تجهیزات توانبخشی زیر چتر بیمه نیست
تاریخ انتشار: ۲۱ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۹۲۴۶۶۳
زندگی معلولی، کلمه‌ای است که در دفتر سرنوشت همه معلولان ثبت شده است. معلولانی که پشت دیوار بلند نابرابری اجتماعی قرار دارند و در این میان، بی‌توجهی برخی از مسئولانی که بی‌تفاوت از کنار ناتوانی ظاهری همنوع خود می‌گذرند و چشمانشان را روی آن حجم از تنهایی می‌بندند، به این مشکلات دامن می‌زند.
اعظم طیرانی
زندگی معلولی، کلمه‌ای است که در دفتر سرنوشت همه معلولان ثبت شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مسئولانی که شاید نمی‌دانند حرکت برای معلولان جسمی و حرکتی و جابه‌جایی آنان توسط خانواده‌هایشان چقدر سخت است و محرومیت از وسایل توانبخشی، افراد دارای معلولیت و خانواده آنها را رنج می‌دهد.
مدیر کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت در گفت‌وگو با ما به برخی از چالش‌های پیش روی معلولان در این خصوص اشاره می‌کند.
ارز نیمایی شامل تجهیزات توانبخشی نمی‌شود!
به گفته بهروز مروتی، در حالی که گرانی وسایل توانبخشی در کشور بیداد می‌کند، سازمان برنامه و بودجه تنها ۵۰ درصد از بودجه حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت را پرداخت کرده است. همچنین با توجه به افزایش سه تا چهار برابری قیمت وسایل توانبخشی بر اثر تحریم‌ها و تخصیص نیافتن بودجه لازم، اجرای این قانون نتوانسته مشکلات افراد دارای معلولیت را برطرف کند و هر روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود.
مروتی با انتقاد از اینکه ارز نیمایی شامل تجهیزات توانبخشی نمی‌شود، می‌افزاید: یکی از مهم‌ترین مطالبات افراد دارای معلولیت از دولت این است که به تجهیزات توانبخشی ارز دولتی اختصاص دهند و این تجهیزات زیر پوشش بیمه قرار گیرد. متأسفانه در حال حاضر از بین تجهیزات توانبخشی فقط سمعک زیر پوشش بیمه است که آن هم معضلات زیادی دارد.
استاندارد مشخصی برای تولید وسایل توانبخشی تعریف نشده است
وی ادامه می‌دهد: تجهیزات توانبخشی تولید شده داخل کیفیت خوبی ندارند اما از آنجا که بهزیستی موظف است بیشترین تعداد تجهیزات توانبخشی را برای افراد دارای معلولیت تهیه کند، به کیفیت اهمیت داده نمی‌شود و این تجهیزات مدتی پس از استفاده غیرقابل مصرف می‌شوند؛ این در حالی است که بسیاری از معلولان توانایی خرید وسایل توانبخشی را ندارند و بی‌کیفیت بودن این وسایل، آنان را با مشکل روبه‌رو کرده است، زیرا معلولان به این وسایل نیاز دارند و در صورت تأمین نشدن، زندگی عادی آنان مختل می‌شود.
مروتی با ابراز تأسف از اینکه هنوز استاندارد مشخصی برای تولید وسایل توانبخشی در داخل کشور تعریف نشده و این موضوع مشکلات زیادی برای معلولان به وجود آورده است، می‌افزاید: نبود وسایل توانبخشی و تجهیزات نوین در این زمینه بر اثر تحریم نیز مشکلات افراد دارای معلولیت را دو چندان کرده است. ویلچرهای تولید داخل موجب می‌شود افراد، دچار معلولیت‌های ثانویه مانند کمر درد شوند، به همین دلیل برخی افراد دارای معلولیت، این‌گونه وسایل را در بازار آزاد، زیر قیمت می‌فروشند و چند برابر پول روی آن می‌گذارند تا بتوانند ویلچری با کیفیت خوب داشته باشند؛ چرا که افراد دارای معلولیت، ساعت‌های زیادی روی ویلچر می‌نشینند، درصورتی که وقتی ویلچر کیفیت خوبی نداشته باشد، دچار انحراف ستون مهره‌ها و کمر درد خواهند شد و بر معلولیتشان افزوده می‌شود.
انتظار چندین ساله معلولان برای دریافت تجهیزات توانبخشی
مدیر کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت با اشاره به اینکه افراد دارای معلولیت به دلیل افزایش چندبرابری هزینه‌ها و گرانی، نمی‌توانند این تجهیزات را تهیه کنند و به دلیل منابع محدود بهزیستی، سال‌ها پشت نوبت دریافت آن می‌مانند، می‌گوید: اکنون افرادی هستند که سه سال است در انتظار دریافت ویلچر قرار دارند و خانواده آنها نیز به دلیل جابه‌جایی غیر اصولی این افراد، دچار مشکلات جسمی متعدد شده‌اند.
وی می‌افزاید: مادری که باید فرزند ۵۰ کیلویی خود را جابه‌جا کند علاوه بر آسیب‌های روانی، دچار آسیب‌های جسمی نیز خواهد شد و به همین ترتیب هر روز بر تعداد افراد دچار معلولیت این خانواده‌ها افزوده می‌شود.
مروتی ادامه می‌دهد: افراد دارای معلولیت به دلیل پشت نوبت ماندن، مجبورند از خانه بیرون نروند و هنگامی که این وسایل را دریافت می‌کنند، باید مقداری پول داشته باشند تا بتوانند تجهیزات بی‌کیفیت را در بازار آزاد زیر قیمت به فروش برسانند و لوازم باکیفیت بخرند. به عنوان نمونه سمعک‌های بی‌کیفیتی از سوی بهزیستی ارائه می‌شود که بیشتر دریافت کنندگان، آن را می‌فروشند یا استفاده نمی‌کنند. قیمت سمعک حدود ۲ میلیون تومان و جنس متوسط آن، حدود ۸ میلیون تومان است؛ نرخ معمولی‌ترین ویلچر ارتوپدی که به ویلچر بیمارستانی معروف است از ۱.۵ میلیون تومان شروع می‌شود و جنس قابل استفاده و استانداردش از ۵ میلیون تومان به بالاست. ویلچر برقی نیز از ۱۵ میلیون تومان شروع می‌شود و جنس متوسطش حدود ۲۰ تا ۲۵ میلیون تومان است. همچنین بهای عصای مچی جنس متوسط از ۵۰۰ هزار تومان به بالاست. قیمت پروتز -اندام مصنوعی- هم چون قطعاتش ساخت خارج است -به این دلیل که ارز نیمایی شامل تجهیزات توانبخشی نمی‌شوند- به‌شدت گران شده است.
پرداخت نشدن اعتبار کاهش فقر مطلق
وی با بیان اینکه یکی از مهم‌ترین مطالبات افراد دارای معلولیت از دولت این است که به تجهیزات توانبخشی، ارزدولتی اختصاص دهد تا تأمین آنها برای افراد دارای معلولیت ممکن شود، می‌گوید: پس از گذشت پنج ماه هنوز افزایش مستمری مددجویان سازمان بهزیستی و کمیته امداد محقق نشده است. درحالی که در بند ۲۴ تبصره ۱۴ ماده واحده قانون بودجه سال ۱۳۹۹ ردیف اعتباری ۱۵۵ هزار و ۵۰۰ میلیارد ریال برای کاهش فقر مطلق بین خانواده‌های زیر پوشش کمیته امداد امام و سازمان بهزیستی در نظر گرفته شده است و در قانون بودجه سال ۹۹ به‌صراحت آمده که دست‌کم ۹۵ درصد این بودجه باید بین خانواده‌های زیر پوشش سازمان بهزیستی و کمیته امداد امام(ره) و بقیه برای اجرای ماده ۶ قانون حمایت از حقوق معلولان و تبصره ماده ۳۸ قانون جامع ایثارگران صرف شود، اما متأسفانه تاکنون سازمان برنامه و بودجه با پرداخت این ردیف بودجه مخالفت کرده و طی آیین نامه‌ای از سازمان بهزیستی و کمیته امداد خواسته با ۱۰۳ هزار میلیارد ریال آن موافقت کنند که کمیته امداد و سازمان بهزیستی با این موضوع موافقت نکرده و برای بررسی به هیئت بررسی و تطبیق مصوبات دولت با قوانین ارجاع شده است.
به گفته مروتی، براساس بررسی‌های انجام شده از سوی مجلس شورای اسلامی، سازمان برنامه و بودجه در سال گذشته ۲۶ و ۲۷ درصد از بودجه ناچیز سازمان بهزیستی و قانون حمایت از حقوق معلولان را پرداخت نکرده است که امید می‌رود با تأکید نایب رئیس مجلس شورای اسلامی مبنی بر پرداخت هرچه زودتر اعتبار کاهش فقر مطلق به سازمان‌های حمایتی از سوی سازمان برنامه و بودجه این مهم تحقق یابد.
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: معلولیت بیمه سازمان برنامه و بودجه افراد دارای معلولیت تجهیزات توانبخشی سازمان بهزیستی وسایل توانبخشی میلیون تومان کمیته امداد خانواده ها زیر پوشش
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۲۴۶۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
جاده‌ای 2600 ساله که پدر «راه‌آهن» به حساب می‌آید(+عکس)
آن زمان، کشتی‌هایی که بین ایونیا و اژه حرکت میکردند، مجبور بودند پلوپونز را دور بزنند؛ مسیری خطرناک و طوفانی به طول تقریبی ۳۴۰ کیلومتر. راه‌حل این بود که «دیولکوس» ساخته شود؛ جاده‌ای سنگفرش‌شده بین بندر خلیج کورینس (دریای ایونیا) و بندر خلیج سارونیک (دریای اژه).
به گزارش فرادید، اگرچه شواهد باستان‌شناسی کامل نیست، اما به نظر می‌رسد از یک بندر به بندر دیگر، قایق‌ها یا محموله‌ها (یا هر دو) روی وسایل چرخ‌دار بارگیری شده و از طریق تنگه کشیده می‌شدند. یکی از بخش‌های جاده دارای مسیرهایی با شیارهای هدفمند است که جزو نخستین نمونه‌های شبیه به راه‌آهن‌های امروزی در تاریخ به حساب می‌آید.
دکتر جورجیوس اسپیروپولوس، دستیار رئیس اداره آثار باستانی کورینتی می‌گوید دیولکوس نخستین تلاش سیستماتیک برای تسهیل حمل و نقل کالا و کشتی‌های جنگی از سارونیک به خلیج کورینس و بالعکس بود.
این مسیر باستانی به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای فناوری دوران باستان، تقریباً موازی با کانال کنونی کورینس بود. به طرز شگفت‌انگیزی، بقایای این مسیر هنوز به وضوح در چند مکان در اطراف کورینس، عمدتاً در املاک دانشکده مهندسی دیده می‌شود.
یک سطح شیبدار سنگی وجود داشت که به انتهای شمال غربی دیولکوس می‌رسید، جایی که اکنون پوزیدونیا در کورینس قرار دارد. آن زمان برده‌ها از طناب‌های عظیم برای بالا کشیدن کشتی‌ها از سطح شیبدار استفاده میکردند.
مردان آنها را روی یک قاب چوبی محکم که بالای سطح شیبدار بود، می‌کشیدند. برای اینکه کشتی‌ها تا حد امکان سبک شوند، دکل‌ها و سایر وسایل متحرک آنها پس از رسیدن به خشکی برداشته می‌شدند. سپس، با استفاده از جرثقیل‌های دستی عظیمی که توسط چند نفر هدایت می‌شدند، کشتی‌های بزرگ با زاویه نود درجه چرخانده می‌شدند تا با دیولکوس همتراز شوند. سپس، به سمت سطح شیبدار سنگی دیگری کشانده می‌شدند تا به بالای یک زیرآویز آهنی برده شوند.
این چرخ‌های عظیم که شبیه زیرشاسی‌های قطار باری امروزی بودند، در طول هر دو طرف حرکت میکردند و کشتی‌ها را به آن سوی دیولکوس می‌بردند. جابجایی چنین کشتی‌های عظیمی در خشکی به این شیوه، مثالی از شاهکار مهندسی و قدرت فوق‌العاده است، حتی اگر شیب جاده فقط حدود سه درصد افزایش می‌یافت.
کانال کورینس در یونان
نیروی انسانی و دانش فنی پیشرفته، دیولکوس را قادر ساخت قرن‌ها کار کند و خاطرات مردانی را که بلوک‌های عظیم اهرام مصر باستان را حمل و جابجا میکردند، تداعی کند. از این وسایل قرن‌ها استفاده شد. شیارهای عمیق سنگ‌ها تضمین می‌کرد چارچوب زیرین کشتی و بار گرانبهای آن تا زمانی که به سمت دیگر تنگه برسند، در مسیر سالم باقی می‌مانند.
فرمانروایان باستانی مختلف، از جمله ژولیوس سزار و اسکندر مقدونی، به حفر کانال در سراسر تنگه کورینس فکر میکردند. سال ۶۷ پس از میلاد، امپراتور روم، نرون، تلاش کرد با استفاده از هزاران برده، کانالی بین بنادر کورینس بسازد، اما این پروژه خیلی زود رها شد.
در دهه ۱۸۰۰، دولت یونان تصمیم گرفت از ساخت کانال کورینس حمایت کند. این کار سال ۱۸۸۹ آغاز و سال ۱۸۹۳ تکمیل شد و یک رویای بیش از ۲۰۰۰ ساله را برآورده کرد.
این کانال بین ۲۱ تا ۲۵ متر عرض دارد و از سنگ آهک بریده شده است. با وجود اینکه کانال فاقد قفل است، قایق‌ها را می‌توان با بالا و پایین بردن پل‌های شناور در دو انتهای آبراه کنترل کرد. پلوپونز که اکنون به طور رسمی یک جزیره است، توسط یک راپل (پل-بزرگراه) که بالای کانال قرار دارد به بقیه یونان متصل می‌شود.
کانال عصر ایران در تلگرام
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت