مسجدالنبی قزوین شاهکار هنر معماری ایران
تاریخ انتشار: ۲۳ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۶۱۱۵۵۵
مسجدالنبی قزوین یکی از مهمترین مساجد شهر قزوین است که معماری منحصر به فرد آن، این مکان مقدس را به یکی از باشکوه ترین مساجد ایران مبدل کرده است.
خبرگزاری شبستان- قزوین؛ مسجدالنبی یا مسجد سلطانی یکی از مساجد معروف و مطرح شهر قزوین است که معماری منحصر به فرد این مسجد، آن را به یکی از باشکوه ترین و بزرگترین مساجد ایران مبدل کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مسجدالنبی قزوین با یک هزار و 400 متر مربع یکی از وسیع ترین مساجد استان قزوین و ایران است که در کنار مجموعه بازار قزوین و در خیابان امام خمینی (ره) قرار دارد و بر اساس منابع موجود این مسجد در زمان قاجار و به دستور آقامحمد خان در محوطه وزیر که از موقوفات آقاجمال وزیر بوده، ساخته شده و به دستور فتحعلی شاه تجدید بنا شده است.
این مسجد دارای چهار ایوان و سه ورودی شمالی، غربی و شرقی است که سردر و ورودی اصلی بنا در ضلع شمالی استقرار یافته و دارای سردری باشکوه است؛ سر در شمالی مسجد بسیار مجلل و رفیع است به طوری که سراسر آن با کاشی های مینایی و اسلوبی تزیین شده و دارای کتیبه ای از کاشی لاجوردی به خط نستعلیق ممتاز به تاریخ 1202 هجری قمری است و به ایوانی می پیوندد که سطح زمین آن به شکل چند ضلعی به مساحت 82 متر بنا شده و بر بالای آن ماذنه بزرگی ساخته شده است.
صحن وسیع مسجد با ابعادی در حدود 87 در 89 متر، حوض سنگی بزرگی را در وسط خود جای داده است که این صحن از سمت شمال و جنوب به شبستان و از سمت شرق و غرب به رواق محدود می شود.
در دوره قاجار بیشترین حجم تزیینات مساجد را کاشی کاری به خود اختصاص می داد که در مسجدالنبی قزوین از کاشی‌های هفت رنگ، معقلی و در پوشش گنبد از کاشی خشتی استفاده شده است و چهار ایوان مسجد هم با 2 گوشواره در هر طرف به رواق های هشتگانه مسجد پیوسته و هر کدام با تزیینات کاشی مینایی و کتیبه های نفیس با خط ثلث، جلوه ای خاص به مسجد بخشیده اند.
شبستان مسجد النبی قزوین 28 طاق با 16 متر مربع وسعت دارد که به فاصله 6 متر از یکدیگر روی 18 ستون قرار گرفته اند، گنبد مسجد به صورت دو پوسته طراحی شده و با ارتفاع 20 متری از فاصله دور خودنمایی می کند که داخل گنبد احادیث و آیاتی چند به خط نسخ ممتاز در کاشی لاجوردی کتیبه شده است، محراب مسجد النبی قزوین هم از دیگر بخش‌های جذاب این مکان مقدس است که با خلاقیت فراوان ساخته شده است.
اين مسجد همانند مسجد جامع قزوین دارای شبستانی زيرزمينی است كه در حال حاضر به عنوان كتابخانه نبويه از آن استفاده می شود.
مسجد النبی با شماره 122 در تاریخ 15 دی 1310 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است که علاقمندان به بازدید از این مجموعه تاریخی می توانند با مراجعه به سایت میراث فرهنگی به آدرس www.qchto.ir به صورت مجازی از این مکان مقدس بازدید کنند.
پایان پیام/293منبع: شبستان
کلیدواژه: مسجدالنبی دوره قاجار معماری مسجدالنبی قزوین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۱۱۵۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف معماری ۴۵۰۰ ساله در شرق ایران
تپۀ پیرزال در ۶۰ کیلومتری جنوب زابل در استان سیستان و بلوچستان قرار دارد و در سال ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی ثبت شده است. این تپه در سال ۱۴۰۲ از طرف دانشگاه زابل برای آموزش دروس عملی باستان‌شناسی به دانشجویان این رشته در دانشکدۀ هنر و معماری، برای فصل دوم کاوش شد که مهمترین یافته‌های آن، یک سازه معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) بود، که شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. به گزارش ایسنا، حسین سرحدی، عضو هیأت علمی دانشگاه زابل، که سرپرستی دومین فصل کاوش آموزشی دانشگاه زابل در تپۀ پیرزال سیستان را به عهده داشت، گاه‌نگاری محوطه پیرزال را بر اساس یافته‌های سطحی، به دورۀ IV شهر سوخته نسبت داده است، درباره جزئیات کشف بقایای معماری متعلق به دورۀ چهارم عصر مفرغ سیستان (حدود ۲۵۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد) توضیح داد: این معماری شامل بقایای ساختمانی یک خانه در لایۀ اول این محوطه است. این خانه متشکل از تعدادی اتاق در حاشیۀ جنوبی یک حیاط مرکزی است. او اضافه کرد: کاوش‌های اخیر بیانگر وجود یک کوچه است که احتمالاً این ساختمان را به ساختمان‌ها یا خانه‌های دیگر مرتبط می‌کرده است. بقایای این کوچۀ در ضلع شمالی کارگاه ۳ نشاندهندۀ توسعۀ ساخت و ساز در دورۀ آخر عصر مفرغ سیستان است. در این فصل، که کارگاه شماره ۳ به ابعاد ۱۰ در ۱۰ متر کاوش شد، سفال‌هایی متعلق به حدود ۴۳۰۰ سال پیش، اشیاء گلی شامل پیکرک‌ها و اشیاء شمارشی نیز کشف شد. باستان‌شناسان همچنین اشیائی را در ارتباط با مدیریت کالا و نظام داد و ستد محلی کشف کرده‌اند که استقرار در این مکان را با سایر محوطه‌های اطراف برقرار می‌کرد. این کالا‌های مبادلاتی به گمان باستان‌شناسان شامل ظروف سنگی، جانورانی همانند گاو، گوسفند و گندم و سایر ملزومات زندگی در آن دوران بوده است. به نظر آن‌ها، مبادلۀ اشیاء سنگی همچون پیکَرَک‌ها و ظروف مرمرین در این تپه از رونق خوبی برخوردار بوده است. سرحدی درباره اهمیت این تپه باستانی گفت: بنا به یافته‌های سطحی، به نظر می‌رسد «پیرزال» یکی از بزرگترین تپه‌های متعلق به فاز انتهایی عصر مفرغ سیستان است، که تاریخ و کیفیت آن هنوز از مسائل مورد بحث باستان‌شناسی جنوب شرق ایران به شمار می‌رود. کانال عصر ایران در تلگرام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است