به نقل از «دانا»

جمشیدی: با قیمت دلار در هر کشوری بازی کنیم، درآمدمان بیشتر می‌شود!/ دوست داشتم در رده پایه کار کنم

تاریخ انتشار: ۸ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۷۹۱۲۰۶

ملی‌پوش بسکتبال گفت: با این قیمت دلار در هر کشور دیگری بازی کنیم، درآمدمان بیشتر می‌شود!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ محمد جمشیدی که اخیرا با تیم های پایه کار می کند، در مورد کار در رده های پایه اظهار داشت: بحث مالی در این کار وجود ندارد و دوست داشتم بتوانم اگر چیزی بلد هستم به نوجوانان و جوانان یاد بدهم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یک سری مشکلاتی را خودم دیده بودم و تقصیر کسی هم نبود و دوست داشتم با تلاش خود به بسکتبال کشور کمک کنم تا بازیکنان بهتری داشته باشیم.

وی ادامه داد: وقتی یک بازیکن رده جوانان را تمام می‌کند، به رده بزرگسالان رسیده و ناخودآگاه با حدادی، صمد، یخچالی و مشایخی مقایسه و کارش سخت می‌شود، در حالی که تا سال قبل با بازیکن هم سن خودش رقابت می‌کرد. به همین دلیل یک خلا در این میان به وجود می‌آید و باید آن بازیکن در یکی دو سال اول خیلی سخت کار کند که خودش را برساند.

 

ملی پوش بسکتبال عنوان کرد: متاسفانه در تابستان هم جایی نیست که آنها بازی کنند. چند نفر به تیم ملی می‌رسند و سایر بازیکنان باید بیرون بمانند. از سوی دیگر هم باشگاه‌ها عادت کرده‌اند که دقیقه 90 تیم خود را جمع کنند و همین موضوع مشکلاتی را ایجاد می‌کند.

جمشیدی در مورد اینکه شاخصه های یک مربی رده های پایه چیست، تاکید کرد: کار مربیگری در دنیا آنقدر حرفه ای شده است دیگر یک بازیکن منتظر نمی‌ماند که دوره بازیگری اش تمام شود و بعد از آن به کار مربیگری بپردازد، بلکه از همان ابتدا این کار را هم یاد می‌گیرند. به عنوان مثال مربی فیلادلفیا 35 سالش است.

وی که با رادیو ورزش صحبت می‌کرد، ادامه داد: ما در کارهای پایه کلا ضعف داریم. خود ما و هم دوره ای هایم برخی حرکات را در رده بزرگسالان یاد گرفتیم. مثلا در بزرگسالان دیگر جای این نیست که حرکت  (پیک و رول) را یاد بگیرید. خیلی این مسائل دیر است و باید در رده پایه حل شود.

ملی پوش بسکتبال در مورد اینکه به فکر لژیونر شدن است یا خیر، گفت: فعلا چیزی مشخص نیست و باید اگر اتفاقی افتاد آن وقت در موردش صحبت کنیم. با وضعیت فعلی دلار در هر کشور دیگری بازی کنیم، درآمدمان بیشتر می‌شود! البته همیشه بحث پول نیست. وقتی در فیلیپین بودم، یک زمانی رسید که دیگر نخواستم ادامه دهم و دلیل آن هم بحث کیفیت لیگ آنجا بود که اذیتم می‌کرد. چند سال دیگر قرار است بازی کنیم و نباید تصمیمی بگیرم که سال اول و آخرم باشد.

وی در مورد شرایط لیگ برتر بسکتبال گفت: چون لیگ فصل قبل زود تمام شد، فصل بعد هرچه زودتر آغاز شود به نفع ما است. قبلا آبان بود، اما شنیده‌ام مهرماه آغاز می‌شود که خوب است.

جمشیدی در مورد اینکه از اردوهای تیم ها خبری نیست، گفت: متاسفانه از این موضوع ناراحت هستم و تیم‌ها تا زنگ خطری احساس نکنند، شروع به جذب بازیکن نمی‌کنند. شنیدم که یکی دو تیم شروع کرده‌اند، اما کامل نیست.

انتهای پیام

منبع: دانا

کلیدواژه: بازی کنیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۷۹۱۲۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هوادار خاص استقلال: نکونام گفت دعا کن قهرمان شویم

به گزارش "ورزش سه"، هوادار خاص استقلال که در یک حادثه برق‌گرفتی دست‌هایش قطع شده بود پس از حضور در ورزشگاه مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت و پس از آن در تمرین این تیم حضور پیدا کرد و مورد استقبال بازیکنان و اعضای کادرفنی استقلال قرار گرفت.

رسول ملایی اهل اصفهان است و برای دیدن بازی استقلال ساعت‌ها را طی کرده بود تا به ورزشگاه آزادی بیاید و بازی تیم محبوب خود را از نزدیک تماشا کند، وقتی از او پرسیدیم که این همه راه آمدی تا فقط بازی را نگاه کنی گفت: احساس کردم تیم تحت فشار هست و دوست داشتم که در این شرایط کمک کنم. خیلی تیم ما را اذیت می‌کنند و استقلال جز هوادارانش کسی را کنار خودش ندارد.

رسول ملایی در ابتدا درباه شرایط خودش گفت: هشت سال پیش دچار برق‌گرفتگی شدم و پس از آن جفت دست‌هایم را قطع کردند. رفتم هیئت پرچم بزنم برای شهادت حضرت زهرا در ایام فاطمیه که دچار برق‌گرفتگی شدم.

دوران خدمت خود را در تهران می‌گذراندم و آن زمان اکثر مسابقات را به ورزشگاه می‌آمدم؛ اما وقتی دچار سانحه شدم، بعد از آن دیگر خیلی فرصت حضور در استادیوم را پیدا نکردم. اما امسال احساس کردم که تیم نیاز به حمایت دارد و خودم را به ورزشگاه رساندم. دوست دارم همه هواداران استقلال بدانند که این روزها فقط باید تیم را حمایت کنند تا در بازی‌های باقی‌مانده نتیجه بگیرد و قهرمان شود.

او ادامه داد: سال‌های گذشته هر زمان که استقلال در آستانه قهرمانی قرار می‌گرفت، برایش حاشیه درست می‌کردند و از صدر جدول دورش می‌کردند. دربی فینال حذفی و اخراج ساپینتو هنوز هم برایم باورپذیر نیست. چی شد که ساپینتو اخراج شد؟ این اتفاقات امسال هم در حال تکرار شدن است و می‌خواهند استقلال را از صدر دور کنند.

ملایی درباره حضور در تمرین گفت: خیلی خوب بود و لذت بردم. با جواد نکونام، آرمین سهرابیان و حسین حسینی صحبت کردم. بقیه بازیکنان هم به سمتم آمدند و حالم را پرسیدند. جواد نکونام از شرایطم پرسید که از کجا برای دیدن بازی استقلال آمدم و وقتی فهمید که از اصفهان آمدم، تشکر کرد و به من گفت که دعا کن تا تیم قهرمان شود. من به آن‌ها گفتم امیدوارم که قهرمان شوید و آن‌ها هم گفتند تلاش می‌کنند تا من و هواداران استقلال را خوشحال کنند.

رسول ملایی درباره شرایط سختی که می‌گذراند، گفت: شرایط مالی خوبی ندارم و مسافرکشی می‌کنم تا بتوانم خرج خانواده و کرایه خانه را بدهم. زندگی سخت می‌گذرد. هر کسی دوست دارد در رفاه و آسایش باشد؛ اما هدف من دیده‌شدن یا مشهور شدن نبود. هدفم فقط حمایت از استقلال بود.

او در واکنش به این‌که حمایتی شده است یا خیر گفت: از طرف باشگاه اقدامی نشد؛ اما چند نفر تماس گرفتند که نمی‌توانم درباره آن خیلی توضیح دهم. توصیه شده که صحبتی نکنم و اگر اجازه بدهید من هم در این مورد توضیحی ندهم.

او در انتهای صحبت‌های خود گفت: زمان بازی‌های استقلال همسرم و فرزندم بازی را تماشا می‌کنند و دعا می‌کنند استقلال برنده شود. هر زمان که استقلال بازی را می‌بازد، تا 3.4 روز حالم گرفته است و ناراحت است و آن‌ها تمام بازی‌های استقلال را دنبال می‌کنند و دوست دارند که من خوشحال باشم. هربار که استقلال برنده می‌شود، من تا چند روز خوشحال هستم و روزهایم به خوبی می‌گذرد.