

چالش سوم: سوء مدیریت در حفظ محیط زیست و به تبع آن افسارگسیختگی طبیعت در قالب سیلاب حفظ تعادل در اکوسیستم‌ها تا رسیدن به حد مطلوبی از حفاظت از محیط زیست در مهار رودخانه‌ها 1. نهادینه‌سازی نقش و اهمیت اکوسیستم جنگلی در پیشگیری از سیل

2. مدیریت طرح‌های آبخیزداری، سیاست‌های سدسازی، افزایش جمعیت و به تبع آن ساخت‌وساز در بستر

3. برنامه‌ریزی شهری در جهت حفاظت از جنگل‌ها و مراتع در مجاورت ابنیه‌ها به منظور پیشگیری از سیل

1-1 : تبیین سیاست‌ها در تعادل بخشی و احیا منابع و جلوگیری از تخریب پوشش گیاهی در عرصه‌های آبخیز، کاربری غیراصولی اراضی و توسعه سطوح نفودناپذیر

1-2 : آموزش همگانی و تخصصی در راستای اجرای برنامه‌های حفاظت آب، خاک و احیای جنگل‌ها

2-1 : ارائه مجموعه‌هایی از ابزار، مدل‌ها، الگوها و سیستم‌های اطلاعاتی و کنترل، مدیریت و پایش مستمر آن‌ها به‌منظور مدیریت سیلاب‌ها

2-2 : مطالعات و اجرا در راستای حفاظت عرصه‌ها و آبخیزها و مهندسی رودخانه‌ها، تقویت پوشش گیاهی و حفاظت از خاک و در نتیجه کاهش پتانسیل سیل خیزی منطقه

3-1 : شناخت مصالح نوین و سازگار با محیط زیست و توسعه پایدار در مسیل رودخانه‌ها و بستر رودها

3-2 : شناخت رابطه بین الگوی توسعه شهری و بافت جنگل‌ها و مراتع در جهت کاهش خسارات ناشی از سیل

چالش چهارم: ضعف سیستم مدیریت بحران در برنامه‌ریزی یکپارچه کشور در مواجهه با سیل ایجاد طرح جامع کالبدی با محوریت سیل و کاهش اثرات ویرانگر آن 1. بررسی و ایجاد طرح کالبدی کاهش اثر سیل در سه سطح ملی، منطقه‌ای و محلی

2. بازیافت حیات پس از سیل

 

1-1 : توصیه چارچوب مقررات ساخت و ساز در کاربری‌های مجاز سراسر زمین‌های منطقه برای پیشگیری از سیل‌های احتمالی در آینده

1-2 : پیشنهاد شبکه شهری مناسب در راستای کاهش آسیب‌پذیری در بافت و ساختار شهر در مواجهه با بحران سیل

2-1 : بازیافت حیات اقتصادی منطقه پس از سیل

2-2 : بازیافت حیات روانی و اجتماعی منطقه پس از سیل

در این نشست آنلاین، مهسا بخشایی با تخصص سیلاب‌های شهری و سایر اعضای محترم کمیته نظارت و ارزیابی، حسین افشار مجری مدیریت بحران-سیلاب از واحد تهران شرق،  لاله فرهنگ متین دبیر کمیته ارزیابی و نظارت پایش آزاد، الهام زارعی مسئول هماهنگی استانی دبیرخانه پایش آزاد، اعضای کمیته ارزیابی و نظارت دبیرخانه پایش آزاد، (الهام زارعی، وحید سادات پور، زهرا عینالو، آویده طلایی، علیرضا شهاب لواسانی، ناصر عبادتی، امیر غلامی)، سعید ملماسی عضو بررسی سیلاب استان خوزستان به عنوان نماینده واحد تهران شمال حضور داشتند.

هم‌چنین داوران تخصصی حاضر در این نشست عبدالرسول تلوری عضو هیئت ویژه گزارش سیلاب‌ها (منتخب ریاست جمهوری)، سعید ملماسی عضو بررسی سیلاب استان خوزستان به عنوان نماینده واحد تهران شمال و مهسا بخشایی با تخصص سیلاب‌های شهری بودند. 

انتهای پیام/4084/

منبع: آنا

کلیدواژه: دکتر محمدمهدی طهرانچی برنامه علمی سیل کمیته ارزیابی و نظارت تغییرات اقلیمی کشور دبیرخانه پایش آزاد سیل های احتمالی محیط زیست پیش بینی سیلاب ها نامه ها چالش ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۲۴۶۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا « راه حل دو کشوری » میان فلسطین و اسرائیل ممکن است؟/ چالش های پیش روی کشور مستقل فلسطین چیست؟

به گزارش جماران، از زمان آغاز جنگ غزه در اکتبر 2023 مسئله ضرورت تشکیل کشور مستقل فلسطین بیش از پیش در محافل سیاسی و البته رسانه ای مطرح شده است. نشریه آنلاین و مکتوب «هیل» که نزدیک به کنگره ایالات متحده محسوب می شود، در تازه ترین نوشتار به چالش های پیش روی راهکار تشکیل دو کشور مستقل اسرائیل و فلسطین پرداخته و می نویسد:

در حال حاضر هر کسی که می‌خواهد در جریان اصلی بحث خاورمیانه در نظر گرفته شود، باید حمایت جدی خود را از «راه‌حل دو کشوری» برای درگیری بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها اعلام کند. راه حل دو کشوری یعنی وجود دولت اسرائیل که در ماه مه 1949 در سازمان ملل پذیرفته شده در کنار یک کشور فلسطین که یک دولت ناظر غیرعضو در سازمان ملل متحد شناخته می شود. اما علامت سوال بزرگ این است: کشور فلسطین چگونه خواهد بود؟

با به راه افتادن موجی از احساس های ضداسرائیلی در سطح بین المللی، حماس هم درباره راه حل دو دولتی موضع گیری کم سابقه ای داشته است.

خلیل الحیه که نماینده شهر غزه در شورای قانونگذاری فلسطینی و یکی از اعضای دفتر سیاسی حماس مستقر در قطر است، در یکی از تازه ترین اظهار نظرها در این باره گفته بود که حماس حاضر است با یک آتش‌بس پنج ساله یا بیشتر با اسرائیل موافقت کند و در صورت ایجاد یک کشور مستقل فلسطینی، سلاح‌های خود را روی زمین گذاشته و به یک حزب سیاسی تبدیل خواهد شد. او همچنین تاکید کرد که حماس آمادگی دارد به سازمان آزادی‌بخش فلسطین بپیوندد تا یک دولت واحد برای غزه و کرانه باختری تشکیل شود. او در بخش دیگری از این مصاحبه تاکید کرد که «حماس آمادگی دارد حدود کشور فلسطینی را بر اساس قطعنامه‌های بین‌المللی که تاکید دارد باید در امتداد مرزهای پیش از جنگ ۱۹۶۷ تشکیل شود، بپذیرد.»

با این حال، الحیه به طور جداگانه به یک روزنامه عربی مستقر در لندن گفت که هرگونه توافق با اسرائیل صرفاً یک اقدام موقت خواهد بود و بر تعهد به «حق تاریخی بر تمام سرزمین های فلسطینی» تاکید کرد. منظور او از سرزمین تاریخی فلسطین منطقه ای است که شامل کشور کنونی اسرائیل هم می شود.

این چندان تعجب آور نیست: منشور تأسیس حماس در سال 1988، ادعای «هر وجب از فلسطین» را دارد، که آن را به عنوان «سرزمین وقف اسلامی که تا روز قیامت برای نسل‌های مسلمان وقف شده است» توصیف می‌کند.

منشور در سال 2017 به روز شد، اما تجدید نظر این سند در این بخش عمیقاً مبهم ماند و ادبیات آن به گونه ای بود که می توانستیم مفهوم «دولت فلسطین در مرزهای قبل از جنگ شش روزه 1967» را از آن به دست آوریم. اما خالد مشعل، رئیس وقت دفتر سیاسی حماس، در آن زمان به الجزیره گفت: «اصول ملی ما بدون تغییر باقی مانده است. هیچ تناقضی وجود ندارد.»

بنابراین، احتمال دستیابی حماس و دولت اسرائیل به یک درک متقابل قابل درک از «راه حل دو کشور» اندک است. حتی اگر ایده دو کشور را در سناریویی بپذیریم که در آن حماس تمایل خود را برای نابودی کشور اسرائیل رد کند، یک کشور مستقل فلسطینی چگونه خواهد بود؟

اولین مانع بزرگ این است که دو مرکز جمعیت فلسطین، کرانه باختری و نوار غزه، به هم پیوسته نیستند. حتی در باریک ترین حالت، فاصله بین این دو منطقه 25 مایل است، با قلمروی بین آنها که مطلقاً هیچ چشم اندازی برای رها کردن این منطقه توسط اسرائیل وجود ندارد. یک کشور فلسطینی از دو منطقه مجزا تشکیل خواهد شد که بیش از دو میلیون نفر در غزه و نزدیک به سه میلیون نفر در کرانه باختری باشند.

به جز کشورهایی با مناطق بسیار کوچکتر، مانند استان محصور روسیه کالینینگراد، و کشورهای جزیره ای، به سختی می توان به یک کشور موفق و پایدار متشکل از دو نهاد «کمابیش مساوی اما از نظر جغرافیایی مجزا» فکر کرد. از سال 1947 تا 1971، پاکستان شامل سرزمینی بود که ما اکنون به عنوان پاکستان و بنگلادش مدرن می شناسیم (بنگال شرقی 1947-55، پاکستان شرقی 1955-71)، اما این ترتیب کمتر از 25 سال پس از یک جنگ خونین برای استقلال از هم پاشید و میلیون ها غیرنظامی کشته شدند.

در مرحله بعد اگر این گسست جغرافیایی را هم بپذیریم، خود کرانه باختری یک واحد همگن نیست. این منطقه در سال 1967 توسط اسرائیل تصرف شد و دولت فلسطین، در زمان محمود عباس، رئیس جمهور 88 ساله - که اکنون در نوزدهمین سال از دوره چهار ساله ریاست جمهوری خود است - تنها حدود دو سوم کرانه باختری را در اختیار دارد. صدها منطقه انفرادی حدود 400000 نفر از جمعیت را مهاجران یهودی تشکیل می دهند.

واقعیت بی‌رحمانه این است که در هر یک از بخش‌های کشور فعلی فلسطین، حکومت محدودی وجود دارد و در حالی که می‌توان دیدگاه‌های متفاوتی در مورد دلایل آن داشت، هیچ دولت منسجم و یکپارچه‌ای وجود ندارد تا در صورت به رسمیت شناختن بین‌المللی کنترل را به دست بگیرد. حماس از سال 2007 نوار غزه را تحت کنترل دارد، در حالی که فتح، بزرگترین جناح سازمان آزادیبخش فلسطین، در کرانه باختری تسلط دارد و این دو رقیب سرسختی هستند که رابطه پرتنشی را با هم تجربه می کنند.

تعدادی از عوامل پیچیده دیگر نیز وجود دارد. اقتصاد غزه که همیشه درهم و برهم بوده، پس از تهاجم اسرائیل ویران شده است. فساد در هر دو بخش از دولت فلسطین رایج است. نقض حقوق بشر گسترده است. بدهی ملی بیش از 8 میلیارد دلار، حدود یک پنجم تولید ناخالص داخلی وجود دارد. جمعیت «پناهنده» 5.9 میلیون نفری وجود دارد که برخی از آنها در اردن، لبنان و سوریه زندگی می کنند و  تشکیلات خودگردان ملی فلسطین بر حق بازگشت همه آنها تاکید دارد.

حمایت از «راه حل دو دولتی» برای پایان دادن به درگیری بین اسرائیل و فلسطینی ها به عنوان یک شعار خوب است. اما واقعیت این است که این اتفاق نمی تواند به زودی رخ دهد. اجرای این طرح آهسته و پرهزینه خواهد بود و نیاز به سرمایه گذاری خارجی هنگفت دارد و اصلاً مشخص نیست که آیا یک سیاست حتی در درازمدت جواب می دهد یا خیر.

گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد ایالات متحده «امیدوار» است که حماس شرایط جدید آتش‌بس پیشنهادی اسرائیل را بپذیرد، که اولین گام در مسیری طولانی خواهد بود.

ما می توانیم برخی از عناصر ضروری در این مرحله را بپذیریم:

-اسرائیل باید به طور منطقی بتواند احساس کند که امنیت آن تضمین شده است.

-نمایندگان فلسطین باید متقاعد شوند که روندی وجود دارد که می تواند به حاکمیت پایدار فلسطین منجر شود.

-حماس در شکل کنونی اش نمی تواند بخشی از معماری پس از جنگ باشد.

-فلسطینی ها به تعهدات واقعی و جدی سایر کشورهای عربی نیاز خواهند داشت.

-راه حل دو کشوری باید از یک فکر ایده آل گرایانه خارج شده و و الهام بخش روشی عملی برای تغییر وضعیت شود.