امام رضا(ع) محور اتحاد جهان اسلام

 بیست و سومین روز از ماه ذی‌القعده به نام روز مخصوص زیارتی حضرت رضا(ع) نام‌گذاری شده است. این روز به روایتی روز شهادت امام رضا(ع) است البته نقل قول معروفی بیان می‌کند که امام هشتم شیعیان در آخر ماه صفر به شهادت رسید اما احتمال شهادت و همزمانی ولادت حضرت رضا(ع) در این ماه سبب شده است که این ماه تعلق ویژه‌ای به امام رضا(ع) داشته باشد و زیارت ایشان در این ماه توصیه شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

زیارتی که به گفته اندیشمندان می‌تواند تمدن‌ساز باشد و سبب شود جامعه از کارکردهای آن بهره ببرد.

مریم احمدی شیروان/

 بیست و سومین روز از ماه ذی‌القعده به نام روز مخصوص زیارتی حضرت رضا(ع) نام‌گذاری شده است. این روز به روایتی روز شهادت امام رضا(ع) است البته نقل قول معروفی بیان می‌کند که امام هشتم شیعیان در آخر ماه صفر به شهادت رسید اما احتمال شهادت و همزمانی ولادت حضرت رضا(ع) در این ماه سبب شده است که این ماه تعلق ویژه‌ای به امام رضا(ع) داشته باشد و زیارت ایشان در این ماه توصیه شود. زیارتی که به گفته اندیشمندان می‌تواند تمدن‌ساز باشد و سبب شود جامعه از کارکردهای آن بهره ببرد.

برای درک بیشتر این رویکرد تمدنی و کارکردهای فردی و اجتماعی آن با دکتر محمد باغستانی کوزه‌گر، پژوهشگر و محقق تاریخ تمدن اسلامی و عضو هیئت علمی پژوهشکده اسلام تمدنی دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی به گفت‌وگو پرداختیم.

زیارت سنتی قدیمی است و ارتباطی با شیعه و سنی ندارد

دکتر باغستانی درباره روز زیارتی امام رضا(ع) بیان می‌کند: با توجه به اینکه امام رضا(ع) از سایر ائمه(ع) جدا شده و در شرق ایران به خاک سپرده شد، شهادت ایشان در غربت رخ داد و روز زیارتی مخصوصی برای امام رضا(ع) در نظر گرفته شد. این روز، روزی مبارک است و سنت خوب زیارت و عرض احترام به ائمه اطهار(ع) از قدیم رواج پیدا کرده و امروزه در کشور شناخته شده است. هر چند که شاید امسال به دلیل بیماری کرونا زیارت حضوری کمتر باشد اما حتماً تمام مردم و ارادتمندان به حضرت در هر جای دنیا که باشند از راه دور حضرت را زیارت خواهند کرد.

او تصریح می‌کند: زیارت، سنتی قدیمی است که از صدر اسلام و از عصر حضرت رسول(ص) شروع شد و برخلاف تصور برخی افراد که زیارت را به تشیع نسبت می‌دهند، ارتباطی با شیعه و سنی ندارد. در دوره پیامبر اکرم(ص) ایشان رسم زیارت اهل قبور در مدینه و قبرستان قدیمی بقیع را شروع کرده و به زیارت می‌رفتند. هنگامی که ماجرای شهدای احد پیش آمد نیز به صورت خاص قبر عموی خود، حضرت حمزه(ع) را زیارت می‌کردند و پس از آن این سنت ادامه پیدا کرد.

این استاد دانشگاه اضافه می‌کند: بین زیارت کردن و مزاری که فردی در آن مدفون شده یا همان زائر و مزور ارتباط تاریخی وجود داشته است. جنبه‌های معنوی گفته شده و اعتبار آن شخصیت که معمولاً شخصیت‌های معنوی مورد توجه مردم هستند، سبب می‌شود زیارت قبر آن‌ها نیز همان جنبه‌های معنوی و روحانی را برای مردم به ارمغان بیاورد. چنانچه در سنت‌های اسلامی ایرانی، یهودی، مسیحی، حتی بودایی، هندویی و سایر سنت‌های مذهبی در جهان، زیارت مرسوم بوده، هست و خواهد بود و جمعیت‌های زیادی هر ساله به مناسبت‌های مختلف زائر مکان‌های مختلف هستند.

زیارت مزارات آثار تمدنی بسیاری بر جای گذاشته است

عضو هیئت علمی پژوهشکده اسلام تمدنی دفتر تبلیغات اسلامی به جنبه‌های تاریخی ‌و تمدنی زیارت پرداخته و می‌افزاید: بر اساس تعریفی ساده، تمدن دستاورد مادی جامعه بشری به حساب می‌آید. سازه‌هایی که دست‌ساز بشر هستند و قدرت ابداع، ابتکار و قدرت‌های فکری او را نشان می‌دهند و به صورت ملموس و محسوس قابل نشان دادن هستند. از این نظر زیارت‌ها ابداعات هنری و سازه‌های تمدنی را به وجود آورده‌اند. بستر مزارها بر اساس همان سنت‌های معماری که در هر قوم و جمعیتی وجود داشته شکل گرفته و در ایران قدیم، باستان و ایران دوره اسلامی نیز بقعه‌هایی بر اساس سبک‌های هنری معماری روزگار ساخته شده است.

او یادآور می‌شود: یکی از اماکنی که می‌شود سنت‌های نمادی را مشاهده کرد همین مزاراتی است که از گذشتگان باقی مانده و معماران دوره‌های متعدد توسط حکومت‌ها مأمور به بازسازی آن‌ها بودند. معمولاً برای رفاه حال زائران و افرادی که از راه‌های دور مشتاق حضور در مزارات بودند، راه‌ها آباد می‌شد. اقامتگاه‌ها و امکاناتی نیز در کنار مزارات فراهم می‌آمد تا زائران بتوانند به بهترین وجه ممکن از آن فضای معنوی استفاده کنند. در ادبیات هنر الهی به آن‌ها فضاهای قدسی گفته می‌شود. وقتی زائر در این فضا وارد می‌شود احساس آرامش می‌کند.

این پژوهشگر تاریخ و تمدن اسلامی ادامه می‌دهد: معماران در ساخت بنا، تزئین آن، کلمات، اشعار و حتی رنگ‌ها و... کوشش می‌کردند نوعی از معماری را به کار ببرند تا جلوه‌هایی از آرامش و آسایش روحی و روانی را به زائران منتقل کنند و در کنار آن فضایی از معنویت و آرامش را برای زائران به وجود بیاورند. این موارد همه از جلوه‌های تمدنی ملت‌ها در هر یک از دوره‌هاست.

امام رضا(ع) سبب وفاق و همدلی جهان اسلام شد

دکتر باغستانی عنوان می‌کند: معماری مزارات بحث مجزایی در تاریخ هنر است و افرادی که در این رشته و عرصه فعالیت کرده و جلوه‌هایی از باورهای جامعه را نشان می‌دهند سبب می‌شوند ارزش‌های تمدنی در آن آشکار شوند. به صورت خاص برای حضرت رضا(ع) می‌توانیم بگوییم از زمانی که حضرت(ع) به شهادت رسید، آن مزار مورد توجه قرار گرفت. زائران مختلفی از مناطق مختلف دنیا که عمدتاً شیعه بودند به زیارت می‌آمدند. البته اهل سنت هم به زیارت می‌آمدند و مدت‌ها جمعیت غالب اهل سنت بود و زیارت مزار برای آن‌ها محترم بود. چنانچه در قرن هشتم جهانگرد معروف ابن‌بطوطه گزارش کرده است که در کنار مزار امام رضا(ع) تمام گروه‌ها اعم از شیعیان و اهل سنت وجود داشته است. آن حضرت(ع) همان طور که در هنگام حیات مجمع وفاق بود پس از شهادت نیز سبب اتحاد و همدلی جهان اسلام شد. بسیاری از بزرگان اهل سنت نیز نقل کرده‌اند که حرم مطهر امام رضا(ع) را زیارت کرده و مشکلات مختلف مادی حتی علمی خود را با امام(ع) در میان گذاشته و پاسخ گرفتند.

او توضیح می‌دهد: رونق این مناطق در دوره صفوی بیشتر شد. هنوز هم آثار تمدنی که در عصر صفویه و به خصوص شاه عباس صفوی رشد پیدا کرد و آشکار شد را در مشهد و اصفهان مشاهده می‌کنیم. از مهم‌ترین این دستاوردها این بود که به واسطه زیارت تمام راه‌های منتهی به مشهد از تمام نقاط مرزی ایران آباد شد. این اتفاق، اتفاقی تمدنی بود. تمام راه‌ها مسطح، دارای کاروانسرا شدند و امکانات رفاهی برای زائران در نظر گرفته شد و به معنای دقیق کلمه آباد شدند. به احترام مزار تمام نقاط از شرق و غرب، جنوب و شمال ایران به حرم مطهر امام رضا(ع) راه ارتباطی پیدا کرد. آبادانی ایجاد شد و تمدن، ظهور خود را در مزار حضرت رضا(ع) نشان داد. همین حالت برای حرم حضرت معصومه(س) در قم نیز افتاد. با اینکه قم منطقه بد آب و هوایی بود اما دفن ایشان در آنجا جلوه‌های معماری چندین سلسله و دوره تاریخی ایران را نمایان می‌کند.

زیارت با معرفت اصلاح اجتماعی به همراه می‌آورد

این مدرس تاریخ اسلام تأکید می‌کند: همان طور که در زیارت‌نامه امام رضا(ع) نیز آمده است، زائر حضرت باید معرفت داشته باشد تا بتواند از زیارت بهره ببرد. تردیدی نیست که افراد در هر رده‌ای از معرفت وقتی به زیارت می‌روند، از آن بهره‌مند می‌شوند اما آنچه درباره هدایت در قرآن و کلام ائمه(ع) آمده، پایبندی به دو اصل مهم توحید و معاد و قیامت است. روح آیات مربوط به معاد، برانگیخته شدن احساس مسئولیت فردی و جمعی در آحاد جامعه است. زیرا مردم بر اساس کارهایی که می‌کنند باید پاسخگو باشند. امت اسلامی و شیعیان امتی پاسخگو به خداوند هستند. تربیتی که افراد اقتدا کرده به ائمه(ع) بر مبنای آن به زیارت مزارشان رفته و به آن بزرگواران ابراز محبت می‌کنند.

او تشریح می‌کند: اگر محبت و معرفت وجود داشته باشد نمی‌شود انسان چه در زندگی فردی و چه در زندگی اجتماعی، احساس مسئولیت نداشته باشد. زیارت صحیح همراه با معرفت باید زائر را یک فرد مسئول تربیت کند و پس از پایان زیارت امام رضا(ع)، اگر این باور را پیدا کرد که مورد مغفرت و رحمت قرار گرفته است به این معنا نیست که پس از زیارت مجدد خطاهایی که قبلاً به آن مشغول بوده را تکرار کند. جنبه اجتماعی خطاها بسیار مهم است. اگر حس مسئولیت‌پذیری افزایش پیدا کند، خود به خود اصل شایسته‌سالاری نیز افزایش پیدا می‌کند. در این صورت برکت این زیارت به اصلاح امور فردی و اجتماعی افراد جامعه سرایت می‌کند و زیارت‌هایی بابرکت می‌شود.

دکتر باغستانی در پایان تأکید می‌کند: پاکی روح و نفس سبب می‌شود انسان بر اساس یقین عمل کند. تمدن‌ها هم از مسیر کارهای درست رشد می‌کنند، یعنی اوج تمام صفت‌های متقین در قرآن در ائمه(ع) است. فردی که به این صفات ایمان داشته باشد و آن را در زندگی فردی و اجتماعی خود عملی کند، می‌تواند تمدن‌ساز باشد. زائر با زیارت می‌خواهد خود را جای افرادی بگذارد که در قرآن جزو متقین شمرده شدند. اهل تقوا در جامعه و زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی خود امانتدار هستند. زائر به زیارت تقوا، عمل صالح، ایمان و به طور کلی به زیارت خوبی‌ها می‌رود زیرا ائمه(ع) منشأ تمام خوبی‌ها هستند. اگر طبق آن صفات عمل کنند و از ائمه(ع) نیز برای عمل به آن کمک بگیرند شفاعت ائمه(ع) شامل حال آنان خواهد شد و اصلاح فردی صورت خواهد گرفت. ضمن اینکه اصلاح فردی، اصلاح اجتماعی به همراه دارد و اصلاح اجتماعی، تمدن‌ساز است.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: تمدن اسلامی امام رضا ع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۳۶۳۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیت‌الله رمضانی: اسلام گنج وجودی انسان را معرفی می‌کند / ویژگی‌های مسلمان واقعی براساس روایات اهل‌بیت(ع)

آیت الله «رضا رمضانی» دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) که به دعوت مسلمانان کشور برزیل برای حضور در همایش بین المللی «اسلام؛ دین گفتگو و زندگی» به این کشور سفر کرده بود، در مرکز اسلامی امام مهدی(عج) شهر سائوپائولو برزیل، حضور یافت و در جمع جوانان مسلمان در این مرکز اسلامی به سخنرانی پرداخت.

آیت الله رمضانی در این سخنرانی با اشاره به جایگاه اخلاق در اسلام اظهار کرد: یکی از نکات مهم در خصوص دین اسلام، بعد اخلاقی آن است، اسلام در صدد است که خود انسان را اخلاقی تربیت کند و جامعه نیز جامعه اخلاقی باشد. اخلاق از آن مقوله هایی است که وقتی وارد فضایل آن می شویم، می بینیم که با فطرت انسان، هماهنگ است. برخی از پستی های اخلاقی، مخالف فطرت می باشد. وقتی که قرآن به حقیقت نفس، قسم می خورد، جایگاه نفس و تمایل نفس حقیقی را به صورت قشنگ معرفی می کند، «وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا»، قرآن در ادامه می گوید که همه خوبی ها و بدی ها را به انسان الهام کردیم و شناساندیم، «فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا». کسانی پیروز میدان هستند که خودشان را تزکیه و تربیت کنند و این افراد به فلاح و رستگاری می رسند، «قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا»

وی ادامه داد: خداوند همه زیبایی ها را در فطرت و وجود انسان، قرار داده است. مولوی یکی از عرفان بزرگ، یک مثال قشنگی می زند که یک نفر در خواب می بیند که باید تیری به کمان بزند و این تیر در هر کجا خورد، آنجا گنج است، او هم تیر را به کمان می کشید و می زد و تیر در هر کجا که می خورد، شروع به حفر زمین می کرد تا به گنج برسد، اما به گنج نمی رسید، جاهای مختلفی را کند، اما به گنج نرسید. برخی خیال کردند که این قضیه حقیقی است، چون این فرد، انسان بی ربطی هم نبود. فرماندار آنجا به این مرد گفت که تو دیگه حفاری نکن، تو مقدماتش را فراهم کن و حفاری بر عهده ما باشد و به گنج که رسیدیم، آن گنج را به صورت مساوی بین هم تقسیم می کنیم. آن کسی که به خواب این فرد می آمد، زیاد این کار را انجام می داد و می گفت که آنجا را حفر کن. به آن فرد گفتند که از این شخص بپرس که چرا ما این همه جا را کندیم، اما به گنج نرسیدیم، یعنی من را فریب می دهی؟ و از او بیشتر سوال کن. آن فرد هم در خواب این سوال را پرسید و آن شخص هم پاسخ داد که من گفتم تیر را به کمان بزن، ولی نگفتم که بکش، تو می رفتی می کشیدی و آن تیر ۴۰ متر آن طرف می افتاد و تو به گنج نمی رسیدی، تو این تیر را به کمان بزن بدون این که بکشی، رها کن. مرد بعد از بیدار شدن همان کار را انجام داد، تیر را روی کمان گذاشت و تیر در مقابلش افتاد و همان جا را حفر کرد و به گنج رسید. نتیجه این که گنج در وجود خود انسان است، انسان اگر خودش را مطالعه کند، به گنج می رسد.

اسلام گنج وجودی انسان را معرفی می کند

دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) افزود: اسلام گنج وجودی انسان را به او معرفی می کند، اما ما متاسفانه می خواهیم که از غیر جستجو کنیم و به گنج برسیم. شعر معروفی از حافظ است که سال ها دل طلب جام جم از ما می کرد، آنچه خود داشت زبیگانه تمنا می کرد. اسلام در حقیقت می خواهد که انسان را انسان تربیت کند. انسان شدن، ویژگی های خاص خودش را دارد. انسان آن وقتی که انسان شد، به دیگران خدمت می کند، امانتدار خواهد بود، انفاق می کند و خیلی از فضایل دیگر در انسان رشد می کند. البته فهمیدن انسان شدن، بسیار مهم است. یک مثال می زنم تا این مسئله، روشن تر شود. یک پدر و یک پسر با هم دعوا داشتند و پسر بسیار پدرش را اذیت می کرد، این پدر به پسر می گوید که تو انسان نمی شوی، گفتن این حرف به پسر برخورد و او رفت چند جا درس خواند و همچنین فعالیت اجتماعی انجام داد پسر در ادامه، امیر یک استانی شد. او بعد از این به حاکمیت رسید، نامه ای را برای پدرش نوشت بدون این که بگوید من پسرت هستم، با این مضمون که من امیر، تو را فرامی خوانم، پدر نمی دانست فرزندش است و لذا بابت احضار شدن از طرف امیر حکومت، ترسید و باز و بندیلش را جمع کرد و پیش امیر رفت. وقتی که پدر وارد فضای عمارت حکومتی شد دید که پسرش آن بالا نشسته است، پسر به پدرش گفت که دیدی من آدم شدم، در حالی که تو به من می گفتی که تو آدم نمی شوی اما من به اینجا رسیدم. پدر به پسر گفت من به تو نگفتم که حاکم نمی شوی من به تو گفتم که آدم نمی شوی، تو آدم شدی؟ اگر آدم شده بودی پدر پیرت را به اینجا نمی آوردی.

آیت الله رمضانی با اشاره به راهکار تربیتی اسلام اظهار کرد: اسلام می خواهد که انسان را آدم تربیت کند، وقتی که انسان، آدم شود، عاشق می شود. قبل از پیامبر(ص)، جوان ها عاشق بودند، بعد از پیامبر(ص) هم آنها عاشق بودند، اما جوانان پیش از پیامبر(ص) به دنبال عشق های مجازی بودند و به خاطر این عشق ها، جنگ ها و نزاع های زیادی رخ داد. پیامبر(ص) که آمدند، عشق را معنا کردند و گفتند که عشق و علاقه، کمال به زیبایی ها است و بالاترین عشق، عشق به خداوند و محبت به خدا است. وقتی که عشق به خداوند بیایید، عشق به کمال و عشق به زیبایی ها و عشق به معنویت و عشق به خدمت هم می آید و انسان با عشق به دیگران خدمت می کند، این طور نیست که گدا به در خانه او برود، بلکه او با عشق به در خانه گدا می رود و به او کمک می کند.

وی ادامه داد: انسان اگر بخواهد انسان شود و خودش را تربیت کند، خودش را نباید ببیند. چون اگر بخواهد خودش را ببیند، دیگر آن حقیقت را نمی تواند ببیند. مولوی داستانی از شکایت پشه نزد حضرت سلیمان نقل کرد، پشه پیش حضرت سلیمان رفت و گفت که من از باد شکایت دارم، حضرت سلیمان گفت که از هر کسی که شکایت داری، باید او هم باشد و برای من این قضاوت کنم باید هم باید و هم پشه باشد، پشه به حضرت سلیمان گفت که من نمی گویم، تو به باد بگو که بیاد. باد تحت تسخیر حضرت سلیمان بود و او زبان حیوانات را هم می فهمید، حضرت سلیمان به باد گفت که بیا، باد که آمد پشه رفت، حضرت سلیمان به پشه گفت که تو هم باش تا من بررسی کنم که مشکل از کجا است، پشه گفت که مشکل من از باد است، هر کجا که باد باشد من نمی توانم باشم. مولوی از این داستان، نتیجه اخلاقی گرفت و گفت همان طوری که پشه و باد با هم جمع نمی شوند، خود بینی هم با خدابینی جمع نخواهد شد. انسان نباید خودبین باشد، بلکه انسان باید خودش را مخلوق خداوند ببیند و تسلیم او شود، وقتی که به تسلیم شدن رسید، مسلم می شود، اسلام در حقیقت به معنای تسلیم در برابر دستورات باری تعالی است.

ویژگی های مسلمان واقعی براساس روایات اهل بیت(ع)

دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) افزود: مسلم هر کجا که باشد، دیگران احساس امنیت می کنند و مسلمان واقعی همین است. براساس روایات، مسلمان واقعی کسی است که دیگران از دست و زبان او در امان باشند. خیلی ها شاید در اسم مسلمان باشند، اما در معنا، مسلمان نیستند، پیامبر(ص) فرمودند که شما باید در معنا، مسلمان باشید. انسان وقتی به این جایگاه مسلمان بودن رسید، احساس مسئولیت می کند، اول در برابر خود و بعد در برابر همه مسلمانان احساس مسئولیت خواهد کرد، او اگر احساس مسئولیت نکند، حقیقتا، مسلمان نیست. پیامبر(ص) در روایتی فرمودند که «مَنْ أَصْبَحَ لا یَهْتَمُّ بِأُمورِ الْمُسْلمینَ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ» اگر کسی صبح کند و به فکر اصلاح امور مسلمانان نباشد، مسلمان نیست.

آیت الله رمضانی با اشاره به لزوم احساس مسئولیت مسلمانان در برابر یکدیگر اظهار کرد: اسلام می گوید که در یک جامعه اسلامی، مشکل یک مسلمان، مشکل یک مسلمان دیگر نیز است. چون که مسلمان برادر مسلمان است، اگر او احساس درد می کند، تو هم باید احساس درد کنی، اگر او شاد باشد تو هم باید شاد باشی. سعدی شعر قشگی را دارد که بنی آدم اعضای یکدیگر هستند. انسان مسلمان نه تنها باید در برابر دیگر مسلمانان احساس مسئولیت کند، بلکه اگر یک غیرمسلمان همچون فردی مسیحی از او کمک بخواهد، باید به او کمک کند و اگر این کمک را انجام ندهد، مسلمان نیست. پیامبر(ص) در روایتی فرمودند که «مَنْ سَمِعَ رَجُلاً یُنادِی یا لَلْمُسْلِمِینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِم»؛ (کسی که صدای انسانی را بشنود که فریاد می زند: ای مسلمانان به دادم برسید و کمکم کنید، کسی که این فریاد را بشنود و پاسخ نگوید، مسلمان نیست). یک مسلمان دیگران را بر خودش مقدم می کند، امام حسن(ع) گفتند که دیدم مادرم حضرت زهرا(س) در عبادت خود فقط برای همسایه ها دعا می کردند و در حالی که خودشان بیمار بودند، برای خودشان دعا نکردند. من از مادرم پرسیدم که چرا برای خودتان دعا نکردید، ایشان فرمودند که اول همسایه و بعد خانه.

دبیرکل مجمع جهانی اهل بیت(ع) ادامه داد: روزی حضرت زهرا(س) به نزد پدرشان رسول اکرم(ص) آمدند و فرمودند که مهر من فرقش با دیگران چیست، همان جا خداوند به جبرئیل وحی کرد که جبرئیل به پیامبر(ص) بگوید که فاطمه هر چی بخواهد به او می دهم. حضرت زهرا(س) به پیامبر(ص) گفتند که امت شما در روز قیامت با مشکل مواجه هستند، من نمی خواهم که آنها در جهنم بسوزند، من می خواهم که آنها را شفاعت کنم با وجودی که ایشان را خیلی اذیت کردند. خداوند به جبرئیل گفت که این فرشته الهی به پیامبر(ص) بگوید که من شفاعت حضرت فاطمه(ص) را پذیرفتم و هر کسی را حضرت فاطمه(س) نگاه کند و شفاعت نماید. من قبول می کنم و حضرت زهرا(س) از شنیدن این خبر خیلی خوشحال شدند.

وی خاطرنشان کرد: حضرت زهرا(س) به حضرت امیرالمومنین(ع) آرامش می دادند. امام علی(ع) فرمودند هر چه که من غم داشتم، زمانی که حضرت زهرا(س) را می دیدم، تمام غم های عالم از من دور می شدند، نه من حضرت فاطمه(س) را اذیت کردم و نه ایشان من را اذیت کرد. زمانی که امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در مسجد، خبر شهادت حضرت زهرا(س) را به امام علی(ع) دادند، حضرت امیرالمومنین(ع) چند بار نشستند و بلند شدند، ایشان وقتی وقتی وارد خانه گشتند، عبا و عمامه خود را انداختند و پیش پیکر حضرت زهرا(س) آمدند و چند برابر ایشان را صدا زدند، اما جوابی نیامد تا این که حضرت امیرالمومنین(ع) گفتند که یا فاطمه، من پسرعموی تو علی هستم. در روایات آمده است که حضرت زهرا(س) فرمودند هر کس برای امام حسین(ع) گریه کند، من او را شفاعت می کنم. ما افتخار می کنیم که امام مان حضرت امیرالمومنین(ع) و مادرمان حضرت زهرا(س) هستند.

منبع: خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا