بَد ریتمی در حادثه جهان‌نما، وقف کوه و جنگل
تاریخ انتشار: ۸ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۷۹۲۵۲۷
ریشه حادثه جنگل «جهان نما» کجاست؟ آیا با وقف کوه و جنگل می‌توان جلوی حوادث انسانی و طبیعی را گرفت یا مثلا مانع کوه‌خواری و جنگل‌خواری شد؟ یک کارشناس و مدرس مدیریت بحران و اکوتوریسم می‌گوید: حوادثی مشابه آنچه در جنگل جهان نمای گلستان رخ داد، نشانه‌هایی از بد ریتمی و آریتمی در حوزه مدیریت منابع است و با وقف منابع عام به نفع خاص، این مشکلات حل نمی‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش ایسنا، علی شادلو، نظام برخورد با این مسائل را پنجره واحدی می‌داند که به یک نظام آمایشی و مدیریتی نیاز دارد. او می‌گوید: ما از این نگاه آمایشی، بستر قانونی و همراهی سازمان‌های متولی تهی هستیم، این یعنی گم شدن یک مسافر در جنگل جهان‌نما، اولین حادثه نبوده و آخرین هم نخواهد بود.
او تاکید زیادی روی «برنامه‌ریزی مدیریت مقاصد» دارد و آن را راه حل محدود شدن حوادث طبیعی می‌داند و اظهار می‌کند: اگر صد درصد پروژه‌های گردشگری که در روستاها و مناطق طبیعی ایران اجرا شده است را در کفه «ترازوی گردشگری پایدار» بگذاریم، فکر نمی‌کنم حتی به نسبت بیست به هشتاد برسیم؛ یعنی برای ۲۰ درصد پروژه‌ها نمی‌توان لفظ «گردشگری پایدار» به کار برد. معلوم است که ۸۰ درصد پروژه‌ها به بیراهه رفته است. این، حاصل مجموعه‌ای از عقب افتادگی‌های قانونی، اجرایی و مدیریتی، نبود خرد اجتماعی و فردی، درک نداشتن از حقوق مسافر، قاچاق و فعالیت غیرقانونی تور گردشگری، خرید و فروش مجوز تور، قراردادهای ناقص تور و بیمه، بی‌اطلاعی فعالان گردشگری از حقوق‌شان و نبود سامانه نظارتی روی تورپردازی است.
وی اضافه می‌کند: همه ما از اکوتوریسم، طبیعتگردی مسؤولانه و محیط زیست حرف می‌زنیم اما این‌ها بدست نمی‌آید مگر در یک بستر درست. علم امروزِ گردشگری دیگر سفر اکوتوریستی را به رسمیت نمی‌شناسد، اما روی مقصد اکوتوریستی تاکید دارد. فرض کنید در جنگل «جهان‌نما» بهره‌برداری وجود داشت که به مدت مشخصی و با شرایط معینی، عرصه به ایشان احاله مدیریت شده بود نه واگذاری و از او خواسته می‌شد طبق پروتکل و استاندارد برای مدیریت حوادث اقدام کند، محل کمپینگ و ریزورت‌ها را جانمایی کند، از محیط زیست محافظت کند، پسماند و پسآب را مدیریت کند و از انرژی طبیعی استفاده کند و علاوه بر همه این اقدامات اشتغال آفرینی هم داشته باشد و فرایند این سرمایه‌گذاری هم کامل رصد شود، در نهایت گردشگری که به این مقصدِ از پیش آماده و طراحی شده سفر می‌کرد، با بار دانش برمی‌گشت. به مقصدی نمی‌رفت که چون حمل و نقل استاندارد ندارد، همه پشت نیسان آبی سوار می‌شوند و نیسان‌ها باهم مسابقه می‌گذارند؛ آنچه در تورهای منطقه سوباتان و دیگر نقاط شاهد هستیم، مناطقی که قاعده‌ای در حمل و نقل و تاثیرات محلی از حیث اقتصادی و زیست محیطی ندارد.
این مدرس مدیریت بحران و اکوتوریسم ادامه می‌دهد: حوادثی که در طبیعت درحال وقوع است در بستر کِشت بحران حادث می‌شود، مثلا در حادثه «جهان نما» نمی‌دانیم چطوری یک نفر صبح بلند شده، کجا رفته و چه اتفاقی افتاده است. نه فقط حادثه جهان‌نما، تمام اتفاقاتی که در بستر طبیعت رخ می‌دهد، به منزله آن است که هیچ ساز و کار استانداردی نداریم. البته برای این که ایجاد شود دولت آیین‌نامه کمیته طبیعتگردی را ارائه کرد و خیلی هم برای آن زحمت کشیده شد اما حالا تحت شعاع مسائلی قرار گرفته است. در نتیجه الان شما نمی‌دانید در بالادست چه مسائلی بین سازمان های منابع طبیعی، گردشگری، محیط زیست و کشاورزی وجود دارد که عرصه های منابع عامِ در دست دولت، گرفتار سومدیریت و سورفتار می شود.
وی می‌گوید: طبیعت ایران را زباله برداشته و مقاصد چند ساله مثل مازندران از بحران زباله به کوه زباله و شیرابه رسیده اند و افزایش بیماری و ضررهای محلی در ازای ورود انبوه جمعیت برای گردشگری، این مناطق را گرفتار کرده است. حوادثی مثل سقوط و گم شدن هم نشانه هایی از بدریتمی و آریتمی در حوزه مدیریت منابع است که چون مقاصد گردشگری و اکوتوریستی استاندارد ندارند، بهره‌بردار ندارند و عرصه ای صاحب عام دارد، وقتی یک حادثه‌ای رخ می‌دهد نهایتا می‌گویند ما گفته بودیم نروند خودشان رفتند. مثل عرصه‌های آبی که تابلوی شنا ممنوع در حاشیه آن نصب شده، در عین حالی که بیشترین غریق را همین مناطق دارند. این راه برخورد با مساله نیست.
شادلو که این صحبت‌ها را در صفحه شخصی‌اش در فضای مجازی، در قالب ویدئو منتشر کرده است، ادامه می دهد: این وسط یک عده می‌گویند اگر مناطقی وقف شود این مسائل حل می‌شود. اینطور نیست. این که به چه کسی واگذار کنند، آیا آن شخص به لحاظ مدیریتی چه صلاحیتی دارد، یا با چه شرایط و اهدافی واگذار کنند، تعیین کننده است. ما یا هیچ عرصه‌ای را به هیچ کسی تحویل نمی‌دهیم و هزار و یک لکنت مدیریتی و قانونی داریم، یا اینکه یک باره خبردار می‌شویم یک یال از دماوند را وقف کرده‌اند. ما وقف منابع برای عام شنیده بودیم اما وقف میراث برای خاص نشنیده بودیم؛ لذا ما تهی از قانون مدیریت مقاصد و سرشار از تضادهای دستگاه‌های متولی هستیم که توفیق در اکوتوریسم را محدود و محدودتر می کند. دنیای امروز، دوره ایجاد مقاصد استاندارد و سرمایه گذاران دارای اهلیت است که جلوی این اشکالات را می‌توانند بگیرند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: گردشگري وقف جنگل جهان نما سها رضا نژاد گم شده قله دماوند جنگل های هیرکانی اكوتوريسم وقف دماوند جنگل خواری کوه خواری جهان نما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۷۹۲۵۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نجات زاگرس با الگوی ۳ کشور اروپایی | مرگ یک پنجم مساحت جنگل‌های زاگرس | جنگلداری اجتماعی چگونه زاگرس را احیا می کند؟
همشهری آنلاین – مجید جباری: جنگل های زاگرس با ۶ میلیون هکتارمساحت، منبع معیشت حدود ۲ میلیون جامعه‌محلی و منبع تامین ۴۰ درصد آب کشور است؛ اما این عرصه مهم و حیاتی به دلیل سالها بهره برداری غیر اصولی، هجوم آفات و بیماری، خشکسالی‌های پی در پی و ... با کاهش محسوس تراکم پوشش گیاهی مواجه شده و بخش وسیعی ازمساحت آن درمعرض نابودی قرار دارد. برهمین اساس، معاون امور جنگل سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور از آغاز طرح نجات جنگل‌های زاگرس خبر داد و گفت: «وابستگی بیش از ۵۰ درصد زندگی مردم و جوامع محلی حاشیه جنگل‌های زاگرس و بهره برداری سنتی از درختان، خشکسالی پی در پی، ریزگردها و در نتیجه، طغیان آفت ها و بیماری ها تعادل اکولوژیکی این عرصه جنگلی گسترده را برهم زده است.»
نقی شعبانیان، معاون امور جنگل سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور درگفت‌وگو با همشهری آنلاین بیان کرد: «با توجه به اهمیت عرصه های جنگلی زاگرس، طرح جنگلداری اجتماعی به زودی در همه عرصه های زاگرس اجرا می شود. این طرح با پشتوانه علمی داخل و تجربه دنیا در جنگل های مشابه ایران، مثل جنگل های فرانسه، ایتالیا و اسپانیا تهیه شده و به صورت پایلوت در برخی مناطق حاشیه جنگل های زاگرس در حال اجراست.
او افزود: «نجات جنگل‌های زاگرس، نیازمند عزمی ملی است و به همین خاطر، سند ملی احیای این جنگل‌ها توسط سازمان منابع طبیعی تهیه شده است و معتقدیم که توان علمی لازم در سازمان ما وجود دارد که با همکاری دانشکده‌های منابع طبیعی کشور، این سند را به طور کامل اجرایی کنیم.»
مرگ یک میلیون هکتار از مساحت جنگل‌های زاگرس | درختان امکان زادآوری ندارند | نجات زاگرس ۱۰۰ هزار میلیارد تومان اعتبار میخواهدشعبانیان شرط اساسی برای احیای عرصه‌های جنگلی زاگرس را تخصیص اعتبارات کافی از سوی دولت عنوان کرد و گفت: «با تخصیص اعتبارات لازم می توانیم طرح جنگلداری اجتماعی را برای احیاء این عرصه های جنگلی باارزش در پیش بگیریم. جنگلداری اجتماعی جوامع محلی را در حفظ جنگل‌ها درگیر و شرایطی را فراهم می کند که احیای جنگل‌ها از نظر اقتصادی به نفع شهروندان باشد. خوشبختانه حساسیت های لازم در باره در دولت نسبت به حفظ و احیای جنگل ها وجود دارد و این حساسیت باید منجر به تخصیص اعتبار شود. البته در آخرین کارگروه ملی احیای جنگل های زاگرس که اواخر سال گذشته با حضور محمد مخبر، معاون رئیس جمهور، علی سلاجقه رئیس سازمان حفاظت محیط زیست، وزاری نفت، نیرو، جهاد کشاورزی برگزار شد، به نتایج نسبتا خوبی رسیدیم و این جلسات تا دستیابی به بهترین نتیجه ادامه خواهد داشت.»
چرای بی‌رویه دام، هجوم آفت ها و بیماری‌ها و بهره برداری بیش از حد از عرصه های جنگلی زاگرس، امکان زادآوری در این عرصه مهم و حیاتی پهناور را از بین برده و کاهش تاج پوشش گیاهی بیش از یک میلیون هکتار از این جنگل به زیر ۱۰ درصد رسیده که به معنای مرگ بخش های وسیعی از جنگل های زاگرس است.
کد خبر 847855 برچسب‌ها منابع طبیعی آب خیزداری گیاهان و درختان محیط زیست جنگل محیط زیست ایران محیط زیست سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است