حذف نیترات و دی‌اکسیدکربن آب با کمک ریزجلبک‌ها

به گزارش روز دوشنبه صندوق حمایت از پژوهشگران وفناوران معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، «حذف نیترات از آب با استفاده از ترکیب ریز جلبک و دنیتریفایرها مصرف کننده هیدروژن» عنوان این طرح پژوهشی است که با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری برای ارائه یک رویکرد نوین برای تصفیه زیستی آب آلوده به نیترات، بررسی چگونگی تاثیر متقابل ریزجلبک سبز و دنیتریفایر اتوتروف برای تعامل سینرژیک به منظور افزایش راندمان حذف، کاهش زمان و هزینه های مربوط به فرایند تصفیه و حل مشکل منابع آبی آلوده در ایران انجام شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فریبا رضوانی مجری این طرح پژوهشی گفت: چاه‌های آب اطراف تهران حاوی نیترات بالایی هستند که این طرح با هدف حذف نیترات از آب انجام شد، گرچه روش‌های گوناگون شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی برای حذف این عنصر از آب وجود دارد اما هر یک از آنها مزایا و معایب خود را دارد، به عنوان مثال در روش فیزیکی پس از تصفیه آب، شورآبی تولید می‌شود که خود حاوی نیترات است و رهاسازی آن در محیط زیست آلودگی ایجاد می‌کند.

وی ادامه داد: روش بیولوژیک یکی از راهکارهای دیگر برای حذف نیترات است که از منابع کربن آلی مانند الکل‌ها در آن استفاده می‌شود تا میکروارگانیسم‌ها با مصرف آن نیترات را حذف کنند، اما در این روش نیز هالومتان که ماده‌ای سرطان زا است تولید می‌شود. اگر چه در این روش به علت مصرف نیترات توسط میکروارگانیسم‌ها حذف آن کامل انجام می‌شود اما مشکلات خود را دارد. در این روش منبع کربن و انرژی یکی است.

رضوانی بیان کرد: اما در نوع دیگری از روش بیولوژیک منبع انرژی و کربن متفاوت است و از دی اکسید کربن به عنوان منبع کربن و هیدروژن منبع انرژی استفاده می‌شود. در این طرح نیز از این روش به عنوان پایه کار استفاده شد. در این طرح با استفاده از ترکیب ریزجلبک‌ها، میکروارگانیسم‌های اتوتروف مصرف کننده هیدروژن و دی اکسیدکربن در مجاورت نور نیترات در کمترین زمان ممکن حذف شد.

وی گفت: در این طرح نور به صورت پیوسته اعمال نشد و سیکل روشنایی و تاریکی را در آن داشتیم، یکی از مزایای آن حذف دی اکسید کربن است، البته برای جداسازی راحت‌تر و سریع‌تر این میکروارگانیسم‌ها از مرحله تصفیه و پس از آن از روش گرانول سازی استفاده شده است.

این محقق یادآور شد: در حال حاضر پایلوت طرح با موفقیت انجام شده و اکنون در مراحل ثبت بین المللی اختراع قرار دارد.

برچسب‌ها صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران کشور دی اکسید کربن

منبع: ایرنا

کلیدواژه: صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران کشور دی اکسید کربن صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران کشور دی اکسید کربن میکروارگانیسم ها حذف نیترات

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۴۱۹۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برنامه‌های مربوط به محدود کردن گرمایش زمین ضعیف است

تحقیقات جدید در دانشگاه آنگلیا شرقی (UEA) نشان داده است که برنامه‌های کربن‌زدایی کنونی برای پیروی از اهداف توافقنامه آب و هوایی پاریس با هدف محدود کردن گرمایش زمین به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد کافی نخواهد بود، همانطور که در مطالعه منتشر شده در مجله Nature نیز گزارش شده است.

دانشمندان با اندازه‌گیری «شکاف انتشار» بین برنامه‌های مختلف حفاظت از آب و هوا و آنچه واقعاً برای رسیدن به این هدف مورد نیاز است، به این نتیجه رسیده اند.

این مطالعه معتقد است که فاصله‌ای به میزان ۳.۲ میلیارد تن دی اکسید کربن (CO ۲) بین برنامه‌های فعلی جهانی برای حذف کربن از جو و آنچه که تا سال ۲۰۵۰ برای جلوگیری از بدترین اثرات گرمایش جهانی مورد نیاز است، وجود دارد. 

از سال ۲۰۱۰، آژانس محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) اندازه گیری‌های مشابهی را از این شکاف انتشار انجام داده است، و تحقیقات دانشگاه آنگلیا شرقی، که عمدتاً بر حذف دی اکسید کربن تمرکز دارد، نشان می‌دهد که اگر می‌خواهیم به حیات خود ادامه دهیم، سیاست آب و هوا نیازمند مقیاس بلندپروازانه تری است. 

این به معنای دنباله روی از یک رویکرد دقیق‌تر و قوی‌تر است که شیوه‌های کربن‌زدایی کنونی را حفظ می‌کند، اما همچنین بر کاهش انتشار، انرژی‌های تجدیدپذیر و کاهش جنگل‌زدایی تمرکز دارد. گزینه‌های جدیدی برای کربن‌زدایی نیز وجود دارد که بسیاری از کشور‌ها حتی در بررسی آن کند هستند چه رسد به آن که این طرح‌ها را اجرا کنند.

این تکنیک‌ها شامل سیستم‌های فیلتر هوای پیشرفته و هوازدگی سنگ‌ها می‌شود، تکنیکی که در آن کربن از جو حذف و در سنگ‌ها ذخیره می‌شود.

تحقیقات نشان می‌دهد که این گزینه‌های جدید باید در سال‌های آینده گسترده‌تر شوند تا به آستانه ۱.۵ درجه سانتی‌گراد برسند.

نویسنده اصلی این مطالعه، دکتر ویلیام لمب، از گروه کاری علم پایداری کاربردی در MCC، گفت: محاسبات قطعاً باید بهبود یابد، و این بسیار واضح است که بدون کاهش سریع انتشار گاز‌های گلخانه‌ای به صفر، در همه بخش‌ها، حد ۱.۵ درجه سانتیگراد تحت هیچ شرایطی برآورده نخواهد شد.

دکتر نائومی وان، یکی از نویسندگان مرکز تحقیقات تغییرات آب و هوایی تیندال در دانشگاه آنگلیای شرقی، اضافه کرد: کشور‌ها به آگاهی، جاه‌طلبی و اقدام بیشتر در مورد افزایش روش‌های حذف CO ۲ در کنار کاهش قابل توجه انتشار گاز‌های گلخانه‌ای برای تحقق توافقنامه آب و‌هوایی پاریس نیاز دارند.

برای این منظور، حتی اگر هر کشور به وعده‌های خود در مورد اهداف کربن‌زدایی پایبند باشد، میزان کربن حذف‌شده احتمالا تا سال ۲۰۳۰ حداکثر تا ۰.۵ میلیارد تن و تا سال ۲۰۵۰ به ۱.۹ میلیارد تن افزایش می‌یابد و اعلام کرده است که نیاز به افزایش دارد. در حالیکه، حذف ۵.۱ میلیارد تن برای جلوگیری از بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی ضروری است.

هیئت بین المللی تغییرات اقلیمی سناریوی جایگزینی را پیشنهاد می‌کند که در آن دولت‌های جهان با یکدیگر همکاری می‌کنند تا تقاضای جهانی انرژی را کاهش دهند، سناریویی که با "رفتار همراه با انگیزه سیاسی" تسریع می‌شود. در این سناریو، کربن زدایی تا سال ۲۰۵۰ به میزان ۲.۵ میلیارد تن افزایش می‌یابد و روش‌های جایگزین به کاهش شکاف انتشار به ۴۰۰ میلیون تن کمک می‌کند؛ بنابراین ما اساساً باید کل جامعه خود را از یک جامعه منفعت شخصی به جامعه‌ای با همکاری جهانی تبدیل کنیم.

منبع: الیوم السابع

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم