به نقل از «فارس»

فالش‌زنی در صدا و سیما از کجا آب می‌خورد؟/ ساز و کار انتخاب موسیقی‌ در رسانه ملی چیست؟

تاریخ انتشار: ۸ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۷۹۳۸۰۰

صداوسیما درباره موسیقی عملکرد چندگانه‌ای دارد، گاهی از سوزن عبور می‌کند و گاهی از در درواز هم رد نمی شود! به نظر می‌رسد این سازمان عریض و طویل متولی جدی در حوزه انتخاب و پخش موسیقی ندارد.

خبرگزاری فارس- گروه رادیو و تلویزیون: «من حتّی گاهی اوقات میبینم در رژیم طاغوت که خب همه‌ چیزشان به فرنگی‌ها و به خارجی‌ها بسته بود، روی مسئله‌ی زبان، یک گوشه‌ای بود یک تعصّبی وجود داشت، یک چیزهایی داشتند؛ ما هم اوایل انقلاب از این جهت خیلی خوب بودیم، بعد یواش‌یواش خیلی ولنگ‌‌وواز شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حالا در عالَم شعر هم همین حالت ولنگاریِ زبانی وارد شده، منتها در بحث ترانه‌سازی‌ها، سطح بعضی از این ترانه‌هایی که ساخته میشود، واقعاً خیلی پایین است؛ حالا از لحاظ مضمون که معیوب است، از لحاظ ساخت لفظی هم بعضی از این ترانه‌ها بسیار ساختهای بدی دارد. آن ‌وقت این ترانه‌ها می‌آید با همین ساخت -حالا در فضاهای زیرزمینی و مانند اینها که بحث دیگری است- در تلویزیون، رادیو خوانده میشود، در تیتراژ فیلم‌ها تکرار میشود، پخش میشود و اینها شایع میشود؛ به نظر من روی اینها باید فکر کنید. ترانه‌های اوّل انقلاب. [مثل] همین ترانه‌ای که ایشان(۱۲) خواندند: «این بانگ آزادی است کز خاوران خیزد»، بسیار زیبا [است]. خدا رحمت کند حمید سبزواری را، ایشان از این قبیل [اشعار] زیاد داشت. ما بایستی حرمت زبان را حفظ بکنیم.

این سخنان مربوط به بخشی از فرمایشات مقام معظم ربری در باب موسیقی است. سخنانی دقیق، صریح و با مصداق که مسیر را کامل روشن می کند. ایشان در این زمینه مسیر را تا جایی شفاف کرده اند، که کار برای مسئولان تا حد کاملی روشن باشد. اما این نکات تا چه میزان مورد استفاده قرار گرفته اند؟

چیکار میکنی اینجوری که دیوونه میشم بیا دلبریتو یکم کمترش کن
دلم عاشقه بیشتر از این نذار عاشقت شم داره میره قلبم بیا باورش کن
حدی داره دل بردن واسه تو مردن همه عالم ای وای چه بده حالم
دلم دیگه طاقت نداره دلم بی قراره داره کم میاره
دیگه خستم از حالت چشم تو و حالای باحاله نصف کاره

تعجب نکنید! آنچه در بالا خواندید، بخشی از ترانه «دلبریتو کمترش کن» با صدای شهاب مظفری است که بارها و بارها از رادیو و تلویزیون پخش شده است!

کلام از محسنات موسیقی ماست

موسیقی را باید به سمت هدف متعالی بکشانید. این را هم فراموش نکنید که کلام از محسنات موسیقی ماست. اصلاً نقطه قوت در موسیقی فارسی و عربی، وجود کلام به صورت اغلبی است. یعنی غالباً چنین بوده که موسیقی با کلام همراه می شده است. مسلماً کلام بر جهت گیری کار مجموعه شما تأثیر می گذارد. به تعبیر دیگر در بعضی اوقات، کلام که با آهنگ نواخته شده همراه است، وجه هدایتگر دارد و این وجه در معنای عرفانی، اخلاقی، اجتماعی یاسیاسی کلام نهفته است. آن وقت است که می توان گفت: کلام هدایت گر، موسیقی را دارای جهت متعالی می کند. یک وقت است که آهنگ را با کلامی گمراه کننده همراه می کنید. فرض بفرمایید کلام، مبین سوز و گداز یک عاشق کاملاً جسمانی و مادی برای معشوقه خود است. سوز و گداز کذا هم به خاطراین است که عاشق به معشوقه دست پیدا کند و شب را با او تا صبح بگذراند! هیچ هدف دیگر ندارد و صد در صد هدف مادی است.

مسلماً کلام که برای این مقصود گفته شود، حرام است. این هنر شماست که بگردد و شعر های خوب را پیدا کند. البته شعر های حافظ و سعدی هم، همیشه عرفانی نیست. چه بسا شعر جسمانی و مادی هم دارند. شعر را پیدا کنید و کلامی را بیابید که حقیقتاً معنای عرفانی یا اخلاقی داشته باشد؛ مثل خیل از غزل ها ی صائب و بعضی از شعرای سبک هندی، که از جنبه اخلاقی خوب و قابل قبولی برخوردار است. کلام هایی چنین را روی آهنگ های خود بگذارید، تا آثار پسندیده ای به وجود بیاورید.

همان طور که می بینید، رهبر معظم انقلاب مسیر را به صورت کامل روشن کرده اند، اما ما در نهایت چه می بینیم؟

من به تو فکر میکنم هر روز هفته‌رو…

از تو خواهش می‌کنم از پیش من نرو….

دلم همش واسه تو داره هی چنگ میزنه ...

این صدای قلبمه که داره آهنگ میزنه…

وای اون خندیدنت یهو رنجیدنت…

بوی عطر پیرهنت هرروز تورو دیدنت…

دیوونه تر میکنه منو…

وابسته تر میکنه منو…

رویای من….

اینها هم دوباره بخش هایی از ترانه «رویای من» است که با صدای فرزاد فرخ ساخته شده است و وی این قطعه را بارها در برنامه های مختلف تلویزیونی اجرا کرده و از رادیو وتلویزیون هم پخش شده است.

موسیقی را نجات دهید!

درخواست من از شما آقایان موسیقی دان ها و افرادی که در این زمینه بسیار مهم صاحب نظر و هنر هستید، این است که احساس مسئولیت کنید و موسیقی را نجات دهید. البته من دلم نمی خواهد مفاهیم با هم مخلوط شود. بعضی از موسیقی دان های سنتی اصیل و ریشه دار، گاهی می گویند که موسیقی قبل از انقلاب دچار ابتذال شده بود؛ ولی در دوران انقلاب الحمدا... آن ابتذال از بین رفت. من این را نمی خواهم بگویم. از دید یک متخصص، همان است که موسیقی دچار ابتذال شده بود.

خوشبختانه، به خاطر محدودیت های قهری انقلاب، آن ابتذال ها از پیکر موسیقی فرو ریخت. من تقسیم دیگر را می خواهم مطرح کنم. چون تنها به این که آن ابتذال ها از بین برود، قانع نیستم. بلکه می گویم: در همین موسیقی غیر مبتذل سنتی عالمانه هم شما وظیفه دارید جهت گیر درست ایجاد کنید.

موسیقی، تلفیقی از دانش، اندیشه و فطرت خداداد است

هنر موسیقی، تلفیقی از دانش، اندیشه و فطرت خداداد است؛ که مظهر فطرت خدادادی در درجه اول، حنجره انسان ها و در درجه دوم ساز ها است که به دست انسان ها ساخته شده است.

اما بی آن که دنبال خیال پردازی بروم، در عالم واقع، صدایی که از حنجره خواننده صادر می شود، با یک پایه الهی و خلقی که مربوط به خدای متعال است، مانند بنا مستحکم و وسیع، پر جاذبه و رنگین شکل می گیرد. اولین نتیجه ای که این بیان دارد، آن است که ما این هنر را در راه خدا مصرف کنیم.

  موسیقی جان دادن به بی جان هاست

من این نکته را می خواهم به شما آقایان - اعم از خواننده، نوازنده، آهنگساز و موسیقی دان - عرض کنم که، این هنر ساخته و پرداخته نعمت های الهی را، که بر اساس یک ذوق و قریحه ذاتی و یک نظم و انتظام خردمندانه شکل می گیرد و در واقع جان دادن به بی جان هاست، در راه خدا و رضای او مصرف کنید. البته ما از دوران جوانی خودمان حرف های برخی از اهالی هنر را می شنیدیم، که روشنفکر مآبانه و واقعاً بی پایه واساس، مبتنی به این نکته بود که ما هنر را در راه فکر و پیش بینی و سیاست، به کار نمی بندیم. آنها که ادعای چنین داشتند، هنرشان - اعم از شعر و دیگر فنون - بیش از سایرین در خدمت سیاست ها قرار می گرفت. قصد ورود به چنین بحث ها را ندارم، اما می خواهم بگویم: هر کار که متکی به اراده انسان است، باید برای هدفی انجام گیرد. هر چه هدف متعالی تر باشد، آن کار یا هنر ارزشمند تر می شود.

هر قدر که سخنان رهبر دلسوز انقلاب را راجع به موسیقی می خوانیم، متاسفانه مصادیق مخالف آن در رسانه ملی بیشتر رخ می نماید:

یه کم با خودت عشق و حال کن؛ غم و استرس ها رو چال کن
نشین از خودت هی سوال کن؛ که بعدش چی میشه…
چون هیچی نمیشه!
طلا و دلارو ولش کن؛ در غصه رو کاگلش کن…
دیگه سخت نگیر و شلش کن!

این متن سخیف نیز متعلق به ترانه ای است که بابک افرا برای نوروز تدارک دیده بود و از شبکه سه سیما پخش می شد!

 

محفل خوانندگی و حضور متدینین برای شنیدن موسیقی پاک

در منطقه ای که تاریخ موسیقی ما در آن شکل گرفته است، موسیقی معنای صحیح ندارد. شما باید به آن معنا و مفهوم صحیح بدهید؛ و در واقع باعث نجات آن شوید. حرف من با موسیقی دان ها این است که موسیقی را به سمت معنا و هدف های متعالی ببرید؛ هدف ها فراتر از هدف عیاشی فلان عاشق کذایی که بهمان معشوقه کذایی تر را دوست می داشته و چون مورد بی اعتنایی وی قرار گرفته و دلش شکسته است، می خواهد پای فلان ساز بنشیند و در اثر آهنگ و ترانه سوزناک، اشک از فراق بریزد! چنین هدفی در استعمال موسیقی ارزشمند نیست.

چه ارزشی دارد که به خواهش دل یک نفر بسازند و بخوانند و بنوازند و آن اندیشه ریاضی و محاسبه علمی و منطقی را - که اعتبار موسیقی است - چنین خوار و ذلیل کنند؟! که برای هدف متعالی باشد. اگر چنین باشد، آن وقت می شود موسیقی را پاک و مقدس نامید. آن وقت می شود ما هم مثل غربی ها کنسرت داشته باشیم (عنوانش را مثلاً محفل خوانندگی بگذاریم، تا اصطلاح غربی به کار نبرده باشیم ) که مردم - اعم از معمولی و متدین - بلیت تهیه کنند و برای شنیدن ساز و آواز شما، به آن محفل بیایند.

مصداق مخالف این بیانات را می توانیم در ترانه «هر بار این درو» ببینیم که ماکان بند آن را خوانده اند و از رادیو و تلویزیون هم بارها پخش شده است:

صدای خنده هات هنوز توی گوشمه عطری که میزنی رو لباسیه که میپوشمه
دیگه بدون من یه قدمم برندار یه چیزی بت میگم این دفعه رو نه نیار
هر بار این درو محکم نبند نرو این چشمای ترو نکن تو بدترو
نفسم میبره دل من دلخوره بی تو از دلهره هر دقیقه اش پره
هر بار این درو محکم نبند نرو این چشمای ترو نکن تو بدترو
نفسم میبره دل من دلخوره بی تو از دلهره هر دقیقه اش پره

 ملاکم فقه است ، ملاحظه کاری نمی کنم

توجهی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بایستی از طرف دست اندرکاران موسیقی نسبت به موسیقی صورت می گرفت، نگرفت. البته این بدان معنا نیست که کارها خوب انجام نشده است. مسلماً شده است که ما اینجا می نشینیم و به کار شما گوش می سپاریم. بنده آدمی نیستم که اگر موسیقی حرام نواخته شد بنشینم و به آن گوش بسپارم. آن چه در این مقوله، حرام بوده هنوز هم حرام است. در برخورد با حرام هم جای ملاحظه نیست ومن هم به عنوان فرد متشرع که ملاکم فقه است، ملاحظه کاری نمی کنم.



آنچه در بالا خواندید بخش هایی از سخنان رهبر معظم انقلاب درباره موسیقی است که در مقاطع مختلف فرموده اند تا برای اهالی هنر مانند چراغی باشد در دل تاریکی ها و دستورالعملی برای پیمودن صحیح مسیر است.

اما ما در نتیجه ترانه های مخالف

 

اما باید دید آیا موسیقی در حال حاضر در کشور ما دارای همین شرایط است؟ یا تغییر کرده است؟ بخصوص سازمان صداوسیما به عنوان یک دانشگاه عمومی، چقدر توانسته در این مسیر درست گام بردارد و موسیقی های فاخر و درخور به مخاطبانش ارائه دهد؟

 

**موسیقی که حساب و کتاب ندارد!

شاید بتوان گفت سازمان صدواسیما درباره موسیقی خیلی حساب و کتاب مشخصی ندارد و حتی برای خودش هم مشخص نیست که از چه دستورالعملی پیروی می کند؟ طی سالهای گذشته روال بر این بود که اگر موسیقی فاخری از سوی هنرمندی ارائه می شد، صداوسیما پخش آن را در دستور کار خود قرار می داد و بسیاری از آلبوم های پاپ هم بودند که از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز انتشار می یافتند اما هیچ وقت به خاطر آنکه محتوای متناسب با رویکرد صداوسیما نداشتند، رنگ آنتن تلویزیون و رادیو را به خود نمی دیدند، اما مدتی است که این رویه شیوه عکس به خود گرفته است.

**خوانندگانی که یک شبه ره صدساله می روند

بسیاری از خوانندگانی که حتی انتشار یک آلبوم کامل را هم در کارنامه خود ندارند، از سوی تهیه کنندگان برنامه های تلویزیونی دعوت می شوند و با اجرای ترانه هایشان ره صدساله را یک شبه می پیمایند. جالب اینجاست که اکثر آثار این افراد از سوی صاحب نظران آثار کم ارزشی هستند که فقط گوش موسیقایی مخاطب را به شنیدن آثار مبتذل عادت می دهند و سطح سلیقه اش را تا حد موسیقی بازاری پایین می آورند.

بعد هم پخش همین ترانه ها، به صورت کاملا عادی در دستور کار شبکه های دیگر و به خصوص رادیو قرار می گیرد و شما هربار که پیچ رادیو را بچرخانید، لابه لای آثاری که پخش می شوند، ترانه های بسیاری را می شنوید که در شمار همین آثار هجو، بی محتوا و مبتذل به حساب می آیند.

 

**مرکز موسیقی و سرود صداوسیما کجای ماجراست؟

نکته جالب اینجاست که مرکز موسیقی و سرود سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران وظایف و اهداف خود را اینگونه شرح داده است:«این مرکز در راستای اهداف عالیه‌ی فرهنگی و هنری نظام مقدس جمهوری اسلامی و با توجه به فرموده حضرت امام (ره) که «صدا و سیما یک دانشگاه است» در بالابردن سطح فرهنگ و هنر جامعه از طریق رسانه ملی گام بر می‌دارد. این مرکز در سال های پس از انقلاب شکوهمند اسلامی، با همراهی و همدلی هنرمندان متعهد و متخصص در عرصه‌ موسیقی اصیل ایرانی و بین المللی خالق آثار ارزشمندی بود که این آثار در محقق شدن اهداف و هم صدایی ملت مسلمان ایران نقش بسزایی را ایفاء نمود. هم چنین در طول 8 سال دفاع مقدس، برای این مرکز سرآغاز فصلی دیگر در ارائه و معرفی آثار موسیقی دارای بار ارزشی و شرح دلاوری ها رشادت های دلیرمردان ایران بوده است.

مرکز موسیقی و سرود سعی در ایجاد روحیه‌ همدلی و وفاق ملی با اهداف، حمایت و راهبری هنرمندان کشور و صیانت و پاسداری از کرامت هنرمندان متعهد و متخصص دارد تا این هنر معرفتی و ارزشی را اعتلا بخشیده و حمایتگر این تشکل از جامعه باشد...»

اما نکته قابل توجه و سوالی که مطرح می‌شود این است که این سازمان علی رغم مواردی که بیان کرده، واقعا این دغدغه ها را در دستور کار خود قرار داده است؟!

 

 

**منشاء فالش زنی های صداوسیما کجاست؟

یکی از عواملی که این موضوع را تشدید می کند، نگاه جزیره ای و در کنار آن میزان نفوذ مدیران هر شبکه است که تعیین می کند که کدام موسیقی ها از کدام شبکه ها به روی آنتن بروند و علی رغم وجود مرکز موسیقی و سرود سازمان صداوسیما، به نظر می رسد وحدت رویه ای در این میان وجود ندارد.

 

در حقیقت با توجه به امکاناتی که سازمان صداوسیما در تجهیزات موسیقایی دارد، به نظر می رسد باید پیش رو ترین مرکز در تولید موسیقی تراز، باید سازمان صداوسیما باشد. اما آیا واقعا چنین اتفافی افتاده است؟ شاید در ارائه آمار و اسناد با به شمار بسیاری از تولیدات این مرکز حتی در سراسر کشور باشیم، اما این امکانات و بودجه مورد استفاده چقدر به کار سازمان صداوسیما آمده است؟ کدام ترانه درجه یکی با موسیقی فاخر به مخاطبان عرضه شده که حتی در خارج از صداوسیما هم مورد استفاده کاربران قرار بگیرد؟ یا طی همه این سالها مرکز موسیقی و سرود سازمان صداوسیما چند خواننده حرفه ای پرورش داده است؟

آثاری که در مرکز موسیقی و سرود صداوسیما تولید می شوند، بیشتر آثاری هستند که در قالب های کلیشه ای و برای پخش در مناسبت ها به کار می آیند و اقبالی از این آثار در جامعه مخاطب وجود ندارد.

**چشم امید صداوسیما به خوانندگان بیرونی

درحالی که صداوسیما مرکز موسیقی و سرود دارد و هر ساله دانش آموخته های بسیاری نیز از هنرستان های تابعه آن فارغ التحصیل می شوند، اما صداوسیما در حوزه موسیقی فاخر به خودکفایی نرسیده و همواره دست به دامان آثاری بوده که خوانندگان خارج از سازمان صداوسیما تهیه کرده اند و آنها را پخش کرده است.

همان طور که بالاتر نیز گفته شد در این میان سهم رادیو به مراتب بیشتر از تلویزیون است و شبکه هایی که به ویژه ماموریت پخش موسیقی را بر عهده دارند، برای پرکردن آنتن خود از موسیقی هایی استفاده می کنند که هم از لحاظ ساختار در سطح بسیار پایینی قرار دارند و هم از اشعار و ترانه های سخیف و ملودی های فالش بهره می برند و در طول 24 ساعت شبانه روز بیشترین حجم از پخش این آثار در رادیو است.

در نهایت باید دید آیا متولی تولید و پخش موسیقی در سازمان صداوسیما، مرکز موسیقی این سازمان است یا متولی جداگانه مشخصی دارد و یا همان طور که گفته شد به صورت سلیقه ای و جزیره ای این نظرات اعمال می شود.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: رادیو موسیقی رادیو آوا ترانه رهبر معظم انقلاب مرکز موسیقی و سرود سازمان صداوسیما موسیقی دان ترانه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۷۹۳۸۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اختصاص ۲۵ هزار میلیارد تومان به حوزه رسانه در سال جاری

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما به نقل از روابط عمومی مرکز پژو هش های مجلس، این مرکز در گزارشی بخش دوم لایحه بودجه 1403 در حوزه رسانه و فضای مجازی را بررسی کرد.

در این گزارش آمده است:   قانون بودجه به مثابه سند سیاستی سالیانه کشورهاست که با پیش‌بینی منابع درآمدی و تخصیص آن به محل‌های مصرف به‌نوعی اولویت‌های یک سال کشور را مشخص می‌کند. از‌این‌رو با تخصیص منابع مالی به‌صورت منطقی و بهینه می‌توان، از ظرفیت‌های خود بهترین استفاده را کرده و به‌سوی توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حرکت کرد. در این میان، بودجه رسانه برای پیشبرد اهداف فرهنگی کشور حائز اهمیت فراوان است؛ زیرا رسانه نقش حیاتی در شکل‌دهی به فرهنگ و هویت یک جامعه دارد.   به‌منظور بهبود رسانه‌ها و فضای رسانه‌ای کشور، تحلیل و ارزیابی دقیق از اعتبارات این بخش ضروری است؛ لذا با بررسی منابع مالی اختصاص‌یافته به رسانه‌ها، می‌توان نقاط قوت و ضعف مدیریت آنها را شناسایی کرد و برنامه‌های مناسب برای بهبود آنها را پیشنهاد داد. همچنین، با تحلیل نحوه پیش‌بینی بودجه برای رسانه‌ها، می‌توان بهبود عملکرد و کارایی آنها را تضمین کرده و اعتماد و مرجعیت رسانه‌ای را ارتقا بخشید.   لایحه بودجه سال ۱۴۰۳ کل کشور، به‌عنوان نخستین قانون بودجه که براساس برنامه هفتم پیشرفت کشور تنظیم شده‌است، حدود ۲۵ هزار میلیارد تومان را از بودجه عمومی کشور برای دستگاه‌های رسانه‌ای در نظر گرفته است. براساس اطلاعات مندرج در جداول (۷) و (۹) لایحه بودجه سال ۱۴۰۳ ارائه شده از‌سوی دولت، اعتبارات پیش‌بینی شده برای دستگاه‌های مختلف مرتبط با حوزه رسانه و ارتباطات جمعی به این شرح است؛ حدود ۲۴.۰۰۰ میلیارد تومان برای سازمان صدا و سیما (جاری، عمرانی، متفرقه)، حدود ۳۷۳ میلیارد تومان برای خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) (جاری، عمرانی)، حدود ۸۱ میلیارد تومان برای خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حدود ۲۲ میلیارد تومان برای شورای نظارت بر صدا و سیما، حدود ۲۰ میلیارد تومان برای خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، حدود ۱۹ میلیارد تومان برای خبرگزاری خانه ملت.    سهم اعتبارات دستگاه‌های حوزه رسانه حدود ۲۴.۹۴۲ میلیارد تومان پیش‌بینی شده‌است که نسبت به سال گذشته که این عدد ۱۵.۶۹۴ میلیارد تومان بوده، ۵۹ درصد افزایش داشته است. از کل این اعتبارات حوزه رسانه ۹۸ درصد به سازمان صدا و سیما و ۲ درصد از آن به خبرگزاری‌ها و شورای نظارت بر صدا و سیما اختصاص یافته‌است. حدود ۱.۵ درصد به خبرگزاری جمهوری اسلامی، حدود ۰.۳ درصد به ایسنا و حدود ۰.۲ درصد هم درمجموع به شورای نظارت بر صدا و سیما، خبرگزاری خانه ملت و خبرگزاری بین المللی قرآن (ایکنا) اختصاص داده شده است.    در لایحه بودجه ۱۴۰۳ برخلاف سال‌های پیش، برنامه‌های فصل رسانه به‌طور جداگانه ذیل امور فرهنگ، تربیت بدنی و گردشگری نیامده است و از میزان اعتبارات برنامه‌ها و عناوین آنها داده‌ای موجود نیست.    از‌آنجا‌که در سال‌های اخیر کاهش سهم درآمد اختصاصی سازمان صدا و سیما و افزایش اعتبارات عمومی آن منجر به کاهش حجم و میزان پخش تبلیغات بازرگانی در شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی و سکوی اینترنتی تلوبیون نشده، از‌این‌رو پیشنهاد می‌شود که سنجه‌های قابل ارزیابی برای افزایش اعتبارات عمومی در ازای کاهش حجم تبلیغات بازرگانی به متن لایحه افزوده شود. همچنین ضروری است با پیش‌بینی اعتبارات مشخص برای اثر‌بخش کردن شورای نظارت به‌منظور تقویت قانون نحوه اجرای اصل (۱۷۵) قانون اساسی در بخش نظارت بهره‌برداری کرد.   معیار و شاخص اختصاص ارقام به دستگاه‌های اجرایی در جدول تفصیلی منابع حاصل از بند «ب» تبصره «۱۳» قانون بودجه سال ۱۴۰۳ (هزینه‌کرد یک درصد از هزینه‌های شرکت‌های دولتی موضوع ماده (۵) قانون مدیریت خدمات کشوری)، مبهم بوده و مشخص نیست و علاوه‌بر این بودجه اختصاص داده شده به سازمان صدا و سیما از محل بند مذکور ذیل اعتبارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرار داده شده و شماره طبقه‌بندی جداگانه برای آن پیش‌بینی نشده است؛ از‌این‌رو پیشنهاد می‌شود موارد مزبور رفع ابهام شده و اقدامات قانونی لازم برای این منظور صورت گیرد.