درآمدزایی در فضای مدرسه و کمک‌هزینه برای دانش‌آموزان
تاریخ انتشار: ۱۳ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۴۴۸۷۱
به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از فارس، مازندران دیار سبز کشور است، دیاری که حتی از درون سنگ‌هایش هم سبزه می‌روید طبیعی است در این استان پربرکت هر چه به‌کاری مقرون‌به‌صرفه است، این موضوع را مدیر مدرسه‌ای در محروم‌ترین نقطه استان خیلی خوب درک کرده؛ به طوری‌که با وجود اینکه مدیر است و آرزوهای بزرگی در سر دارد و گام‌های بلندی نیز برداشته، در کنار تلاش برای تعلیم و تربیت دانش‌آموزان که بیش از هر کاری به آن عشق می‌ورزد آستین همت را بالا زده و از ظرفیت‌هایی که در اختیارش قرار دارد توانست به بهترین نحو بهره‌گیری کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دیار سبز مازندران از سرسبزی چیزی کم ندارد ولی با وجود سرسبزی‌اش محرومیت در عمق نگاهش موج می‌زند و از مشکلاتی رنج می‌برد که البته به مدارس این استان نیز رسیده است که در طول سال‌های گذشته برخی مدارس به حالت هیأت امنایی اداره می‌شوند و حتی مدارس دولتی نیز با کمک‌های خانواده‌های دانش‌آموزان اداره می‌شوند.
فکر بکر مدیر کارآفریننبود امکانات، فقر مالی و کمبود سرانه آموزشی و هزاران مشکل دیگر موجب شده که مدرسه‌ها به این سمت سوق یابند، این مسائل، مشکلات و کمبود سرانه طبیعی در مدرسه دودانگه نیز وجود داشته اما سیدهاشم قربانی مدیر مدرسه با استفاده درست از ظرفیت‌های درونی فکر بکری به ذهنش زد که الان به درآمدزایی آن هم در فضای مدرسه رسیده است اینها بخشی از زندگی مردی است که این روزها در کنار مدیریت مدرسه توانسته کسب و کاری راه بیندازد که تمام هزینه‌های مدرسه و دانش‌آموزان را به دوش بکشد.
گرمای تابستانی این مدرسه سبز است و سرسبزی‌اش را مدیون دستان پرتلاشی است که دائم در حال کشت و کار است و گرمای تابستانی هم نتوانسته این سرسبزی را بخشکاند حتی با وجود اینکه شرایط کرونایی و فصل تابستان است اما کارآفرینی در این مدرسه رونق دارد.
مدیر مدرسه ابتدایی ولایت منطقه دودانگه در راستای استفاده از ظرفیت‌های درونی برای درآمدزایی و تولید ثروت، طی چند سال اخیر با اقدام به زراعت چوب و کاشت انواع سبزی و صیفی‌جات و گل‌محمدی کرده و درآمدزایی خوبی برای مدرسه ایجاد کرده است.
انگیزه مدیر سخت‌کوش و خوش ذوقدرآمد قابل توجه و چشمگیری آن هم در فضای محدود در یک سال گذشته آن هم با کمک دانش‌آموزان مدرسه نشان‌دهنده برنامه‌ریزی و تلاش این مدیر سخت‌کوش و خوش‌ذوق مدرسه است که جای تقدیر دارد.
سیدهاشم قربانی، مدیر دبستان ولایت دودانگه اوایل سال ۹۰ بود که بیشتر روی گل کار می‌کرد و وقتی وارد فضای درمانگاه «رسکت» دودانگه شد و فضا را برای پرورش گل و گیاه مناسب دید، تصمیم گرفت با مدیر بهداری صحبت کند تا در فضایی کار کند که واقعا به آن علاقه‌مند است.
آن روز با مدیر بهداری صحبت کرد و وارد فضای کار شد وقتی وارد این کار شد متوجه شد این همان شغلی است که می‌تواند استعدادهای نهفته و پنهانش را بروز دهد.
نکته جالب این بود که وقتی وارد فضای درمانگاه و مدارس روستاهای اطراف می‌شد همه کارهایی که انجام می‌داد به‌صورت رایگان و داوطلبانه بود تا اینکه در سال ۹۶ وقتی در درمانگاه روستای رسکت مشغول گل‌کاری بود هنگام صحبت با مدیر درمانگاه به این نتیجه رسیدند که نیمی از فضا را برای کشت سبزی و نیمی دیگر فضا را به کشت گل اختصاص دهند که این موضوع دریچه‌ای دیگری به روی زندگی‌اش باز کرد...
فعالیت‌هایش در چندین درمانگاه و همچنین چهار مدرسه روستاهای دودانگه ادامه پیدا کرد و موضوع جالب اینکه دانش‌آموزان نیز با وی همکاری داشتند و حتی شرایط کرونایی که دانش‌آموزان در مدارس حضور نداشتند؛ ولی دانش‌آموزان در منازل روستاهای خود همین اقدامات را ادامه دادند و در منزل فعالیت دارند.
از حیاط سبز مدرسه تا ترغیب دانش‌آموزان به کارآفرینیاین معلم در کنار اینکه دغدغه‌ها و نگرانی‌های والدین را در ارتباط با هزینه‌های کمک تحصیلی که واقعا پرداخت آن در این برهه از زمان و باتوجه به مشکلات اقتصادی از توان خانواده‌ها برنمی‌آید توانست حس کار و تلاش را در دانش‌آموزان منطقه شکوفا کند که حتی در زمان تعطیلی مدارس این دانش‌آموزان در منازل خود و در کنار پدر و مادر خود مشغول کارآفرینی هستند. کارآفرینی آقای مدیر هفت سال پیش از خانه بهداشت روستای «سرکام»، سپس خانه بهداشت محمدآباد شروع و به مدارس روستاهای شلدره، مجی و پندر دودانگه رسید.
خستگی برای این مدیر معنا ندارداین مدیر خستگی‌ناپذیر که اکنون ۵۰ سال دارد ولی خستگی اصلا برایش معنا ندارد همیشه درحال کار و تلاش است و تلاشش هر روز بیشتر و بیشتر می‌شود حتی می‌توان گفت بانی بحث بازیافت در ساری بوده که آن زمان شورای بخش بوده که در این زمینه اقدامات بسیار مثبتی انجام داده است.
سیدهاشم قربانی که ۲۸ سال است به‌عنوان معلم و مدیر مشغول به فعالیت بود و از سال ۷۳ کار تدریسش را در مدرسه کوات چهاردانگه آغاز کرد، در این‌باره گفت: به اعتقاد من کشاورزی در منطقه باید چند جنبه باشد درحالی‌که برخی از کشاورزان تنها به کشت گندم یا محصولی خاص بسنده می‌کنند. از ابتدا فعالیتم را با کاشت گل آغاز کردم و سپس به کشت سبزی و صیفی روی آوردم شاید نگاه پایانی من تلاش برای تغییر نگاه شهرداری‌ها باشد که تنها به کشت گل در بلوارها بسنده کردند. در حیاط مدرسه در روستای «پندر» که یک هکتار زمین دارد دو طرف بلوار حیاط مدرسه را به کشت نعناع اختصاص دادم که سالانه درآمد قابل توجهی ایجاد کرده است.
نظارت بر فعالیت‌های کارآفرینی دانش‌آموزان حتی در شرایط کروناروزهایی که کارم را آغاز کردم شاید باورتان نشود احساس می‌کردم حس کار و تلاش در درون دانش‌آموزان کمرنگ شده بود ولی وقتی دانش‌آموزان وارد این فضا شدند اشتیاق‌شان را به عینه لمس کردم الان هم با دانش‌آموزانم در تماس هستم و از کارهایشان برام تعریف می‌کنند حتی روی کشت و کار برخی از شاگردانم نظارت هم دارم.
قربانی بیان کرد: در مدرسه فاطمیه «پندر» باتوجه به وجود چاه آب پیش‌بینی حتی ایجاد گلخانه را داریم که می‌تواند به بهبود شرایط مدرسه کمک کند که البته تحقق این مهم مستلزم توجه مسؤولان است. موضوع مهمی که به من دلگرمی می‌داد و تلاشم را بیشتر می‌کرد آمادگی و استقبال همه مدارس و خانه‌های بهداشت و همچنین خیرانی بود که همواره مرا مورد عنایت و توجه خود قرار می‌دادند. همین که می‌بینم شرایط رو به امیدواری است انگیزه کار و تلاشم بیشتر می‌شود البته باید بگویم بازخوردهای همکاری مردم و خیران مرا در این زمینه بیشتر ترغیب می‌کند. الگوی کار و تلاش من منوچهر زارع دبیر و همکار فرهنگی بازنشسته و مشوق من در این کارها آقای لطف‌الله عباسی بخشدار سابق دودانگه هستند که در امر بازیافت زباله از نزدیک با اقدامات من در سال‌های ۸۳ و ۸۴ از نزدیک آشنا بودند.
اعتقاد دارم این اقدامات باید در سطح استان نشر داده شود و البته آمادگی همکاری با همه مدارس در سطح روستاهای دودانگه و چهاردانگه را دارم و شاید در آینده‌ای نزدیک اقداماتم را در یکی از مدارس روستای چهاردانگه که فضای گسترده دارم آغاز کنم. این معلم که ۲۸ سال است در فضای تعلیم و تربیت عاشقانه تلاش داشته در کنار درس دانش‌آموزان را وارد فضای کارآفرینی کرده و در کنار مشق الفبا حس و انگیزه کار و تلاش را در آنان برانگیخته است.
کد خبر 536883 برچسب‌ها استان مازندران کارآفرینی مدرسه و مدارسمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: استان مازندران کارآفرینی مدرسه و مدارس دانش آموزان کار و تلاش وارد فضای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۴۴۸۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نسخه‌پیچی و ممنوعیت‌های عجیب به سبک دهه ۶۰ در مدارس دخترانه | دانش‌آموزان را لجباز نکنید!
روزنامه هم میهن در گزارشی به قلم شادی مکی به سختگیری‌هایی که در برخی مدارس می‌شود پرداخت و همچنین رفتار مدیران و معاونان را در این مدارس مورد بررسی قرار داد: در مدارس چه می‌گذرد؟ مدیران، مشاوران و معاونان چگونه با دانش‌آموزان تعامل می‌کنند؟ اینها پرسش‌های مهمی است که دانش‌آموزان، مدیران و کارشناسان آموزشی به آن پاسخ می‌دهند. دانش‌آموزان می‌گویند که هنوز کیف‌هایشان را برای پیدا کردن سیگار، آینه، لوازم آرایش و گوشی‌های تلفن‌همراه می‌گردند و در این پروسه فشار زیادی به آنها وارد می‌شود. هنوز اندازه و رنگ موی دانش‌آموزان دختر در کانون توجه است. هنوز رفت‌وآمدها کنترل می‌شود. با پسران رفتارهای نادرست می‌شود، برایشان جلسه‌های توجیهی برگزار می‌کنند و در این وضعیت دانش‌آموزان متولد دهه‌های ۸۰ و ۹۰ که زیربار مدرسه‌داری با سختگیری‌های دهه ۶۰ نمی‌روند، لجبازتر شده‌اند.
کارشناسان آموزشی می‌گویند که با نسخه‌های قدیمی و تاریخ انقضا گذشته نمی‌شود با این دانش‌آموزان تعامل کرد. به گفته این کارشناسان، هنجارهای نوجوانان امروز به‌تبع تحولات رخ‌داده در جهان و در کشور تغییر کرده است. رفتارهایی مانند بازرسی کیف‌ها که نسل‌های دهه‌های ۵۰ و ۶۰ هم با آن سر ناسازگاری داشتند، امروز نمی‌تواند راهی برای تعامل با نوجوانان باشد. تنها نتیجه این رفتارها، احساس انزجار و تنفر نسبت به ارزش‌ها و قوانین است. کارشناسان می‌گویند که نسل جدید، زور و اجبار را نمی‌پذیرد و برای پذیرش یک مسئله ابتدا باید اقناع شود و بعد از آن حق انتخاب داشته باشد.
هنوز «آینه» ممنوع است
دانش‌آموزان مقطع متوسطه گلایه فراوان دارند؛ گلایه آنها از برخوردهای سلیقه‌ای است. کیانا یکی از دانش‌آموزان کلاس نهم است که میگوید: «مسئولان مدرسه، اول سال تحصیلی برای بچه‌ها جلسه‌ای برگزار کردند و درباره همین مسائل با ما حرف زدند. آنها گفتند اگر بچه‌ها پیرسینگ یا هر وسیله دیگری که با استایل دانش‌آموزی تطابق ندارد، همراه‌شان دارند محترمانه تحویل دهند. اما کسی این‌کار را نکرد.
درحال‌حاضر وقتی مسئولان مدرسه چنین وسائلی را دست بچه‌ها ببینند با بی‌احترامی، خشونت و استفاده از الفاظ رکیک می‌گیرند. گاهی هم خانواده‌ها را صدا می‌کنند. بچه‌ها هم وقتی این رفتارها را می‌بینند بیشتر لجبازی می‌کنند.»
کیانا میگوید که فضای مدرسه شاد نیست؛ هیچ اقدامی از سوی مسئولان مدرسه برای شاد کردن فضا صورت نمی‌گیرد و حتی گاهی به آنها فشار وارد می‌کنند: «مثلاً ما را مجبور می‌کنند در بعضی از جشنواره‌های مناسبتی شرکت کنیم که این موضوع ما را آزار می‌دهد. چرا باید برخلاف خواسته‌مان در جشنواره، جشن و مناسبتی مشارکت کنیم. درحالی‌که در مسائل مهم‌تر به خواسته‌های ما توجه نمی‌کنند.»
او ادامه می‌دهد: «مثلاً ما به‌عنوان دانش‌آموزان پایه نهم که در مقطع حساسی هستیم و امتحان نهایی داریم، نیمی از سال به‌دلیل بارداری یا حوادثی که برای معلمان‌مان رخ داد، کلاس نداشتیم و وقتی به این موضوع اعتراض کردیم و درخواست دادیم تا معلم جایگزین برایمان بگذارند، اصلاً به خواسته‌مان توجه نکردند. همه اینها درحالی‌است که توجه به مدل موی دانش‌آموزان یا همراه داشتن انگشتر و گردنبند و آینه، برای آنها مهم‌تر از تشکیل کلاس و داشتن معلم است.»
محمد، دانش‌آموز کلاس دهم است و میگوید که رفتار مسئولان مدرسه با آنها خوب نیست. گاهی کیف بچه‌ها را می‌گردند تا شاید گوشی پیدا کنند، اما این کارها نتیجه معکوس دارد. کیف دانش‌آموزان حریم شخصی آنهاست. او درباره علت لجبازی بچه‌ها با مدیر و مسئولان مدرسه میگوید: «گاهی برای ساده‌ترین مسائل به آنها ناسزا می‌گویند و توهین می‌کنند. این کارها باعث لجبازی دانش‌آموزان می‌شود.»
تکرار سختگیری دهه‌های قبل
حالا در کنار ماجرای کشیدن سیگارهای الکترونیک و برخورد مسئولان مدرسه، گشتن و بازرسی کیف دانش‌آموز در مدرسه که در دهه‌های گذشته هم رایج بود، آیا می‌تواند راهکاری مناسب برای برخورد با دانش‌آموزان و حفاظت از آنها باشد؟ سوالی که تیموریان به آن پاسخ می‌دهد: «این رفتارها جز ایجاد تنفر و انزجار، نتیجه‌ی دیگری ندارد. کیف دانش‌آموز حریم شخصی اوست؛ اتفاقی که برای نسل‌های دهه ۵۰ و ۶۰ افتاد و آن‌زمان هم مورد اعتراض بچه‌ها بود، چرا باید تکرار شود. به نظر می‌رسد نیاز به یک آموزش همگانی برای تعامل با نسل نوجوان داریم. به‌جای بازرسی بچه‌ها و ایجاد اضطراب و خشم در آنها باید فرهنگ‌سازی کرد، باید زیربنای تربیتی جامعه و بعد مدارس را درست کرد، سپس سراغ دانش‌آموز رفت.»
این جامعه‌شناس معتقد است که امروز هزاران مسئله مهم‌تر از موضوع حجاب در جامعه وجود دارد: «فرهنگ‌سازی با زور و خشونت انجام نمی‌شود. این نسل متفاوت از نسل‌های گذشته فکر می‌کند و هنجارهایش در بسیاری از موارد تغییر کرده است. با زور و فشار نمی‌توان مسئله‌ای را به او تفهیم کرد.»
این کارشناس آموزشی تاکید می‌کند که ساختار اجتماعی و سیاسی روی جامعه تاثیرگذار است و بخشی از والدین هنوز از ساختار سیاسی و اجتماعی تاثیر می‌پذیرند به‌همین‌دلیل نسل جوان نه والدین خود را قبول دارد و نه ساختار سیاسی، مذهبی و اعتقادی را: «وقتی دانش‌آموزان نمی‌توانند توسط والدین، ساختار خانواده و مدرسه ارضای روحی و روانی شوند، به فضاهایی مراجعه می‌کند که ساختارهای اشتباه و ناامنی برایشان دارد.»
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند