چرا اعتراضات در عراق دوباره از سر گرفته شد؟
تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۳۲۹۷۵
خرداد: گرچه هم منتقدان و هم طرفداران مصطفی الکاظمی نخستوزیری او را حاصل فرایند اعتراضات خیابانی مردم و سرنگونی عادل عبدالمهدی از طریق تظاهرات خیابانی میدانند، اما به نظر میرسد او نیز اکنون با همان معضل سلف خویش دست به گریبان است.
گرچه هم منتقدان و هم طرفداران مصطفی الکاظمی نخستوزیری او را حاصل فرایند اعتراضات خیابانی مردم و سرنگونی عادل عبدالمهدی از طریق تظاهرات خیابانی میدانند، اما به نظر میرسد او نیز اکنون با همان معضل سلف خویش دست به گریبان است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این در حالی است که مصطفی الکاظمی تلاش زیادی کرده تا خود را در سنگر معترضانی بگنجاند که علیه ساختار بیمار عراق به اعتراض برخاستند؛ او حتی طی اقدامی نمایشی برای یافتن زندانیان بازداشتشده در تظاهرات به زندانهای عراق سر میزند.
با وجود این، نخستوزیر جدید عراق چند روزی است که سناریوی عادل عبدالمهدی را پیش روی خود میبیند.
با نگاهی به روند اوضاع طی چند ماه گذشته میتوان با اطمینان گفت، از زمانی که الکاظمی قدرت را در دست گرفته تا به امروز که دولتش در امر حکومتداری دخالت مستقیم داشته تحول داخلی چندانی به وقوع نپیوسته است.
به اعتقاد کارشناسان امور عراق، اگر بخواهیم خوشبینانه به اوضاع بنگریم، شاید بتوان گفت شرایط کمی به سوی بهبود پیش رفته است.
صرف نظر از مهلت صدروزه مقتدی صدر به نخستوزیر- که معمولاً نزد هر کابینه و دولت جدیدی در سراسر جهان رقم مقدسی برای ارائه گزارش کار محسوب میشود- فقط یک تحول قابل تامل رقم خورده که میتواند سرنخی احتمالی برای جرقه این اعتراضات قلمداد شود، هرچند بیتردید چند موضع و رخداد حاشیهای نیز به آن افزوده میشود.
به اعتقاد برخی از کارشناسان، شدت گرفتن دوبارهی اعتراضات ضد دولتی، افزایش توجه رسانهای به موج ترورهای دایر در عراق، پررنگ شدن عملیات داعش و از آن مهمتر به تعویق افتادن گفتوگوی راهبردی بین بغداد و واشینگتن (بخوانید پذیرفته نشدن الکاظمی در کاخ سفید) همه بعد از یک رخداد مشخص، یعنی همان سفر نخستوزیر عراق به تهران، به وقوع پیوسته است.
حال اگر بخواهیم از منظری بدبینانه به این مساله نگاه کنیم، باید گفت محمد بنسلمان و مشاورانش به شدت در صدد آن بودند- و شاید آرزو میکردند- که با برهم زدن سفر نخستوزیر عراق به عربستان، به عنوان اولین ایستگاه سفر منطقهایاش، سفر بعدی الکاظمی به ایران نیز لغو شود.
به اعتقاد تحلیلگرانی که لغو سفر به عربستان را سناریوی از پیش طراحیشده محمد بنسلمان قلمداد میکنند، ریاض برای انجام این مهم برنامهریزی خاصی در نظر گرفته بود.
به گفته این تحلیلگران، این برنامه مدتی قبل از سفر و با پیش کشیدن مساله انتقال پیام آشتیجویانه عربستان به ایران یا مساله میانجیگری الکاظمی بین ریاض و تهران آغاز شد.
وقتی رسانههای نزدیک به عربستان و به تبع آن دیگر رسانههای جهان احتمال دادند که نخستوزیر عراق حامل پیام عربستان برای ایران باشد و از تلاشهای میانجیگرانه بغداد بین ریاض و تهران سخن گفتند، و سپس در آخرین لحظات این سفر به بهانه وخامت حال پادشاه عربستان لغو شد، این توقع در میان مسئولان عربستانی به وجود آمد که مصطفی الکاظمی در مقابل عمل انجامشده قرار گیرد و سفر خود به تهران را هم به موعد دیگری بعد از سفر به ریاض موکول کند.
بیماری پادشاه عربستان، چه واقعی و چه دروغین، شاهزاده جوان سعودی را دچار این توهم کرد که عراق با توجه به نیازش به حمایت اقتصادی امنیتی و از همه مهمتر بازگشت به جایگاه تاثیرگذاری منطقهای خویش، به انتظار اجازه دوبارهی محمد بنسلمان نشسته تا بعد از آن پیام ادعایی عربستان را برای ایران ببرد.
از دیدگاه محمد بنسلمان، این اقدام میتوانست در وهله اول جایگاه قدرتمند عربستان را در منطقه به رخ کشد و نیاز و وابستگی کشورهایی همچون عراق به ریاض را نمایان کند و این تصور را به وجود آورد که بدون چراغسبز عربستان مصطفی الکاظمی به سوی ایران رقیب سنتیاش نخواهد رفت.
اما اصرار بر انجام این سفر، به رغم لغو قسمت اول آن (که شواهد و قرائن از نقش بسیار تاثیرگذار سفر محمدجواد ظریف به بغداد در انجام آن حکایت دارند) باعث شد ساکنان کاخ الیمامه ریاض حس بازیکنی را پیدا کنند که گل به خودی زده باشد.
اینها در حالی است که اظهارنظر نخستوزیر عراق در تهران نیز این زخم را عمیقتر کرد.
همینجا، بعد از بازگشت الکاظمی به بغداد بود که ناگهان ورق برگشت: معترضان مجدداً به کف خیابانها آمدند، شرایط امنیتی بحرانیتر و توجه رسانههای عربی به ترورهای روزمره در عراق بیشتر شد، داعش دامنه عملیات خود را گسترانید و بعد از تعویق سفر هیات عراقی به ریاست الکاظمی به آمریکا برای نهایی کردن توافق همکاری راهبردی بین بغداد و واشینگتن، محمد بنسلمان هم تلفنی با مصطفی الکاظمی به گفتوگو نشست، اما کسی از محتوای صحبت آنها مطلع نشد.
گرچه برخی از تحلیلگران این نوع نتیجهگیری را حاصل نگاهی میدانند که از روزنه نظریه توطئه به تحولات مینگرد، اما به هر روی بر این مساله هم واقفاند که قرار گرفتن تمامی این حوادث پشت سر یکدیگر آن هم در یک فرجه زمانی خاص اگر ناممکن نباشد، تحقق تصادفی آن بسیار دشوار مینماید.
از سویی نباید فراموش کرد، ردیف شدن همین رخدادها بود که به سرنگونی سلف او عادل عبدالمهدی انجامید.
منبع: اعتماد آنلاین
برچسب ها: عراقمنبع: خرداد
کلیدواژه: عراق عادل عبدالمهدی نخست وزیر عراق مصطفی الکاظمی محمد بن سلمان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۳۲۹۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اتصال اروپا به خلیج فارس از طریق ترکیه و عراق | مسیر ترانزیت جدید بدون ایران
تین نیوز
4 کشور منطقه (ترکیه، عراق، امارات و قطر) برای ساخت مسیر جدید ترانزیتی اتصال اروپا به خاورمیانه توافق کردند.
به گزارش تین نیوز به نقل از عصرایران، مقامات عراق، ترکیه، قطر و امارات، یادداشت توافق برای ساخت مسیر ترانزیتی "راه توسعه" امضا کردند. این مسیر، اروپا را از طریق خاک ترکیه و عراق، به خلیج فارس متصل می کند. این مسیر از ایران عبور نمی کند.
امضای این یادداشت توافق روز دوشنبه توسط وزیران 4 کشور ترکیه، عراق، امارات و قطر در حضور سران ترکیه (اردوغان) و عراق (السودانی) در بغداد انجام شد.
رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری ترکیه در سفر رسمی دیروز دوشنبه به بغداد و اربیل سفر کرد. این اولین سفر رئیس جمهوری ترکیه به عراق بعد از 13 سال بود.
این یادداشت توافق از طرف عراق توسط وزیر حمل و نقل (رزاق محیبس)، از طرف ترکیه توسط وزیر حمل و نقل و زیرساخت ( عبدالقادر اورال اوغلو)، از طرف قطر توسط وزیر حمل و نقل ( جاسم بن سیف السلیتی ) و از طرف امارات توسط وزیر انرژی و زیرساخت (سهیل محمد المزروعی) امضا شد.
دفتر نخست وزیر عراق اعلام کرد این پروژه به دستیابی به یکپارچگی اقتصادی و تلاش برای اقتصاد پایدار بین شرق و غرب، به تحریک رشد اقتصادی و تقویت روابط همکاری های منطقه ای و بین المللی کمک خواهد کرد. همچنین این طرح در مسیر افزایش تجارت بین المللی، تسهیل تحرک و فعالیت های اقتصادی، تجارت و ایجاد یک مسیر جدید حمل و نقل رقابتی و افزایش رونق اقتصادی بازرگانی کمک می کند.
امضای یادداشت توافق میان وزیران 4 کشور برای طرح راه توسعه - قصر جمهوری - بغدادنخست وزیر عراق هم گفت: راه توسعه تنها کوتاه کردن فاصله نیست، بلکه به پل ارتباطی میان مردم و فرهنگهای منطقه تبدیل میشود و از امنیت و ثبات در منطقه حمایت میکند. وی افزود: این یادداشت تفاهم شامل اقدام کشورهای امضا کننده برای تعیین چارچوب های لازم برای اجرای طرح راه توسعه است.
راه توسعه"راه توسعه" شامل دو مسیر زمینی خودرویی و راه آهن است که جنوب ترکیه را از نقطه مرزی فیشخاپور کردستان عراق به جنوب این کشور (بصره - بندر فاو) به خلیج فارس متصل می کند. این نزدیک ترین و سریع ترین مسیر اتصال اروپا به خلیج فارس است که از خاک ترکیه و عراق می گذرد.
فیشخاپور مرز کردستان عراق و جنوب ترکیه و در نزدیکی مرز سوریه است.
وزیر حمل و نقل و زیرساخت های ترکیه ( عبدالقادر اورالوغلو) روز یکشنبه گفت: با تکمیل پروژه "راه توسعه" که از ترکیه و عراق می گذرد، روند حمل و نقل کالا را 25 روز کاهش می یابد.
وی توضیح داد: حرکت کشتیهای عبوری از کانال سوئز 35 روز و از جنوب افریقا بیش از 45 روز طول میکشد اما اگر راه توسعه تکمیل شود، این زمان به 25 روز کاهش مییابد.
عراق سال گذشته هزینه این طرح را 17 میلیارد دلار اعلام کرد.
امضای یادداشت توافق میان وزیران 4 کشور برای طرح راه توسعه - قصر جمهوری - بغداداین مسیر ترانزیتی برای انتقال کالا میان ترکیه و کشورهای جنوب خلیج فارس است اما می تواند بخشی از مسیر اتصال شرق - غرب جهان نیز باشد. این مسیر همچنین می تواند به عنوان جایگزینی برای مسیر کنونی کانال سوئز و دریای سرخ مطرح شود.
با درگیری های ارتش امریکا و حوثی های یمن (انصارالله) در دریای سرخ و تنگه باب المندب، راه توسعه، از اهمیت بیشتری برخوردار می شود.
این مسیر از طریق جاده زمینی و راه آهن، جنوب ترکیه را به جنوب عراق و خلیج فارس متصل می کند.
طول جاده زمینی و راه آهن در داخل عراق 1200 کیلومتر است.
هزینه پروژه حدود 17 میلیارد دلار است. 10.5 میلیارد دلار برای ساخت راه آهن برقی و 6.5 میلیارد دلار برای جاده زمینی است.
این پروژه در 3 مرحله تکمیل می شود که مرحله اول در سال 2028، مرحله دوم در سال 2033 و مرحله سوم در سال 2050 به پایان می رسد.
این پروژه در مرحله اول 100 هزار فرصت شغلی و پس از اتمام، یک میلیون شغل ایجاد می کند.