آشنایی با آبشار خون در قطب جنوب + تصاویر

سیاره ما، سرشار از پدیده های شگفت انگیزی است که صرفاً نگاه کردن به آنها ذهن آدمی را تا مدت ها به خود مشغول می کند. در هر گوشه و کنار این کره خاکی با پدیده هایی مواجه هستیم که برخی از آنها توجیه پذیر و برخی دیگر فراتر از قوه ادراک آدمی به نظر می رسند.

رودخانه‌ای یخی در غرب دریاچه پونی در اَنتاکتیکا (قارۀ قطب جنوب) وجود دارد که آب قرمز این رودخانه آبشارهایی را به وجود آورده است که به همین دلیل این آبشارها به «آبشار خون» معروف شده‌اند و این آبشارها از 106 سال پیش تاکنون معمای لاینحل برای دانشمندان بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آبشارهای خون در سال ۱۹۱۱ در قطب جنوب، زمانیکه گروهی از دانشمندان برای انجام تحقیقاتی به این نقطه از زمین رفته بودند کشف شد. این آبشارها که آبی سرخ رنگ داشت و ارتفاعش به یک ساختمان ۵ طبقه می رسید، در نگاه اول، به نظر می رسد از بالای کوه، خون پایین می ریزد و به صورت آبشار درمی آید.

در ابتدا آن ها فکر کردند که دلیل رنگ عجیب این آب باید وجود جلبک های خاصی در آن باشد اما این فرضیه هیچ وقت به حقیقت نپیوست و به عنوان یک نظر و تئوری معتبر، معرفی و تایید نشد. 

آبشارهای عجیب قرمز رنگ در قطب جنوب

 

دانشمندان پس از یک قرن سرانجام توانستند معمای «آبشارهای خون» در قطب جنوب را حل کنند. آن‌ها بعد از انجام آزمایش هایی به این نتیجه رسیدند که اکسیداسیون آهن باعث شده تا آب حالت زنگ زدگی پیدا کند.

دریاچه پونی حدود 5 میلیون سال قدمت دارد و هنگامی که آب آهن‌دار به اکسیژن برخورد می کند دچار زنگ ‌زدگی می شود و در نتیجه به رنگ سرخ در میآید بنابر این رنگ آب دریاچه و رودخانه را به رنگ قرمز در می‌آورد.

تحقیقات تیلور نشان می‌دهد، هم جلبک‌های دریاچه پونی و هم آهن موجود در کوهِ یخیِ نزدیک رودخانه، در قرمز شدن آب دریاچه و رودخانه تأثیر دارند.

آبشارهای خون از دریاچه‌ای محبوس در لایه‌های یخ سرچشمه میگیرند

آبشارهای خون از یک دریاچه ی بزرگ روان شده اند که حدود ۱ میلیون سال است که در زیر لایه ای از یخ محبوس شده است و وقتی که دیدند که این دریاچه علیرغم مدت زمان زیادی که محبوس بوده است، یخ نزده است کاملا شوکه شدند.

آبشار خون قطب جنوب

تلاطم و فعالیت دائمی دریاچه، بستر سنگی آنرا خراشیده و آب آن شدیداً آغشته به مواد فعال معدنی می شود.

در واقع ۱ میلیون سال پیش که یخچال طبیعی تیلور در این منطقه ی یخی به وجود آمد، یک دریاچه ی نمکی کوچکی را در زیر چندین لایه از یخ گیر انداخت. با جدا افتادن از سایر آبها، نمک این دریاچه ۳ برابر بیش از آب سایر دریاهاست که از یخ زدن آن ممانعت می کند. این توده ی نمکی زیر یخ، 

آهن را از لایه های زیر صخره ها به بیرون درز داد و به آن این رنگ عجیبی که امروز می بینیم را داد.  در ابتدا مشخص شد این یخچال طبیعی تیلور تعداد زیادی شکاف در خود دارد که در همین نقطه هم مقدار زیادی آب نمک به یخ تزریق می شود. بعداز آن، این تیم تحقیقاتی مسیر ۳۰۰ متری آب نمک را دنبال کردند تا این که آن ها را به بالای این آبشارهای خون در قطب جنوب رساند.

شاید بار اول که این جمله را می شنوید چندان برایتان ملموس و واقعی نباشد اما وقتی که آب یخ می زند، از خود گرمایی منتشر می کند و این گرما، یخ های سرد اطراف را گرم می کند. آب نمک دمای یخ زدگی پایین تری دارد و وقتی که با گرما همراه می شود، به روان شدن مایع کمک می کد و در نتیجه روان شدن آن ممکن می شود.

دریاچه محبوس در لایه‌های یخ

حال “جیل میکوکی” میکروبیولوژیست دانشگاه تنسی ناکسویل راه حلی برای این مسأله یافته است. آیس مول(IceMole) نام باکس فلزی مستطیلی با رویه ی مسی و یک پیچ یخ (ice screw) در یک طرف اش دارد که برخلاف مته های الکتریکی-گرمایی معمول، میتواند بصورت غیر مستقیم به داخل یخ نفوذ کند. گرمای افتراقی در رأس آن باعث تغییر جهت حرکت می شود و بنابراین می توان آن را در هر جهتی هدایت کرد.

به کمک این دستگاه “میکوکی” و تیمش توانسته اند اولین نمونه های دریاچه خون را استخراج کنند تا شانس مطالعه میکروبهای شگفت انگیز موجود در آن را در تاریکی مطلق، نبود اکسیژن و میزان نمکی که هر موجود زنده ای را می کشد بیایند.

میکوکی گفت: “این نمونه ها دریچه ای به جهان زیر یخچال ها می گشاید، در اینجا هیچ حیوان یا درختی وجود ندارد؛ اینجا، قاره ای میکروبی است.”

میکروب‌هایی که در این مکان زندگی می‌کنند، قادرند برای هزاران سال از سولفات تغذیه کرده و از آن انرژی بگیرند. این باکتری‌ها، با به دام افتادن در مکانی فاقد نور و اکسیژن در زیر یخچال‌ها، شروع به بازیافت انرژی از سولفات‌ها کرده و آن را به سولفیت تبدیل می‌کنند. نتیجه‌ی آن با ذرات آهن موجود در این منابع آبی، سولفات بیشتری را برای تغذیه باکتری‌ها تولید می‌کند.

 

منبع: بیتوته

منبع: پارسینه

کلیدواژه: گردشگری آبشار عجایب جهان سبک زندگی پارسی خبر آبشار خون قطب جنوب قطب جنوب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۴۰۰۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آشنایی با سیستم مرموز چشم پنتاگون در مدار زمین | از ردیابی تا کشتار موشک‌ها! +تصویر

در فو فایتر طی قراردادی به ارزش 414 میلیون دلار، شرکت میلنیوم اسپیس سیستمز توسعه هشت ماهواره مجهز به دوربین های الکترواپتیکال و فروسرخ برای ردیابی موشک ها از مدار زمین را بر عهده خواهد داشت.

آژانس توسعه فضایی (Space Development Agency) آمریکا به تازگی اعلام کرد که شرکت میلنیوم اسپیس سیستمز (Millennium Space Systems) قرار است ماهواره های دفاع موشکی پروژه فو فایتر ( FOO Fighter ) را توسعه دهد. طی قراردادی به ارزش 414 میلیون دلار، میلنیوم اسپیس سیستمز هشت ماهواره برای ارائه "کنترل آتش" سامانه دفاع موشکی زمینی را ارائه خواهد کرد.

براساس گزرش عصرایران، به طور کلی، کنترل آتش شامل فناوری های مختلفی مانند رادار یا حسگرهای دیگر، کامپیوترها و تسلیحات را در یک سامانه منسجم ترکیب می کند که توانایی شناسایی تهدیدات و اهداف را فراهم کرده و سپس سلاح ها یا دیگر اقدامات متقابل را به سمت آنها هدایت می کند.

تحویل فو فایتر تا سال 2027

میلنیوم اسپیس سیستمز که در مالکیت شرکت بوئینگ قرار دارد باید این ماهواره ها را تا سه ماهه اول سال 2027 تحویل دهد. این پروژه با نام کامل Fire-Control On Orbit-Support-To-The-War Fighter یا به اختصار فو فایتر بخش مهمی از زنجیره کشتار دفاع موشکی پنتاگون را تشکیل خواهد داد.

نمونه اولیه مجموعه ماهواره های فو فایتر دارای دوربین های الکترواپتیکال و فروسرخ برای ارائه گزینه های جدید کنترل آتش است.

حسگرهای کنترل آتش، آنهایی هستند که قادر به ردیابی اهداف با دقت بالا و ارائه مختصات دقیق برای جنگنده ها یا سامانه تسلیحاتی روی زمین - در این مورد، رهگیرهای دفاع موشکی - هستند.

این ماهواره ها به شناسایی، هشدار و ردیابی دقیق تهدیدات موشکی پیشرفته، از جمله سامانه های موشکی ابرصوت کمک خواهند کرد. هدف نهایی افزایش قابلیت های جهانی کنترل آتش است.

ماهواره های فو فایتر با افزایش برد تشخیص موشک های ابرصوت ارتفاع پایین، در مقایسه با موشک های بالستیک قاره پیما، زمان هشدار را برای شناسایی و پاسخ به تهدیدات ابرصوت افزایش می دهند.

در شرایطی که در اصل شبیه به مجموعه لایه ردیابی (Tracking Layer) است، اما ماهواره های فو فایتر مجزا هستند. مجموعه لایه ردیابی فقط برای نظارت بر موشک های ابرصوت با قابلیت مانور بالا بهینه شده است.

به گفته درک تورنیر، مدیر آژانس توسعه فضایی، برنامه فو فایتر نمایشی عملیاتی از تلاش های کنترل آتش ارائه می کند که جدا از تلاش های جاری هشدار/ردیابی موشک و دفاع موشکی ما، اما مکمل آنها است.

ماهواره هایی برای افزایش قابلیت های دفاع موشکی

اگرچه جزئیات این پروژه بیشتر محرمانه باقی مانده است، درک تورنیر در جریان اجلاس نیروی هوایی 2023 فاش کرد که ماهواره های فو فایتر برای نظارت بر چند تهدید نامشخص که مجموعه لایه ردیابی در حال حاضر به آنها رسیدگی نمی کند، توسعه می یابد.

تورنیر به این نکته نیز اشاره داشت که در صورت موفقیت آمیز بودن آزمایش، فناوری حسگر کنترل آتش در ترانش 3 (Tranche 3) و ترانش 4 (Tranche 4) مجموعه لایه ردیابی، ماهواره هایی که قرار نیست به ترتیب تا سال 2028 و 2030 پرتاب شوند، گنجانده می شود.

به گفته جیسون کیم، مدیرعامل میلنیوم اسپیس سیستمز، پروژه فو فایتر برای مقابله با تهدیدات پیشرفته طراحی شده است. این یک ماموریت حیاتی است که به محافظت از آمریکا و متحدان این کشور در برابر تهدیدات پیشرفته کمک خواهد کرد.

آژانس توسعه فضایی در درخواست اولیه خود قصد داشت توسعه ماهواره های فو فایتر را به بیش از یک توسعه دهنده ارائه کند. با این وجود، این طرح تغییر کرده و میلنیوم اسپیس سیستمز به عنوان تنها توسعه دهنده این پروژه انتخاب شده است.

به گفته آژانس توسعه فضایی، این مرکز پیشنهادهای دریافت شده پس از فراخوان را ارزیابی کرده و تشخیص داد که انتخاب یک توسعه دهنده بهترین گزینه ممکن است.